Στις 5 Μαΐου 2012 έγραψα ένα άρθρο σε αυτό το ιστολόγιο με τις σκέψεις μου για τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Το άρθρο αυτό, που πήρε μεγάλη δημοσιότητα, αφού ανέλυε γιατί ένας σκεπτόμενος ορθολογικά πολίτης είναι αδύνατον να στηρίξει με την ψήφο του μορφώματα - δήθεν κόμματα όπως το "ΠαΣοΚ", η "Νέα Δημοκρατία", ο "ΣυΡιζΑ" και το "ΚΚΕ", κατέληγε στο εξής: "Πιστεύω πως ψήφος σε οποιοδήποτε από τα κόμματα αυτά έχει ορθολογικά χαρακτηριστικά και ΔΕΝ είναι "χαμένη ψήφος", όπου αυτά τα κόμματα ήταν η Δράση, η Δημιουργία Ξανά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι Οικολόγοι-Πράσινοι και το Κόμμα Πειρατών.
Δεκαοχτώ μήνες αργότερα κρίνω πως η ανάλυσή μου για τα "mainstream" κόμματα έχει δυστυχώς επιβεβαιωθεί. ΠαΣοΚ, ΝΔ, ΣυΡιζΑ, ΚΚΕ και Δημ.Αρ. συνεχίζουν τον δρόμο της παρακμής, ενώ τα άλλα κοινοβουλευτικά "κόμματα" προσφέρουν υλικό πλούσιο για τον κωμδιογράφο του αύριο και τον ιστορικό του μέλλοντος.
Δυστυχώς όμως, η πρόβλεψή μου πως τα προτειμόμενα στους συμπολίτες μου κόμματα θα κατακτούσαν την πολιτική ηγεμονία (έγραφα "Αυτό για το οποίο είμαι ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΕΒΑΙΟΣ είναι πως τα κόμματα αυτά έχουν ήδη κατακτήσει την ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΉ & ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ και είναι μόνο θέμα χρόνου, λίγου μάλιστα, αυτό να αποτυπωθεί και στους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς."), έχει διαψευσθεί οικτρά. Τα κόμματα αυτά δεν έχουν μπορέσει σε καμία περίπτωση να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Στο άρθρο αυτό θα επικεντρωθώ στα δυο πιο ελπιδοφόρα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, από αυτά δηλαδή την Δράση και τη Δημιουργία Ξανά. Τα υπόλοιπα, Οικολόγοι Πράσινοι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Πειρατές, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, φοβάμαι πως έχουν χάσει τη δυναμική τους και δεν μπορούν να δώσουν σήμερα αξιόπιστες εναλλακτικές - Ελπίζω να με διαψεύσουν.
Στις εκλογές του Μαΐου 2012 η Δράση και η Δημιουργία Ξανά συγκέντρωσαν αθροιστικά ένα ποσοστό της τάξης του 4% ή 250,000 ψήφους. Στη συνέχεια, συνεργάστηκαν ξαφνιάζοντας πολλούς από όσους τα υποστήριξαν. Προσωπικά, σαν ένας από αυτούς, όχι μόνο δεν ξαφνιάστηκα από τη συνεργασία, αλλά την καλωσόρισα λέγοντας ότι "Όλοι εμείς διαφέρουμε σε πολλά. Ερχόμαστε από διαφορετικές αφετηρίες, ενδεχομένως έχουμε άλλους στόχους. Την ώρα αυτή όμως που κινδυνεύουμε με την απόλυτη καταστροφή, ας μας ενώσει η κοινή λογική: Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, Οικονομία της Δημιουργικότητας, Ανθρώπινα Δικαιώματα."
Mέχρι εκεί, όλα καλά. Είχαν προηγηθεί κάποιες περίεργες (τουλάχιστον...) θέσεις της Δημιουργίας Ξανά για το μεταναστευτικό, όμως πολλοί είχαμε πει "δεν γίνεται να συμφωνούμε και στα πάντα", προσπαθώντας να προτάξουμε τα μείζονα επί των ελάσσονων. Κάποια στιγμή όμως, ήρθε η απόλυτη έκπληξη, αρνητική βεβαίως. "Θα συνεργαστούμε με τη ΝΔ ή/και το ΠαΣοΚ, αν παραστεί ανάγκη, για να σωθεί η χώρα", ήταν το μήνυμα του "Συνασπισμού Δημιουργία Ξανά". Όχι, χειρότερα δεν γινόταν. "Όταν θέλεις να πρεσβεύεις το "νέο", δεν μπορείς να αυτοπροσδιορίζεσαι με το λεξιλόγιο του "παλιού"", έγραψα στους φίλους της Δημιουργίας Ξανά.
Σήμερα, βλέπω πολλούς από τους φίλους που στήριξαν και συμμετείχαν στην Δράση και τη Δημιουργία Ξανά να εξανίστανται με τα πεπραγμένα της συγκυβέρνησης. Της συγκυβέρνησης εκείνης που θα στήριζε ο συνασπισμός των δυο αυτών κομμάτων, αν ο ελληνικός λαός τον έβαζε στη Βουλή. Με λύπη μεγάλη,θα πω ότι "ευτυχώς δεν τον έβαλε", διότι ήταν έτοιμος να διαπράξει το απόλυτο λάθος, να ευαγγελίζεται δηλαδή το "νέο" και να συμπράξει κυβερνητικά με το "παλιό".
Έγραφα, μιλώντας για τη "γενιά του δέκα": "Με μεγάλη θλίψη λοιπόν είδα κόμματα όπως η Δημιουργία, Ξανά! να συζητούν ενδεχόμενο "μετεκλογικής συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία". Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι ακριβώς εκεί που είναι και του ΠαΣοΚ: Πρώτα τίθενται εκτός νόμου και μετά παρουσιάζονται στα ειδικά δικαστήρια για να λογοδοτήσουν. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.".
Γνωρίζω πως πολλούς ίσως ξενίσει η αποστροφή για τα ειδικά δικαστήρια. Ας που επιτραπεί να επιμείνω, δίχως ίχνος εκδικητικότητας. Αν ήταν στο χέρι μου, θα έδινα γενική αμνηστεία. Όμως, να το θυμόμαστε, οι ευθύνες θα αναζητηθούν όταν η κοινωνική έκρηξη λάβει διαστάσεις αναξέλεγκτες. Τότε, είναι πολύ καλύτερα να αποδοθούν με όρους (ευρωπαϊκού) πολιτικού πολιτισμού, διότι η εναλλακτική θα είναι ο όχλος. Για να προχωρήσουμε μπροστά, μαζί με όλα τα άλλα θέλουμε και την αλήθεια και η αλήθεια απαιτεί απόδοση δικαιοσύνης.
Πρέπει να πάρουμε μια απλή απόφαση, όλοι εκείνοι που έχουμε έστω και το ελάχιστο ενδιαφέρον αυτή η χώρα να προοδεύσει. Τα μπάζα της μεταπολίτευσης πρέπει να πάνε σπίτι τους. Το ίδιο σημαντικό με το να εφαρμόσεις την ορθή πολιτική, ίσως ακόμα πιο σημαντικό και από αυτό, είναι να έχεις την ηθική νομιμοποίηση να το κάνεις! Για παράδειγμα, αν έχεις διορίσει τη μισή περιφέρειά σου στο δημόσιο, δεν έχεις το ηθικό δικαίωμα να κάνεις τις περικοπές προσωπικού που ενδεχομένως χρειάζονται.
Η Δράση και η Δημιουργία Ξανά έκαναν ένα θανάσιμο λάθος: Ενώ, όπως είπα παραπανω, ευαγγελίστηκαν το νέο, έριξαν παλαιοκομματικές γέφυρες συνεργασίας με το παλιό. Όπως όμως ξέρουν όλοι οι άνθρωποι που έχουν δημιουργήσει και επιχειρήσει οργανωμένα, η αλλαγή απαιτεί ρήξη, όσο επώδυνη και αν είναι αυτή.
Σήμερα λοιπόν τα δυο αυτά κόμματα πρέπει να πάρουν καθαρή θέση: Αφήνουν οποιοδήποτε ενδεχόμενο συνεργασίας με το "ΠαΣοΚ" και τη "Νέα Δημοκρατία" (θα έπρεπε να βάζω πολλά περισσότερα εισαγωγικά καθότι αμφότερα τα ονόματα είναι ψευδεπίγραφα), ή αντιλαμβάνονται πως για να γυρίσει η Ελλάδα στον δρόμο της ανάπτυξης, της προόδου και της δημοκρατίας οφείλει να απαλλαγεί από το πολιτικό προσωπικό που την κατέστρεψε;
Δεκαοχτώ μήνες αργότερα κρίνω πως η ανάλυσή μου για τα "mainstream" κόμματα έχει δυστυχώς επιβεβαιωθεί. ΠαΣοΚ, ΝΔ, ΣυΡιζΑ, ΚΚΕ και Δημ.Αρ. συνεχίζουν τον δρόμο της παρακμής, ενώ τα άλλα κοινοβουλευτικά "κόμματα" προσφέρουν υλικό πλούσιο για τον κωμδιογράφο του αύριο και τον ιστορικό του μέλλοντος.
Δυστυχώς όμως, η πρόβλεψή μου πως τα προτειμόμενα στους συμπολίτες μου κόμματα θα κατακτούσαν την πολιτική ηγεμονία (έγραφα "Αυτό για το οποίο είμαι ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΕΒΑΙΟΣ είναι πως τα κόμματα αυτά έχουν ήδη κατακτήσει την ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΉ & ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ και είναι μόνο θέμα χρόνου, λίγου μάλιστα, αυτό να αποτυπωθεί και στους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς."), έχει διαψευσθεί οικτρά. Τα κόμματα αυτά δεν έχουν μπορέσει σε καμία περίπτωση να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Στο άρθρο αυτό θα επικεντρωθώ στα δυο πιο ελπιδοφόρα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, από αυτά δηλαδή την Δράση και τη Δημιουργία Ξανά. Τα υπόλοιπα, Οικολόγοι Πράσινοι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Πειρατές, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, φοβάμαι πως έχουν χάσει τη δυναμική τους και δεν μπορούν να δώσουν σήμερα αξιόπιστες εναλλακτικές - Ελπίζω να με διαψεύσουν.
Στις εκλογές του Μαΐου 2012 η Δράση και η Δημιουργία Ξανά συγκέντρωσαν αθροιστικά ένα ποσοστό της τάξης του 4% ή 250,000 ψήφους. Στη συνέχεια, συνεργάστηκαν ξαφνιάζοντας πολλούς από όσους τα υποστήριξαν. Προσωπικά, σαν ένας από αυτούς, όχι μόνο δεν ξαφνιάστηκα από τη συνεργασία, αλλά την καλωσόρισα λέγοντας ότι "Όλοι εμείς διαφέρουμε σε πολλά. Ερχόμαστε από διαφορετικές αφετηρίες, ενδεχομένως έχουμε άλλους στόχους. Την ώρα αυτή όμως που κινδυνεύουμε με την απόλυτη καταστροφή, ας μας ενώσει η κοινή λογική: Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, Οικονομία της Δημιουργικότητας, Ανθρώπινα Δικαιώματα."
Mέχρι εκεί, όλα καλά. Είχαν προηγηθεί κάποιες περίεργες (τουλάχιστον...) θέσεις της Δημιουργίας Ξανά για το μεταναστευτικό, όμως πολλοί είχαμε πει "δεν γίνεται να συμφωνούμε και στα πάντα", προσπαθώντας να προτάξουμε τα μείζονα επί των ελάσσονων. Κάποια στιγμή όμως, ήρθε η απόλυτη έκπληξη, αρνητική βεβαίως. "Θα συνεργαστούμε με τη ΝΔ ή/και το ΠαΣοΚ, αν παραστεί ανάγκη, για να σωθεί η χώρα", ήταν το μήνυμα του "Συνασπισμού Δημιουργία Ξανά". Όχι, χειρότερα δεν γινόταν. "Όταν θέλεις να πρεσβεύεις το "νέο", δεν μπορείς να αυτοπροσδιορίζεσαι με το λεξιλόγιο του "παλιού"", έγραψα στους φίλους της Δημιουργίας Ξανά.
Σήμερα, βλέπω πολλούς από τους φίλους που στήριξαν και συμμετείχαν στην Δράση και τη Δημιουργία Ξανά να εξανίστανται με τα πεπραγμένα της συγκυβέρνησης. Της συγκυβέρνησης εκείνης που θα στήριζε ο συνασπισμός των δυο αυτών κομμάτων, αν ο ελληνικός λαός τον έβαζε στη Βουλή. Με λύπη μεγάλη,θα πω ότι "ευτυχώς δεν τον έβαλε", διότι ήταν έτοιμος να διαπράξει το απόλυτο λάθος, να ευαγγελίζεται δηλαδή το "νέο" και να συμπράξει κυβερνητικά με το "παλιό".
Έγραφα, μιλώντας για τη "γενιά του δέκα": "Με μεγάλη θλίψη λοιπόν είδα κόμματα όπως η Δημιουργία, Ξανά! να συζητούν ενδεχόμενο "μετεκλογικής συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία". Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι ακριβώς εκεί που είναι και του ΠαΣοΚ: Πρώτα τίθενται εκτός νόμου και μετά παρουσιάζονται στα ειδικά δικαστήρια για να λογοδοτήσουν. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.".
Γνωρίζω πως πολλούς ίσως ξενίσει η αποστροφή για τα ειδικά δικαστήρια. Ας που επιτραπεί να επιμείνω, δίχως ίχνος εκδικητικότητας. Αν ήταν στο χέρι μου, θα έδινα γενική αμνηστεία. Όμως, να το θυμόμαστε, οι ευθύνες θα αναζητηθούν όταν η κοινωνική έκρηξη λάβει διαστάσεις αναξέλεγκτες. Τότε, είναι πολύ καλύτερα να αποδοθούν με όρους (ευρωπαϊκού) πολιτικού πολιτισμού, διότι η εναλλακτική θα είναι ο όχλος. Για να προχωρήσουμε μπροστά, μαζί με όλα τα άλλα θέλουμε και την αλήθεια και η αλήθεια απαιτεί απόδοση δικαιοσύνης.
Πρέπει να πάρουμε μια απλή απόφαση, όλοι εκείνοι που έχουμε έστω και το ελάχιστο ενδιαφέρον αυτή η χώρα να προοδεύσει. Τα μπάζα της μεταπολίτευσης πρέπει να πάνε σπίτι τους. Το ίδιο σημαντικό με το να εφαρμόσεις την ορθή πολιτική, ίσως ακόμα πιο σημαντικό και από αυτό, είναι να έχεις την ηθική νομιμοποίηση να το κάνεις! Για παράδειγμα, αν έχεις διορίσει τη μισή περιφέρειά σου στο δημόσιο, δεν έχεις το ηθικό δικαίωμα να κάνεις τις περικοπές προσωπικού που ενδεχομένως χρειάζονται.
Η Δράση και η Δημιουργία Ξανά έκαναν ένα θανάσιμο λάθος: Ενώ, όπως είπα παραπανω, ευαγγελίστηκαν το νέο, έριξαν παλαιοκομματικές γέφυρες συνεργασίας με το παλιό. Όπως όμως ξέρουν όλοι οι άνθρωποι που έχουν δημιουργήσει και επιχειρήσει οργανωμένα, η αλλαγή απαιτεί ρήξη, όσο επώδυνη και αν είναι αυτή.
Σήμερα λοιπόν τα δυο αυτά κόμματα πρέπει να πάρουν καθαρή θέση: Αφήνουν οποιοδήποτε ενδεχόμενο συνεργασίας με το "ΠαΣοΚ" και τη "Νέα Δημοκρατία" (θα έπρεπε να βάζω πολλά περισσότερα εισαγωγικά καθότι αμφότερα τα ονόματα είναι ψευδεπίγραφα), ή αντιλαμβάνονται πως για να γυρίσει η Ελλάδα στον δρόμο της ανάπτυξης, της προόδου και της δημοκρατίας οφείλει να απαλλαγεί από το πολιτικό προσωπικό που την κατέστρεψε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου