Πέρασαν ογδόντα χρόνια από την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας και το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου στην Ευρώπη. Κοιτάζοντας πίσω, τώρα που έχουμε την τεράστια τύχη να είναι μαζί μας ελάχιστοι ακόμα επιζώντες του πολέμου, το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Ένα ευχαριστώ γενικά σε όσους αγωνίστηκαν, σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για να νικήσουν το ναζιστικό τέρας.
Το ευχαριστώ αυτό όμως οφείλει να γίνει και πολύ πιο συγκεκριμένο. Ο μεγάλος Ernest Hemingway είχε μιλήσει για την οφειλή αυτή με πολύ συγκεκριμένα λόγια:
«Ο κάθε άνθρωπος, που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει τόσα στον Κόκκινο Στρατό, που δε θα μπορούσε να τα ξεπληρώσει ποτέ, με ό,τι κι αν έκανε».
Για το πείραμα που έγινε στη Ρωσία και τις γειτονικές της χώρες από το 1917 έως το 1991, μπορεί να πει κανείς πολλά. Σε όρους ιστορίας είναι ακόμα πολύ νωρίς. Τις επόμενες δεκαετίες, ίσως και τους επόμενους αιώνες, το πείραμα αυτό θα μελετηθεί και θα εξαχθούν συμπεράσματα.
Μπορεί κανείς να μιλήσει για πολλά επιτεύγματα του «κράτους των εργατών». Μπορεί ακόμα να μιλήσει και για μεγάλα λάθη, πολλά με εγκληματική διάσταση. Οι σχετικές συζητήσεις λαμβάνουν χώρα σε όλο τον κόσμο και οι διαφωνίες είναι έντονες. Λογικά θα συνεχίσουν για πολύ ακόμα.
Ένα όμως είναι αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς καλόπιστος παρατηρητής: Όταν ο Αντίχριστος εμφανίστηκε στη γη, με τη μορφή εκείνου του απεχθούς αυστριακού, ήταν ακριβώς ο στρατός του κράτους των εργατών, ο Κόκκινος Στρατός, που όρθωσε το ανάστημα του στους ναζί και εν τελεί, μαζί με τους ελεύθερους ανθρώπους όλου του κόσμου, συνέτριψε την προσποίηση του κακού και έσωσε την αξιοπρέπεια του ανθρώπινου είδους.
Το έκανε αυτό ο κόκκινος στρατός πληρώνοντας ένα αδιανόητο τίμημα: Περισσότερες από 20.000.000 ψυχές χάθηκαν μέσα σε λίγα χρόνια για να μείνουμε άνθρωποι.
Σήμερα λοιπόν, την ογδοηκοστή επέτειο της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης των λαών, θέλω να ενώσω τη φωνή μου με εκείνη του Ernest Hemingway και να ευχαριστήσω τον Κόκκινο Στρατό. Εκείνους που έμειναν όρθιοι και πάλεψαν όταν κάθε ελπίδα έμοιαζε χαμένη και έτσι εμείς σήμερα είμαστε ελεύθεροι.
Δίπλα στον Κόκκινο Στρατό βέβαια πολέμησαν ηρωικά και νικητήρια οι στρατοί των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, της ελεύθερης Γαλλίας και δεκάδων άλλων εθνών, μεταξύ των οποίων κορυφαία θέση έχει ο ηρωικός Ελληνικός Στρατός και η απαράμιλλη Εθνική μας Αντίσταση.
Τα νούμερα όμως μιλούν από μόνα τους. Το τίμημα που πλήρωσε ο Κόκκινος Στρατός, που δίνει αντίστοιχα μεγάλη σημασία στην ιστορική του νίκη, είναι πέρα από κάθε δυνατότητα περιγραφής.
Αιώνια δόξα και τιμή στους ηρωικούς νικητές του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και διαχρονική επαγρύπνηση ώστε το αυγό του φιδιού να μην επωαστεί ποτέ ξανά.
