Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τρίγωνο της καταστροφής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τρίγωνο της καταστροφής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2020

Η αλήθεια δεν αποκαλύφθηκε στη δίκη της Χρυσής Αυγής

Δεν μπορώ να κρύψω την οργή και την απογοήτευσή μου με όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες σχετικά με τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Γεμίσαμε όψιμους αντιφασίστες, τόσο πολίτες όσο και οργανισμούς. Το σύνθημα "Δεν είναι αθώοι" έχασε κάθε νόημα πολύ απλά γιατί ειπώθηκε κατόπιν εορτής. Πού ήταν όλοι αυτοί όταν οι φασίστες αλώνιζαν στις γειτονιές της Αθήνας και σε όλοι την Ελλάδα; Είτε φοβόντουσαν και δεν μιλούσαν ή, ακόμα χειρότερα, κάποιοι μπορεί να έλεγαν ότι "εντάξει, δεν μου αρέσουν οι φασίστες, αλλά κάποιος έπρεπε να ρίξει και κανένα χαστούκι...".

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης είχε πει ότι η χούντα δεν έπεσε από την αντίσταση, ούτε από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Απλά σάπισε στην παρακμή της και αποσυντέθηκε. Ήταν πολύ λίγοι τον αριθμό (αν και πολύ μεγάλοι στο θάρρος) όσοι πραγματικά αντιστάθηκαν στη χούντα (και προφανώς, είναι αστείο να μιλάμε για αυτούς που έκαναν "αντίσταση" από την ασφάλεια των ευρωπαϊκών χωρών...). 

Πολύ παρόμοια λοιπόν, ήταν πολύ λίγοι αυτοί που πραγματικά αντιστάθηκαν στην Χρυσή Αυγή. Μάλιστα, ας ειπωθεί μια αλήθεια, ακόμα μια φορά αυτή που αντιστάθηκε πραγματικά, επί του πεδίου, ήταν μόνο η Αριστερά, από στοιχεία του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι, κατά κύριο λόγο, τις διάφορες ομάδες του αναρχικού και του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Όταν τα συστημικά κόμματα μιλούσαν για τη σοβαρή Χρυσή Αυγή, όταν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης ξέπλεναν τους φασίστες με αισχρές συνεντεύξεις, η ελπίδα για κάθε ελεύθερο άνθρωπο έμεινε ζωντανή μόνο μέσα στο μαυροκόκκινο μπλοκ. Είτε αρέσει ή όχι, αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα.

Το να αναρωτηθεί κανείς τι έκαναν οι Μητσοτάκης, Σαμαράς, Γεωργιάδης, Βορίδης,  Χρυσοχοΐδης και Λοβέρδος για την Χρυσή Αυγή είναι αστείο και μάλιστα κακόγοστο. Το μόνο που έκαναν είναι να επωφεληθούν από αυτή και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο - Σίγουρα, αν κάποιος σε συγκρίνει με το τέρας του ναζισμού, ότι και να είσαι εσύ, ακόμα και ένας "συνηθισμένος ακροδεξιός", αρχίζεις να φαντάζεις ανθρώπινος.

Πολύ σημαντικότερο όμως είναι να αναρωτηθούμε που ήταν οι χιλιάδες λαού που τις προάλλες συγκεντρώθηκαν έξω από το Εφετείο, όταν δρούσαν τα τάγματα εφόδου. Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Η μεγάλη πλειοψηφία δεν ήταν πουθενά.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης γράφει σε ένα βιλίο του για τη Μικρά Ασίά πως "η ιδεολογία της ανοχής έθρεψε τον ναζισμό". Αυτό ακριβώς συνέβη και στην Ελλάδα με την Χρυσή Αυγή. Γιατί όμως υπήρξε αυτή η ανοχή; Για τον εξής απλό λόγο: Ήταν όλοι τους παιδιά της. Ποιοι; Οι φασίστες. Παιδιά ποιας μάνας; Της ελληνικής ακροδεξιάς φυσικά, η οποία μετά τα αίσχη της μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου κατά κανόνα φωλιάζει μέσα στο κυρίαρχο κόμμα της ελληνικής δεξιάς - είτε αυτό είναι ο "Δημοκρατικός Συναγερμός" του Παπάγου, είτε η ΕΡΕ του Καραμανλή του Α' ή και η Νέα Δημοκρατία από το 1974 μέχρι σήμερα. Αρκεί κανείς να δει τα βιογραφικά των κκ. Βορίδη, Γεωργιάδη και Πλεύρη για να καταλάβει τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως με την δίκη της Χρυσής Αυγής είναι πως δεν μάθαμε την αλήθεια ως προς το βασικότερο ερώτημα:

Ποιος ήταν αυτός που αποφάσισε να βγουν οι φασίστες από τα λαγούμια τους και που τους χρηματοδότησε με πολλά εκαταμμύρια ευρώ για να κάνουν μια πανελλαδική οργάνωση, με πολλά και μεγάλα γραφεία και άλλες υποδομές και πολλά άλλα που όλοι γνωρίζουμε;

Για την ώρα μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Αν λειτουργούσε η ελληνική δικαιοσύνη αυτό θα έπρεπε να το είχε αποκαλύψει. "Follow the money" λένε οι Αμερικάνοι και πρέπει να τους εμπιστευτούμε για την τεχνογνωσία τους. Ας ελπίσουμε πως θα βρεθούν κάποιοι δικαστικοί λειτουργοί με την απαραίτητη δόση αυτοσεβασμού και θα αποκαλύψουν ποιος πραγματικά κυβερνά αυτόν τον τόπο.

Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

Το πρωτάθλημα baseball της Κούβας

Όπως πολλοί από εμάς γνωρίζουν, το άθλημα του baseball είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο στην Κούβα και το εν λόγω πρωτάθλημα θεωρείται από τα πιο ανταγωνιστικά του κόσμου. Μάλιστα, πολλές επαγγελματικές ομάδες των ΗΠΑ, όπου φυσικά το baseball επίσης ανθεί, κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να πάρουν ταλαντούχους κουβανούς παίχτες - πράγμα συχνά περίπλοκο λόγω των τεταμένων σχέσεων των δυο χωρών.

Εκεί λοιπόν που κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα ανυπομονούσε να συνεχίσει να ενημερώνεται καθημερινά και διεξοδικά για το πρωτάθλημα baseball της Κούβας, όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες που το θέμα αυτό μονοπωλεί τα μέσα ενημέρωσης, έρχεται το Υπουργείου Τύπου και με μια απολυταρχικού τύπου απόφαση εξαναγκάζει τους λειτουργούς της τέταρτης εξουσίας στη χώρα μας να σταματήσουν να μας ενημερώνουν για το συγκλονιστικό αυτό πρωτάθλημα και να μας ζαλίσουν με ανόητες, ανούσιες ειδήσεις και ενημερώσεις σχετικά με τον κορωνοϊό.

Για να κρύψουν δε το απολυταρχικό τους πρόσωπο, θα έλεγε κανείς φτάνουν στο όριο σχεδόν να 'δωροδοκήσουν' (καθ' υπερβολήν η έκφραση, φυσικά δεν την εννοώ κυριολεκτικά) τα μέσα ενημέρωσης με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό (αρχικά ακούσαμε για 11 εκατομμύρια, μετά για 20, ποιός ξέρει πόσα ήταν...) επιχειρώντας να καταστήσουν τους λειτουργούς της δημοσιογραφίας συνενόχους στην αποσιώπηση των απίστευτων συμβάντων και εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα στα γήπεδα του διαμαντιού της καραϊβικής.

Απευθύνω προσωπική έκκληση στον Υπουργό κ. Πέτσα αλλά και στον ίδιο τον Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη τον 2ο. Δείξτε έλεος σεβαστοί άρχοντες! Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί άλλο να στερείται ενημερώσεως για τα τεκταινόμενα στο πρωτάθλημα baseball της Κούβας. Επιτρέψτε στα μέσα ενημέρωσης να επανέλθουν στη φυσιολογική ροή των ειδήσεών τους και σταματήστε επιτέλους να τους εξαναγκάζετε να μεταδίδουν ειδήσεις για το ελάσσον ζήτημα του κορωνοϊού που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα ήταν ούτε στα μονόστηλα των εφημερίδων.

(Για το γεγονός ότι κάποιοι τιποτένιοι υπήκοοι σας, σεβαστοί Άρχοντες, τόλμησαν να θέσουν ζήτημα δημοσίευσης [άκουσον-άκουσον!] των ποσών με τα οποία εξαναγκάστηκε κάθε μέσο ενημέρωσης να σταματήσει να μας ενημερώνει για το πρωτάθλημα baseball της Κούβας θέλω απλώς και μόνο να εκφράσω τη βαθύτατη αγανάκτησή μου. Οι εν λόγω υπήκοοι έχουν διαπράξει έγκλημα εσχάτης προδοσίας και πρέπει να αντιμετωπίσουν τις συνέπεις των αισχρών πράξεών τους.).

Ευελπιστώντας η έκκλησή μου να γίνει αποδεκτή,

Θερμούς χαιρετισμούς προς όλους τους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου,

27/6/1984,
Βόρεια Κορέα της Δύσης

Απορίες σχετικά με τις εξελίξεις στην υπόθεση Novartis

Μάλλον κάτι δεν έχω καταλάβει καλά. Διαβάζω τα εξής στον ξένο τύπο:

Novartis Greece, a unit of the Swiss drug giant, admitted to financing travel of employees of state-owned hospitals to the US between 2012 and 2015 "as a means to bribe these officials," the Justice Department said.

Novartis Greece also admitted that in 2009 and 2010 it funneled money to health care providers as part of an epidemiological study that was "used as a vehicle" for improper payments to increase sales of drugs, the agency said.

Προκύπτουν λοιπόν κάποια ερωτήματα:
  1. Ποιοι ήταν αυτοί οι «employees of state owned hospitals» που δωροδοκήθηκαν μεταξύ 2012 και 2015, όπως είναι πλέον δεδικασμένο γεγονός;
  2. Ποιοι ήταν οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι;
  3. Αυτοί οι πολιτικοί προϊστάμενοι ήταν μόνο άχρηστοι και ανίκανοι ή επιπλέον, όπως λέει η κοινή γνώμη αλλά δεν έχει ακόμα μπορέσει να αποδείξει η ελληνική δικαιοσύνη, «ήταν και αυτοί μέσα στο κόλπο»;
  4. Πάνω απ’ όλα, πόσο αδιανόητα απύθμενο θράσος πρέπει να έχει κάποιος για να εξακολουθεί να μιλάει για δήθεν «σκευωρία» που δήθεν «κατέρρευσε»;
Ο κοτζαμπάσης του 21ου αιώνα είπε «θα τους πάει μέχρι τέλους». Ούτε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης δεν είχε απειλήσει τόσο ευθέως τον Καποδίστρια όσο ο σύγχρονος απόγονος του τους δικαστικούς λειτουργούς. Θα περιέλθει άραγε των ίδιων μέσων; Ποιος ξέρει. Ελπίζουμε πως όχι, αν και σε λίγους μάλλον θα έκανε εντύπωση.

Κάποιοι βέβαια, λίγοι φοβούμαι, ελπίζουμε πως 200 χρόνια μετά ίσως να ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω την οθωμανική εποχή και να γίνουμε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία. Αυτό όμως προϋποθέτει δικαστικούς λειτουργούς που θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Που θα δικάσουν όσους διέπραξαν το σκάνδαλο και όχι όσους επιχείρησαν να το αποκαλύψουν.

Θα το καταφέρουν; Ίδωμεν. Ας έχουν πάντως στο μυαλό τους οι δικαστικοί μας πως εκτός από τον κοτζαμπάση τους παρακολουθεί και η ιστορία.

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2020

To "επαγγελματικό" "ποδόσφαιρο" πρέπει να καταργηθεί τώρα

Το "επαγγελματικό" "ποδόσφαιρο" πρέπει να καταργηθεί τώρα. Να καταργηθεί, διότι ούτε ποδόσφαιρο είναι ούτε επαγγελματικό. Πρόκειται για μια τριτοκοσμική γελοιότητα που υφίσταται για να παρέχει κάλυμμα νομιμοποίησης στο οργανωμένο έγκλημα και τίποτα άλλο. Ακούμε κάθε μέρα για ξυλοδαρμούς και τοποθετήσεις εκρητικών μηχανισμών. Έχει αρχίσει να μπερδεύεται το αθλητικό με το αστυνομικό ρεπορτάζ. Μια κατάσταση που θα ήταν πολύ αστεία αν δεν ήταν τραγική.

Πριν λίγες μέρες έγινε λέει σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας η συνάντηση των "Big4". Ποιοι είναι οι Big4; Οι ιδιοκτήτες των ποδοσφαιρικών ομάδων Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ.  Θυμάμαι ότι τον Δεκέμβριο του 2018 πετούσα από Σαγκάη για Λονδίνο. Είναι μεγάλη πτήση, πάνω από δέκα ώρες, οπότε είπα να δω μια ταινία όπως συχνά κάνουν οι επιβάτες τέτοιων πτήσεων. Είδα λοιπόν τη διάσημη ταινία (πρώτη φορά, το ομολογώ), "The Godfather" του μεγάλου Francis Ford Coppola με πρωταγωνιστή τον τεράστιο Marlon Brando.

Σε μια εμβληματική σκηνή στον "The Godfather" συναντιόνται οι αρχηγοί των οικογενειών της μαφίας της Νέας Υόρκης ώστε να ρυθμίσουν τις δουλειές τους και να σταματήσουν οι μεταξύ τους συγκρούσεις (πράγμα που προσωρινά το επιτυγχάνουν). Αν θυμάμαι καλά βέβαια, στην ταινία του Coppola οι αρχηγοί ήταν 5, ενώ στη συνάντηση του Grande Bretagne μόλις 4. Ίσως λοιπόν να είμαι υπερβολικός που διέκρινα κάποια αναλογία. Από την άλλη βέβαια, θα σχολίαζε κάποιος, πήρε μέρος και το κ. Αυγενάκης.

Πριν λίγο καιρό έκλεισα τα 42. Από μικρό παιδί μου άρεσε το ποδόσφαιρο και, το θυμάμαι καλά, πάντα μιλούσαμε για τους προέδρους:

- Ο Παναθηναϊκός είχε τον "Καπετάνιο" Γιώργο Βαρδινογιάννη (όχι, ο Ιβάν Σαββίδης δεν ήταν ο πρώτος που εμφανίστηκε με πιστόλι), ο οποίος στη συνέχεια άφησε κληρονομιά την ομάδα στον 'Τζίγγερ'. Μετά ήρθε ο Ανδρέας Βγενόπουλος και στη συνέχεια ο Αλαφούζος.
- Ο Ολυμπιακός είχε τον Νταϊφά, μετά τον Αργύρη Σαλιαρέλη, μετά φυσικά τον Γιώργο Κοσκωτά, στη συνέχεια τον Σωκράτη Κόκκαλη και τέλος τον Βαγγέλη Μαρινάκη.
- Η ΑΕΚ από την άλλη είχε κάποιον Ζαφειρόπουλο (ΖΗΤΑ Ελλάς - τη θυμάται κανείς) και μετά διάφορους τύπους σαν τον Μάκη Ψωμιάδη και σήμερα τον Μελισσανίδη.
- Για τον ΠΑΟΚ δυστυχώς δεν θυμάμαι λεπτομέρειες.... όμως νομίζω τα τελευταία χρόνια μπήκε και αυτός στο παραπάνω club με τον Ιβάν Σαββίδη.

Δηλαδή μιλάμε σοβαρά τώρα; Ποιο επαγγελματικό και ποιο ποδόσφαιρο;

Το πρωτάθλημα αυτό πρέπει να σταματήσει τώρα. Οι κύριοι αυτοί ας βρουν αλλού κάλυμμα και στρατούς οπαδών για τις δραστηριότητές τους, το άθλημα, ο αθλητισμός συνολικά, δεν τους φταίει τίποτα.

Θέλω να σημειώσω πως είναι μια μεγάλη ντροπή της αριστεράς και του Αλέξη Τσίπρα προσωπικά που δεν έκανε το αυτονόητο όταν πήρε την εξουσία: Να καταργήσει, με ένα άρθρο - έναν νόμο, αυτό το έκτρωμα που λέγεται επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Μια πραγματική ντροπή της ελληνικής κοινωνίας.

Ο κ. Μητσοτάκης λέει πως είναι φιλελεύθερος. Τι σχέση έχουν τα παραπανω με τον φιλελευθερισμό; Ίδωμεν.


Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Η Πέμπτη Φάλλαγα του ΟΧΙ

Όπως πολλές φορές έχει αναλυθεί στο ιστολόγιο αυτό η Ελλάδα είναι μια χώρα που κυβερνάται από ένα σύστημα εξουσίας βάση του οποίου είναι μια οικονομική ολιγαρχία Λατινοαμερικανικού τύπου, με εκτεταμένη διαφθορά και ξεκάθαρα εγκληματικά χαρακτηριστικά, η οποία ολιγαρχία έχει δυο κύρια εργαλεία: Το - λεγόμενο - "πολιτικό" σύστημα και τα - λεγόμενα - μέσα "ενημέρωσης".

Την εβδομάδα του δημοψηφίσματος, πέρα από το δράμα του κυρίως θέματος, ζούμε και έναν δεύτερο εφιάλτη: Πρόσωπα που είχαν μπει στο "χρονοντούλαπο της ιστορίας", αυτοί που φοβόνται να κυκλοφορήσουν με λιγότερους από πέντε μπράβους, και είχαν εντέχνως "εξαφανιστεί" από το δημόσιο βίο, ξαφνικά επανήλθαν για να μας προστατέψουν από το μοιραίο λάθος.

Κορυφαίος όλων ο "κουρασμένος Πρωθυπουργός", ο ανεπανάληπτος Βούδας της Ραφήνας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Β'. Ο άνθρωπος που υπό τη δική του ηγεσία οδήγησε τη χώρα να αυξήσει εκρηκτικά τόσο τα ελλείμματα όσο και το δημόσιο χρέος της! Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, που "πέταξε την καυτή πατάτα" το 2009 και μετά κυριολεκτικά εξαφανίστηκε, βγήκε από τη ναφθαλίνη για να μας συμβουλέψει να ψηφίσουμε ΝΑΙ.

Το ίδιο φυσικά ο αρχιτέκτονας της καταστροφής, Κωνσταντίνος Σημίτης. Ο αρχιερέας της διαπλοκής, αυτός που δήλωσε ότι "δεν είχε καταλάβει τίποτα" από όσα έκανε ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Αυτός που φρόντισε να διασπαθιστούν δυο τεράστια κοινοτικά πλαίσια στήριξης, ναι αυτός, ήρθε και αυτός να μας πει να ψηφίσουμε ΝΑΙ.

Ακόμα και ο ανυπέρβλητος, ο ανεπανάληπτος, ο ασύγκριτος Κώστας Λαλιώτης επανεμφανίστηκε μετά από 10+ χρόνια για να φωτίσει με το λόγο του την σκέψη του έθνους.

Για να το πούμε απλά,  οι ψεύτες και οι κλέφτες από τα μιζοκόμματα και τις μεταμορφώσεις τους συντάσσονται με το ΝΑΙ μπας και σώσουν το τομάρι τους. Πλανώνται πλάνην οικτράν. Κανείς δεν θα τους χαριστεί.

Ακόμα περισσότερο γραφικοί βέβαια είναι οι "λειτουργοί της ενημέρωσης". Εργαζόμενοι στα κανάλια της ολιγαρχίας, που για κάποιο άγνωστο λόγο έχει αφήσει στο απυρόβλητο η "κυβέρνηση του λαού", έχουν ξεσαλώσει μια εβδομάδα τώρα. Ποιο είναι όμως το αποτέλεσμα;

Ειλικρινά, αν βλέπεις τον Πρετεντέρη και την Τρέμη να υποστηρίζουν το ΝΑΙ και εφόσον έχεις ακόμα υγιή ένα σημαντικό αριθμό εγκεφαλικών κυττάρων, ποια άραγε είναι η αυθόρμητη αντίδραση σου;

Το ΟΧΙ φυσικά.

Δεν χωράει καμία αμφιβολία: Ενδεχομένως (;) άθελά του, το τρίγωνο της καταστροφής παίζει το ρόλο της 5ης Φάλαγγας του ΟΧΙ. Άθελά τους (;) του δίνουν φτερά.

Τι συμβαίνει όμως; Όντως οι ολιγάρχες και τα πιόνια τους έγιναν δέκτες Θείας φώτισης; Όχι βέβαια. Κάτι πολύ πιο απλό συμβαίνει.. Το τρίγωνο της καταστροφής προσπαθεί να σωθεί συντασσόμενο με το ΝΑΙ. Γνωρίζουν πως ότι και να συμβεί, είτε με ευρώ ή με δραχμή, η χώρα αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί εκ νέου εξωτερικό δανεισμό. Από αυτούς που θα προσφερθούν να "βοηθήσουν", οι λιγότερο κακοί θα είναι οι Ευρωπαίοι (υπάρχει ιστορική μνήμη για το που μας οδήγησε το "καλύτερα τούρκικο φακιόλι παρά λατινική καλύπτρα στην Πόλη").

Έτσι, όπως οι συνεργάτες των Γερμανών συντάχθηκαν με τους Άγγλους μετά την απελευθέρωση για να σωθούν, έτσι και οι κύριοι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας δήθεν συντάσσονται με τους Ευρωπαίους, ομοίως για να σωθούν.

Πλανώνται όμως πλάνην οικτράν. Οι μέρες της κυριαρχίας τους είναι μετρημένες.

Ο ελληνικός λαός θα δώσει την Κυριακή ξεκάθαρο μήνυμα: ΝΑΙ για την Ελλάδα στην Ευρώπη.ΝΑΙ για την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία και την αμοιβαιοποίηση του χρέους. Αυτό βεβαίως εκ των πραγμάτων συνεπάγεται  ΟΧΙ στην παρηκμασμένη οικονομική ολιγαρχία και στα θλιβερά της πιόνια.

Να το πω όσο πιο απλά γίνεται: Όσο κι αν  είναι δύσκολο, μην σκέφτεσαι  τους ΣαμαροΒενιζέλους να πανηγυρίζουν την Κυριακή το βράδυ. Σκέψου την πατρίδα σου και το μέλλον που της αξίζει.

ΝΑΙ στην Ευρώπη, ΝΑΙ στην ελπίδα.

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Το στοίχημα για την Ελλάδα είναι η Δευτέρα 6 Ιουλίου

‎Βγήκαν ξαφνικά τα ποντίκια από τα λαγούμια τους. Οι κύριοι υπεύθυνοι της τραγωδίας βρήκαν ευκαιρία να ξεπλυθούν. Αυτοί που έπρεπε να είναι είτε φυλακή ή εξορία έρχονται και μιλούν για την Ευρώπη. 

Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη. 

Το χειμώνα του '44 όλη η Ευρώπη τιμωρούσε τους συνεργάτες των Ναζί. Στην Ελλάδα αντίθετα εκείνοι συντάσσονται με τους συμμάχους για να ξεπλυθούν. Βλακωδώς και, δυστυχώς, με Σοβιετικό δάκτυλο, ο ελληνικός λαός «τσιμπάει», ζούμε τον εμφύλιο σπαραγμό και δεκαετίες φτώχειας και υποτέλειας. 

Πάει τώρα να γίνει το ίδιο. 

Η ανοησία, ο εγκλωβισμός σε έναν κούφιο αντιπολιτευτικό λόγο και ο κυβερνητικός ερασιτεχνισμός του ΣΥΡΙΖΑ πάει να αναβιώσει το σύστημα εξουσίας του τριγώνου της καταστροφής. Της ενοχής οικονομικής ολιγαρχίας με τα εγκληματικά χαρακτηριστικά που για δεκαετίες έχει ως πιόνια της τα μέσα «ενημέρωσης» και το «πολιτικό» σύστημα. 

Γνωρίζουν ότι εν τέλει, με δραχμή ή με ευρώ, η χώρα θα χρειαστεί εκ νέου εξωτερική βοήθεια. Από τους διαθέσιμους να «βοηθήσουν», οι λιγότερο κακοί θα είναι εκ των πραγμάτων οι Ευρωπαίοι.

Κάνεις δεν θα δεχτεί βοήθεια ούτε από τους αρχηγούς των μαφιόζων ούτε από τους πάτρονες των τζιχαντιστών. Έτσι το ένοχο εγχώριο σύστημα της παρακμής, οι ακραίοι του αντι-Ευρωπαϊσμού, θέλουν θα τοποθετηθούν εκ νέου ως οι «άνθρωποι των Ευρωπαίων». 

Δεν θα αφήσουμε να τους περάσει. 

Στην Ευρώπη οι δυνάμεις του Διακυβερνητισμού (της φιλοσοφίας δηλαδή που επιμένει στην κακώς-νοούμενη Ένωση της οικονομικής "συνεργασίας" - εκμετάλλευσης, όπου εκ των πραγμάτων οι ισχυρές χώρες αποφασίζουν και οι μικρές ακολουθούν) περιμένουν τρίβοντας τα χέρια τους. Είναι έτοιμες να εκμεταλλευτούν το στραβοπάτημα. Το ίδιο και οι εγχώριες δυνάμεις της παρακμής. 

Ας το ακούσουν καλά: 

Το ΝΑΙ είναι ψήφος για την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, σε μια νέα Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία, όχι για τα ένοχα σχέδια τους υποτέλειας των μικρότερων ευρωπαϊκών λαών στους δύο- τρεις ισχυρούς.

Από την άλλη το ΟΧΙ είναι ακριβώς ένα τρανταχτό όχι στον αποτυχημένο Διακυβερνητισμό, μια ηρωική κραυγή έναντι του δικαίου του ισχυρού, του νομού της ζούγκλας.

Τέλος, η αποχή, το άκυρο και το λευκό δεν είναι τίποτα άλλο παρά πράξη απονομιμοποίησης του αντικειμενικά και εκ των πραγμάτων ανούσιου δημοψηφίσματος.

Οι Έλληνες θα μείνουμε ενωμένοι.
Ότι και να κάνουμε τη Δευτέρα, ακόμα και αν γίνει κούρεμα καταθέσεων ή άλλα ακραία μα απαραίτητα μέτρα, θα έχουμε ανάγκη νέας εξωτερικής βοήθειας. Το ένοχο σύστημα της ντόπιας ολιγαρχίας το έχει αντιληφθεί και έχει γίνει πια ξεδιάντροπο. Δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα.

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΙΚΕΣ ΚΑΛΠΕΣ. 

Ότι και να επιλέξει κάνεις μας, ΝΑΙ, ΟΧΙ, άκυρο / αποχή / λευκό, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΙΟΣ ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ '74 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ. Είναι ένοχοι και θα πληρώσουν. Θέλουμε την αλήθεια. Δεν θα επιτρέψουμε στη λήθη να σβήσει τα εγκλήματά τους.  

Η συμφιλίωση προϋποθέτει τη δικαιοσύνη.

Ο ελληνισμός βρίσκεται τώρα σε ένα πρωτοφανές αδιέξοδο. Το καλύτερο που μπορεί να συμβεί με το δημοψήφισμα είναι να αναβληθεί. Ακόμα και αν γίνει όμως δεν έχει τελικά καμιά σημασία. Ούτε η Ελλάδα μπορεί να βγει από την Ευρώπη ούτε η Ευρώπη μπορεί να συνεχίσει τον αδιέξοδο δρόμο του Διακυβερνητισμού.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος φτάνει να είναι αδιάφορο. Ας ψηφίσει καθένας μας ότι αποφασίσει, σημασία έχει τι θα γίνει τη Δευτέρα.

Είναι απόλυτη ανάγκη να συγκροτηθεί μια ΟΜΑΔΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ που θα πράξει το δέον γενέσθαι για την Ελλάδα στην Ευρώπη.

Το μήνυμα αυτό είναι μια κραυγή αγωνίας και αποφασιστικότητας.

Ενωμένοι θα προχωρήσουμε μπροστά δίχως να φοβηθούμε τίποτα για την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Πρέπει να ζητήσουμε τώρα διαγραφή του χρέους;

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη δημόσια συζήτηση για το αίτημα διαγραφής όλου ή του μεγαλυτέρου τμήματος του δημοσίου χρέους, το οποίο μάλιστα πολλοί χαρακτηρίζουν "επαχθές" - πιθανότατα έχοντας δίκιο κάποιες φορές. Επί παραδείγματι, τμήμα του χρέους δημιουργήθηκε για την χρηματοδότηση εξοπλιστικών προγραμμάτων τα οποία τίποτα δεν συνέβαλαν στην αμυντική ικανότητα της χώρας, έκαναν πλούσιους κάποιους μιζαδόρους και αποτέλεσαν εξαιρετική εμπορική επιτυχία επιχειρήσεων άμεσα συνδεδεμένων με τους δανειστές. Ναι, το συγεκριμένο τμήμα του χρέους (δεν νομίζω πως είναι ιδιαίτερα μεγάλο), είναι επαχθές.

Ανακύπτει λοιπόν εύλογα ένα ερώτημα επί της στρατηγικής που πρέπει να έχει η χώρα μας, καθένας από εμάς ως πολίτης, στο ζήτημα αυτό. Είναι τώρα λογικό να προτάξουμε το αίτημα αυτό και, επαναλαμβάνω, τώρα να ζητήσουμε τη διαγραφή όλου ή τμήματος του χρέους;

Η γνώμη μου είναι πως η συζήτηση για τη διαγραφή του μεγαλυτέρου μέρους του χρέους έπεται της ανάληψης συγκεκριμένων πρωτοβουλιών αφενός για την απελευθέρωσή μας από το "τρίγωνο της καταστροφής" (οικονομική ολιγαρχία, "πολιτικό" σύστημα, μέσα "ενημέρωσης"), αφετέρου για τον ευαγγελισμό και την πραγάτωση της οικονομίας της συνεργασίας και της δημιουργικότητας, δηλαδή ενός οικονομικού & αναπτυξιακού μοντέλου που θα αξιοποιεί το ελληνικό συμβολικό, οικονομικό και ανθρώπινο κεφάλαιο στηριζόμενο σε μια νέα σχέση με την εργασία έχουσα στο επίκεντρό της τη δημιουργικότητα.

Μέχρι τότε, φοβάμαι πως η πρόταξη της - αναμφισβήτητης - πραγματικής ανάγκης διαγραφής του σημαντικότερου μέρους του χρέους μάλλον ενεργοποιεί αρνητικά αντανακλαστικά στους συμπατριώτες μας στην υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και ένα μειδίαμα ευτυχίας στην ντόπια οικονομική ολιγαρχία.

Ως τη Νίκη, Πάντοτε, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Αγαπημένε Δάσκαλε Μιχάλη Χαραλαμπίδη, Ήταν Ιούνιος του 1996, διάβαζα μαθηματικά για τις πανελλήνιες εξετάσεις της επόμενης μέρας. Στιγμή ιερ...