Η αναγκαία απομυθοποίηση της ιδέας

Πριν μερικά χρόνια δραστηριοποιούμουν πολύ εντατικά στην κοινότητα των νέων επιχειρηματιών και των νεοφυών επιχειρήσεων σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό ήμουν συχνά προσκεκλημένος σε ενημερωτικές τηλεοπτικές εκπομπές. Κάτι που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου είναι να με καλούν δημοσιογράφοι που υποστήριζαν τις εκπομπές αυτές ζητώντας μου να τους φέρω σε επαφή με επιχειρηματίες οι οποίοι είχαν κάποια ‘πολύ ιδιαίτερη ακόμα και τρελή ιδέα’ ευελπιστώντας ότι αυτό θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού.

Όσο καλοπροαίρετοι και αν ήταν η προσέγγιση αυτή, δυστυχώς προωθούσε τη νεοφυή επιχειρηματικότητα ως κάποιας μορφής θέαμα, ας μου επιτραπεί ακόμα και ως τσίρκο. Η οικονομία της συνεργασίας, της γνώσης και της δημιουργικότητας όμως είναι κάτι πάρα πολύ σοβαρό που αφορά κυριολεκτικά όλη την κοινωνία. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με όρους θεάματος αλλά μόνο με όρους παραγωγικότητας, αποτελεσματικότητας και οικονομικής ανάπτυξης.

Έχω την εντύπωση ότι από την κυρίαρχη αυτή η προσέγγιση των μέσων ενημέρωσης έχουμε φτάσει σε μία αποθέωση της ιδέας. Στίβει ο νεοέλληνάς το μυαλό του για να βρει αυτήν την εκπληκτική ιδέα η οποία θα τον κάνει πλούσιο σε μερικές εβδομάδες, άντε σε μερικούς μήνες το πολύ, δίχως να να χρειαστεί σε τελική ανάλυση να κοπιάσει και τόσο πολύ. Τίποτα μα απολύτως τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την πραγματικότητα της επιχειρηματικότητας.

Ας μείνουμε όμως στην ιδέα και ας προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποιες αυταπάτες: 

• Η μοναδικότητα της ιδέας: Οποιαδήποτε ιδέα μπορεί να έχει κανείς όσο μοναδική και αν αυτή φαίνεται πιθανότατα την έχουν ολόιδια πολλές εκατοντάδες άλλοι άνθρωποι κάπου στον πλανήτη. Απολύτως καμία ιδέα δεν είναι μοναδική.
• Η αξία της ιδέας: Όποια και αν είναι ιδέα πόσο ιδιαίτερη η ευρηματική και αν είναι η αξία της είναι ακριβώς μηδέν. Κυριολεκτικά και απολύτως ακριβώς μηδέν. 

Για να προκύψει κάποια αληθινή αξία πρέπει κατά βάση να βρεθεί μία ομάδα η οποία θα συγκροτηθεί και με αφοσίωση και επιμονή θα προσπαθήσει να δώσει σάρκα και οστά στην ιδέα, προσαρμόζοντάς την ανά τακτά χρονικά διαστήματα στα εμπειρικά δεδομένα που προκύπτουν στην διάρκεια της υλοποίησης. 

Μόνο τότε παράγεται αληθινή αξία.

Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο οι έμπειροι επενδυτές νεοφυών επιχειρήσεων δεν αξιολογούν τόσο πολύ ούτε το προϊόν, ούτε ακόμα και την αγορά στην οποία αυτό απευθύνεται. Αντίθετα η απόφαση τους βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε μία πολυδιάστατη αξιολόγηση της ομάδας που έχουν μπροστά τους: 

• Αν τα μέλη μιας ομάδας έχουν τα αναγκαία χαρακτηριστικά προσωπικότητας αλλά και την αντικειμενική δυνατότητα να αφοσιωθούν στην υλοποίηση μιας ιδέας, στη βάση ενός πραγματικού σχεδίου και κατά κανόνα πολυετούς διάρκειας, τότε πιθανότητες λήψης επενδύσεις υψηλού ρίσκου μεγιστοποιούνται. 
• Αν αντίθετα η ομάδα πάσχει, όσο καλή να είναι ιδέα, όσο καλό το προϊόν ή ακόμα και όσο μεγάλη και αναπτυσσόμενη αγορά-στόχος, η επένδυση ενέχει τεράστιο ρίσκο και κατά κανόνα απορρίπτεται.

Ας απομυθοποιήσουμε λοιπόν την ιδέα όσο είναι νωρίς. Η επιχειρηματικότητα μοιάζει πιο πολύ με μαραθωνίου δρόμο παρά με σπριντ. Η επιμονή, η υπομονή, η αφοσίωση και κυρίως η δυνατότητα διαρκούς μάθησης και προσαρμογής, όπως επίσης και η συνεργατικότητα, είναι οι παράγοντες που τελικά θα κρίνουν την επιτυχία ενός νέου εγχειρήματος. 

Νεοφυείς επιχειρήσεις: Βασική αριθμητική των "επιχειρηματικών αγγέλων"

Το 2022 ήταν μια χρονιά κομβικής σημασίας για την ωρίμανση του ελληνικού οικοσυστήματος νεοφυούς επιχειρηματικότητας, το οποίο έκανε μερικά σημαντικά βήματα εμπρός. Παρότι μπορεί κανείς να αναφερθεί σε πλήθος εξαγορών, επενδύσεων και άλλων συναλλαγών και οροσήμων για μια σειρά επιχειρήσεων, είτε ελληνικών ή ελληνικών συμφερόντων, κατά την γνώμη μου το σημαντικότερο από τα βήματα αυτά είναι η ενεργοποίηση του "Ελληνικού Δικτύου Επιχειρηματικών Αγγέλων", το οποίο συχνά θα συναντήσετε τόσο σαν HeBAN όσο και σαν Hellenic Angels.

Ελληνικό Δίκτυο Επιχειρηματικών Αγγέλων

Τι είναι οι 'επιχειρηματικοί άγγελοι'; Κατά βάση πρόκειται για ιδιώτες οι οποίοι έχουν καταφέρει να αποκομίσουν κάποια υπεραξία από επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και επιθυμούν να επανεπενδύουν τμήμα αυτής της υπεραξίας σε τρίτες, νέες επιχειρήσεις. Κατά κανόνα μια επένδυση τέτοιου τύπου δεν έχει αυστηρά οικονομικά κριτήρια - χωρίς να σημαίνει πως ο επιχειρηματικός άγγελος δεν προσβλέπει σε αποδόσεις - αλλά επιπλέον των οικονομικών αποδόσεων επιτρέπει στον 'άγγελο' να παραμείνει ενεργός στο επιχειρηματικό πεδίο, να μεταλαμπαδεύσει την εμπειρία και την τεχνογνωσία του καθώς επίσης και να αξιοποιήσει το δίκτυο επαφών που έχει αναπτύξει.

Ο ιδρυτής των Italian Angels for Growth περιέγραφε τον angel investor σαν τον 'παππού της επιχείρησης' - χωρίς να έχει να κάνει σε τίποτα με την ηλικία του: Εννοείται πως θα δώσει κάποια χρήματα για το εγχείρημα, πολύ περισσότερο όμως θα είναι πάντα εκεί για να συμβουλέψει και να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί, έχοντας τις αυθεντικότερα καλές προθέσεις με την εταιρεία!

Ο λόγος που η ίδια η ύπαρξη ενός τέτοιου δικτύου έχει καθοριστική σημασία για ένα συγκεκριμένο επιχειρηματικό οικοσύστημα - εν προκειμένω το ελληνικό - είναι διότι φανερώνει ότι αφενός μεν υπάρχει κρίσιμη μάζα ιδρυτών που έβγαλαν κάποια χρήματα (κατά κύριο λόγο) ως επιχειρηματίες σε startups, αφετέρου δε ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι αυτοί δεν αντιμετωπίζουν το γεγονός αυτό ως τυχαίο ούτε ως ευκαιριακό, οπότε και σπεύδουν να επανεπενδύουν τμήμα του μερίσματος τους σε άλλους ιδρυτές νεοφυών επιχειρήσεων.

Αυτή η ψήφος εμπιστοσύνης των ιδίων των φορέων της επιχειρηματικότητας, ούτε δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται ούτε συναντάται συχνά σε άλλους κλάδους της οικονομίας. Είναι λοιπόν ένα πολύ ισχυρό σήμα ότι κάτι καλό γεννιέται στην ελληνική νεοφυή επιχειρηματικότητα.

Για την ιστορία, εάν και οι Hellenic Angels είχαν ιδρυθεί από το 2015, στις αρχές του 2022 αποφάσισαν να αλλάξουν μορφή, να αποκτήσουν πιο μαζική υπόσταση και να προχωρήσουν σε μεγαλύτερο αριθμό επενδύσεων. Τα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά: Μέσα σε δέκα (10) μήνες έχουν περισσότερα από 50 εγγεγραμμένα μέλη, τα οποία έχουν κάνει πάνω από επτά (7) επενδύσεις, συνολικού ύψους αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ (με τον μέσο όρο, λίγο κάτω από €100.000 ανά επένδυση, με συμμετοχή περί των οχτώ angel investors κάθε φορά).

Προκύπτει λοιπόν ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Πόσα χρήματα θα χρειαστεί να διαθέσει κάποιος για να γίνει επιτυχημένος angel investor; 

Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Ας δούμε τα δεδομένα: 

• Το ελάχιστο ποσό συμμετοχής στις επενδύσεις του HeBAN είναι €2.500/ επένδυση. 
• Στην πράξη έχει φανεί πως ένα τόσο μικρό investment ticket (σε περίπτωση που δεν γίνεται μέσω εταιρείας ειδικού σκοπού) δημιουργεί΄διαχειριστικό φόρτο στον λήπτη της επένδυσης. Στην πράξη μπορούμε να κάνουμε υπολογισμούς με το ποσό των €5.000/επένδυση. 
• Η διεθνής εμπειρία λέει ότι κάποιος πρέπει να κάνει τουλάχιστον δέκα επενδύσεις (ίσως σε διάστημα μιας τριετίας) για να έχει καλές πιθανότητες απόδοσης. 
• Κάποιοι άλλοι ανεβάζουν τον αριθμό αυτό σε είκοσι, ενώ δεν λείπουν και εκείνοι που λένε πως για να είναι κάποιος full time angel investor πρέπει να έχει ένα χαρτοφυλάκιο σαράντα επενδύσεων.
• Επίσης, τίθεται και το θέμα των follow on rounds: Πρέπει ο angel investor να είναι προετοιμασμένος να βάλει (τουλάχιστον) άλλα τόσα επιπλέον στις εταιρείες που επενδύσει και "δείχνουν να πηγαίνουν καλά". 
• Πόσες θα είναι αυτές; Ίσως είναι το 30% των εταιρειών στις οποίες έκανε ένα πρώτο γύρο χρηματοδότησης. 
• Στη συνέχεια, θα χρειαστεί πιθανότατα να κάνει έναν τρίτο γύρο. Για ευκολία θα πούμε ότι θα γίνει και πάλι στο 30% εκείνων που έκανε 2ο γύρο.

Τα μαθηματικά λοιπόν διαμορφώνονται ως εξής:

1. Αρχική επένδυση σε δέκα (10) εταιρείες με ποσό €5.000/εταιρεία
2. Απαιτείται αρχικό κεφάλαιο ίσο με €50.000
3. Σε τρεις εξ αυτών, θα κάνει και δεύτερο γύρο επένδυσης, οπότε θα χρειαστούν €30.000 επιπλέον.
4. Τέλος, σε μια εξ αυτών, θα κάνει και τρίτο γύρο επένδυσης, οπότε θα χρειαστούν ακόμα €20.000

Σημείωση: Στην πραγματικότητα τα follow on rounds είναι κατά κανόνα μεγαλύτερα από τα προηγούμενα. Αν δηλαδή στον πρώτο γύρο κάποιος μπει σε €5.000, στον δεύτερο ίσως μπει με €10.000 και στον τρίτο με €20.000 [χωρίς βεβαίως αυτό να είναι υποχρεωτικό σε καμία περίπτωση - είναι όμως επιθυμητό καθώς η επιπλέον επένδυση σε εταιρεία που δείχνει να πηγαίνει καλά μειώνει, τελικά, το συνολικό ρίσκο στο χαρτοφυλάκιο]

Αν κάποιος λοιπόν μιλήσει για ένα χαρτοφυλάκιο 10 επιχειρήσεων (που, ξαναλέω, είναι μάλλον πολύ περιορισμένο) και αν πάει για την ελάχιστη δυνατή συμμετοχή ανά επένδυση, θα πρέπει να έχει διαθέσιμα €50.000 για την αρχική επένδυση και ακόμα €50.000 για τα follow on rounds.

Αυτά τα €100.000 βεβαίως δεν χρειάζονται όλα την ίδια στιγμή. Τα πρώτα 50.000 θα χρειαστούν σε τρία με τέσσερα χρόνια και τα επόμενα €50.000 ίσως σε διάστημα δυο ή τριών επιπλέον ετών. Συνολικά δηλαδή μιλάμε για επενδύσεις σε διάστημα από πέντε (5) έως επτά (7) χρόνια.

Προκύπτει βέβαια το ερώτημα του ποσοστού που αντιπροσωπεύουν τα χρήματα αυτά στη συνολική περιουσία ενός angel investor. H βιβλιογραφία μιλά για 5% σε όσους το αντιλαμβάνονται ως μια παράπλευρη δραστηριότητα τους, που μπορεί ίσως να ανέβει στο 8% για όσους έχουν επιθετικό επενδυτικό προφίλ. Κάποιοι άλλοι βέβαια, που αυτό-χαρακτηρίζονται ως full time angel investors, συχνά ανεβαίνουν στο 15%, 20% κάποιοι "τρελοί" ακόμα και σε 30% (και μερικοί θεότρελοι, ακόμα περισσότερο!).

Πόσο θα πρέπει όμως να περιμένει κανείς για να εισπράξει την όποια υπεραξία δημιουργηθεί; Έμπειροι angel investors έλεγαν παλιότερα πως κατά μέσο όσο μεσολαβούν περίπου εννιά (9) χρόνια από την επένδυση μέχρι το πολυπόθητο exit. Πιο πρόσφατες μελέτες ανεβάζουν πια το διάστημα αυτό στα δώδεκα (12) έτη. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως πρόκειται για μια ιδιαίτερα μακροπρόθεσμη επένδυση η οποία μάλιστα έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι - κατά κανόνα - δεν μπορεί να ρευστοποιηθεί νωρίτερα. Ο angel investor λοιπόν κατά βάση αξιολογεί, επενδύει και ελπίζει - κάνοντας πολυετή, συχνά υπερδεκαετή υπομονή.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι εκτός από την πολυετή αναμονή που απαιτεί αλλά και την αδυναμία πρώιμης εξαργύρωσης, μια επένδυση επιχειρηματικού αγγέλου είναι και μια δραστηριότητα υψηλού ρίσκου. Η πιθανότητα οι επενδύσεις αυτές να απαξιωθούν απολύτως (δηλαδή η αξία τους να φτάσει στο 0), είναι σημαντική (και δυστυχώς, όντως συμβαίνει). 

Για αυτό ένας επίδοξος angel investor δεν πρέπει να ξεχνά τη σημαντικότερη συμβουλή: Ποτέ, μα απολύτως ποτέ, δεν επενδύουμε σε επιχειρήσεις χρήματα που τα χρειαζόμαστε για τη ζωή μας.

Επενδύουμε μόνο κέρδη, η πιθανή απώλεια των οποίων δεν θα είχε αντίκτυπο στις ουσιώδεις παραμέτρους της ζωής μας (κάτι που, παρεμπιμπτόντως, ισχύει και για την αγορά μετοχών στο χρηματιστήριο αλλά και σε πλήθος άλλων επενδυτικών προϊόντων).

Δυστυχώς βέβαια, πολλοί angel investors ενθουσιάζονται και ξεχνούν τον βασικό αυτόν κανόνα. Ας ελπίσουμε στην Ελλάδα να κατανοήσουμε την σχετική διεθνή εμπειρία και να αποφύγουμε τις κακοτοπιές.

Το βασικό μήνυμα αυτού του άρθρου είναι το εξής: Οι €5.000/εταιρεία (πολύ περισσότερο οι €2.500 που είναι το απόλυτο minimum) ακούγονται ως προσβάσιμο ποσό σε μεγάλο πλήθος ανθρώπων. Πρέπει όμως να συνυπολογιστεί η ανάγκη για μεγάλο αριθμό επενδύσεων (τουλάχιστον δέκα), η ανάγκη για επιπλέον επενδύσεις σε κάποιες από τις εταιρείας (από 80% έως 100% της συνολικής αρχικής επένδυσης) και η μεγάλη διάρκεια της από-επένδυσης: Τα κέρδη θα έρθουν, ευελπιστώντας ότι όντως θα έρθουν, μετά από 9 με 12 χρόνια.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν πως το angel investing δεν είναι μια εξαιρετικά συναρπαστική δραστηριότητα! Κάθε άλλο: Είναι εξαιρετικό! Απλώς, οι επίδοξοι angel investors πρέπει να γνωρίζουν καλά τις παραπάνω παραμέτερους και, το κυριότερο, να έχουν κατανοήσει πως τα χρήματα δεν είναι το πιο σημαντικό που δίνουν: Οι ιδρυτές θα τους διαλέξουν για την εμπειρία, τις γνώσεις, τον ενθουσιασμό και τις γνωριμίες τους! Αυτά είναι τα βασικά που δίνει ο "επιχειρηματικός άγγελος" σε μια εταιρεία και, τα χρήματα που βάζει απλώς επιβεβαιώνουν τη σοβαρότητα του. Άρα, εκτός από τα διαθέσιμα κεφάλαια θα πρέπει να φροντίσει να έχει και διαθέσιμο χρόνο.

Δεδομένων όλων αυτών, το γεγονός ότι στη μικρή Ελλάδα μας έχουν ήδη βρεθεί 50 άτομα που έχουν γίνει μέλη ενός τέτοιου δικτύου γνωρίζοντας τα παραπάνω δεδομένα, μόνο ενθουσιασμό μπορεί να προκαλέσει για τις προοπτικές του ελληνικού οικοσυστήματος νεοφυούς επιχειρηματικότητας.

Σχέδιο Υποστήριξης & Ενθάρρυνσης Ιδιωτικών Επενδύσεων

Αναδημοσίευση από το EMEA.gr

Ασπρόπυργος
28 Δεκεμβρίου 2013

Σχέδιο Υποστήριξης & Ενθάρρυνσης Ιδιωτικών Επενδύσεων

Το πλέον επώδυνο σύμπτωμα της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων. Το πρόβλημα αυτό είναι στην ουσία του πανευρωπαϊκό, στην Ελλάδα όμως μεγιστοποιείται και οι συνέπειές του στην ίδια τη συνοχή του κοινωνικού ιστού είναι ορατές. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: Στην Ελλάδα πια έχουμε περισσότερους από 1,500,000 ανέργους, σχεδόν δηλαδή το ένα τρίτο του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, ενώ η ανεργία των νέων έχει εκτοξευτεί σε αστρονομικά ποσοστά, στο επίπεδο του 60%.

Δεν χωρά αμφιβολία καμιά πως κάθε στρατηγική αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης θα πρέπει να έχει στο επίκεντρό της τη μαζική δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Πράγματι, αν το 1,500,000 συμπολιτών μας δεν αποκτήσει εκ νέου αγοραστική δύναμη ώστε στη συνέχεια να αρχίσει σιγά σιγά να κάνει αγορές και στη συνέχεια επενδύσεις, δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση επανεκκίνησης της οικονομίας της χώρας.

Στο σημείο αυτό έχει ενδιαφέρον να συζητήσουμε για το «είδος» των θέσεων εργασίας που πρέπει να δημιουργηθούν – θυμίζουμε πως αυτό μάλιστα πρέπει να γίνει «μαζικά». «Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή» λέει σοφά ο ελληνικός λαός, η αλήθεια όμως είναι πως για να υπάρχουν πιθανότητες ανάκαμψης της οικονομίας μας και εύρεσης μιας βιώσιμης θέσης στο παγκοσμιοποιημένο σκηνικό, οι θέσεις εργασίας που πρέπει να δημιουργηθούν κατά κανόνα θα είναι «έντασης γνώσης». Πέραν αυτού, πρόσφατα ο Eric Schmidt δήλωσε στην Αθήνα πως «για κάθε θέση εργασίας έντασης γνώσης που δημιουργείται, δημιουργούνται ακόμα πέντε της παραδοσιακής οικονομίας». Είναι λοιπόν προφανές πως η Ελλάδα πρέπει να στοχεύσει στη μαζική δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας, θέσεων εργασίας δηλαδή έντασης γνώσης.

Δεν θέλει ιδιαίτερες γνώσεις για να αντιληφθεί κανείς πως η μαζική δημιουργία τέτοιων θέσεων εργασίας προϋποθέτει επενδύσεις. Τίθεται λοιπόν αμέσως το ερώτημα ως προς το ποιος θα κάνει τις επενδύσεις αυτές. Γενικά, στην ερώτηση αυτή υπάρχουν τρεις ομάδες απαντήσεων: (α) Το Κράτος με τους διάφορους φορείς και προγράμματά του, (β) Οι Τράπεζες, ομοίως με τους διάφορους οργανισμούς και θυγατρικές τους, (γ) Οι ιδιώτες, είτε φυσικά πρόσωπα ή επιχειρήσεις. Δυστυχώς για την Ελλάδα η σκληρή αλήθεια είναι πως το Κράτος και οι Χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί έχουν ουσιαστικά πτωχεύσει. Δεν μένει κανείς λοιπόν άλλος να επενδύσει στην επιχειρηματικότητα, πέρα από τους ιδιώτες.

Τα καλά νέα είναι πως για τους ιδιώτες, φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, η επένδυση στην επιχειρηματικότητα είναι πολύ πιο ελκυστική από παλιότερα. Αυτό συμβαίνει κύρια λόγω της υψηλής αβεβαιότητας που υπάρχει στα παραδοσιακά επενδυτικά προϊόντα. Τα κακά νέα όμως είναι επίσης πολλά: Η ελληνική οικονομία καταρρέει και το success story έχει βρει τη θέση που του αξίζει δίπλα στην κοκκινοσκουφίτσα και τον Πινόκιο. Ακόμα η φορολογία αλλάζει διαρκώς και μόνο προς τα πάνω ενώ ο κίνδυνος κουρέματος καταθέσεων παρά τις συνεχείς περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις παραμένει υπαρκτός – Με βάση τουλάχιστον τις δημόσιες ανακοινώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μελλοντική διαδικασία διάσωσης Τραπεζών που θα βρεθούν σε δυσχερή θέση.

Στο περιβάλλον αυτό, συνειδητοποιώντας ότι (α) αν δεν δημιουργηθούν θέσεις εργασίας έντασης γνώσης δεν υπάρχει διέξοδος από την κρίση όπως και ότι (β) μόνο οι ιδιώτες μπορούν να επενδύσουν για τη δημιουργία των παραπάνω θέσεων, γίνεται επιτακτική η ανάγκη για τη χάραξη ενός Σχεδίου υποστήριξης και ενθάρρυνσης των ιδιωτικών επενδύσεων.

Ποια θα ήταν τα βασικά στοιχεία του Σχεδίου αυτού; Νομίζω πως τα ακόλουθα θα ήταν λογικά:

1.      Θέσπιση φοροαπαλλαγής για ιδιώτες και επιχειρήσεις ως ποσοστό επενδύσεων που πιστοποιημένα πραγματοποιήθηκαν σε νεοφυείς επιχειρήσεις. Επί παραδείγματι για κάθε 1.000 € που αποδεδειγμένα επενδύονται θα μπορούσε να υπάρχει φοροαπαλλαγή 750 €.

2.      Δημιουργία Ταμείων Συνεπένδυσης (co-investment funds) για ιδιώτες επενδυτές. Δηλαδή, αν ένα σύνολο ιδιωτών επενδυτών, φυσικών προσώπων ή/και επιχειρήσεων, αποφασίσουν να επενδύσουν σε νεοφυείς επιχειρήσεις, θα μπορούσε το Κράτος ή η Ευρωπαϊκή Ένωση να συνεπενδύουν ένα αντίστοιχο ποσό στην ίδια επιχείρηση – matching fund σε ποσοστό 50%.

3.      Προώθηση δημιουργίας συνεταιριστικών ταμείων σποράς (cooperative seed capital funds) για επενδύσεις σε νεοφυείς επιχειρήσεις με συνεπένδυση του Κράτους ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για παράδειγμα με μέθοδο crowdfunding θα μπορούσε να συγκεντρωθεί ένα κεφάλαιο ύψους 1 εκ. ευρώ και ένα ισόποσο matching fund θα μπορούσε να επενδυθεί από κρατικούς ή/και Ευρωπαϊκούς φορείς.

4.      Θέσπιση φορολογικής αμνηστίας για επαναπατρισμό κεφαλαίων υπό τον αυστηρό όρο της επένδυσής τους σε νεοφυείς επιχειρήσεις. Θα μπορούσε δηλαδή ένας ιδιώτης ή επιχείρηση να προβεί σε επαναπατρισμό κεφαλαίων, ενδεχομένως πληρώνοντας ένα τέλος επαναπατρισμού 2%, και να του χορηγείται φορολογική αμνηστία για τα χρήματα αυτά υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι το 50% από αυτά θα επενδύεται για δημιουργία θέσεων εργασίας έντασης γνώσης.

Κρίνω σκόπιμο να σημειώσω πως όλα τα matching funds που αναφέρονται παραπάνω δεν αποτελούν επιπλέον κόστος για τον ελληνικό ή τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Μπορούν εύκολα να βρεθούν με κατάργηση κάθε είδους επιδότησης και αξιοποίησης των κεφαλαίων αυτών για υποστήριξη επενδυτικών δράσεων όπως οι παραπάνω που αναφέρθηκαν.

Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Επιχειρηματικών Αγγέλων (EBAN – The European Trade Association for Business Angels, Seed Funds and other Early Stage Market Players) έχει καταγράψει αναλυτικά τις βέλτιστες πρακτικές που έχουν επιτύχει σε μια σειρά ευρωπαϊκών κρατών, μεταξύ αυτών και η Πορτογαλία στην περίοδο της κρίσης, του μνημονίου και του ΔΝΤ. Το ΕΒΑΝ έχει εκφράσει τη διάθεσή του να συνεισφέρει με μεταφορά τεχνογνωσίας προς την ελληνική κυβέρνηση και οποιαδήποτε άλλη αρμόδια αρχή για τη χάραξη και την εξειδίκευση του Σχεδίου υποστήριξης και ενθάρρυνσης ιδιωτικών επενδύσεων.

Δυστυχώς η κρίση δεν είναι ένα κακό όνειρο που κάποια στιγμή θα τελειώσει. Είναι το αποτέλεσμα, το σύμπτωμα, ενός οικονομικού μοντέλου που κατέρρευσε. Αν δεν αλλάξουμε τις βασικές παραμέτρους του οικονομικού αυτού μοντέλου, έξοδος από την κρίση δεν θα υπάρξει. Εναπόκειται στον καθένα από εμάς να κάνει τον μετασχηματισμό αυτόν πράξη, ξεκινώντας από την ίδια την εργασία και την πιθανή επιχειρηματική του δραστηριότητα, συνεχίζοντας με τις επενδυτικές επιλογές του. Η υιοθέτηση ενός Σχεδίου για την υποστήριξη και την ενθάρρυνση των ιδιωτικών επενδύσεων μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό μέσο για την αφύπνιση της δημιουργικότητας και της αυτοπεποίθησης των Ελλήνων.

Εξάλλου, ο ελληνικός λαός πληρώνει 2,000,000,000 € κάθε χρόνο για φροντιστήρια. Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να επενδύσει ένα μικρό τμήμα από τα χρήματα αυτά στα ίδια του τα παιδιά, με έναν πολύ πιο υγιή τρόπο. Βοηθώντας τα όχι να παπαγαλίσουν αλλά να πραγματώσουν τη δημιουργικότητά τους και να κάνουν πράξη την οικονομία της συνεργασίας και της δημιουργικότητας. 

Ιδιωτική Χρηματοδότηση Νεοφυών Επιχειρήσεων: Από το Συναίσθημα στη Λογική

Αναδημοσίευση από το Euro2day.gr

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες όλο και περισσοτέρων περιπτώσεων που επιχειρήσεις ή και ιδιώτες παίρνουν διάφορες πρωτοβουλίες ενίσχυσης νεοφυών επιχειρήσεων, είτε μέσω της χρηματοδότησής τους, ή με προγράμματα εκπαίδευσης και  μεταφοράς τεχνογνωσίας ή ακόμα και με συνδυασμό των παραπάνω μεθόδων. Εκ πρώτης όψεως είναι μια αναμφίβολα θετική εξέλιξη.

Ψάχνοντας λίγο παραπάνω τις συγκεκριμένες περιπτώσεις όμως με έκπληξη θα διαπιστώσει κανείς πως κινητήρια δύναμη, ο λόγος ύπαρξης, των παραπάνω πρωτοβουλιών δεν είναι άλλος από την «προσφορά στην κοινωνία», ετούτη ιδιαίτερα τη δύσκολη στιγμή που περνά η χώρα μας. Πηγή λοιπόν των σχετικών χρηματοδοτήσεων είναι οι προϋπολογισμοί εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και προσωπικά ή εταιρικά κονδύλια που υπό κανονικές συνθήκες θα κατευθύνονταν σε αγαθοεργίες.

Για να το πούμε απλά, τα χρήματα που σήμερα πάνε στα startups προορίζονταν για το «Χαμόγελο του Παιδιού», το «Ίδρυμα Ελπίδα» ή ίσως κάποιον οργανισμό της Εκκλησίας. «Υπάρχει κάτι κακό σε αυτό;», δίκαια θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. «Ναι, υπάρχει» αποκρίνομαι με παρρησία. Αφενός, πράγμα καθόλου ασήμαντα, τα ιδρύματα που ανέφερα και πολλά, πολλά ακόμα έχουν μεγάλη ανάγκη των χρημάτων αυτών, ειδικά στις συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης που συναντά κανείς στην Ελλάδα του 2013. Αφετέρου και κατά μείζονα λόγο αποτελεί πρόβλημα μεγίστης σημασίας ότι τα κεφάλαια αυτά νοούνται ως «έξοδα» για όσους τα προσφέρουν και όχι σαν «επενδύσεις». Με άλλα λόγια, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες που ακολουθώντας τη λογική της αγαθοεργίας ενισχύουν τα startups, δεν περιμένουν στην πραγματικότητα τίποτα περισσότερο από λίγη (ή περισσότερη) «καλή δημοσιότητα».  Δυστυχώς όμως το γεγονός αυτό καθιστά το εγχείρημα από την αρχή θνησιγενές και αποτυχημένο.

Εξηγούμαι: Όπως μπορεί να δει κανείς σε ένα εξαιρετικά δημοφιλές ενημερωτικό video που δημοσίευσε το «EBAN – The European Trade Association for Business Angels, Seed Funds and other Early Stage Market Players – www.eban.org»  [μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=1b8YLBFQy44] τα χρήματα είναι το λιγότερο

σημαντικό από όσα προσφέρει ένας επενδυτής πρώιμου σταδίου. Πολύ σημαντικότερα των χρημάτων είναι το δίκτυο επαφών, οι γνωριμίες, η διοικητική τεχνογνωσία και γενικότερα το ισχυρό ενδιαφέρον να «πάει καλά» η επιχείρηση στην οποία έχει επενδύσει τα χρήματά του. Είτε μας αρέσει όμως ή όχι, απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί αυτό είναι η επιλογή του επενδυτή να έχει γίνει με ορθολογικά και όχι με συναισθηματικά κριτήρια, καθότι στον κόσμο των επιχειρήσεων το συναίσθημα είναι με αναγκαίο, δεν είναι όμως – από μόνο του – ικανό.

Ο παράγοντας αυτός έχει ειδικά για την Ελλάδα μια πολύ μεγάλη σημασία σε σχέση με την κινητοποίηση της Διασποράς. Πράγματι, στην ελληνική Διασπορά μπορεί να βρει κανείς πολλούς, πολύ πετυχημένους επιχειρηματίες και επενδυτές. Είναι να απορεί κανείς που μέχρι σήμερα δεν έχουμε μεγάλο αριθμό επιτυχημένων συνεργιών μεταξύ επενδυτών πρώιμου σταδίου από τη Διασπορά και νεοφυών επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Ισχυρίζομαι ότι ένας βασικός λόγος που συμβαίνει αυτό είναι η πρόταξη του συναισθηματικού κινήτρου («να βοηθήσουμε την Ελλάδα») από το ορθολογικό («να δημιουργήσουμε βιώσιμες επιχειρήσεις και να επιτύχουμε καλές αποδόσεις στα κεφάλαιά μας»).

Αφού λοιπόν καλωσορίσουμε ενθέρμως την κινητοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων για την ενίσχυση της νεοφυούς επιχειρηματικότητας, της μοναδικής μορφής επιχειρηματικότητας δηλαδή που μπορεί να δημιουργήσει μαζικά τις ποιοτικές θέσεις εργασίας που χρειάζεται η χώρα, θα πρέπει με τρόπο ξεκάθαρο να τονίσουμε πως τα χρήματα αυτά πρέπει να επενδύονται με καθαρά ορθολογικά κριτήρια ώστε να δημιουργηθούν βιώσιμες επιχειρήσεις και καλές αποδόσεις για τους επενδυτές – οι οποίοι θα φροντίσουν να προσφέρουν «smart money», με άλλα λόγια να βοηθούν τις επιχειρήσεις που επενδύουν με την εμπειρία και το δίκτυο επαφών τους όπως επίσης, φυσικά, και να είναι απαιτητικοί απέναντί τους.

Αν αντίθετα τα startups «καταναλώνουν» χρήματα που ορθά προορίζονταν για δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και άμβλυνσης κοινωνικών ανισοτήτων, τότε η ζημιά θα είναι διπλή: Ούτε τα startups θα επιτύχουν, ούτε τα ιδρύματα τα έχουν τους απαραίτητους πόρους για να λειτουργήσουν.

Μια τελευταία παράμετρος που σίγουρα πρέπει να θιγεί είναι και η εξής: Όσο επιχειρήσεις και ιδιώτες δεν επενδύουν με ορθολογικά κριτήρια στα startups αφήνουν δυστυχώς «χώρο» στους γνωστούς-αγνώστους ειδικούς τους «ιδιωτικοδημοσίου τομέα», οι οποίοι έχουν νέο πεδίο δόξης λαμπρό στην «αξιοποίηση εθνικών και ευρωπαϊκών κονδυλίων για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας». Είναι πραγματικά κρίμα υπό τις παρούσες συνθήκες στην Ελλάδα να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα νέο τομέα διαφθοράς και να έχουμε και στον τομέα των επενδύσεων στα startups τα αποτελέσματα που είχαμε σε πλήθος άλλων κλάδων.

Τι μπορεί να γίνει για να αποφευχθεί αυτό; Είναι απλό: Να λειτουργήσει η αγορά με ορθολογικά και όχι με συναισθηματικά κριτήρια. Όσο υπάρχουν πολλοί και σοβαροί άνθρωποι που ορθολογικά επενδύουν σε νεοφυείς επιχειρήσεις προσδοκώντας να αναπτύσσονται βιώσιμα και να επιτυγχάνουν καλές αποδόσεις στα κεφάλαιά τους, τόσο θα απομακρύνονται οι γνωστοί «αετονύχηδες».

*Ο Δημήτρης Τσίγκος είναι μέλος Δ.Σ. του EBAN – The EuropeanTrade Association for Business Angels, Seed Funds and other Early Stage MarketPlayers. 

Η πολιτεία να αγκαλιάσει την επιχειρηματικότητα

Από το http://www.capital.gr/Articles.asp?id=824760

Σε προεκλογική περίοδο όπως αυτή που διανύουμε, η νεανική επιχειρηματικότητα αποτελεί προτεραιότητα για πολιτικούς και κόμματα. Στην πραγματικότητα όμως, ο δρόμος για την ανάπτυξή της είναι μακρύς και δύσκολος. Ο Δημήτρης Τσίγκος, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Virtual Trip και Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συνδέσμων Νέων Επιχειρηματικών εξηγεί γιατί.

Συνέντευξη στο Νίκο Χρυσικόπουλο

- Κύριε Τσίγκο, πολλοί μιλούν στην Ελλάδα για νεανική επιχειρηματικότητα, λιγότεροι όμως την βλέπουν. Τελικά υφίσταται στη χώρα μας ως έννοια και πρακτική;

Βεβαίως και υφίσταται. Από τον περασμένο Μάιο ξεκινήσαμε την πρωτοβουλία "One Hundred Start Ups" φιλοδοξώντας να συγκεντρώσουμε εκατό νεανικές επιχειρήσεις έντασης γνώσης που απευθύνονται στη διεθνή αγορά. Η αρχική μας εκτίμηση ήταν πως θα μας έπαιρνε περισσότερα από τρία χρόνια για να επιτύχουμε το σκοπό αυτό. Είμαστε ενθουσιασμένοι να ανακοινώσουμε πως μόλις σε τέσσερις μήνες, μεσολαβούντος μάλιστα του καλοκαιριού, η συγκεκριμένη ομάδα επιχειρήσεων μελών της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συνδέσμων Νέων Επιχειρηματικών αριθμεί περισσότερα από πενήντα μέλη. Δεν χωρά αμφιβολία, λοιπόν, ότι η νεανική επιχειρηματικότητα υπάρχει και είναι αναπτυσσόμενη. Δυστυχώς, όμως, αποτελεί την εξαίρεση ενώ θα έπρεπε να ήταν ο κανόνας αφού το πελατειακό πολιτικό μας σύστημα στηρίζεται στην προσδοκία του διορισμού και όχι στην προσδοκία της προσφοράς και της δημιουργίας.

- Ήταν απαραίτητη η δημιουργία μιας ομοσπονδίας για να προωθηθεί η νεανική επιχειρηματικότητα;

Ναι, διότι το σημερινό κατεστημένο αντιλαμβάνεται την επιχειρηματικότητα σαν μια ευνοιοκρατική εμπορική σχέση με το κράτος. Αντίθετα, οι νέοι επιχειρηματίες αντιλαμβανόμαστε την επιχειρηματικότητα σαν την πραγμάτωση της δημιουργικότητάς μας, σαν το εργαλείο του καθενός μας για να αλλάξει τη μοίρα του σε όφελος της κοινωνίας και της οικονομίας. Η ΟΕΣΥΝΕ δημιουργήθηκε για να προσφέρει ένα αξιακό, μαζικό και αντιπροσωπευτικό όχημα που ως στόχο έχει να αλλάξει την αντίληψη αυτή, πάντοτε με τους νέους στην πρωτοπορία.

- Με ποιο τρόπο δηλαδή θα υπηρετηθεί αυτός ο σκοπός;

Προβάλλοντας ένα πλαίσιο αρχών και αξιών που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν την επιχειρηματικότητα. Ενημερώνουμε τους νέους σε όλη τη χώρα μέσα από τα παραδείγματα και τις εμπειρίες νέων επιχειρηματιών που κατάφεραν να ξεπεράσουν επιτυχώς τα διάφορα εμπόδια. Προβάλλουμε την επιχειρηματικότητα ως επιλογή ευκαιρίας και όχι ανάγκης. Προτάσσουμε τη χαρά της δημιουργίας και αναδεικνύουμε την κερδοσκοπία και την αλαζονεία σαν τα καρκινώματα της επιχειρηματικότητας.

- Τι ζητούν οι νέοι επιχειρηματίες από τη πολιτεία και γιατί θα πρέπει να τους ακούσει;

Το βασικό αίτημα των νέων επιχειρηματιών είναι η υλοποίηση δράσεων που θα αλλάξουν την κατεστημένη αντίληψη για την επιχειρηματικότητα και θα τη μετατρέψουν από κληρονομικό και ταξικό προνόμιο, σε λαϊκό δικαίωμα. Πέρα από τις στρατηγικές παρεμβάσεις για την αλλαγή πολιτικής νοοτροπίας, που αποτελούν μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους, η ΟΕΣΥΝΕ ζητά την άμεση διάθεση κεφαλαίων υψηλού ρίσκου στους νέους επιχειρηματίες. Συγκεκριμένα, ο θεσμός των Business Angels πρέπει επιτέλους να υπάρξει και στην Ελλάδα ενώ τα Venture Capital Funds πρέπει με κάποιο τρόπο να υποχρεωθούν να αναλάβουν ρίσκα ανταποκρινόμενα στο ρόλο και το όνομά τους καθώς, δυστυχώς, μέχρι σήμερα βλέπουμε να προτιμούν "σίγουρες" επενδύσεις, πολλές φορές "παραδοσιακού" χαρακτήρα σε τομείς όπως η διατροφή και η ενέργεια. Παράλληλα, το τραπεζικό σύστημα πρέπει να γίνει πολύ πιο φιλικό στις νέες επιχειρήσεις έντασης γνώσης, ενώ σήμερα ανταποκρίνεται μόνο στους παραδοσιακούς κλάδους της οικονομίας.

- Θεωρείτε, δηλαδή, πως το χρηματοοικονομικό σύστημα δεν συνδράμει στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας;

Διεθνώς τα επιχειρηματικά κεφάλαια υψηλού ρίσκου όχι μόνο συνδράμουν αλλά παίζουν τον πλέον καθοριστικό ρόλο για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Σύμφωνα με τις διεθνείς μελέτες, ένας επιχειρηματίας έχει κατά μέσο όρο 3,8 αποτυχίες πριν τελικά επιτύχει. Στην Ελλάδα αντίθετα, μια και μόνο αποτυχία θα σημάνει την οικονομική καταστροφή του. Αυτό και μόνο εξηγεί πολλά. Εκτός των Business Angels και των Venture Capital Funds, μια πολύ καλή λύση ενδεχομένως θα ήταν η σημαντική αναβάθμιση του ΤΑΝΕΟ κατά μια τάξη μεγέθους από τα 260 εκατ. ευρώ στα 2,6 δις ευρώ. Έτσι πράγματι μπορεί να γίνει επανεκκίνηση της οικονομίας και να παραχθεί νέος πλούτος στη χώρα, κοινωνικά δίκαιος ο οποίος θα δώσει μια, μοναδική εκτιμούμε, προοπτική ανάκαμψης του δυσβάσταχτου δημοσίου χρέους. Η στρατηγική αυτή αποτελεί, κατά την ταπεινή μας γνώμη, μονόδρομο για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας.

- Εσείς, ως νέος επιχειρηματίας, ποια προβλήματα αντιμετωπίσατε;

Δημιουργήσαμε τον όμιλο Virtual Trip, ένα επιχειρηματικό οικοσύστημα 60 επιστημόνων οργανωμένων σε έντεκα δυναμικά αναπτυσσόμενες εταιρείες, δέκα στην Ελλάδα και μια στην Ισπανία. Ξεκινήσαμε τον Σεπτέμβρη του 2000 από το Επιστημονικό και Τεχνολογικό Πάρκο Κρήτης και όλα αυτά τα χρόνια παλεύουμε για την πραγμάτωση του οράματός μας που δεν είναι άλλο από την αξιοπρεπή και ισότιμη παρουσία ελληνικών λύσεων υψηλής τεχνολογίας στις διεθνείς αγορές. Τα προβλήματα ήταν πολλά και διαφόρων ειδών, από την εύρεση χρηματοδότησης, μέχρι την δημιουργία υποδομών. Σήμερα, έχοντας μεταπωλητές των προϊόντων μας σε περισσότερες από 20 χώρες και στις 5 ηπείρους, νιώθουμε ότι βάλαμε ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα της ελληνικής νεανικής επιχειρηματικότητας. Πολύ περισσότερο, με μεγάλη χαρά βλέπω ότι σε ένα βαθμό η Virtual Trip λειτούργησε ως παράδειγμα για πολλές νέες εξωστρεφείς ελληνικές επιχειρήσεις έντασης γνώσης που διαπρέπουν στις διεθνείς αγορές.

- Υπάρχουν δεσμοί με αντίστοιχους φορείς της Ευρώπης; Πως αξιοποιείται η τεχνογνωσία τους;

Η ΟΕΣΥΝΕ διατηρεί δυο στρατηγικές συνεργασίες, μια με την Πανευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Νέων Επιχειρηματιών, YES - European Confederation of Young Entrepreneurs, και με το ίδρυμα Kauffman το οποίο είναι ιδρυτής του θεσμού της Παγκόσμιας Εβδομάδας Επιχειρηματικότητας. Θα ήθελα να τονίσω πως με κάθε τρόπο προωθούμε και ενισχύουμε την εξωστρέφεια των νέων επιχειρηματιών έχοντας την πεποίθηση ότι αποτελεί προαπαιτούμενο για τη βιωσιμότητα όχι μόνο της νεανικής επιχειρηματικότητας αλλά της εθνικής οικονομίας συνολικά.

- Πρόσφατα η ΟΕΣΥΝΕ εκπροσώπησε την Ελλάδα στην πρώτη Σύνοδο των G8 για τη Νεανική Επιχειρηματικότητα. Συμπεράσματα;

Ήταν πράγματι μεγάλη τιμή για την ΟΕΣΥΝΕ που πέτυχε την εκπροσώπηση της Ελλάδας σε μια Σύνοδο του G8, για πρώτη φορά στην ιστορία. Το βασικό συμπέρασμα της συνόδου ήταν πως η καινοτομία, σε όλα τα επίπεδα, είναι το κλειδί για την έξοδο από την οικονομική κρίση και για την αποτροπή επανάληψής της σε τέτοιο βαθμό. Σε κάθε περίπτωση πρέπει με απόλυτη ειλικρίνεια να πούμε πως τα μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα δεν λύνονται σε συνόδους με ευχάριστα δείπνα και cocktails αλλά απαιτούν θαρραλέες αποφάσεις και σκληρή, μακρόχρονη εργασία από όλους. Παράλληλα, στην τακτική Γενική Συνέλευση της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Νέων Επιχειρηματιών που έγινε στα τέλη Σεπτεμβρίου στην Κωνσταντινούπολη αποφασίστηκε, με εισήγηση της ΟΕΣΥΝΕ, το καλοκαίρι του 2010 θα γίνει τακτική Γενική Συνέλευση της Συνομοσπονδίας στη Θεσσαλονίκη. Στόχος μας είναι να αναδείξουμε το γεγονός αυτό σε ορόσημο για την ανάδειξη της νεανικής επιχειρηματικότητας στη χώρα μας με όρους έντασης γνώσης και εξωστρέφειας.

Με 100 Start-Up επιχειρήσεις έντασης γνώσης μπορούμε να βιώσουμε μια μεγάλη αλλαγή στην Ελληνική οικονομία

Η κρίση πέρασε και μας άφησε αλώβητους. Αποκάλυψε όμως τα διαχρονικά, διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας. Η διεθνής κρίση δεν ήρθε στην Ελλάδα, παρά μόνο τα απόνερά της. Κι αυτά όμως ήταν αρκετά για να στείλουν την οικονομία μας στην εντατική.

Οι νέοι, το δημιουργικότερο -κανονικά- τμήμα του πληθυσμού, έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Στερούμαστε τη χαρά της δημιουργίας. Τη δικαιούμαστε και την απαιτούμε!

Θέλουμε να προσφέρουμε στην κοινωνία και την οικονομία σύμφωνα με τις δυνατότητές μας, που είναι μεγάλες. Ζητάμε από την κοινωνία και την οικονομία όσα έχουμε ανάγκη, που είναι λογικά.

Απαιτούμε πρώτα απ' όλα να μας χαρακτηρίζει ότι δημιουργούμε και όχι ότι καταναλώνουμε, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι μηχανισμοί των πολυεθνικών που έχουν αποφασίσει η Ελλάδα να είναι χώρα-καταναλωτής. Εμείς όμως θέλουμε την Ελλάδα χώρα-παραγωγό.

Οι νέοι επιχειρηματίες ζητούμε να μας δοθεί η ευκαιρία που δικαιούμαστε.

Εκατό νέες επιχειρήσεις έντασης γνώσης και εξωστρέφειας με προϊοντικό προσανατολισμό, θα αλλάξουν τη θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη.

Το ΤΑΝΕΟ είναι ένα λαμπρό παράδειγμα επιτυχούς σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Διαχειρίζεται περισσότερα από 250Μ€. Οι νέοι επιχειρηματίες ζητάμε το 10% των κεφαλαίων αυτών να επενδυθεί σε εκατό νέες επιχειρήσεις έντασης γνώσης και εξωστρέφειας με προϊοντικό προσανατολισμό. Οι επιχειρήσεις αυτές θα δώσουν μια νέα θέση για την Ελλάδα στην παγκόσμια οικονομία και θα αξιοποιήσουν, επιτέλους, την τεράστια εθνική επένδυση στην ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού.

Τα κεφάλαια αυτά θα επενδύονται από τα VCs του ΤΑΝΕΟ μετά την έγκριση της ειδικής επενδυτικής επιτροπής που θα συσταθεί για τον σκοπό αυτό και τη σύμφωνη γνώμη του ΤΑΝΕΟ.

Οι νέοι επιχειρηματίες έχουν αυτοπεποίθηση και υψηλούς στόχους. Έχουν όραμα για την Ελλάδα στην Ευρώπη και στον κόσμο. Το ελληνικό κράτος θα μπορέσει να ακολουθήσει; Ας είμαστε αισιόδοξοι ότι θα το κάνει.

Αναμένουμε.

10th International VC Forum report: Η νεανική επιχειρηματικότητα χρειάζεται τους Business Angels

Από το http://onehundredstartups.blogspot.com/2009/06/10th-international-vc-forum-report.html

Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε όλοι τις εργασίες του 10th International Venture Capital Forum που έγινε στην Αθήνα στις 16 & 17 Ιουνίου, έχοντας μεταξύ άλλων και τη χορηγία της ΟΕΣΥΝΕ.

Η πρωτοβουλία των One Hundred Start Ups έδωσε δυναμικό παρών αφού έξι από τα μέλη της έκαναν συναντήσεις με Venture Capital Funds που συμμετείχαν στο Forum, ενώ σε μια παράλληλη δραστηριότητα, 14 μέλη της πρωτοβουλίας έκαναν παρουσιάσεις στην εταιρεία AXIOM Capital παρουσιάζοντας τα επιχειρηματικά τους σχέδια για προώθηση σε επενδυτές του εξωτερικού.

Η ΟΕΣΥΝΕ με αιχμή του δόρατος τα One Hundred Start Ups θα συνεχίσει με όλες της τις δυνάμεις την καμπάνια της για την προώθηση της διάθεσης επιχειρηματικών κεφαλαίων υψηλού ρίσκου σε νέους επιχειρηματίες έντασης γνώσης και εξωστρέφειας.

Το βασικό συμπέρασμα των συζητήσεων, τόσο στις ομιλίες όσο και στο περιθώριό τους, ήταν ένα και μοναδικό: Χρειαζόμαστε τους Business Angels. Σήμερα είναι σχετικά εύκολο να βρει κανείς 20.000 - 30.000 ενώ υπάρχει δυνατότητα υποβολής σχεδίων σε Venture Capitals για σχέδια δυο ή τριών εκατομμυρίων.

To θέμα όμως είναι ότι τα 20-30Κ€ δεν φτάνουν για να ξεκινήσεις ενώ τα 2-3 Μ€ δεν ξέρεις τι να τα κάνεις.

Η απάντηση στο ζήτημα αυτό είναι οι Business Angels και τα Accelerators. Επενδύσεις ύψους 200 - 300 Κ€ μπορούν να δώσουν το proof-of-concept σε ένα Start-Up που απευθύνεται στη διεθνή αγορά ώστε στη συνέχεια να προχωρήσει σε 2nd round ύψους 2-3 Μ€, ή και περισσότερο, από κάποιο VC Fund.

H ΟΕΣΥΝΕ έχει δηλώσει δημόσια την πρόθεσή της να λειτουργήσει το πρώτο τέτοιο Start-Up Accelerator στην Ν.Α. Ευρώπη, λειτουργώντας τόσο on-line όσο και αναβιώνοντας το κτηριακό συγκρότημα 4.700 μ² του ιστορικού Εκπαιδευτικού Συνδέσμου Αθηνών "Ο ΗΦΑΙΣΤΟΣ".

Στο πλαίσιο αυτό, η ΟΕΣΥΝΕ απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα στο ΤΑΝΕΟ και στην Ένωση Ελληνικών Εταιριών Επιχειρηματικών Κεφαλαίων να εξετάσουν τις δυνατότητες χρηματοδότησης του παραπάνω εγχειρήματος ώστε με ανοιχτό και διάφανο τρόπο να ενισχυθεί σημαντικός αριθμός επιχειρήσεων Start Up με ικανά κεφάλαια για το proof-of-concept του αντικειμένου τους.

Παράλληλα, η ΟΕΣΥΝΕ διακηρύσσει την αποφασιστηκότητα των μελών της να προχωρήσουν στη λειτουργία του Accelerator με ίδια κεφάλαια και με στρατηγικές συνεργασίες δικτύων Business Angels από την ΕΕ και τις ΗΠΑ.

Η ενίσχυση της νεανικής επιχειρηματικότητας έντασης γνώσης και εξωστρέφειας είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση των χρονιζόντων και διαρθρωτικών προβλημάτων της Ελληνικής οικονομίας. Οι νέοι επιχειρηματίες αναλαμβάνουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί και αναμένουμε από την Πολιτεία να πράξει αναλόγως.