Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020

Στα όρια της εκτροπής

Η σημερινή ειδησεογραφία είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική. Είναι πραγματικά εκπληκτικό πόσο εύκολα αναφέρονται γεγονότα τα οποία βρίσκονται πολύ κοντά στην κόκκινη γραμμή της συνταγματικής εκτροπής, εάν μάλιστα δεν την ξεπερνάνε.

Θα αναφερθώ σε δύο πολύ συγκεκριμένα νέα:

1. Ετοιμάζεται, μάθαμε, "φωτογραφική" νομοθετική ρύθμιση που θα μετατρέπει σε... κακουργήματα (αντίστοιχα με δολοφονίες δηλαδή) τα "αδικήματα" που διαπράττει η συλλογικότητα "Ρουβίκωνας". Ναι, καλά διαβάσατε. Θα είναι ίδιας κατηγορίας αδίκημα το πέταγμα feuille volante ή το γράψιμο ενός συνθήματος σε τοίχο με μια εν ψυχρώ δολοφονία. Ξαναγυρνάμε λοιπόν στις μαύρες δεκαετίες του '50 και του '60; Θα έχουμε άραγε μια νέα γενιά πολιτικών κρατουμένων; Θέλω να πιστεύω πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου θα επαναφέρει στην τάξη τα ακροδεξιά στοιχεία που έχουν βρεθεί σε θέσεις ευθύνης της Ελληνικής Δημοκρατίας.

2. Μεταδόθηκε με πανηγυρισμούς από τα μέσα ενημέρωσης ότι οι προστατευόμενοι μάρτυρες της υπόθεσης Novartis θα κληθούν να καταθέσουν δίχως την προστασία της ταυτότητας τους. Πραγματικά, αυτό στέλνει την Ελλάδα στα βάθη του τρίτου κόσμου. Τι κι αν διανοητές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού μιλούν με λόγια θερμά για την αξία των "whistleblowers" (ας μην ξεχνάμε πως κάπως έτσι τελείωσε ο πόλεμος του Βιετνάμ και ηττήθηκε η ιταλική μαφία), στην Ελλάδα το 'τρίγωνο της καταστροφής' θα επιτύχει να 'τους βγάλει την κουκούλα' και να 'τους πάει μέχρι τέλους'. Με άλλα λόγια, όχι μόνο το μέγα σκάνδαλο θα κουκουλωθεί οριστικά αλλά θα δοθεί κι ένα καλό μάθημα προς όλους να μην τολμήσουν ποτέ ξανά να αποκαλύψουν τις βρωμοδουλειές των ισχυρών.

Αλήθεια, ο φιλελεύθερος και ο κεντροδεξιός χώρος εντός της λεγόμενης ΝΔ τι λέει για όλα αυτά; Είναι η δημοκρατία και το κράτος δικαίου άραγε οι παράπλευρες απώλειες για να "επιστρέψουμε στην κανονικότητα".

Είμαι πραγματικά πάρα πολύ ανήσυχος με την τροπή που παίρνουν να τα πράγματα. Ελπίζω τα δημοκρατικά αντανακλαστικά εντός της συντηρητικής παράταξης να λειτουργήσουν γιατί αλλιώς μπαίνουμε σε έναν πολύ ολισθηρό δρόμο που θα έχει άσχημο τέλος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ως τη Νίκη, Πάντοτε, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Αγαπημένε Δάσκαλε Μιχάλη Χαραλαμπίδη, Ήταν Ιούνιος του 1996, διάβαζα μαθηματικά για τις πανελλήνιες εξετάσεις της επόμενης μέρας. Στιγμή ιερ...