Σκέψεις εξ Άπω Ανατολής - Ι: Βραδυπορειακός - Ταλαιπωριακός

Τόκυο,

17 Ιουλίου 2015

Παρακολουθώ τα γεγονότα στην Ελλάδα με την καθαρή ματιά που προσφέρει το να βρίσκεσαι στην άλλη άκρη του κόσμου. Η κατάσταση δυστυχώς έχει πια ξεφύγει απολύτως. Όσα συνέβησαν τις τελευταίες εβδομάδες, μάλλον τους τελευταίους μήνες, είναι πιο σωστό, σίγουρα θα μας πάρει καιρό να τα μάθουμε σε βάθος και να τα εμπεδώσουμε. Το σίγουρο είναι όμως πως η δημόσια σφαίρα κυριαρχείται από ένα εντονότατο αίσθημα πτώσης και παρακμής.

Αναθάρρησαν μέχρι και τα μιζοκόμματα. Φτάσαμε, λέει, να στηρίζουμε το ευρωπαϊκό μέλλον μας στη Φώφη και στο Μεϊμαράκη.

Είναι Ιούλιος 2015, όχι 1946, ούτε 1965, ούτε καν 1974 ή 1981,  και όμως το κατεστημένο της κακιστοκρατίας εξακολουθεί να θέτει δήθεν διλήμματα μεταξύ από τη μία του  τριτοκοσμικού, ο-θεός-να-τον-κάνει- "καπιτάλα" (μαφιόζου εν τοις πράγμασι), από την άλλη του τεμπελχανά "δημοσίου υπαλλήλου" (που πολλές φορές είναι και ιδιωτικός υπάλληλος ή και "επιχειρηματίας").

Ας δείξουμε κάποιο έλεος. Έχει προχωρήσει ο κόσμος.

Επιχειρούν να στήσουν και πάλι σκηνικό ποδοσφαιροποίησης της δημόσιας συζήτησης πάνω στο υποτιθέμενο δίλημμα "ευρώ ή δραχμή;".  Μόνο που αντί για το μεγάλο ντέρμπι που σχεδίασαν, αντί για το "Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός", ή για τους φίλους από το Βορρά, το "ΠΑΟΚ - Άρης", τους βγαίνει τελικά κάτι σε βραδυπορειακός - ταλαιπωριακός... Παρακμή ακόμα και στην προπαγάνδα.

Η κωμικότητά τους έχει πια ξεπεράσει κάθε όριο.

Οι δυνάμεις της δημιουργίας, της συνεργασίας, της ανεκτικότητας, οι νέες συλλογικότητες, ο νέος ανθρωπισμός σε τελική ανάλυση, οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αρχικά να συγκροτηθούν και να εκφραστούν. Οι Έλληνες πρέπει να επιστρέψουν στην Πολιτική.

Αν όχι τώρα, πότε;

Για να προλάβω βέβαια όσους αναζητούν εναγωνίως να βγάλουν ειδήσεις, η συμμετοχή σε μια εκλογική διαδικασία, είτε σαν ψηφοφόρος ή σαν υποψήφιος, είναι το τελευταίο βήμα σε μια μακρά, πελύπλοκη διαδικασία το οποίο αν απομονωθεί, όπως συστηματικά γίνεται, τελικά στερείται οποιουδήποτε νοήματος. Είναι πράξη κενή.

Για να έχει νόημα μια εκλογική επιλογή πρέπει να έχει προηγηθεί η πολιτική παιδεία, η ενημέρωση και η συνειδητοποίηση, η ευθύνη και η συμμετοχή, το σχέδιο, η κριτική και η ομιλία. Τότε ναι, μια ψήφος αξίζει.

Ας μην επικεντρώνουμε λοιπόν στο τελευταίο βήμα και ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Να επιστρέψουμε στην ύψιστη των τεχνών, στην πολιτική. Ουδείς άλλος δρόμος υπάρχει μπροστά μας.


Πάντα αγωνιστικά και αισιόδοξα,

Δημήτρης Τσίγκος

Tα επτά συν ένα πρόσωπα της άγνοιας και της απελπισίας. Επτά συν μια κούφιες λέξεις.

Πολλά ανησυχητικά σημάδια της κόπωσης στους ανθρώπους μπορεί εύκολα να δει κανείς τον έκτο χρόνο της κρίσης. Όλοι έχουν κάπως λαβωθεί, πλην ελαχίστων. Σίγουρα η μαζικότητα των αστέγων στο κέντρο της Αθήνας είναι εικόνα θλιβερή και ξένη. Υπάρχει όμως κάτι ακόμα που δεν περιορίζεται σε "ομάδες", όπως τόσο προσχηματικά μάθαμε να τις αποκαλούμε μα αφορά όλο τον πληθυσμό. Τι είναι αυτό; Η ξεροκεφαλιά της άγνοιας και της απελπισίας.

Η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη. Είναι σίγουρα αναμενόμενο να δούμε και πράγματα πρωτόγνωρα. Όμως, θα είμαι ειλικρινής, αυτή την κατάντια δεν την περίμενα. Κάθεσαι σε μια συζήτηση και οι διαφορετικές γνώμες είναι ισάριθμες των παρισταμένων. Όχι μόνο αυτό αλλά κανείς δεν δέχεται το παραμικρό. Βασικά όλοι μιλούν μα κανείς δεν ακούει. Ένα υπόστρωμα βλακείας ιδανικό για την καλλιέργεια του φασισμού.

Πριν περίπου ένα χρόνο είχα γράψει για την κατ'επιλογή ηλιθιότητα στην οποία αυτοβούλως δεχόμαστε να περιπέσουμε υπό το κράτος της απελπισίας. Δεν περίμενα όμως το φαινόμενο να λάβει τέτοιες διαστάσεις.

Έχουν λοιπόν διαμορφωθεί κάποιες κατηγορίες απόψεων και ανθρώπων, φυλές θα τις ονόμαζα, που με θρησκευτική ευλάβεια, δογματισμό και φανατισμό προωθούν μια άποψη που πιστεύουν ότι αποτελεί τη λύση δίχως να δέχονται καμιά συζήτηση για πιθανές διαφοροποιήσεις, έστω και μικρές.

Όσο διαφορετικές και να είναι οι απόψεις αυτές μεταξύ τους, που είναι πολύ διαφορετικές, δυστυχώς δεν είναι τίποτα άλλο παρά διαφορετικά προσωπεία της άγνοιας και της απελπισίας. Φανερώνουν τον απόλυτο πανικό στον οποίο έχει περιέλθει ο εκφραστής τους και ότι έχει βρει καταφύγιο στο δογματισμό. Έχουν με λίγα λόγια εναποθέσει τις ελπίδες τους στο "θεό" - Καθένας σε έναν δικό του, ψεύτικο και κούφιο "θεό" που έχει εφεύρει για να βγει από το αδιέξοδό του.

Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι φυλές; Ποια τα διαφορετικά πρόσωπα της άγνοιας και της απελπισίας;

1. Ο φιλελευθερος

Είναι πολύ απλό: Για όλα φταίει το κράτος. Η λύση επομένως είναι να μειώσουμε το κράτος. Να απολύσουμε αύριο το 75% των δημοσίων υπαλλήλων, να κατοχυρώσουμε συνταγματικά ότι δεν θα ξαναπροσληφθούν ποτέ και για κανένα λόγο, να ιδιωτικοποιήσουμε και όλη τη δημόσια περιουσία και όλα θα λυθούν ως δια μαγείας!

2. Ο αντιμνημονιακός

Για όλα φταίει το μνημόνιο και η τρόικα! Να καταργήσουμε το μνημόνιο και να διώξουμε την τρόικα και όλα θα λυθούν, ως δια μαγείας.

3. Ο σοσιαλιστής

Για όλα φταίνε οι τράπεζες, το κεφάλαιο, ο καπιταλισμός. Να κοινωνικοποιήσουμε τις τράπεζες και τα μέσα παραγωγής, να απαγορεύσουμε τη συγκέντρωση κεφαλαίου, να έρθει η λαϊκή κυριαρχία, να προσφέρουμε λίγο-πολύ τα πάντα στους πάντες δωρεάν και όλα τα προβλήματα θα λυθούν με μιας, ως δια μαγείας.

4. Ο αναρχικός

Η εξουσία διαφθείρει. Να καταργήσουμε κάθε εξουσία, να ζήσουμε ελεύθερα, αναρχικά και τα προβλήματα μας θα λυθούν με μιας, ως δια μαγείας.

(Σημείωση: Αν έπρεπε υποχρεωτικά να διαλέξω μια δογματική λύση, αυτή σίγουρα είναι η πιο ελκυστική!)

5. Ο δραχμολάγνος

Για όλα φταίει το ευρώ! Να φύγουμε τώρα από την ευρωζώνη, να γυρίσουμε στην αυθεντική, λατρεμένη ελληνική δραχμή και όλα μας τα προβλήματα θα λυθούν αυτόματα, ως δια μαγείας.

6. Ο ξενοφοβικός

Ήρθαν οι ξένοι και μας παίρνουν τις δουλειές. Δεν έχουν πληρώσει φόρους αλλά κάνουν χρήση των νοσοκομείων, των σχολείων, των υποδομών που εμείς οι Έλληνες φτιάξαμε με κόπο και τελικά δεν μπορούμε να απολαύσουμε. Να απελαθούν τώρα όλοι οι ξένοι και όλα θα φτιάξουν, ως δια μαγείας.

7. Ο χουντικός

Καλά, αυτοί οι ένστολοι τι κάνουν; Κοιμούνται όρθιοι; Νίκος, Μάκης και Άδωνις, κατά το Παπαδόπουλος, Μακαρέζος, Πατακός και τα προβλήματα όλα θα μπουν στο γύψο και θα θεραπεύουν, ως δια μαγείας.

Δυστυχώς όμως, όπως κατά βάθος το ξέρουν και οι επτά φυλές της άγνοιας και της απελπισίας, μαγική λύση δεν υπάρχει και η αλήθεια, όπως πάντα, είναι κάπου στη μέση. Εξαιρέσει του γραφικού χουντικού, όλοι έχουν από λίγο δίκιο και πολύ άδικο.  Επικεντρώνουν σε μια πτυχή του προβλήματος και χάνουν το σύνολο. Μετά τους τυφλώνει ο φανατισμός, ο δογματισμός και δεν ξέρουν τι λένε.

Θα επιμείνω στο ακόλουθο: Όλοι πλην του γραφικού χουντικού έχουν κάποια στοιχεία της ορθολογικής λύση. Ακόμα και στον δραχμολάγνο μπορώ να βρω στοιχεία θετικά. Παραμένοντας ένθερμος υποστηρικτής του ευρώ, δέχομαι πως πρέπει να υπάρχει ρεαλιστικό σχέδιο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα ως ύστατη λύση αποφυγής μια καταστροφής σε περίπτωση που τρελαθεί η Ευρώπη.

Τελικά όμως, αφού δεν υπάρχει λύση μαγική, τότε τι μπορεί να γίνει;

Πολλά μπορούν να γίνουν, πρέπει να γίνουν και είναι βέβαιο πως τελικά θα γίνουν. Καθαρό μυαλό, σφαιρική αντίληψη, σχέδιο μακράς πνοής και πολλή, σκληρή και ομαδική δουλειά. Αυτό είναι το μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να μας βγάλει από την κρίση. Με ρεαλισμό, ορθολογισμό και αυτοπεποίθηση. Πιστεύοντας στις δυνάμεις τις δικές μας και των συνανθρώπων μας, όχι σε λύσεις μαγικες.

Επαναλαμβάνω από άρθρο προγενέστερο κάποια τα βασικά στοιχεία μιας ορθολογικής λύσης:

1. Θέση των μιζοκομμάτων εκτός νόμου

2. Καθιέρωση πολιτικού φόρου - έκτακτης εισφοράς κακοδιοίκησης

3. Συνταγματική καθιέρωση απλής και ανόθευτης αναλογικής

4. Συγκρότηση κυβέρνησης ειδικών, με ευρείας κοινοβουλευτική πλειοψηφία για τη διαχείριση της κρίσης

5. Παραγωγική ανασυγκρότηση, ανάπτυξη της οικονομίας της συνεργασίας & της δημιουργικότητας, προώθηση ενός νέου, υγιούς & ισχυρού συνεταιριστικού κινήματος

6. Πρωτοπορία στην αληθινή, δημοκρατική και ισότιμη ένωση της Ευρώπης

7. Απόλυτος σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, στη διαφορετικότητα και στις προσωπικές ελευθερίες

Κλείνω, αναφερόμενος και σε ένα όγδοο πρόσωπο της άγνοιας και της απελπισίας που τόσο έντονα και ύπουλα, ας μου επιτραπεί, προβάλεται τελευταία από μερικούς εκ των βασικών υπευθύνων της καταστροφής: Ο entrepreneur, συνήθως και με τον χαρακτηρισμό "start-up". Είναι γνωστό πως όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα οικιοποιούνται λέξεις & έννοιες με σκοπό την καταστροφή τους. Επί παραδείγματι οι Ναζί έντυσαν τους προδότες ταγματασφαλίτες ...τσολιάδες και ο δικτάτορας Παπαδόπουλος ταυτίστηκε με το ...κλαρίνο. Ο τσολιάς και το παραδοσιακό τραγούδι όμως ήταν έννοιες ελευθερίας που καμία σχέση δεν είχαν με τους ναζί και τα φασιστάκια της χούντας. Έτσι λοιπόν, άνθρωποι που σχέση καμία - παρά μόνο ίσως σχέση καταστροφής - δεν είχαν με την οικονομία της συνεργασίας και της δημιουργικότητας όψιμα στηρίζουν τους "startup entrepreneurs".

Ας θυμούνται όμως πως έχουν γνώση οι φύλακες.

Κόμματα της Δραχμής

Μονοπώλησε μπορώ να πω την προεκλογική συζήτηση (ο Θεός να την κάνει συζήτηση αυτήν την ανταλλαγή βαρετών μονολόγων...) το νομισματικό ζήτημα. Θα μείνει η Ελλάδα στο Ευρώ ή θα αναγκαστεί να φύγει; Ένα ερώτημα που, υποτίθεται πως, τίθεται με χαρακτήρα δημοψηφίσματος (;).

Είναι μεγάλος ο παραλογισμός γύρω από το ζήτημα αυτό. Ακόμα μεγαλύτερη η υποκρισία. Υποτίθεται πως υπάρχουν κάποια "φιλοευρωπαϊκά κόμματα", στα οποία οι περισσότεροι συγκαταλέγουν τη Νέα Δημοκρατία, το ΠαΣοΚ και τη ΔΗΜΑΡ.

Ας αφήσουμε τη ΔΗΜΑΡ της κας Ρεπούση διότι μέσα στο "συνωστισμό" που βιώνουν δεν αντέχουν σε σοβαρή ανάλυση & κριτική. Διάφοροι από τον χώρο αυτό έφυγαν "επαναστατικά" από τον ΣΥΡΙΖΑ  για να γίνουν "κυβερνώσα αριστερά" μαζί με το ΠαΣοΚ και βλέπουν τώρα πως μάλλον θα είχαν περισσότερες ελπίδες αν έμεναν στο παλιό τους μετερίζι. Αξίζουν αν μη τι άλλο της συμπάθειάς μας. Αν βέβαια έχουν την τύχη να κατακτήσει το γαλάζιο μιζοκόμμα την πρώτη θέση στις 17 Ιουνίου, τότε μάλλον το όνειρό τους θα γίνει πραγματικότητα αφού μας έχουν προειδοποιήσει: Η χώρα δεν θα μείνει ακυβέρνητη.

Εν πάση περιπτώσει, η ΔΗΜΑΡ - όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, ας μην γελιόμαστε - ΔΕΝ είναι "κόμμα της δραχμής". Έχει μεγάλες ευθύνες, είναι ανιστόρητο & αντιεπιστημονικό να λέγεται ότι η αριστερά δεν έχει ευθύνες για το κατάντημα της χώρας διότι η αριστερά, στην αυθεντική εκδοχή της, κυβερνά και χωρίς να είναι στην κυβέρνηση. Σίγουρα όμως, είναι άλλης τάξης οι ευθύνες της αριστεράς σε σχέση με τις ευθύνες εκείνων που κρατούσαν το τιμόνι της χώρας.

Ποιοι είναι αυτοί; Ποιοι είναι που μας έφεραν στον προθάλαμο της επιστροφής στην δραχμή;


Έχουν όνομα και επώνυμο. Είναι το μιζοκόμμα και τα ηγετικά στελέχη του. Είναι ορθότερο να λέμε το "μιζοκόμμα" και όχι τα "μιζοκόμματα" γιατί, το ξέρουμε όλοι, εδώ και πολλά χρόνια το ΠαΣοΚ και η Νέα Δημοκρατία ήταν ουσιαστικά ένα κόμμα. Έκαναν μαζί τα ρουσφέτια. Οι πράσινοι βουλευτές τακτοποιούσαν και "πελατάκια" των γαλάζιων και τούμπαλιν. Το σύστημα δούλευε άριστα.

- Ποιοι ήταν αυτοί που μαγείρεψαν τα νούμερα και έβαλαν την Ελλάδα απροετοίμαστη στο Ευρώ;
- Ποιοι ήταν εκείνοι που έκαναν το μεγάλο πάρτυ των Ολυμπιακών Αγώνων δαπανώντας δισεκατομμύρια και μην αξιοποιώντας σχεδόν τίποτα μετά τους αγώνες;
- Ποιοι είναι που εδώ και 50+ χρόνια δαπανούν τεράστια ποσά για την άμυνα της χώρας, για κάθε λογής στρατιωτικές δαπάνες, χωρίς ούτε κάποιο ιδιαίτερα αξιόμαχο στράτευμα να έχουμε αποκτήσει και χωρίς να έχουμε αναπτύξει σχεδόν καθόλου αμυντική βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας (σε πλήρη αντίθεση με χώρες που έχουν αντίστοιχα υψηλές αμυντικές δαπάνες όπως π.χ το Ισραήλ και η Τουρκία)
- Ποιοί είναι αυτοί που διαχειρίστηκαν πλαίσια επί πλαισίων κοινοτικών προγραμμάτων, με ιδιαίτερα αυξημένα ποσά από το 2000 και μετά, και τα διασπάθισαν σε κατανάλωση και άχρηστες λειτουργικές δαπάνες, φέρνοντας ένα επίπλαστο βιοτικό επίπεδο και πρακτικά καταστρέφοντας την παραγωγική ικανότητα του τόπου;
- Ποιοι είναι που ανήγαγαν την "εξασφάλιση του δημοσίου" σε απόλυτο κοινωνικό αγαθό;
- Ποιοι ήταν αυτοί που δημιούργησαν ένα τεράστιο έλλειμμα στα οικονομικά του κράτους, ιδιαίτερα την περίοδο 2004-2009;
- Ποιοι έλεγαν ψέματα στον ελληνικό λαό ότι "λεφτά υπάρχουν" ενώ ήδη συνομιλούσαν με το ΔΝΤ

Θα μπορούσα να παραθέσω δεκάδες ακόμα ερωτήματα. Ναι, σωστά μαντέψατε: Το μιζοκόμμα ήταν πίσω από όλους αυτούς.

Το μιζοκόμμα είναι το κόμμα της δραχμής. 

ΠΑΣΟΚ & Νέα Δημοκρατία είναι τα κόμματα της δραχμής.

Τι ακριβώς σημαίνει "κόμμα της δραχμής"; Δεν είναι μόνο το νομισματικό ζήτημα. Είναι πρώτα και κύρια η τριτοκοσμική αντίληψη περί της πολιτικής. Τα αναλυτικά εργαλεία που απαιτούνται για να κατανοήσει κανείς τι συμβαίνει στην Ελλάδα δεν αφορούν την Ευρώπη. Αφορούσαν μέχρι πρότινος τη Λατινική Αμερική και το τελευταίο διάστημα φοβάμαι πως ομοιάζουμε όλο και περισσότερο με χώρες της Αφρικανικής ηπείρου.

Αυτό είναι το "λόμπυ της δραχμής". Αυτή είναι η κάστα που δεν θα διστάσει να μας στείλει 50+ χρόνια πίσω για να εξασφαλίσει τα κεκτημένα της. Έχει όνομα και επώνυμο. Έχει και δυο ψηφοδέλτια. Το ένα αναγράφει "Νέα Δημοκρατία" και το άλλο "ΠαΣοΚ".

Ποιους συμφέρει η επιστροφή στην δραχμή

Έχουμε αναρωτηθεί ποιους όντως συμφέρει άραγε η επιστροφή στην δραχμή;

Είναι αλήθεια ότι γυρνώντας στην αγαπημένη μας δραχμούλα θα μπορέσουμε να υποτιμήσουμε το νόμισμά μας και ξαφνικά δεν θα προλαβαίνουμε να κάνουμε εξαγωγές ή μήπως η παραγωγική βάση της χώρας είναι εντελώς αποδιαρθρωμένη και όσο κι αν ρίξουμε τα κόστη, δεν υπάρχει προϊόν να εξαχθεί;

Αν αναζητήσουμε τον ορθό λόγο θα δούμε ότι η επιστροφή στη δραχμή συμφέρει κύρια δυο ομάδες:

Α) Το μεγάλο κεφάλαιο που τώρα έχει ευρώ στην Ελβετία ή σε άλλους φορολογικούς παραδείσους ανά τον κόσμο. Αμέσως μετά την υποτίμηση (ή τις διαδοχικές υποτιμήσεις, για να είμαστε ακριβείς), το μεγάλο αυτό κεφάλαιο θα μπορέσει να αποκτήσει την κυριότητα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας έναντι εξευτελιστικού τιμήματος.

Β) Την κακιστοκρατία, το ένοχο πολιτικό-οικονομικό σύστημα, που τυπώνοντας δραχμές θα συνεχίζει να εξαγοράζει συνειδήσεις (ενώ είναι πια προφανές ότι με το ευρώ δυσκολεύεται πολύ - για 'εξωτερικούς' με το σύστημα λόγους).

Εκτίμησή μου είναι πως τι γκρίζο "ιδιωτικοδημόσιο", η ένοχη οικονομικο-πολιτική (τρόπος του λέγειν "πολιτική") συμμαχία, δεν θα σταματήσουν αν δεν μας βγάλουν από το ευρώ.

Μοναδική λύση όπως πολλές φορές είπα, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία.