Η απώλεια, η οικογένεια, οι φίλοι και το δέον γενέσθαι

Δύσκολα μπορώ να βρώ λέξεις να περιγράψω πόσο άσχημη χρονιά ήταν για μένα το 2011. Σίγουρα η χειρότερη που έχω ζήσει ποτέ και πιθανότατα η χειρότερη της ζωής μου. Η απρόσμενη απώλεια της μητέρας μου παραμένει κάτι που αδυνατώ να επεξεργαστώ και πολύ περισσότερο να αποδεχτώ. Εύλογα λοιπόν κάτι με σπρώχνει να θέλω να στείλω το 2011 "στον αγύριστο".

Ίσως όμως και να μην είναι έτσι. Ίσως τα πάντα, ή τουλάχιστον τα σημαντικά, να συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Ίσως και ο θάνατος να είναι απλά ένα κομμάτι της ζωής. Σίγουρα πάντως, η επαφή αυτή με το μη-αναστρέψιμο πέρα από την απέραντη θλίψη προσφέρει και κάποιες πολύ διδακτικές πλευρές.

Πρώτα απ'όλα η οικογένεια. Δεν μπορώ να πω πολλά, δεν έχω τη δυνατότητα να πω πολλά, η δύναμη των συναισθημάτων αλληλοϋποστήριξης στην οικογένεια υπερβαίνει κατά πολύ τις δυνατότητές μου να τις περιγράψω. Οι - απολύτως απίστευτες και εξωπραγματικές - αναλαμπές του πατέρα μου, η ακλόνητη στήριξη από και προς τον αδερφό μου, η ειλικρίνεια και η αγνότητα των συναισθημάτων από τους θείους, τα ξαδέρφια, αυτό που συνηθίσουμε να λέμε "το σόι", ήταν & είναι για μένα μια εκπληκτική εμπειρία. Ένας λόγος που αξίζει κανείς να ζει.

Μετά, οι φίλοι. Από διάφορους κύκλους, από πολλά στάδια της ζωής. Το σχολείο, το πανεπιστήμιο, την εργασία, τις κοινωνικές δραστηριότητες, από το εξωτερικό. Στήριξη αγνή. Ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη που αξίζει περισσότερο απ'όλον τον πλούτο του κόσμου, όπως έγραψα τότε. Ένα τηλεφώνημα που παίρνει αξία ασύλληπτη. 

Τελικά, στις οριακές αυτές συνθήκες, όταν ο ορθός λόγος καταρρέει και μόνο η αγάπη μπορεί να σε βγάλει από το αδιέξοδο, καταλαβαίνεις πόσο ανίσχυρος είσαι και πόσο μεγάλη ανάγκη είναι η κοινωνία, οι σχέσεις των ανθρώπων, σε όλα τα επίπεδα.

Δεν έχει νόημα να ζει κανείς μόνος. Ο Φράνσις Μπέικον το είχε πει σωστά: «Όποιος είναι ευχαριστημένος από τη μοναχικότητα είναι άγριο θηρίο, ή Θεός». Η απώλεια σε φτάνει στην απόλυτη μοναξιά και εκεί ανακαλύπτεις τη μαγεία, τη δύναμη των σχέσεων, της κοινωνίας, της συλλογικότητας. Σε βάση απόλυτης ειλικρίνειας και ανιδιοτέλειας.

Βιώνοντας τα παραπάνω, έρχεσαι πιο κοντά στο νόημα της ζωής. Βλέπεις πως αφού όλα είναι ανούσια και το τέλος προδιαγεγραμμένο, το μόνο που έχει αξία είναι να πράττεις το δέον γενέσθαι. Όσο για την αδικία που κυριαρχεί γύρω μας, ξεπερνιέται με την πανίσχυρη φράση του Μενάνδρου: Άγει προς φως την αλήθειαν χρόνος.

Κάποια στιγμή ελπίζω να βρω τη δύναμη για να συγκροτήσω την σκέψη μου και να γράψω τον χαιρετισμό μου. Χαιρετισμό παντοτινό, με πίστη, λόγο και αγάπη. 

Μέχρι τότε, η μόνη υπόσχεση που μπορώ να δώσω είναι η δημιουργία του "Ιδρύματος Ελληνικής Φιλολογίας Ελένη Μπουγιατιώτου" το οποίο αφενός θα συνεχίσει επί της ουσίας το έργο της στην Ελληνική Φιλολογία, στην οποία αφιέρωσε τη ζωή της, αφετέρου διαχρονικά θα πραγματώνει τη φράση που μου είχε πει, ότι μόνο οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησμονούμε. 

Nash Equilibrium και Βιώσιμη Δημιουργικότητα: Η προσέγγιση του Επιχειρηματικού Οικοσυστήματος Virtual Trip

Ξεκινήσαμε το 2000 δημιουργώντας τη Virtual Trip στο Ηράκλειο. Δεν ξέραμε τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε, είχαμε όμως μια ασταμάτητη δύναμη μέσα μας "να κάνουμε πράγματα". Η πραγματικότητα σύντομα ήρθε και κατέρριψε όλους τους μύθους που η κοινωνία έχει καλλιεργήσει. Δουλεύαμε περισσότερο, ρισκάραμε περισσότερο, αμοιβόμασταν λιγότερο, δεν μπορούσαμε να μετακινήσουμε ευθύνες, δεν μπορούσε ποτέ να φταίει "κάποιος άλλος". Δεν υπήρχαν ωράρια, δεν υπήρχαν αργίες.

Περιέργως μας άρεσε. Όχι, δεν ήμασταν μαζοχιστές. Ήταν όντως πολύ ωραία - Κάναμε πράγματα. Είναι αυτό που είπαμε μετά ότι "απολαμβάναμε τη χαρά της δημιουργίας". Στο ποδήλατο όμως αν σταματάς πέφτεις. Σύντομα λοιπόν ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα αμείλικτο ερώτημα: Πώς θα μεγαλώσουμε;

Από την αρχή το ένστικτο μας οδήγησε στη σωστή κατεύθυνση. "Δεν θέλουμε ποτέ να γίνουμε μια εταιρεία 500 ατόμων", είπαμε το 2004, θα θέλαμε όμως να γίνουμε ένα "δίκτυο 10 επιχειρήσεων που καθεμία από αυτές θα έχει περίπου 50 άτομα". Μαγική σύλληψη - Όχι και τόσο μαγική όμως για έναν επιστήμονα υπολογιστών: Η παραπάνω λογική είναι η βασική αρχή για την επίτευξη του scalability, της δυνατότητας δηλαδή να αυξάνουν τα μεγέθη μιας δραστηριότητας χωρίς να δημιουργούνται ουσιαστικά προβλήματα στη λειτουργία της.

Ήδη από το 2003 είχαμε δώσε σάρκα και οστά σε μια ιδέα που ξεκίνησε από μια επίσκεψη στην Πάτρα τον Μάρτιο του 2001, ιδρύοντας την Επίγνωσις ΕΠΕ που έμελλε να γίνει η κατάσκευάστρια εταιρεία του eFront e-Learning.

Η ιδέα είναι απλή: Πρέπει ο οργανισμός μας να έχει ισχυρό επιχειρηματικό κίνητρο. Ακόμα, πρέπει να έχει μικρές, ευέλικτες ομάδες, πολύ εξειδικευμένες που αναπτύσσουν προϊόντα απευθυνόμενα στη διεθνή αγορά.

Οι ομάδες αυτές δημιουργούν προϊόντα πάνω σε ένα έργο ή μια ιδέα που υπήρχε στην εταιρεία, πιθανότατα βλέποντας την ως ανάγκη σε έναν ή περισσότερους πελάτες. Έτσι, ένα από τα μέλη της ομάδας αναλάμβανε να "τρέξει" τη νέα επιχείρηση, παίρνοντας - δωρεάν!- ένα σημαντικό μειοψηφικό πακέτο και συνεχίζοντας να παίρνει κανονικά το μισθό του.

Δίχως να το καταλάβουμε λοιπόν, αρχίσαμε να δημιουργούμε επιχειρήσεις spin-out λειτουργώντας σαν early-stage investors.

Σιγά-σιγά οι επιχειρήσεις αυτές αποκτούσαν ουσιαστική δραστηριότητα. Ήθελαν λογιστήριο, γραμματεία, ήθελαν κάποιο βασικό web development και έναν system administrator. Μετά ήθελαν και έναν δικηγόρο, κάποιον να κάνει business development και να βλέπει θέματα διαχείρισης προσωπικού. Αρχικά σκεφτήκαμε να δημιουργήσουμε αυτές τις δομές σε κάθε spin-out. Υπήρχαν όμως ήδη στη Virtual Trip οπότε κάναμε το προφανές: Τις επαναχρησιμοποιήσαμε.

Και πάλι δίχως να το καταλάβουμε γίναμε ένα incubator. Ή, για να είμαστε πιο ευθυγραμμισμένοι με τη μόδα της εποχής, ένα start-up accelerator. Το ονομάσαμε "επιχειρηματικό οικοσύστημα", κάναμε την σχετική καταχώρηση στη wikipedia και τυποποιήσαμε τις ακόλουθες δέκα υπηρεσίες σε όλα τα μέλη του: 1. Στρατηγική, 2. Χρηματοδότηση, 3. Επιχειρηματική Ανάπτυξη, 4. Νομική Υποστήριξη, 5. Διαχείριση Προσωπικού, 6. Λογιστικά & Οικονομικά, 7. Επικοινωνιακό Marketing, 8. Yποδομές Πληροφοριακών Συστημάτων & Δικτύων, 9. Γραμματειακή & Οργανωτική Υποστήριξη, 10. Χώροι Γραφείων.

Πολύ σημαντικό ρόλο στον παραπάνω οργανισμό παίζει η εταιρεία υπηρεσιών - Δηλαδή η Virtual Trip. Δεν είναι ένα start-up με βάση έναν τυπικό ορισμό, όμως είναι εκεί που γεννιέται η καινοτομία. Μέσα από τα projects στους πελάτες βλέπεις πια είναι η αληθινή ανάγκη, τι είναι αυτό που δεν καλύπτεται από τα προϊόντα της αγοράς. Ακόμα, η επιχείρηση υπηρεσιών (consulting, development & integration services) είναι εκείνη που παίζει το ρόλο του preferred beta tester, δοκιμάζοντας τα πρϊόντα των start-ups σε αληθινές συνθήκες, ενώ με τα μεγέθη που δημιουργεί και τις δυνατότητες μόχλευσης που έχει παίζει καθοριστικό ρόλο στη χρηματοδότηση του  accelerator και εν συνεχεία των start-ups.

Ακόμα, στην πλήρη του μορφή ο οργανισμός έχει κάποια "antenna offices" ανά τον κόσμο. Μικρές μονάδες σε αγορές υψηλού ενδιαφέροντος, πχ ΗΠΑ, Αγγλία, Ινδία, Κίνα, Αυστραλία, κλπ, όπου ένα-δυο έμπειρα στελέχη sales & marketing προωθούν τα προϊόντα των start-ups του οικοσυστήματος στις κατά τόπους αγορές δημιουργώντας δίκτα μεταπωλητών και μιλώντας με στρατηγικής σημασίας πελάτες.

Είχαμε λοιπόν φτάσει πια να έχουμε περίπου 10 μέλη στο accelerator, κάποια είχαν ήδη αποκτήσει εταιρική υπόσταση ενώ κάποια άλλα παρέμεναν business units. Τότε φάνηκε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα: Η ιδιοτέλεια. Τα μέλη κάθε ομάδας, ιδιαίτερα σε ένα περιβάλλον κρίσης που η επιβίωση μόνο εξασφαλισμένη δεν ήταν, αρχισαν να έχουν πολύ φυσιολογικά μια ιδιοτελή συμεπριφορά.

"Δεν χρειάζομαι όλες αυτές τις υπηρεσίες". "Χάνουμε πολλούς πόρους σε αυτό το μέλος του οικοσυστήματος, ενώ είναι προφανές ότι θα αποτύχει". Τέτοιες ήταν οι συζητήσεις που ελάμβαναν χώρα - Με άλλα λόγια, ο καρκίνος της ιδιοτέλειας εξαπλωνόταν στη συλλογική οντότητά μας.

Το αντιμετωπίσαμε με μια διπλή υπέρβαση: Αφενός, μέσα - ξαναλέω - στο περιβάλλον της σκληρότατης κρίσης, καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε έστω και στοιχειωδώς το θέμα της χρηματοδότησης του οργανισμού. Αφετέρου και κύρια όμως, προχωρήσαμε σε μια μεγάλη καινοτομία:

Δεν θα συμμετέχει μόνο η μητρική επιχείρηση στα μέλη του accelerator αλλά θα συμμετέχουν και τα μέλη στη μητρική επιχείρηση! Με τον τρόπο αυτό, ο μέτοχος της εταιρείας μέλους έχει προφανώς άμεσο συμφέρον να "πάει καλά" η επιχείρησή του έχει όμως ομοίως μεγάλο συμφέρον να πάνε καλά και οι υπόλοιπες!

Σίγουρα είναι ακόμα πρώιμο, κινούμαστε όμως σε μια κατεύθυνηση της επίτευξης ενός Nash Equilibrium σε ένα start-up accelerator: Κάθε μέλος του accelerator καταστρώνει την στρατηγική του με γνώμονα τι είναι το βέλτιστο για εκείνο, δεδομένου του βέλτιστου για όλα τα υπόλοιπα μέλη.

Είναι απλό, μα είναι μαγικό. Είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχουμε μπροστά μας και θα κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να την κάνουμε πραγματικότητα!

Στο πλαίσιο αυτό, ακριβώς όπως δεν θέλαμε να γίνουμε μια εταιρεία 500 ατόμων αλλά 10 εταιρείες των 50 ατόμων, έτσι δεν θέλουμε να γίνουμε και ένα accelerator με 100 μέλη, αλλά 10 accelerators με 10 μέλη! Ξεκινώντας την πορεία μας στην κατεύθυνση αυτή συνεργαζόμαστε με co-working spaces, εκεί δηλαδή που θα αναπτύσσεται η καινοτομία την επόμενη δεκαετία, παρέχοντας pre-incubation περιβάλλον και παρακολουθώντας από κοντά τα επόμενα πετυχημένα ελληνικά start-ups.

Προσπαθούν πολλοί να μας πείσουν ότι το παιχνίδι είναι χαμένο. Οι Πληροφορικοί και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας της Virtual Trip έχουμε άλλη άποψη. Το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας μας είναι πολύτιμο και πανίσχυρο. Με σωστή οργάνωση, επιμονή και τήρηση της στρατηγικής, μπορούμε να επιτύχουμε στις διεθνείς αγορές.

Πολύ περισσότερο, μπορούμε να πετύχουμε οικονομικά βιώνοντας τη χαρά της δημιουργίας. Σε ίσους όρους, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο μέλος της ομάδας. Πράγμα που τελικά θα σημάνει και την επιτυχία μας!

Αναλαμβάνουμε τις Ευθύνες μας - Ανακτούμε την ιδιότητα του Πολίτη

Τα δυο χρόνια που πέρασαν βιώνουμε όλοι στην Ελλάδα τις συνέπειες μιας ύβρεως που διαπράξαμε συλλογικά. Όχι, δεν αναφέρομαι στο φασιστικό "μαζί τα φάγαμε". Μιλώ για την απώλεια της ιδιότητας του Πολίτη, απώλεια που έχει συμβεί εδώ και πολύ καιρό μα τώρα οι συνέπειές της γίνονται ορατές σε όλους.

Πόλις, πολιτισμός, πολίτης, πολιτική. Η μαγική αυτή σειρά λέξεων είναι εκείνη που έδωσε παγκόσμια την ώθηση για την πρόοδο της ανθρωπότητας. Ειδικά εδώ, στην Ελλάδα, φτάσαμε στα υψηλότερα επίπεδα πραγμάτωσης των παραπάνω εννοιών.

Αυτό που συνέβη όμως στην περίοδο που συνοπτικά ονομάσαμε "Μεταπολίτευση" ήταν ότι λίγο-πολύ όλοι μας αρνηθήκαμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ιδιότητα του Πολίτη - Ή, ακόμα χειρότερα, μείναμε μόνο στα δικαιώματα.

Έτσι αργά αλλά σταθερά πάψαμε να είμαστε Πολίτες και γίναμε "Κρατίτες". Αναδείξαμε την έννοια του "ιδιωτικο-δημόσιου" όπου τα σύνορα μεταξύ ιδιωτικού & δημοσίου τομέα ήταν στην καλύτερη περίπτωση γκρίζα - αν και συνήθως ήταν ανύπαρκτα. 

Η αντίληψη του "κυβερνώ" ως "διορίζω" ήταν εκείνη που οδήγησε στην κατάσταση αυτή.

Οι οικονομικοί δείκτες μιλούν από μόνοι τους. Μεγάλωσε το παραγόμενο εγχώριο προϊόν, όμως αυτό έγινε σε βάσεις σαθρές. Χωρίς κανένα σεβασμό στη γεωοικονομία, το συμβολικό και το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας.

Αποτέλεσμα; Η φούσκα έσκασε. Τόσο απλά. Εκχωρώντας τις υποχρεώσεις του Πολίτη, δυστυχώς εκχωρήσαμε τελικά και τα δικαιώματα. Φτάσαμε, σχεδόν 200 χρόνια μετά, να προσμένουμε το νέο Ναυαρίνο.

Λύση υπάρχει; Φυσικά και υπάρχει. Με βάση την παραπάνω ανάλυση το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ανακτήσουμε την ιδιότητα του Πολίτη, ανακτώντας ταυτόχρονα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ιδιότητα αυτή.

Η "Κίνηση για την Επιστροφή στην Πολιτική" είναι η ανοιχτή συλλογική προσπάθεια που σκοπό έχει να οδηγήσει στην έναρξη της μεγάλης αυτής πορείας. Δεν θα είναι εύκολο, έχουμε κακομάθει. Είναι δύσκολο να είσαι Πολίτης. Είναι πάνω απ'όλα μια μεγάλη ευθύνη, όταν εδώ και τριάντα χρόνια μας έχουν μάθει στην ανευθυνότητα.

Η δυσκολία όμως δεν μας πτοεί. Είμαστε αποφασισμένοι να βγάλουμε την Ελλάδα από το αδιέξοδο. Είμαστε αποφασισμένοι να έχουμε και πάλι Πόλεις να δημιουργήσουμε τον νέο ελληνικό Πολιτισμό. Είμαστε αποφασισμένοι να ανακτήσουμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του Πολίτη. 

Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Επιστρέφουμε στην Πολιτική!

A letter to European young entrepreneurs: Call for action

Young entrepreneurs of Europe,

The last years we all live one of the most critical periods of the recent European history. We have to choose between either strengthening and securing the amazing achievements of the post WW-II era or letting the causes which actually led Europe to the disastrous war, rise up again.

It is obvious that a lot need to change in Europe. This is the responsibility of our generation.

We, young entrepreneurs, as actors of innovation and creativity actually have the solution. We need to inject dynamism to the European economy. It may sounds simple, it is very challenging though. In Europe we do have the size, We have the largest economy on the planet. However, it is impressively slow moving. Looks like an elderly - like our demographics are. 

This is the real mission: To turn Europe young again, based on creativity and innovation!

Fortunately enough, it is well recognized across Europe that Entrepreneurship is rather the only viable solution for getting us out of the current economic crisis at a sustainable way.

Since last November we have been talking about the YES Agenda 2010-2015 outlining four key-priorities for Young Entrepreneurs in Europe:

- Access to capital
- Realization of the single European market
- Education / development of entrepreneurial culture
- Failure-tolerant legislation / bankruptcy legislation

Based on these principles we have presented YES at important international networks, think tanks and conferences. The following video and presentation from the 'Festival d'Europa'  last May in Firenze, Italy, are good examples of our positions which have been warmly welcome by a number of different stakeholders.

It is very important that YES has represented young entrepreneurs of Europe in major international events, like the G20 Young Entrepreneurs Summit in Nice, France where we have signed the official communiqué,

We also represented Europe at the MAME Young Entrepreneurs Network and the newly formed Mediterranean Young Entrepreneurs Confederation.

Last, but certainly not least, our participation to EBAN - The European Trade Association for Business Angels, Seed Funds and other early-stage market players points out the top importance we give to access-to-capital. In this context, we plan to operate a pan-European business angels network, mostly web-based and targeted to cross-border investments in European start-ups.

For the coming year we have very ambitious objectives:
- Achieving 100% EU Member States membership in YES and vast majority of the candidate / associated States
- Introducing associate membership for entrepreneurial organizations interested in joining the YES community, as well as introducing corporate and individual memberships
- Positively influencing the EU and national/regional governments towards the realization of the YES Agenda 2010-2015
- Providing real services to member federations, corporations and individual entrepreneurs | A first service could be the presentation of a qualified, screened deal-flow to individual and corporate investors in the context of a business angel networks operated by YES

In order to meet these ambitious objectives we shall form a highly motivated and qualified Presidency Team as well we shall create administrative infrastructure with a dedicated, qualified team and partnership with the right service providers.

Above anything else, YES is a collective organization. We do need the active involvement of every single European young entrepreneur!

We do need members' active involvement in order to achieve results that will make us proud and make Europe a better place for entrepreneurship.

Sincerely,

Dimitris Tsigos 

Dimitris Tsigos PRESIDENT YES - European Confederation of Young Entrepreneurs 54, Rue Vautier B - 1050 Brussels T: +32 22803425 F: +32 22803317 Skype: tsigos mail: dimitis.tsigos@yes.be web: www.yes.be

Επανάσταση

H 5η συνάντηση του Hellenic Start-up Association γίνεται αυτήν την Τετάρτη 30/11 και ώρα 7:00μμ. 

- Όλοι εκείνοι που πιστεύουμε πως μπορούμε να ξαναβάλουμε την Ελλάδα στον δρόμο της προόδου με εργαλείο τη δημιουργικότητά μας, πρέπει να είμαστε εκεί. 

- Όλοι εκείνοι που πιστεύουμε πως ο ορθός λόγος μπορεί να ξαναβρεί τη θέση που του αρμόζει στην καθημερινότητά μας, πρέπει να είμαστε εκεί.

- Όλοι εκείνοι που πιστεύουμε πως οι λέξεις μαζικότητα, συλλογικότητα και αντιπροσωπευτικότητα πρέπει να ανακτήσουν το αυθεντικό τους νόημα, πρέπει να είμαστε εκεί.

Η επιχειρηματικότητα είναι μια μαζική, καθολική κοινωνική επιλογή. 

- Δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την ιδιοτέλεια ή την αισχροκέρδεια. 

- Είναι το εργαλείο καθενός από εμάς να γίνει χρήσιμος στην κοινωνία απολαμβάνοντας τη χαρά τη δημιουργία. 

Αυτή είναι η επανάσταση που καθένας μας πρέπει να κάνει μέσα του.

The only effective response to the debt crisis is Federal Europe

What we are experiencing in Europe the last two years, very much more the last six months, is the result of political hesitation for a deeper & stronger European integration.

The obvious statement that "a monetary union without a real financial union is not sustainable" is proven right at an amazing manner day-by-day.

Political systems across Europe struggle to stay in power, betting, quite unfortunately, on a concept which we all thought was deep-burried in European history: Nationalism.

Watching news in European countries makes you think that there are some very bad people in Brussels dictating decisions and 'imposing authority' on the national governments. Interestingly enough, this stands both for strong and weak economies in the EU.

This is pure populism and we should all stand against it.

For European Economy, for Europe in general, in order to play any role in future geopolitics and geoeconomy, has to get truly united, has to explore economies of scale. The 19th century US history teaches the most important lessons about this.

A truly united Europe can only be a Federal Europe, with a directly elected European government for the European citizens.

We all live extreme moments in Europe. Yes, it's about business, it's about entrepreneurship, it's about stability, it's about sustainability. IMHO, it is ridiculous to believe that Europe faces a financial crisis.

The European debt crisis is a pure political crisis and the response can only fall in the field of politics.

Entrepreneurs, as actors of innovation, creativity and progress, should use all their influence and power to move decisions to the right direction.

A truly united Europe, a federal European State, will only be good for us Europeans and for the rest of the World.

Last but certainly not least: We just need to realize that a possible return of Nationalism in Europe will be THE END for all of us and, after that, do whatever necessary to realize a truly united, Federal Europe.

To δικαίωμα στη Χαρά της Δημιουργίας για όλη την κοινωνία

Δεν είναι λίγοι αυτοί που προωθούν - νομίζουν - την επιχειρηματικότητα μιλώντας για τον "Έλληνα Steve Jobs" ή την "Ελληνική Google". Πρόκειται για μια, στην καλύτερη περίπτωση, αντίληψη επαρχιωτισμού που μόνο την ουσία των πραγμάτων δεν βλέπει.

Όχι, δεν μας ενδιαφέρει να γίνουμε η "Ανατολική Γερμανία" της επιχειρηματικότητας. Δεν θέλουμε να έχουμε - νομοτελειακά προσωρινούς - αστέρες. Θέλουμε αντίθετα η επιχειρηματικότητα να είναι μια μαζική, καθολική επιλογή για όλη την κοινωνία. Θέλουμε εκατομμύρια Έλληνες να νιώσουν τη χαρά της δημιουργίας. Είναι κάτι για πολλούς, δυνητικά για όλους, όχι για μια μικρή ελίτ.

Με πολύ μεγάλη χαρά μίλησα σήμερα για τα θέματα αυτά στην εξαιρετική εκδήλωση της Μονάδας Καινοτομίας & Επιχειρηματικότητας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ιδιαίτερα θέλω να δώσω έμφαση στο τέλος της παρουσίασης: Όχι, η επιχειρηματικότητα δεν αφορά (μόνο) το "να κάνεις εταιρεία". Αντίθετα, η επιχειρηματικότητα είναι στάση ζωής, η οποία ολοκληρώνεται με τη διασφάλιση της συνέχειας, της μεταλαμπάδευσης της δημιουργικότητας στην επόμενη γενιά.

Τελικά, μιλάμε για την ευτυχία.

MKE AUEB

View more presentations from Dimitris Tsigos

Ποιους συμφέρει η επιστροφή στην δραχμή

Έχουμε αναρωτηθεί ποιους όντως συμφέρει άραγε η επιστροφή στην δραχμή;

Είναι αλήθεια ότι γυρνώντας στην αγαπημένη μας δραχμούλα θα μπορέσουμε να υποτιμήσουμε το νόμισμά μας και ξαφνικά δεν θα προλαβαίνουμε να κάνουμε εξαγωγές ή μήπως η παραγωγική βάση της χώρας είναι εντελώς αποδιαρθρωμένη και όσο κι αν ρίξουμε τα κόστη, δεν υπάρχει προϊόν να εξαχθεί;

Αν αναζητήσουμε τον ορθό λόγο θα δούμε ότι η επιστροφή στη δραχμή συμφέρει κύρια δυο ομάδες:

Α) Το μεγάλο κεφάλαιο που τώρα έχει ευρώ στην Ελβετία ή σε άλλους φορολογικούς παραδείσους ανά τον κόσμο. Αμέσως μετά την υποτίμηση (ή τις διαδοχικές υποτιμήσεις, για να είμαστε ακριβείς), το μεγάλο αυτό κεφάλαιο θα μπορέσει να αποκτήσει την κυριότητα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας έναντι εξευτελιστικού τιμήματος.

Β) Την κακιστοκρατία, το ένοχο πολιτικό-οικονομικό σύστημα, που τυπώνοντας δραχμές θα συνεχίζει να εξαγοράζει συνειδήσεις (ενώ είναι πια προφανές ότι με το ευρώ δυσκολεύεται πολύ - για 'εξωτερικούς' με το σύστημα λόγους).

Εκτίμησή μου είναι πως τι γκρίζο "ιδιωτικοδημόσιο", η ένοχη οικονομικο-πολιτική (τρόπος του λέγειν "πολιτική") συμμαχία, δεν θα σταματήσουν αν δεν μας βγάλουν από το ευρώ.

Μοναδική λύση όπως πολλές φορές είπα, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία.

Έχει σημάνει η ώρα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας

Η λύση, η μοναδική βιώσιμη λύση, η μοναδική δημοκρατική λύση, είναι η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία με μια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη από όλους τους Ευρωπαίους Πολίτες.

Σκεφθείτε το.

Δεν σας κάνει εντύπωση που κανείς από το ένοχο πολιτικό προσωπικό δεν ανοίγει αυτήν τη συζήτηση; Που κανείς δεν την ανοίγει ούτε στις ένοχες ολιγαρχίες που κυβερνούν Γερμανία και Γαλλία, ονειρευόμενες να ηγεμονεύουν των Ευρωπαίων; Ούτε το ΔΝΤ, ούτε οι ΗΠΑ κανείς.


Αυτήν την στιγμή, εδώ και κάποια χρόνια για την ακρίβεια, η Ευρώπη (άρα και εμείς) είναι *συνειδητά* σε γκρίζα ζώνη. Θέλει να είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Και "εθνική ανεξαρτησία" και "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση".

Αναποφασιστικότητα δηλαδή. Διστακτικότητα να γίνει το "δέον γενέσθαι".

Αποτέλεσμα; Το χάος που όλοι βιώνουμε.


Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία είναι η μόνη λύση. Η ισχύς εν τη ενώσει. Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, είναι ευρωπαϊκό.

Έχει σημάνει η ώρα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας.

Άγει προς φως την αλήθειαν χρόνος

Είναι απόγευμα, έχουν περάσει τρεις κουραστικές μα πολύ δημιουργικές μέρες στο G20YES στη Νίκαια. Περπατάω στην παραλία, σκέφτομαι τη μητέρα μου, όλα αυτά -τόσα πολλά- που έμαθα από εκείνη. Ειδικά το "άγει προς φως την αλήθειαν χρόνος" του Μενάνδρου που συναντώ πολύ συχνά στις σημειώσεις της. Είναι πολύ αισιόδοξο, νομίζω. Δίνει αυτοπεποίθηση. Ας κάνει καθένας μας το "δέον γενέσθαι" και η δικαίωση θα έρθει με απόλυτη βεβαιότητα, αργά ή γρήγορα.

Το μέγιστο των μαθημάτων

Όλους εσάς που δίνετε ένα χέρι βοήθειας, κάνοντας το ανυπέρβλητο να φαντάζει εφικτό. Όλους εσάς που όταν καταρρέει ο ορθολογισμός είστε εκεί, δείχνοντας πως πράγματι η αγάπη νικάει τον θάνατο. Όλους εσάς θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου που είστε δίπλα μου από τις 27 του Σεπτέμβρη, διδάσκοντας το μέγιστο των μαθημάτων. Επειδή όμως δεν βρίσκω λόγια που να μπορούν να περιγράψουν τι νιώθω, ας μου επιτρέψετε συμβολικά να σας επιστρέψω την αγάπη που έλαβα, που τόσο πολύ την χρειαζόμουν, με αυτό το τραγούδι.

Ο Ευριπίδης Κατσιούρης για την Ελένη Μπουγιατιώτου - Τσίγκου

Έσβησε μια πηγή πνευματικού φωτός την 27-9-2011

Κόσμος πολύς αποχαιρέτησε την Ελένη Μπουγιατιώτου – Τσίγκου  μέσα σε βαρύ πένθος στον Ι.Ν. Ευαγγελιστρίας Ασπροπύργου. Την ώρα της εξοδίου ακολουθίας ο κ. Ευριπίδης Κατσιούρης είπε:

«Αγαπητή μας Ελένη,

Κόσμος πολύς μαζεύτηκε για να σε αποχαιρετήσει στην τελευταία σου διαδρομή σε αυτόν τον κόσμο.

Όλοι οπού βρισκόμαστε εδώ αυτήν την ώρα αισθανόμεθα βαθιά τη λύπη και την οδύνη του θανάτου σου, διότι σήμερα φεύγει από κοντά μας ένας αξιόλογος και σπουδαίος άνθρωπος.

Όσοι είχαμε την ευτυχή συγκυρία να σε γνωρίσουμε από κοντά και να γνωρίσουμε τις σπάνιες αρετές σου μπορούμε ευκολότερα να καταλάβουμε το μέγεθος της απώλειας.

Σε λίγο θα σε σκεπάσει το χώμα της μάνας γης του Ασπροπύργου και θα σε κρατήσει σφιχτά στην αγκαλιά του για να σε έχει καμάρι του.

Ελένη,

Στον Ασπρόπυργο άφησες και θα αφήνεις στο διηνεκές μνήμες αναλλοίωτες για την πίστη σου στις ηθικές αξίες, στις αρετές, στην γνώση, στη μόρφωση, παράλληλα με την ταπείνωση και το ανθρώπινο ψυχικό σου μεγαλείο. Σήμερα πενθεί ο τόπος. Σήμερα έσβησε ένας δυνατός πνευματικός προβολέας.

Ό,τι και να πω θα είναι μικρό, λίγο και αδύναμο να περιγράψει το μεγάλο, το πολύ, το σπουδαίο πνευματικό σου έργο που άφησες στον Ασπρόπυργο, στα σχολεία που υπηρέτησες και σε όλους τους χώρους αυτού του τόπου.

Άφησες φεύγοντας μια αναλλοίωτη παρακαταθήκη: Σεβασμό στις αξίες και στον άνθρωπο.

Ελένη,

Όλη μας η ζωή συνοψίζεται σε δυο μόνο πόλους: ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΚΑΙΩΣΗ. Εσύ φεύγεις από τη ζωή με πλήρη δικαίωση, για όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες και για όλα τα ιδανικά που πρέπει να υπηρετεί ο άνθρωπος με ιδιαίτερη έμφαση και αφοσίωση στο παιδί και στην παιδεία.

Δεν είναι υπερβολή αν έλεγα ότι ήσουν μοναδική και ανεπανάληπτη. Δεν θα πω περισσότερα διότι όλοι εμείς και τα χιλιάδες παιδιά που είχαν την τύχη να σε έχουν καθηγήτρια γνώρισαν από κοντά τις σπάνιες αρετές σου.

Θα ήθελα μόνο να πω μια ρήση της Εκκλησίας:

«Πολλά ισχύει δέησις δικαίου ζώντος, προς ευμένεια Δεσπότου Χριστού, για την ψυχή του νεκρού».

Όθεν: Ευχόμεθα όπως ο Θεός σε τάξει όπου οι δίκαιοι αναπαύονται και απολαμβάνουν τα αγαθά του Θεού, είμαστε δε βέβαιοι ότι θα διανθίσεις το χώρο των ψυχών με την παρουσία σου εκεί.

Ακόμα ευχόμεθα στην οικογένειά σου να τους δίνει ο Θεός υγεία για να σε θυμούνται και να είναι υπερήφανοι για σένα.

Εμείς θα σε σκεπτόμεθα πάντοτε και θα είσαι σημείο αναφοράς για τις αρετές σου για τη σοφία σου και για τη συγκρότησή σου ως ανθρώπου.

Προηγήθης ημών.

Αιωνία σου η μνήμη.»

Το αισχρό θέατρο της κάστας

Έχω την εντύπωση πως το ένοχο πολιτικό προσωπικό ("πολιτικό", τρόπος του λέγειν) που ορίζει τις τύχες της Ελλάδας από το 1974 και μετά, την περίοδο αυτή που τόσο στρεβλά ονομάστηκε Μεταπολίτευση, το τελευταίο διάστημα έχει επιδοθεί σε ένα άνευ προηγουμένου θέατρο. Το κάνουν ως μια ύστατη προσπάθεια να βρουν μια ακόμα δόση του ναρκωτικού τους: Παραμονή στην εξουσία.

Τι λέει το σενάριο;

Το "δέον γενέσθαι" είναι γνωστό στην Κυβέρνηση και στην Αντιπολίτευση. Γνωρίζουν τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Τα γνώριζαν από τον Οκτώβρη του 2009, ακόμα και πριν από τότε. Γιατί λοιπόν δεν τα παίρνουν;

Πολύ απλά διότι στερούνται οποιασδήποτε ηθικής νομιμοποίησης.

Εκείνη η κάστα ανθρώπων που δημιούργησαν το πρόβλημα, εκείνοι που αντιλήφθηκαν το "Κυβερνώ" ως "Διορίζω", εκείνοι για τους οποίους η Ελλάδα ήταν από το Σύνταγμα μέχρι τη Μηλιώνη, δεν έχουν τη δυνατότητα να πάρουν τα σκληρά μέτρα που πράγματι απαιτούνται. Για αυτό και δεν έχουν κάνει τίποτα. Τρέμουν από τον φόβο τους.

Έχουν σκεφτεί όμως μια καλή λύση: Ένα περιστατικό ανωτέρας βίας. Η Ελλάδα θα πτωχεύσει και πλέον "δεν θα μπορεί να γίνει διαφορετικά". Φοβάμαι πως είναι τόσο απλό... Έχουν την ελπίδα πως αμέσως μετά την πτώχευση θα είναι και πάλι στο τιμόνι, παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα "επειδή παρίσταται ανυπέρβλητη ανάγκη". Με κάποιο μόρφωμα "οικουμενικής" κυβέρνησης ή έστω γαλαζοπράσινου συνασπισμού.

Δυστυχώς όμως η παράσταση δεν θα πείσει. Ως φαίνεται, το συμβάν ανωτέρας βίας όντως θα προκύψει. Την επόμενη μέρα όμως η ένοχη κάστα δεν θα τολμά να βγει στον δρόμο. Θα εξαφανιστεί, παρά τα ποταπά σχέδιά της να βρίσκεται και πάλι στο τιμόνι.

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό, είναι πολιτικό. Πολιτική είναι και η λύση του, η οποία εν τέλει θα δοθεί από όλους εμάς, τον Ελληνικό Λαό.

Δεν αρέσει σε πολλούς εντός & εκτός της Ελλάδας αλλά όλοι εμείς είμαστε κυρίαρχοι της χώρας μας και ήρθε η ώρα να ασκήσουμε την κυριαρχία μας. Με την αυλαία της αισχρής θεατρικής παράστασής τους.

Η δύναμη της δημιουργίας κόντρα στη βία της υπερκατανάλωσης

Ο λεγόμενος "ανεπτυγμένος κόσμος" διακατέχεται από μια μανία υπερκατανάλωσης. Χωρίς να είμαι ειδικός, πιθανολογώ ότι οι ποσότητες καταναλωτικών προϊόντων που διατίθενται στις χώρες αυτές, έχοντας υπόψιν μου τόσο διατροφικά προϊόντα όσον και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, θα επαρκούσαν για να καλύψουν ένα σημαντικό τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού - αν όχι το σύνολο - απλά και μόνο με έναν εξορθολογισμό της σχετικής σπατάλης.

Αυτή η μανία κατανάλωσης δεν είναι φυσιολογική. Έχει επιβληθεί ως μηχανισμός επιβίωσης ενός οικονομικού συστήματος που στηρίζεται στο κεφάλαιο και το μονοπώλιο. Όπως η συγκέντρωση κεφαλαίου στο πρωταρχικό της στάδιο γίνεται αποκλειστικά και μόνο με χρήση βίας, έτσι και η μανία κατανάλωσης είναι η εξέλιξη της βίας στην καθημερινότητα. Όλοι μας νιώθουμε υποχρεωμένοι να καταναλώσουμε, από φαγητό και ρούχα μέχρι αυτοκίνητα, σπίτια και πολυτελή ταξίδια. Όχι μόνο αυτό, αλλά ταυτίζουμε την προσωπική μας πρόοδο με την καταναλωτική μας δυνατότητα. Θεωρούμε πρόοδο να αγοράζουμε ακριβότερα ρούχα, ακριβότερο αυτοκίνητο, ακριβότερο σπίτι.

Αυτή η καταναλωτική μανία έδωσε ένα άριστο υπόβαθρο για τα φαινόμενα του υπερδανεισμού και της αισχροκέρδειας. Οι περισσότεροι από εμάς μπήκαμε σε έναν φαύλο κύκλο προεξόφλησης πιθανών μελλοντικών επιτυχιών μας για να βιώσουμε σήμερα την ψεύτικη ευτυχία της κατανάλωσης. Πολύ χειρότερα, προχωρήσαμε σε στρέβλωση των επαγγελματικών μας πρακτικών, υπερβήκαμε το πλαίσιο των αρχών & αξιών της κοινωνίας μας, φτάνοντας στην αισχροκέρδεια. Όλα αυτά, σε μια ατελείωτη προσπάθεια για ακόμα μεγαλύτερη κατανάλωση.

Δεν είναι καθόλου περίεργο που οι επιλογές αυτές οδήγησαν το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα στην κατάρρευση. Η πιθανολογούμενη διάσωσή του έγινε και πάλι με τη βία: Οι κυβερνήσεις έδρασαν άμεσα για να προστατεύσουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών που κινδύνευσαν να πέσουν σαν χάρτινοι πύργοι. Ποιοί πλήρωσαν τα σπασμένα; Και πάλι οι συνήθεις ύποπτοι: Τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Ποιά είναι η λύση;

Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη από τον έλεγχο της παραγωγικής διαδικασίας από αυτά τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Για να επιτευχθεί αυτό χρειαζόμαστε πρώτα απ'όλα μια νέα σχέση με την εργασία που θα πάψει να είναι η διαδικασία για την ικανοποίηση της καταναλωτικής μανίας μας και θα γίνει το μέσο πραγμάτωσης της δημιουργικότητάς μας. Καθένας από εμάς θα ανακαλύψει τη χαρά της δημιουργίας και θα αφήσει πίσω του τον εθισμό στην κατανάλωση.

Αλλάζοντας το μοντέλο παραγωγής της οικονομίας είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα ανατραπεί και το μοντέλο κατανάλωσης. Το υποκείμενο-δημιουργός συμπεριφέρεται πολύ διαφορετικά από το υποκείμενο-καταναλωτής. Αν καθένας από εμάς αποφασίσει να χαρακτηρίζεται από ότι παράγει και όχι από ότι καταναλώνει άμεσα θα εξορθολογιστεί η κατανάλωση, αφήνοντας περισσότερα αγαθά για εκείνους που τα έχουν πραγματικά ανάγκη.

Ποιός είναι λοιπόν με διαφορά o πιο αποτελεσματικός τρόπος να αντιδράσουμε στη βία που υφιστάμεθα καθημερινά; Απλά, να προτάξει καθένας μας τη δύναμη της δημιουργίας κόντρα στη βία της κατανάλωσης. 

Όχι άλλη μόχλευση!

Παρατηρώντας την τρέχουσα "οικονομική κρίση" και με πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι δεν είμαι ειδήμονας σε οικονομικά θέματα, δεν μπορώ παρά να μην διαπιστώσω ότι σε όλον τον Πλανήτη ένα είναι το κοινό χαρακτηριστικό του μοντέλου ανάπτυξης: Υπερβολική εξάρτηση από τα δανεικά.

Η μόχλευση είναι σημαντικό τμήμα οποιασδήποτε αναπτυξιακής στρατηγικής. Ναι, χρειάζεται. Πώς, πόση, με ποιους όρους; Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο υπερδανεισμός είναι μια πραγματικότητα που γινόταν σιωπηρώς αποδεκτή. Τις συνέπειες αυτής της σιωπηρής αποδοχής βιώνουμε όλοι σήμερα.

Ας σκεφτούμε όλοι λοιπόν, πρώτοι οι άνθρωποι της δημιουργίας, πως μπορούμε να λειτουργήσουμε σε συνθήκες μικρής - ίσως και μηδενικής - μόχλευσης. Δεν θα είναι εύκολο. Θα είναι όμως υγιές και, κυρίως, βιώσιμο!

28+1 θέσεις για το ελληνικό πολιτικό σύστημα

Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα δημόσια συζήτηση στο twitter για το ελληνικό πολιτικό σύστημα, με αφορμή μια θέση μου για τον Κώστα Σημίτη ["Το λιγότερο που θα περίμενε κανείς σήμερα ήταν μια δημόσια συγγνώμη του Κώστα Σημίτη"] και τις ιστορικές του ευθύνες για την κατάντια της ελληνικής οικονομίας [και του πολιτικού συστήματος, φυσικά] που βιώνουμε σήμερα, ο χρήστης AnonLegionGr παρέθεσε 28+1 θέσεις σε ισάριθμα tweets τις οποίες και αναδημοσιεύω αυτούσιες:
__________________________
1. Απαγόρευση υποψηφιότητας σε άτομα που δεν έχουν εργαστεί ποτέ
2. Κάθε πολιτικός μπορεί να κάνει ΤΟ ΠΟΛΥ μέχρι 3 θητείες, εκ των οποίων μόνο ΔΥΟ μπορούν να είναι συνεχόμενες.
3. Απαγόρευση συμμετοχής συγγενικών προσώπων μέχρι 6ου βαθμού ή συνεργατών πολιτικού σε εταιρείες που συναλλάσσονται με το δημόσιο.
4. ΠΛΗΡΗΣ διαφάνεια στα οικονομικά των πολιτικών, ιδίως στις προεκλογικές εκστρατείες.
5. ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ χρηματοδότησης προεκλογικών εκστρατειών από εταιρείες.
6. Απαγόρευση εταιρικών lobbies.
7. Απαγόρευση κατοχής ΜΜΕ από εταιρείες που ανήκουν σε ομίλους που συναλλάσσονται με το δημόσιο.
8. Μείωση βουλευτικής αποζημίωσης στις 3500 ευρώ/μήνα.
9. Κατάργηση των επιδομάτων για παράσταση βουλευτών σε επιτροπές.
10. ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ προμήθειας σε πολιτικούς ή αξιωματούχους του κράτους. Τη δουλειά τους κάνουν, όχι κάτι που αξίζει δωράκια.
11. Κατάργηση του βουλευτικού αυτοκινήτου.
12. Κατάργηση της αστυνομικής φρουράς για πολιτικούς. Οι καθαροί άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη μπράβους και μπάτσους να τους φυλάνε.
13. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ βουλευτικής σύνταξης. Ο χρόνος θητείας του πολιτικού θα προσμετράται στα συντάξιμα χρόνια.
14. ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ σε πολιτικούς για ρατσιστικό λόγο και συναλλαγές με ναζιστικές και ακροδεξιές ομάδες.
15. ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΟΛΩΝ των εθνικιστικών και ναζιστικών οργανώσεων.
16. ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ κάθε "εκδήλωσης μνήμης" για ταγματασφαλίτες και δοσίλογους.
17. Θέσπιση ποινικής ευθύνης ΟΛΩΝ των μελών κυβέρνησης για αθέτηση προεκλογικού προγράμματος.
18. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ βουλευτικής ασυλίας.
19. ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ πολιτικών που εξαγόρασαν στρατιωτική θητεία ή υπήρξαν φυγόστρατοι (π.χ. Αντωνάκης Σαμαράς & Κώστας Αϊβαλιώτης)
20. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ των κομματικών νεολαιών. Αρκετά με τα φυτώρια λαμόγιων.
21. Κατάργηση των μαθητικών παρατάξεων.
22. Θέσπιση αποκλειστικά πολιτικού όρκου ΠΑΝΤΟΥ.
23. Κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης για πολιτικά γραφεία βουλευτών κλπ πολιτικών.
24. Κατάργηση των νόμων περί "περιύβρισης αρχής", "απείθειας προς τις αρχές" κλπ. Αρκετά με τα χουντικά κατάλοιπα.
25. Για μετακίνηση υπουργού ή πρωθυπουργού + μέχρι 3 επιπλέον άτομα, χρήση αεροσκάφους της γραμμής σε ό,τι θέση έχει διαθέσιμη.
26. Όταν πολιτικοί φεύγουν από τη βουλή ή από υπουργεία να περιμένουν κανονικά, όχι να διακόπτεται η κίνηση για χάρη τους.
Σε περίπτωση σκανδάλου, τοποθέτηση των εμπλεκομένων πολιτικών σε διαθεσιμότητα μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση.
27. Ένταξη των υπαλλήλων της βουλής στο ίδιο μισθολόγιο με τους άλλους ΔΥ.
28. Κατάργηση του αντιτρομοκρατικού νόμου. Το μόνο που έκανε ήταν να καταργήση κάθε έννοια δημοκρατίας για μια ανύπαρκτη απειλή.
__________________________

Κατά την ταπεινή μου γνώμη οι περισσότερες από τις παραπάνω θέσεις είναι ενδιαφέρουσες και προς τη σωστή κατεύθυνση. Δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κανείς με τη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης στα 3.500 € / μήνα (αλήθεια, πόσο είναι τώρα; Το 3.500 μου φαίνεται ήδη μεγάλο...) ή με την προϋπόθεση εργασιακής εμπειρίας για εκλογή.

Η ανάγκη της ομιλίας, του διαλόγου είναι τεράστια. Πρέπει να ξαναγίνουμε Πολίτες, να επιστρέψουμε στην Πολιτική. Ας κάνεις καθένας το χρέος του.

Aναζητώντας τον Ορθό Λόγο: Μια συγκεκριμένη πρόταση εξόδου από την κρίση

Η πολιτική & οικονομική κρίση που διανύουμε απειλεί να καταστρέψει τόσο όλους εμάς όσο και τις επόμενες γενιές. Η αγανάκτηση είναι ένα πρώτο βήμα που όμως δεν θα οδηγήσει πουθενά αν δεν ακολουθήσει μια συγκεκριμένη, βιώσιμη πολιτική & οικονομική πρόταση.

Όσον αφορά το "απεχθές" ή όχι του χρέους, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ισχύει αυτό που λέγεται από πολλούς, ότι δηλαδή "τα ελληνικά δάνεια έχουν πληρωθεί 15 ή 20 ή παραπάνω φορές του αρχικού κεφαλαίου [δηλαδή 95%είναι τόκοι σε βάθος 2 ή 3 ή παραπάνω δεκαετιών]". Γενικά, θα δεχόμουν εύκολα ότι μεγάλο τμήμα του ελληνικού χρέους είναι ίσως ανήθικο, δύσκολα όμως ότι είναι παράνομο ή παράτυπο.

Επίσης, κάτι αντίστοιχο μπορούμε να πούμε και για τις αμυντικές δαπάνες: Μεγάλο τμήμα του χρέους πήγε σε αμυντικές δαπάνες, άρα εμμέσως επέστρεψε στους δανειστές, όμως σήμερα ούτε ιδιαίτερα αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις έχουμε, ούτε τη γεωπολιτική στήριξη των δανειστών μας έναντι των δυνάμεων εκείνων που μας απειλούν.

Είναι σίγουρα πολύ ελκυστικό να κάνεις "διαγραφή χρέους". Η γνώμη μου όμως είναι πως αν δει κανείς όλους τους γεωπολιτικούς παράγοντες [Τουρκία, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική] και τη δυναμική της ελληνικής οικονομίας, θα καταλάβει ότι η διαγραφή δεν θα βοηθήσει καθόλου (!), αλλά το μόνο που θα πετύχει είναι να βρεθούμε χωρίς κανένα σύμμαχο σε ένα ιδιαίτερα απειλητικό περιβάλλον και δεν θα δώσει την ώθηση για μια ριζική αλλαγή στη δυναμική της ελληνικής οικονομίας και μια ανατροπή του ένοχου πολιτικού συστήματος της ήττας.

Ακόμα, όλη η ρητορική για τους κακούς ξένους και το απεχθές χρέος με ξενίζει. Μου φέρνει λίγο σε κόκκινη μηλιά και μαρμαρωμένο βασιλιά. Φταίνε σίγουρα "οι ξένοι", πρώτα και κύρια όμως ευθυνόμαστε εμείς που αφήσαμε την κάστα αυτή να ορίζει τις τύχες της χώρας.

Τι προτείνω;

Όσον αφορά την οικονομία:
α) Έκδοση ευρω-ομολόγου για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους και ταυτόχρονη μετακύλιση του χρέους από Ελλάδα προς ΕΕ
β) Μια γενναία επιμήκυνση των δανειακών μας υποχρεώσεων [πλέον προς την ΕΕ] μαζί με γενναία μείωση επιτοκίου. Κανείς δεν θα χάσει λεφτά από την Ελλάδα - έχουν ήδη βγάλει πολλά - αλλά θα τα πάρει καθυστερημένα και με μικρότερο κέρδος. Είναι κάτι που μπορούν να το αντέξουν οι συμπατριώτες μας Ευρωπαίοι
γ) Αλλαγή της δυναμικής της ελληνικής οικονομίας. Από την οικονομία του "ιδιωτικο-δημόσιου", της "εξασφάλισης" και της "αρπαχτής" να πάμε σε μια μαζική, ανοιχτή, δημιουργική οικονομία η οποία θα αξιοποιήσει στο έπακρο όλα τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα των ελληνικών τόπων.

Σίγουρα κάτι τέτοιο δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα overnight - σε ορίζοντα πενταετίας/δεκαετίας όμως μπορούν να γίνουν θαύματα. Έχουμε εντυπωσιακό ανθρώπινο κεφάλαιο (1 εκ. πτυχιούχους), έχουμε το κορυφαίο - είναι πρακτικά απεριόριστο - συμβολικό κεφάλαιο στον πλανήτη, έχουμε μια πολύ ευνοϊκή γεωοικονομία. Αν τα παραπάνω συναντηθούν σε μια υγιή αναπτυξιακή στρατηγική, αν χτίσουμε μια νέα σχέση με την εργασία που θα έχει στο επίκεντρό της τη δημιουργικότητα, θα ζήσουμε ένα νέο ελληνικό θαύμα.

Είναι σχετικά απλό: Το πρόβλημα του χρέους θα μας το λύσουν οι εταίροι μας στην ΕΕ. Το πρόβλημα του ελλείμματος όμως πρέπει να το λύσουμε εμείς. Χρειάζεται "δίαιτα" στο δημόσιο και "γυμναστική" στον ιδιωτικό τομέα.

Βέβαια, όλα αυτά ΔΕΝ θα μπορέσουν να γίνουν χωρίς τη ριζική ανατροπή του πολιτικού συστήματος που μας έφερε σε αυτήν την ιστορικού τύπου ήττα. Στο πλαίσιο αυτό κάποιες λύσεις θα ήταν οι ακόλουθες:

α) Το κλείσιμο των μιζοκομμάτων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ | Σε μια αληθινή δημοκρατία, ειδικά μετά τις πρόσφατες αποκαλύψεις, θα είχαν ήδη τεθεί εκτός νόμου.
β) Η επιβολή πολιτικού φόρου σε όσους διετέλεσαν πρωθυπουργοί, υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, περιφερειάρχες, νομάρχες και δήμαρχοι από το 1974 μέχρι σήμερα | Ευθύνονται και πρέπει να πληρώσουν. Το όφελος του πολιτικού φόρου, πέρα από το οικονομικό που δεν θα είναι αμελητέο, θα είναι πρώτα και κύρια ηθικό.
γ) Δημιουργία νέων, μαζικών και δημοκρατικών κομμάτων | Τα κόμματα είναι κύτταρα της δημοκρατίας.
δ) Συνταγματική καθιέρωση της απλής αναλογικής | Οτιδήποτε άλλο είναι στρέβλωση.
ε) Μέριμνα για την ουσιαστική διάκριση & ανεξαρτησία των τριών εξουσιών | Εκεί νομίζω πως υπάρχει το βαθύτερο πρόβλημα.

Τίθεται τέλος το ερώτημα "ποιος θα υλοποιήσει όλα τα παραπάνω;". Σίγουρα λοιπόν χρειαζόμαστε μια "κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης", ή ίσως μια "κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας", η οποία θα μπορούσε αφενός να διαπραγματευτεί με αξιοπιστία την υλοποίηση του παραπάνω σχεδίου με τους εταίρους μας στην ΕΕ και να θέσει ένα πλαίσιο επανεκκίνησης του πολιτικού συστήματος με όρους δημοκρατικής και ηθικής νομιμοποίησης οι οποίοι τώρα απουσιάζουν.

Αυτό λοιπόν πρέπει να είναι το αίτημα κάθε Πολίτη σήμερα: Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας που θα υλοποιήσει μια πολιτική ατζέντα όπως η παραπάνω που περιέγραψα.

Αγαπητοί φίλοι,

Όχι, δεν είμαστε καταδικασμένοι. Με ένα σχέδιο σαν αυτό "τα νούμερα βγαίνουν" και μπορούμε να γυρίσουμε στην πρόοδο και την ευημερία με όρους βιωσιμότητας. Το θέμα είναι καθαρά Πολιτικό, η λύση της κρίσης εναπόκειται στους Πολίτες.

Πάντα αγωνιστικά και αισιόδοξα,

Δημήτρης Τσίγκος

Η νέα προοδευτικότητα είναι η ανάκτηση της σχέσης του ανθρώπου με τη δημιουργία

Το τέλος του διπολισμού με βρήκε στα δεκατέσσερά μου χρόνια, το 1991. Από τότε έχω βαρεθεί να ακούω για το "τέλος των ιδεολογιών". Ίσως η μεγαλύτερη σαχλαμάρα που ειπώθηκε ποτέ. 17 χρόνια μετά, στα μέσα Οκτώβρη του 2008, θυμάμαι έντρομο έναν οικονομικό συντάκτη που είχαμε συνάντηση στη Virtual Trip να λέει "έκλεισε η Lehman Brothers". Συνειδητοποίησα λίγες βδομάδες μετά ότι αυτή η μέρα, η 13η Οκτωβρίου 2008 θα μείνει στην ιστορία ως η μέρα που τελειώσε ο διπολισμός, με την αμοιβαία ήττα και των δυο "μονομάχων".

Ήδη από το 1981 ο μεγάλος διανοητής & πολιτικός Μιχάλης Χαραλαμπίδης προειδοποιούσε με ένα προφητικό κείμενο για τις "ομοιότητες του δυτικού καπιταλισμού με τον σοβιετικό σοσιαλισμό". Το πόσο δίκιο είχε το απέδειξε η υπογραφή του Γκορμπατσώφ για τη διάλυση της ΕΣΣΔ τον Δεκέμβριο του 1991 και η αίτηση πτώχευση της Lehman Brothers τον Οκτώβριο του 2008. Αυτό που ηττήθηκε δεν ήταν τίποτα άλλο από το μοντέλο ανάπτυξης του "φορντισμού", το οικονομικό & κοινωνικό σύστημα δηλαδή που αποξενώνει όλους εμάς από το αντικείμενο της εργασίας μας, που μας στερεί την υπέρτατη χαρά, εκείνη της δημιουργίας. Θα μπορούσε λίγο προκλητικά κανείς να πει ότι το Ford Model-T και το Lada ήταν οι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος.

Αν προχωρήσουμε την ανάλυσή μας θα διαπιστώσουμε ότι εδώ και δυο δεκαετίες, σε Ελλάδα, Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο, τόσο η "κεντρο-αριστερά" όσο και η "κεντρο-δεξιά" εφαρμόζουν πρακτικά τις ίδιες πολιτικές, με ανεπαίσθητες ενδεχομένως διαφοροποιήσεις σε ορισμένες παραμέτρους. Είναι άραγε αυτή η μοίρα μας; Τελείωσαν οι ιδεολογίες και το μόνο που μένει είναι να αποφασίζουμε για τις "παραμέτρους";

Όχι, σε καμία απολύτως περίπτωση.

Το νέο σκηνικό μας επιβάλλει πρώτα απ'όλα να ορίσουμε ένα νέο λεξιλόγιο. Να δώσουμε νέο νόημα στις βασικές έννοιες της πολιτικής: Την πρόοδο και τη συντήρηση. Για πολλές δεκαετίες η παγκόσμια κοινή γνώμη είχε ταυτίσει την πρόοδο με τον "σοσιαλισμό" και τη συντήρηση με την "αγορά". Δυστυχώς όμως, τα δυο αυτά συστήματα - τελικά - σε μεγάλο βαθμό συνέκλιναν στο ίδιο αποτέλεσμα: Αφενός μεν σην απόλυτη αποξένωση του υποκειμένου από το αντικείμενο της εργασίας του, αφετέρου δε στην καταστροφή του φυσικού & αστικού περιβάλλοντος και σε μια κακώς νοούμενη "παγκοσμιοποίηση" ως "McDonald-οποίηση" των πάντων.

H διαπίστωση αυτή θέτει τα θεμέλια του ορισμού της νέας προοδευτικότητας. Της προώθησης ενός νέου κοινωνικού & οικονομικού συστήματος όπου καθένας από εμάς θα εχει ίσες ευκαιρίες να πραγματώσει τη δημιουργικότητά του και να απολαύσει τη χαρά της δημιουργίας. Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν χωρά καμία αμφιβολία πως το μοντέλο της λαϊκής, μαζικής επιχειρηματικότητας σε συνδυασμό με την επιστροφή του τόπου & της υπαίθρου ως κύριους παράγοντες ανάπτυξης είναι η σημερινή έκφραση της νέας προοδευτικότητας.

Η μετάβαση από την ιδιοκτησία & έλεγχο της παραγωγής στο πλαίσιο ενός ταξικά και κληρονομικά καθοριζόμενου κύκλου σε ένα σύστημα που κάθε μέλος της κοινωνίας έχει ίσες ευκαιρίες πραγμάτωσης της δημιουργικότητάς τους και συνεισφοράς στην παραγωγική διαδικασία είναι σήμερα μια επαναστατική διαδικασία. Πρέπει ακόμα να τονιστεί πως διάφοροι "προοδευτικοί" του προηγουμένου ιστορικού κύκλο, αυτοχαρακτηριζόμενοι δηλαδή ως "αριστεροί", σήμερα έχουν βαθιά συντηρητικές τοποθετήσεις εμποδίζοντας τη μαζική επιχειρηματικότητα και δρώντας ως σύμμαχοι του ληστρικού, χρηματιστικού κεφαλαίου, την ώρα που πολλοί αυτοχαρακτηριζόμενοι "δεξιοί", πολλές φορές βοηθούν την αναδιανομή της παραγωγής - Φέρονται δηλαδή πολύ προοδευτικά.

Είναι βέβαιο αυτό το κληρονομικό & ταξικό σύστημα, η κάστα που ελέγχει την παραγωγή και την πολιτική, θα αντιδράσουν λυσσαλέα στην είσοδο του νέου οικονομικού μοντέλου, της "οικονομίας των μαστόρων" όπως μου αρέσει να την αποκαλώ. Είναι το ίδιο βέβαιο όμως πως οι μάστορες τελικά θα επικρατήσουμε και η κοινωνία θα προοδεύσει. Πως; Πολύ απλά: Ενώνοντας δυνάμεις, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο.

OpenVote: An exciting product, a great failure

What is OpenVote all about?

Please visit http://www.openvote.net or browse a product presentation at http://slideshare.net/tsigos/openvote for getting detailed pieces of information.

OpenVote has historically been the first software product developed by Virtual Trip and still is the most advanced from a technology point of view. It is a remote secure internet voting system with features of absolute vote privacy combined with universal verifiability of the results - A mix which probably remains unique, 10+ years after its development.

However, the OpenVote sales volume remains equal to zero all these years and is very likely to remain so for the years to come - Unless a very radical usage scenario comes out.

The OpenVote technology is based on PVSS algorithms and provides these nice features, which actually made it a cutting-edge technology product in 2001, when it was launched. In 2005 OpenVote was presented at the 3rd International Conference on Trust Management, which took place in INRIA, Paris, France from May 23rd to May 26th. Moreover, the demo paper was published in the conference proceedings by Springer Lecture Notes in Computer Science: ISBN 978-3-540-26042-4.

Why has OpenVote been a commercial failure?

It is rather simple: If an 'election' is very important, the 'vote selling' problem, which is structural to any kind of remote voting - electronic or not, is too important to compromise. Moreover, even if this compromise is accepted, the overhead required for secure voting, like issuing digital certificates for voters, was quite high and making the system not attractive both from an economic and a usability point of view.
In 2001 we proposed a 'Faculty Evaluation System' to the University of Crete, based on OpenVote, which was unfortunately rejected. IMHO, that remains the only possibility for the system to be used.

Key lesson learnt

There exists a fundamental marketing rule: A company (a product, a service, etc) exists just because a Customer exists. OpenVote had no customers. We developed this product starting from a research outcome, not from a market need. Such a strategy can be disastrous commercially - As it was in the OpenVote case.

What's next?

Virtual Trip will publish OpenVote as free and open source software by the end of 2011.

OpenVote

View more presentations from Dimitris Tsigos.

YES EXECOM Athens, April 14-16 | The final version of the program

Yes execom athens program

View more documents from Dimitris Tsigos.

Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη στο Καρλόβασι της Σάμου!

Με μεγάλη χαρά δέχτηκα την πρόταση του φίλου Γιάννη Χαραλαμπίδη για να κάνω μια παρουσίαση εκ μέρους του επιχειρηματικού οικοσυστήματος της Virtual Trip στο 3ο Επιστημονικό Συμπόσιο«Ηλεκτρονικό Επιχειρείν και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση: Πεδία επιχειρηματικότητας για νέους επιστήμονες πληροφορικής».

Πρέπει να πω ότι συνολικά η εκδήλωση αυτή ήταν για μένα μια πολύ ευχάριστη έκπληξη! Είδα ένα περιφερειακό πανεπιστημιακό τμήμα με ενθουσιασμό και ενέργεια, όπου η κοινότητα είναι ολιγομελής και με προσωπική επαφή. Ιδανικό μείγμα για εξαιρετικά αποτελέσματα!

Για να είμαι ειλικρινής μου θύμησε το Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης όταν πήγα πρωτοετής το 1996... που φοβάμαι ότι - σε κάποιο βαθμό - έχει δυστυχώς χάσει αυτά τα χαρακτηριστικά και ίσως έχει μαζικοποιηθεί και αυτό, ομοιάζοντας στα Αθηναϊκά τμήματα...

Αγαπητοί φίλοι, ναι, στη Σάμο μπορεί να γίνει κάτι πολύ καλό για την Ελλάδα! Για την Πληροφορική, για την Παιδεία και για την Κοινωνία. Ας το βοηθήσουμε όλοι όπως μπορούμε!

eGov, eBusiness and Entrepreneurship

View more presentations from Dimitris Tsigos.

Η αξία μιας ιδέας πηγάζει από την προσπάθεια για την υλοποίησή της

Είχα χθες την ευκαιρία να κάνω μια παρουσίαση στο 11ο Venture Capital & Private Equity Forum που έγινε στην Αθήνα. Παρουσιάζοντας τη Virtual Trip και την έννοια του "Επιχειρηματικού Οικοσυστήματος" αναφέρθηκα στην αξία της ιδέας που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αν την απομονώσουμε είναι μηδενική. Η αξία μιας ιδέας πηγάζει από την προσπάθεια για την υλοποίησή της, αυτή είναι η μαγεία της επιχειρηματικότητας.

11th Venture Capital Forum - VTrip

View more presentations from Dimitris Tsigos.

Developing Entrepreneurial Cooperation toward a Common Greek-Turkish Future in Europe

Here are the slides of my presentation today at the College of Europe, Bruges - Belgium, on "Developing Entrepreneurial Cooperation towards a Common Greek-Turkish Future in Europe"

College of Europe

View more presentations from Dimitris Tsigos.

Όπως φεύγετε από τη Βεγγάζη, περάστε από τη Γάζα

Περισσεύει η υποκρισία με την εισβολή στη Λιβύη. Εγώ ο ίδιος, από τις 17 Φεβρουαρίου, όταν έφταναν τα πρώτα νέα της εξέγερσης, ζητούσα άμεση στρατιωτική παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Νομίζαμε πως είχαμε να κάνουμε με έναν δικτάτορα που επιτίθετο σε αμάχους, λίγο πολύ όπως φοβόμασταν ότι θα συμβεί στην Αίγυπτο λίγες μέρες πριν. Όπως περνούσαν οι μέρες όμως βλέπαμε πως επρόκειτο για έναν εμφύλιο πόλεμο, για δυο διαφορετικούς στρατούς που συγκρούονταν - προφανώς με διαφορετική διεθνή υποστήριξη έκαστος - μέχρι και αεροπλάνα είχαν οι "διαδηλωτές".

Η κατάσταση λοιπόν ήταν και είναι πολύ πιο περίπλοκη απ'όσο μας παρουσιάστηκε. Σύγκρουση διεθνώς συμφερόντων στα νότια σύνορά μας. Κατά τα λοιπά, όλοι νοιάζονται για τον "άμαχο πληθυσμό".

Αν είναι έτσι λοιπόν, αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε της Γαλλικής Δημοκρατίας, αφού τόσο πολύ νοιάζεστε για τον αμαχο πληθυσμό που δέχεται επιθέσεις από στρατιωτικές δυνάμεις, παρακαλώ διατάξτε τα Mirage και τα Rafale όπως φεύγουν από τη Βεγγάζη να περάσουν και μια βόλτα από τη Γάζα, διότι και εκεί συμβαίνουν τα ίδια - ή μάλλον πολύ πολύ χειρότερα.

Ή μήπως η ισχύς σας εξαντλείται στο να αντιμετωπίζετε τον Συνταγματάρχη Καντάφι και το Ισραήλ σας πέφτει λίγο δύσκολο;

Η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες όταν όλες οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου ανήκουν στους Λαούς τους. Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς.

Social Media Innovation

Η παρουσίαση που έκανα σήμερα στο ΑΙΤ με θέμα "Social Media Innovation", στην οποία υποστηρίζω ότι τα Sociam Media κινδυνεύουν να γίνουν η επόμενη μεγάλη φούσκα.

Social Media Innovation

View more presentations from Dimitris Tsigos.

To Νέο Σχέδιο για την Ανάπτυξη & Επενδυτικές Ευκαιρίες στην Ελλάδα

Η αποψινή μου παρουσίαση στην ημερίδα του ΙΣΤΑΜΕ και αμέσως από κάτω το video.

Presentation ISTAME

View more presentations from Dimitris Tsigos.


Παρουσίαση ΙΣΤΑΜΕ 28.2.2011 from Dimitris Tsigos on Vimeo.

Η επιχειρηματικότητα θα φέρει και πάλι τη νεότητα στη «Γηραιά Ευρώπη» - Η Ελλάδα και πάλι στην Πρωτοπορία

Λίγο πριν την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ, ο Αμερικάνος Υπουργός Εξωτερικών Ντόναλντ Ράμσφελντ είχε αναφερθεί στη «Γηραιά Ευρώπη» μετά την αποτυχημένη του προσπάθεια να έχει τη συμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ιστορία αφενός δικαίωσε μεν τους Ευρωπαίους ηγέτες καθώς ουδέποτε ανακαλύφθηκαν στο Ιράκ όπλα μαζικής καταστροφής – που σύμφωνα με τις ΗΠΑ ήταν η αιτία της εισβολής – αφετέρου δε, δυστυχώς, μέχρι σήμερα δικαιώνει τον κ. Ράμσφελντ ως προς τον χαρακτηρισμό του: Η Ευρώπη είναι πολύπλευρα γερασμένη.

Βασικό χαρακτηριστικό της νεότητας είναι η κίνηση, η ενέργεια. Αντίθετα, χαρακτηριστικό του γήρατος είναι η στασιμότητα. Σύμφωνα με το EBAN, www.eban.org, «The European Business Angels Network», το 2008 έγιναν στην Ευρώπη επενδύσεις πρώιμου σταδίου («angel investments») της τάξης των 4 δις €, ενώ την ίδια χρονιά στις ΗΠΑ ύψους 19 δις €. Αυτό, ενώ το ΑΕΠ της ΕΕ27 είναι κατά 20% μεγαλύτερο από των ΗΠΑ και ενώ τη χρονιά εκείνη [2008] η οικονομική κρίση ήταν πολύ εντονότερη στις ΗΠΑ σε σχέση με την Ευρώπη.

Το γεγονός ότι στις ΗΠΑ η δυναμική της νέας επιχειρηματικότητας είναι κατά περίπου 600% μεγαλύτερη από ότι στην Ευρώπη δίνει δίκιο στον κ. Ράμσφελντ. Πράγματι, αυτή η στασιμότητα, ο συντηρητισμός, είναι που έχουν γεράσει την Ευρώπη. Τα πάντα κινούνται αργά, τα πάντα συμβαίνουν πολύ προσεκτικά, ο κυρίαρχος τρόπος σκέψης είναι συντηρητικός.

Η Ελλάδα όχι μόνο δεν αποτελεί ευρωπαϊκή εξαίρεση στα παραπάνω αλλά με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι εδώ είναι που τα προβλήματα αυτά μεγιστοποιούνται. Είμαστε η πιο γερασμένη οικονομία στην Ευρώπη, είμαστε η κοινωνία όπου οι νέοι πτυχιούχοι 22 και 23 ετών αντί να ονειρεύονται ανάπτυξη και δημιουργία, συνωστίζονται σε εξετάσεις για να γίνουν χωροφύλακες και συνοριακοί φρουροί. Απίστευτη ανασφάλεια, εντυπωσιακό έλλειμμα αυτοπεποίθησης.

Δεν πρέπει να πέσουμε όμως στην παγίδα της «ελληνικής ιδιαιτερότητας», η οποία μάλλον είναι δείγμα πνευματικού επαρχιωτισμού. Το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και έχει τα ίδια χαρακτηριστικά σε όλα τα μέλη της Ένωσης. Απλώς, στην Ελλάδα το πρόβλημα μεγιστοποιείται και είναι περισσότερο προφανές από οπουδήποτε αλλού. Περισσότερο προφανές και για έναν καθοριστικό λόγο ακόμα: Η Ελλάδα, μετά το τέλος του διπολισμού, έχει ανακτήσει την «ευτοπία» της, δηλαδή οι συνθήκες της γεωοικονομίας είναι τέτοιες που θα έπρεπε να αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση για την καινοτομία, τη δημιουργικότητα και την επιχειρηματικότητα. Έπρεπε να οδηγεί την Ευρώπη, όχι να είναι ουραγός της.

Ελλάδα και Ευρώπη συνολικά λοιπόν είναι γερασμένες, συντηρητικές, αρτηριοσκληρωτικές κοινωνίες και οικονομίες. Οι νέοι Ευρωπαίοι όμως έχουμε άλλη άποψη. Δεν γεννηθήκαμε γερασμένοι, θεωρούμε πως τα όνειρά μας αξίζουν μια ευκαιρία και πως η ευκαιρία αυτή δεν προϋποθέτει τη μετακόμισή μας στο San Francisco. Εξάλλου, μας αρέσει να ζούμε στην Ευρώπη, τη νέα μεγάλη μας χώρα, της οποίας η ποιότητα ζωής είναι κορυφαία στον κόσμο – Πιθανότατα με κορυφαία της Ευρώπης, την Ελλάδα.

Η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Νέων Επιχειρηματιών, www.yes.be, ανακοίνωσε στα τέλη του 2010 την «YES Agenda 2010 – 2015» η οποία θέτει δυο βασικές προτεραιότητες:

i. Την προώθηση των επενδύσεων πρώιμου σταδίου για την ανάπτυξη της νέας και καινοτόμου επιχειρηματικότητας.
ii. Την δυναμική ανάπτυξη των ενδο-ευρωπαϊκών εμπορικών συναλλαγών ώστε η «ενιαία αγορά» να γίνει μια πραγματικότητα για τη μικρή & μεσαία επιχείρηση σε όλη την Ευρώπη.

Οι νέοι άνθρωποι της δημιουργίας σε όλη την Ευρώπη πιστεύουμε πως η επίτευξη των δυο αυτών στρατηγικών στόχων είναι σε άμεσο όφελος της νέας μεγάλης μας χώρας, της ισχυρότερης οικονομίας του κόσμου, και των 500 εκατομμυρίων συμπατριωτών μας. Πολύ περισσότερο, πιστεύουμε πως η επάνοδος της Ευρώπης στην τροχιά της δημιουργίας θα αποφέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα τόσο για τους ίδιους τους Ευρωπαίους όσο και για όλη την ανθρωπότητα.

Η συνάντηση της ιστορίας και του πολιτιστικού αποθέματος χιλιετιών με την υψηλή τεχνολογία του 21ου αιώνα θα φέρει ότι πιο σύγχρονο, ότι πιο νέο, ότι πιο προοδευτικό έχει γνωρίσει ποτέ η παγκόσμια ιστορία. Οι νέοι Ευρωπαίοι θα είμαστε οι οδηγοί αυτής της πορείας.

Στο πλαίσιο αυτό, χτίζοντας το σύγχρονο πάνω στο παραδοσιακό, η Ελλάδα έχει όλες τις προϋποθέσεις για να επανέλθει στην πρωτοπορία και να είναι ηγέτιδα της νέας αναπτυξιακής πορείας της Ευρώπης. Οι νέοι είμαστε αποφασισμένοι για αυτό και θα το πετύχουμε.