Ακόμη ψηλότερα...

To παρακάτω μήνυμα της Χαράς Ξανθάκη, Πτυχιούχου του Τμήματος Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Κρήτης & ιδρυτικού μέλους της Ένωσης Πληροφορικών Ελλάδας, έφτασε σήμερα στο mailing list των Ελλήνων Πληροφορικών. Η Χαρά θίγει ζητήματα που θα πρέπει να μας απασχολήσουν όλους και να μας κινητοποιήσουν για την ανάληψη δράσεων. Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο Ελληνισμός σήμερα αντιμετωπίζει προκλήσεις ανάλογες με εκείνες του 1940. Φοβάμαι όμως πως όχι μόνο δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει αλλά είμαστε απόλυτα αποπροσανατολισμένοι.

Παραθέτω λοιπόν το κείμενο και αναμένω με ενδιαφέρον σχόλια:

"" Μπορεί η ιστορία να μην είναι το επιστημονικό μας αντικείμενο αλλά πολλές φορές αγγίζει την ίδια μας την ύπαρξη, ή όχι; Θέτω υπόψην σας το μύνημα της υπουργού παιδείας και δια βίου μάθησης για την 28 Οκτωβρίου που οι διευθυντές των σχολείων διάβασαν χτές κατά τη διάρκεια της εθνικής γιορτής... Στο σχολείο μας πάντως διαβάστηκε ολόκληρο...  Στα πλαίσια της δια βίου μάθησης απολαύστε:
... τις τραγικές υπερβολές (Η φασιστική Ιταλία - Γολιάθ;)
... τις κορόνες περί αρχαίου ελληνικού πνεύματος... (Ο παπούς μου πολέμησε στα βουνά του αλβανίας παρέλειψε να μου πει ότι υπερασπίζονταν το ιδανικό της αρχαιοελληνικής πόλης και της ιδιότητας του πολίτη
... Νόμιζα ότι στην ελλάδα εκείνη της εποχή είχαμε ένα καθεστώς ανάλογο με εκείνο της Ιταλίας, άλλα όσο ζω μαθαίνω, φροντίστε να κάνετε και σεις το ίδιο... )

Αλλά το σημαντικότερο είναι η αποκάλυψη των μεγάλων και πραγματικών προβλήματων της χώρα μας: "Σήμερα η ελευθερία και η δημοκρατία μπορεί να μην απειλούνται πια από τις ορδές του φασισμού και του ναζισμού. Υπάρχουν όμως απειλές περισσότερο αδιόρατες και πιο αθόρυβες. Για αυτό και ο δικός σας αγώνας είναι αγώνας ενάντια στις ηθικές και αξιακές εκπτώσεις, ενάντια στην ισοπέδωση, την αναξιοκρατία και την αναξιοπιστία που πνίγει τις ελπίδες και τα όνειρα των νέων μας."

Ωστόσο το σχολείο μας όπου διαβάστηκε το παραπάνω κείμενο βρίσκεται στο Ακρωτήρι Χανίων. Καθημερινά πάνω από τα κεφάλια μας πετάνε F16 (συνήθως σε ζευγάρια) - και πολλές φορές χρειάζεται να σταματάμε για λίγο το μάθημα λόγω του θορύβου.

...Μέχρι τώρα ξέραμε ότι πάνε για αναχαίτηση και έχουμε το προνόμιο να γνωρίζουμε πότε εντείνονται οι παραβιάσεις ( από την δραματική αύξηση της κίνησης και συνεπώς του θορύβου πάνω από τα κεφάλια μας -ευτυχώς που φέτος τον Ιούλιο ήταν κλειστά το σχολείο, γιατί αμφιβάλλω αν θα μπορούσαμε να κάνουμε μάθημα...).

Από τα Χανιά εξάλλου είχε απογειωθεί και σμηναγός Ηλιάκης που τώρα είναι άγαλμα στον κεντρικό δρόμο Χανιά-Ακρωτήρι - ούτε ένα χιλιόμετρο απόσταση από το σχολείο μας. Είναι αδύνατο να ζεις εδώ και να αγνοείς μια πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται σε καθημερινή βάση (εκτός αν είσαι κουφός και τυφλός).

Ευτυχώς που το μύνημα της υπουργού μας αποκάλυψε την αλήθεια.. Μια αλήθεια που μόνο με κλειστά τα μάτια και αυτιά μπορείς να την νιώσεις και να την αποδεχτείς..). Μόνο αθόρυβες και αόρατες απειλές υπάρχουν... Αυτές της αναξιοκρατίας και της αναξιοπιστίας....

Και το κορυφαίο σημείο είναι η προτροπή για δράση... "Σας καλώ λοιπόν όλες και όλους να βάλετε ψηλά τους στόχους σας. Εμείς, θα είμαστε δίπλα σας για να τους πετύχετε και όλοι μαζί να πάμε την πατρίδα μας ακόμη ψηλότερα."

Προσωπικά υπόσχομαι ότι αν επιβιώσω του αγώνα κατά της αναξιοκρατίας που έχει κυρήξει η κυβέρνηση μας θα βάλω και γω τους στόχους μου ψηλά όπως προτρέπει και η υπουργός μας και οι άξιοι κειμενογράφοι της... Κάπου στην στρατόσφαιρα... Γιατί στο υπέδαφος στο έδαφος και στον εναέριο χώρο δεν βλέπω φως...

Χρόνια πολλά

Χαρά ""

....και για την αντιγραφή, Δημήτρης Τσίγκος

Δημόσιο χρέος: Ανάπτυξη ή εκχώρηση; Ο δύσκολος και ο εύκολος δρόμος

Το δημόσιο χρέος, αποτέλεσμα του πελατειακού κράτους που επέβαλαν όσοι -αμέσως ή εμμέσως- θέλησαν η Ελλάδα να παραμείνει στη σφαίρα του τρίτου κόσμου, έχει φτάσει σε ύψος που δεν μπορεί πια να αντιμετωπιστεί - τουλάχιστον με προφανείς τρόπους.

Τα περίπου 300 δισ. ευρώ που οφείλει ο Ελληνικός λαός σε διάφορους ξένους πιστωτές είναι φορτίο που πολύ δύσκολα μπορούμε να το αντέξουμε.

Όπως σε κάθε δύσκολη κατάσταση, υπάρχουν δυο δρόμοι για να -προσπαθήσουμε να- φτάσουμε στη λύση: Ο δύσκολος και ο εύκολος.

Ο δύσκολος δρόμος είναι αυτός της αναίρεσης της αιτίας γιγάντωσης του χρέους. Χρειάζεται ένα πλέγμα μεταρρυθμίσεων που θα οδηγούν σε έναν βασικό στόχο: Τον πολλαπλασιασμό του παραγωγικού αποτελέσματος της οικονομίας της χώρας και τη δίκαιη φορολόγησή του. Αυτό βεβαίως μπορεί να γίνει μόνο με αναδιανομή του πλούτου ώστε να αποφευχθεί η κοινωνική έκκρηξη.

Ο εύκολος δρόμος είναι αυτός που το ελληνικό κράτος ακολουθεί από τη σύστασή του: Εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων επί εθνικών περιουσιακών στοιχείων μεγάλης αξίας με αντάλλαγμα τη διαγραφή τμήματος του χρέους. Αυτό βεβαίως δεν αναιρεί τις αιτίες που δημιούργησαν το χρέος με αποτέλεσμα μετά από 10, 20 ή 30 χρόνια να πρέπει να επαναληφθεί η ίδια ιστορία.

Ο δύσκολος δρόμος πρακτικά σημαίνει την ουσιαστική ενίσχυση της επιχειρηματικότητας ώστε η δημιουργικότητα του πληθυσμού να μετατραπεί σε ουσιαστικό παραγωγικό αποτέλεσμα. Εργαλεία όπως το venture capital funding και οι angel investors είναι εκείνα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν.

Η αναδιανομή του πλούτου δεν πρέπει να γίνει με όρους εκδικητικούς αλλά με όρους ανάπτυξης για τη γενική πρόοδο της κοινωνίας: Αυτό σημαίνει πως τα λιμνάζοντα κεφάλαια πρέπει να οδηγηθούν σε παραγωγικές επενδύσεις καινοτομίας, έντασης γνώσης και εξωστρέφειας.

Η εξάλειψη του πελατειακού κράτους είναι αυτονόητη προϋπόθεση υλοποίησης του δύσκολου δρόμου.

Ο εύκολος δρόμος περιλαμβάνει την εξαγγελία κάποιων μέτρων επικοινωνιακού χαρακτήρα, ώστε να δημιουργηθεί φόβος και συναίσθηση του επείγοντος στην κοινωνία, περεταίρω ενίσχυση του πελατειακού κράτους κάτω από έναν εκσυγχρονιστικό μανδύα, ύπνωση της κοινωνίας μέσα από αύξηση προσλήψεων στο δημόσιο και εν τέλει την εκχώρηση ενός σημαντικού περιουσιακού στοιχείου.

Όλα τα σημάδια δείχνουν πως το περιουσιακό στοιχείο που θα εκχωρηθεί είναι η κυριότητα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου η οποία -ενδεχομένως- κρύβει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου ή / και φυσικού αερίου.

Όντας πάντα αισιόδοξος, εγκληματικά αισιόδοξος σύμφωνα με φίλους και συνεργάτες, ευελπιστώ ότι η νέα κυβέρνηση της χώρας για διαλέξει τον δύσκολο δρόμο. Αν μη τι άλλο, έχει λάβει καθαρή εντολή για να υλοποιήσει δύσκολες αποφάσεις.

Αναμένουμε.