Το Σάββατο 22 Νοεμβρίου έγινε η συνάντηση των συμμαθητών του Λυκείου Ασπροπύργου που αποφοιτήσαμε το 1995. Πέρασαν 30 χρόνια. Είναι κάπως αντιφατικό, αδιανόητο και υπέροχο ταυτόχρονα!
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους καταπληκτικούς συμμαθητές μου, η χαρά που τους είδα - κάποιους πρώτη φορά μετά το 1995! - είναι πολύ μεγάλη. Η ανταπόκριση της κοινότητάς μας ήταν επίσης μεγάλη: Μαζευτήκαμε περίπου 100 άτομα, από μια τάξη 135 παιδιών.
Τριάντα χρόνια μετά, καθένας μας έχει πάρει τον δρόμο του. Μας ενώνουν όμως οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων, η αγάπη προς τον τόπο μας και μια ισχυρή αίσθηση κοινότητας.
Όσο με αφορά, έχω φύγει από τον Ασπρόπυργο εδώ και αρκετά χρόνια πια. Είναι όμως ο τόπος που γεννήθηκα και μεγάλωσα, ο τόπος που ζουν πολλοί φίλοι και συγγενείς μου και η γη που αναπαύονται οι γονείς και όλοι οι πρόγονοί μου. Είναι βαθιά μέσα στην καρδιά μου και όσο επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, θα τον υποστηρίζω.
Θα ήθελα επίσης να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στους εξαίρετους καθηγητές μας, τόσο αυτούς που ήταν μαζί μας το Σάββατο όσο και σε αυτούς που δεν τα κατάφεραν. Ήμασταν τυχεροί που τους είχαμε και χάρη σε αυτούς το Λύκειο Ασπροπύργου ήταν ένα πραγματικά πολύ καλό σχολείο.
