Έλαβα μια πρόσκληση να εγγραφώ στο Facebook κάποια στιγμή το 2006 και άρχισα να το χρησιμοποιώ ενεργά από το 2007. Έβαλα στην πλατφόρμα αυτή πολύ χρόνο και πολλή ενέργεια.
Έβλεπα πως άξιζε τον κόπο καθώς μπορούσα να μένω σε επαφή με το κοινωνικό μου δίκτυο αλλά και να γνωρίζω ανθρώπους που δεν ήξερα προηγουμένως. Πολύ περισσότερο όμως μου άρεσε πως μπορούσα να εκφράζω απόψεις για ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων και να βρίσκω ανθρώπους που τους ενδιέφεραν και μπορούσαμε να αλληλεπιδράσουμε.
Σε επόμενο χρόνο άρχισα να το χρησιμοποιώ και για επαγγελματικούς λόγους καθώς το Facebook προσέφερε ένα ευέλικτο κανάλι υποστηρίξης υφισταμένων πελατών αλλά και προσέλκυσης νέων.
Όσο περνούσαν τα χρόνια όμως παρατηρούσα μια αλλαγή: Η πλατφόρμα απαιτούσε όσο και περισσότερο χρόνο και προσοχή από μένα, σε σημείο που γινόταν - αρχικά υποσυνείδητα - κουραστική. Έβλεπα πως ότι κι αν έγραφα, όση προσπάθεια και αν αυτό απαιτούσε και όση απήχηση κι αν είχε, μετά από λίγες μέρες είχε ξεχαστεί οριστικά και αμετάκηλτα. Σε όρους "1984", πήγαινε στην 'τρύπα του χρόνου'.
Πάνω απ' όλα όμως έβλεπα όλους τους χρήστες να κινούνται προς όλο και πιο ακραίες απόψεις. Κατά τα άλλα ήρεμοι και φιλήσυχοι άνθρωποι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να βρίζονται σαν λιμενεργάτες - ή και να 'ξεκατινιάζονται' - στην εντυπωσιακή αυτή πλατφόρμα.
Τέλος παρατήρησα μερικά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της δικής μου συμπεριφοράς που με εντυπωσίαζαν:
1. Ήμουν σε κρίσιμες συναντήσεις και έβλεπα τις ειδοποιήσεις μου
2. Οδηγούσα και απαντούσα σε σχόλια
3. Επισκεπτόμουν εντυπωσιακά μέρη, που πιθανότατα δεν θα έχω την τύχη να επισκεφτώ ξανά, και έχανα τον χρόνο μου αναρτώντας φωτογραφίες και λέγοντας - στο Fecebook - πόσο όμορφα ήταν.
Κάπου εκεί είδα το ντοκιμαντέρ "Το Κοινωνικό Δίλημμα", το οποίο ενθέρμως σας προτείνω να δείτε κι εσείς:
https://www.netflix.com/gr/title/81254224
Μετά από όλα αυτά, έγινε σε μένα ξεκάθαρο πως ήμουν εθισμένος. Έπρέπε να φύγω από την πλατφόρμα αυτή. Μου πήρε μερικές προσπάθειες, έφυγα όμως οριστικά το καλοκαίρι του 2020, σχεδόν πριν πέντε χρόνια.
__
Όχι το Facebook δεν είναι πλατφόρμα με σκοπό να "συνδέσει" τους ανθρώπους. Αντίθετα είναι ένας εκπληκτικός μηχανισμός τροποποίησης της συμπεριφοράς τους, πράγμα που καταφέρνει με εκπληκτική αποτελεσματικότητα.
Καθώς πλέον οι χρήστες του Facebook είναι κάποια ηλικίας (η δική μου γενιά είναι +/- 50 πια...), η ίδια αποστολή για τους νεώτερους επιτελείται από το Instagram, το TikTok και άλλες πλατφόρμες.
Σκοπός όλων είναι κοινός: Η τροποποίηση της συμπεριφοράς.
__
Πριν λίγες μέρες, σχεδόν 'κατά λάθος', επανήλθα στην πλατφόρμα για να λειτουργήσουν κάποιες εταιρικές σελίδες που είχε χαθεί άλλη πρόσβαση. Πειραματίστηκα, ίσως να "έπεσα και στην παγίδα", να προωθήσω κι εδώ τη δουλειά που κάνουμε με το Together for Europe - Movement for the European Federal Union, το οποίο όντως αξίζει να δείτε στο www.togetherforeurope.com και να υποστηρίξετε το petition μας στο https://change.org/EuropeanFederalUnion - πράγματι δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδιακής Ένωσης!
__
Κάθισα λοιπόν αυτές τις δυο-τρεις μέρες και διάβασα αναρτήσεις τόσο φίλων όσο και αγνώστων. Δυστυχώς οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν: Οι συντάκτες τείνουν να είναι απόλυτα βέβαιοι για όσα ισχυρίζονται. Αναρωτιέμαι, από που όλοι αυτοί οι συνάνθρωποί μας αντλούν τόση, μα τόση βεβαιότητα; Φαίνεται πως στο σύμπαν του Facebook, η αμφισβήτηση, ο σπόρος δηλαδή της προόδου και της επιστήμης, είναι έννοια απαγορευμένη.
Ακόμα χειρότερα διάβασα πλήθος αναρτήσεων, πολλές από ανθρώπους με πανεπιστημιακή μόρφωση, οι οποίες ξεχείλιζαν μίσος. Πόσος θυμός και πόση στενοχώρια; Πόση αρνητική ενέργεια; Και πόση χαμένη ευκαιρία όταν όλη αυτή η ενέργεια καταναλώνεται σε ένα ή περισσότερα posts στο Facebook και δεν τροφοδοτυεί μια αληθινή, προοδευτική δράση στον 'αληθινό κόσμο';
Πρέπει να σημειωθεί πως πολλοί από όσους γράφουν με θυμό και μίσος δηλώνουν στο προφίλ τους ότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Ο υποφαινόμενος ακολουθεί με σεβασμό το τυπικό της θρησκείας μας στην κοινωνική ζωή του, τον ενοχλεί πάντα όμως ο φορμαλισμός. Πολύ περισσότερο, όταν έρχεται αντιμέτωπος με τα υπαρξιακά ερωτήματα, η μόνη ειλικρινής απάντηση που μπορεί να δώσει είναι μια: "Δεν ξέρω". Είμαι δηλαδή αγνωστικιστής και πολλά θεολογικά ερωτήματα με υπερβαίνουν.
Πιστεύω όμως στον άνθρωπο. Ένας εκπληκτικός άνθρωπος, σύμφωνα με τη θρησκεία μας, ήταν και ο Ιησούς Χριστός. Σύμφωνα με την ίδια θρησκεία πάντα, ο άνθρωπος αυτό, ο Γιός του Θεού και Θεάνθρωπος, μας δίδαξε επί της ουσίας ένα και μόνο πράγμα:
Ο Θεός Είναι Αγάπη.
Ας το προσπαθήσουν να το θυμηθούν αυτό όσοι πέφτουν στην παγίδα του φθόνου και του μίσους εκφραζόμενοι στην πλατφόρμα αυτή.
__
Ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα με τις σκέψεις αυτές. Θεωρήστε τις παρακαλώ ως έναν ειλικρινή χαιρετισμό. Σε λίγες μέρες θα αποχωρήσω εκ νέου. Οι περισσότεροι ξέρετε που να με βρείτε εφόσον το επιθυμήσετε. Ψηφιακά είμαι πάντα στο www.tsigos.gr
Χάρηκα που έστω και έτσι ήρθαμε πάλι σε επικοινωνία. Να είστε πάντα καλά! Και την επόμενη φορά που θα κληθείτε να επιλέξετε μεταξύ μιας 'ψηφιακής εμπειρίας' και μιας εμπειρίας στον πραγματικό κόσμο, στην αληθινή ζωή δηλαδή, σκεφθείτε να επιλέξετε τη δεύτερη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου