Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Οι ίδιοι, είναι πάλι εδώ

Είναι οι ίδιοι.
Όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε πώς υπήρχαν. Να ξεχάσουμε πως ήμασταν κάποιοι από αυτούς. Θέλουμε τόσο πολύ να διαγραφεί η ιστορική αυτή πληροφορία. Δεν γίνεται όμως. Το μόνο που κάνουμε είναι να το βάζουμε κάτω από το χαλάκι της μνήμης. Έτσι λοιπόν, κάθε τόσο επανέρχονται.
Είναι οι ίδιοι.
Είναι αυτοί που σαν πρόβατα ακολουθούσαν τους οπλαρχηγούς στις εγωιστικές διαμάχες τους την ώρα που ο Ιμπραήμ αλώνιζε στην Πελοπόννησο. Είναι αυτοί που έτρεξαν να ρίξουν το ανάθεμα στο Βενιζέλο τα χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής. Μετά τους είδαμε να ντύνονται γερμανοτσολιάδες και να εκτελούν 17χρονα παιδιά και λίγο μετά να ακολουθούν τις εντολές ενός Ο.Π.Λ.Α. και να μοιράζουν αντί για δικαιοσύνη, μίσος και αντεκδίκηση. Αδερφός σκότωνε αδερφό στα βουνά της Μακεδονίας και μετά στην ΕΟΚΑ Β', αφού μοίραζε θάνατο στα τουρκοκυπριακά χωριά, ανέτρεψε τον Μακάριο προσκαλώντας έτσι τον κατακτητή.
Είναι οι ίδιοι.
Πρασινοφρουροί, Κένταυροι, ΚΝΑΤ και ρέηντζερς. Πρόσφατα έβαλαν οι μεν τα μαυροκόκκινα και οι άλλοι φώναζαν αίμα και τιμή.
Είναι οι ίδιοι.
Έχουν πάντα ακλόνητες βεβαιότητες. Απέναντι τους είναι οι προδότες. Είναι έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους αλλά πριν από αυτό θέλουν να πάρουν πολλές ζωές των άλλων.
Όσοι επιβιώνουν νιώθουν άχρηστοι, κενοί. Θέλουν να ξεχάσουν, θέλουν να πεθάνουν. Όμως και αυτή τους η μετάνοια δεν φέρνει πίσω τους χαμένους. Ούτε τις ζωές, ούτε τις ευκαιρίες.
Είναι οι ίδιοι.
Και είναι πάλι εδώ. Με βεβαιότητες ακλόνητες. Έτοιμοι να χιμήξουν έναντι των προδοτών και να απαλλαξουν τον κόσμο από την βλαβερή παρουσία τους. Από τη μία τα ανδρείκελα των τροϊκανών και από την άλλη οι ανίδεοι νεοκομμουνιστές. Έχουν όλοι τους βεβαιότητες ακλόνητες - τι κι αν στην αλήθεια έχουν μαύρα μεσάνυχτα. Είναι πάλι εδώ και έτοιμοι να κάνουν αυτό που τόσο καλά ξέρουν: Να καταστρέψουν.
Είναι 2015 μΧ, είμαστε στην Αθήνα. Αλλά ακόμα και οι κορυφαίοι από εμάς το προνόμιο της πολιτισμένης διαφωνίας απέχουν πολύ από το να το κατακτήσουν.
Αίσχος, θλίψη και ντροπή.

Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

Σύνδεσμος Ελληνικών Καινοτόμων και Εξωστρεφών Επιχειρήσεων - Ένα αναγκαίο βήμα μπροστά

Αθήνα,
16 Απριλίου 2015


ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΝ & ΕΞΩΣΤΡΕΦΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

Του Δημήτρη Τσίγκου.

Πρώτα ήταν οι επιστημονικοί / επαγγελματικοί σύνδεσμοι. Δημιουργήσαμε την Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας, άλλοι έφτιαξαν το e-TEE, εδώ και δεκαετίες φυσικοί, χημικοί και άλλοι επιστήμονες είχαν τις δικές τους Ενώσεις. Δυστυχώς, αυτές έμειναν περιορισμένες στο επίπεδο του επαγγελματικού σωματείου. Αναγκαίο μεν, όχι όμως ικανό.

Μετά κάναμε στροφή προς την «επιχειρηματικότητα των νέων». Γέμισε η Ελλάδα σχετικές ενώσεις και οργανισμούς. Κάποιες, για λίγο, μπόρεσαν να ξεπεράσουν το στάδιο της «σφραγίδας». Χρήσιμες μεν, με λάθος στόχευση δε. Πρώτα και κύρια η επιχειρηματικότητα δεν καθορίζεται σημαντικά από την ηλικία, είναι πολύ ευρύτερο φαινόμενο.

Στη συνέχεια, παράλληλα, δημιουργήθηκαν κλαδικές ενώσεις επιχειρήσεων. Μια έκπληξη για πολλούς, μια μικρή όαση στην Ελλάδα που κατέρρεε. Κινητές εφαρμογές, hardware, βιοτεχνολογία, ακόμα και βιομηχανία διαστήματος. Παράλληλα, έκαναν δυναμική εμφάνιση οι νεοφυείς επιχειρήσεις. Εκείνες που είναι οποιουδήποτε κλάδου, μέχρι πέντε ετών, εισαγάγουν καινοτομία και στοχεύουν σε ταχεία ανάπτυξη.

Εκεί περίπου κατακτήθηκε ένας σημαντικός στόχος. Οι ανεξάρτητες αυτές συλλογικές κινήσεις των δημιουργών συναντήθηκαν με την τοπική αυτοδιοίκηση και μια πολυεθνική επιχείρηση. Κάπως έτσι γεννήθηκε το INNOVATHENS, ένα μικρό θαύμα για την Αθήνα και την Ελλάδα της 2ης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Ένα μεγάλο βήμα μπροστά που όλοι ελπίζουμε θα βρει πολλούς μιμητές σε όλη τη χώρα.

Μετά τους πρώτους, σημαντικούς και απαραίτητους, πανηγυρισμούς έρχεται το reality check. Πρώτα απ’ όλα τα όρια μεταξύ των επιχειρηματικών αυτών κλάδων είναι πια αρκετά δυσδιάκριτα. Πληροφορική, Βιολογία, Διάστημα, Κινητές Εφαρμογές, όλα αυτά, και τόσα πολλά άλλα, έρχονται πια τόσο κοντά που μπορούν να αντιμετωπιστούν ενιαία σε πολλά επίπεδα – διατηρώντας βέβαια τις ιδιαιτερότητές τους. Επίσης, έγινε σαφές σε όλους τους τόνους πως το να συνεχίσεις και να μεγαλώσεις σε βάθος χρόνου είναι πολύ σημαντικότερο ενός δυναμικού ξεκινήματος.

Τέλος, ξεκίνησε επιτέλους η απομυθοποίηση της καινοτομίας. Δεν μπορεί να είναι στόχος η «μαγική» ιδέα, απλά γιατί δεν υπάρχουν μαγικές επιχειρήσεις. Υπάρχουν όμως καλές επιχειρήσεις που μπορούν να μεγαλώνουν με γρήγορο και ταυτόχρονα βιώσιμο ρυθμό και σε βάθος χρόνου να δημιουργούν τον αληθινό πλούτο και θέσεις εργασίας που τόσο πολύ έχει ανάγκη η χώρα.

Τα τελευταία 12 χρόνια έχω υπηρετήσει με όλες μου τις δυνάμεις την παραπάνω πορεία. Υπήρξα Πρόεδρος στην Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας, την Ομοσπονδία Συνδέσμων Νέων Επιχειρηματιών και στην Ελληνική Ένωση Νεοφυών Επιχειρήσεων, ενώ ήμουν μέρος του Σynergies και του INNOVATHENS από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι και την πραγμάτωσή της.

Αυτό το διάστημα έχω κάνει πολλά και μεγάλα λάθη. Με τα πολλά και μεγάλα λάθη λοιπόν, προσπαθώ τουλάχιστον να μάθω λίγα και ασήμαντα, τα οποία θέλω να μοιραστώ με πολλούς συνοδοιπόρους μου και τους αναγνώστες του κειμένου αυτού. Το συμπέρασμα που έχω καταλήξει είναι πως υφίσταται απόλυτη ανάγκη για έναν ανοιχτό, ανεξάρτητο, μαζικό, ουδέτερο, μαζικό και αντιπροσωπευτικό οργανισμό ο οποίος αφενός θα συγκροτήσει και αφετέρου θα εκφράσει την επιχειρηματικότητα εξωστρέφεια, καινοτομίας και το κυριότερο της δυνμικής, μακρόχρονης & βιώσιμης ανάπτυξης.

Ο οργανισμός αυτός δεν μπορεί να είναι κρατικός. Πρέπει να είναι των επιχειρήσεων, από τις επιχειρήσεις και για τις επιχειρήσεις. Έτσι θα μπορέσει να έχει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Θα είναι ο οργανισμός αυτός που θα αποτελεί την ομότιμη οντότητα για τους εθνικούς και ευρωπαϊκούς κυβερνητικούς θεσμούς όπως επίσης και για αντιστοίχους οργανισμούς εργαζομένων και άλλων επιχειρηματικών κλάδων.

Στην Ελλάδα του 2015 υπάρχει το ανθρώπινο και το συμβολικό κεφάλαιο που αν συνδυαστεί με το οικονομικό κεφάλαιο και κάποιες σημαντικές παρεμβάσεις αλλαγής πλαισίου, θεσμών και κουλτούρας, μπορεί να κάνει πραγματικότητα την άνοιξη της ελληνικής οικονομίας που θα σημάνει τελικά και την ελληνική άνοιξη, την επαναφορά μας στην Ευρωπαϊκή πρωτοπορία.

Το καλύτερο όμως είναι πως ο οργανισμός αυτός υπάρχει ήδη! Μέσα από το δίκτυο Σynergies, των τεσσάρων κλαδικών ενώσεων που ανέφερα παραπάνω (mobile apps, biotech, hardware, space) που μαζί με τις νεοφυείς (start-ups) οδήγησαν τελικά στο μικρό θαύμα του INNOVATHENS, έγινε απολύτως σαφές πως ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Κινητών ΕφαρμογώνΕλλάδας έχει το μέγεθος, την αξιοπιστία, τις δομές και το ανθρώπινο δυναμικό για να παίξει έναν πολύ σημαντικότερο ρόλο εκφράζοντας συνολικά το οικοσύστημα των καινοτόμων και εξωστρεφών επιχειρήσεων που θα φέρουν δυναμική, βιώσιμη και μακρόχρονη ανάπτυξη.

Τα αρχικά λοιπόν θα παραμείνουν τα ίδια. Απλά θα εκφράσουν το όλον και όχι μέρος του παραπάνω οικοσυστήματος, όπως γίνεται μέχρι σήμερα. Πρέπει να είμαστε σαφείς και ειλικρινείς: Η δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη αυτού του οικοσυστήματος, με ξεκάθαρες κοινωνικές, οικονομικές, πολιτισμικές ακόμα και πολιτικές προεκτάσεις, είναι η μοναδική ελπίδα για τη χώρα.

Είναι βέβαια απόλυτα σαφές πως πρέπει να υπάρχει μια μεταβατική περίοδος και ένας ανοιχτός, δίκαιος και ξεκάθαρος μηχανισμός ενσωμάτωσης των υπολοίπων υφισταμένων ενώσεων και συνδέσμων (hardware, biotech, space, startups) στον νέο ΣΕΚΕΕ, φροντίζοντας για την ευλαβική τήρηση των αρχών & διαδικασιών λειτουργίας τους και την εκπλήρωση του κατασταστικού σκοπού τους. Σε κάθε περίπτωση, λύσεις στα τεχνικά ζητήματα υπάρχουν και θα βρεθούν εύκολα, εφόσον υπάρχει συμφωνία στο βασικό σκοπό που δεν είναι άλλος από τη δημιουργία του οργανισμού που μακροπρόθεσμα θα συνεισφέρει τα μέγιστα στην αλλαγή της οικονομικής πραγματικότητας της χώρας.


Κλείνω το κείμενο αυτό με μια ανοιχτή πρόσκληση – πρόκληση προς τα μέλη και τις διοικήσεις των πέντε συνδέσμων (mobile apps, hardware, biotech, space, startups) να σκεφτούν και να πράξουν δημιουργικά για την επέκταση και τον μετασχηματισμό του ΣΕΚΕΕ στο πλαίσιο που ορίστηκε παραπάνω ώστε τελικά τόσο να εκπληρωθούν ουσιαστικά οι καταστατικοί σκοποί όλων αυτών των ενώσεων όσο και να πραγματωθεί το όραμα των χιλιάδων δημιουργικών Ελλήνων που επιθυμούν τη δημιουργία του καταλλήλου περιβάλλοντος που θα τους επιτρέψει να πραγματώσουν τη δημιουργικότητά τους και να παράξουν με αυτήν ουσιαστικό οικονομικό & παραγωγικό αποτέλεσμα. 

Είναι μια πολύ σημαντική στιγμή για την οικονομία και συνολικά για την κοινωνία. Εδώ και πολύ καιρό έχει σημάνει η ώρα που οι δημιουργοί οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους

Ο ΣΕΚΕΕ μπορεί και πρέπει να είναι μια από τις βασικές πλατφόρμες στη διαδικασία αυτή.

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

Για τον Ανδρέα Παπανδρέου και την κρίση

Όπως κάθε άνθρωπος που επιχειρεί να κάνει κάτι αξιόλογο στη ζωή του, ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε πολλά λάθη, μερικά μάλιστα μεγάλα. Αυτό όμως δεν αλλάζει την ιστορική πραγματικότητα: Είναι ο άνθρωπος που άλλαξε την Ελλάδα.

Παρέλαβε τη χώρα στις παρυφές του τρίτου κόσμου και εμφυλιοπολεμικά διχασμένη. Οι υποδομές παιδείας και υγείας ήταν απαράδεκτες. Την έφερε σε ένα σημείο που με λίγη καλή διάθεση θα μπορούσε να την αποκαλέσει κανείς μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα. Βεβαίως γεμάτη αντιφάσεις και μεγάλα προβλήματα.

Κάτι πολύ ύπουλο όμως ξεκίνησε το 1988 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Είναι πολλοί αυτοί που οργανωμένα προσπαθούν, έχοντας σε μεγάλο βαθμό επιτύχει μέχρι σήμερα, να γίνουν τα αδιαμφισβήτητα λάθη και οι αδυναμίες του Ανδρέα Παπανδρέου πλυντήριο για τη διαφθορά και την παρακμή τους.

Κάθε λογής λούμπεν 'στέλεχος τους κινήματος', τόσο παλιά όσο και νεόκοπα, από αυτούς που βυθίστηκαν στη διαφθορά και πρόδωσαν τον Ελληνικό λαό, λέει με στόμφο ότι τελικά 'φταίνε οι επιλογές του Ανδρέα Παπανδρέου.

Η ιστορία και η πολιτική δεν θα τους κάνουν αυτήν τη χάρη. Αυτό που θα γράψει είναι ότι η τηλεκρατία, η κακιστοκρατία, το τρίγωνο της καταστροφής μεταξύ οικονομικής ολιγαρχίας, μέσων "ενημέρωσης" και "πολιτικού" συστήματος, δεν ήταν 'επιτεύγματα' του Ανδρέα αλλά όλων εκείνων που, όπως οι ίδιοι έχουν παραδεχτεί, "αν δεν υπήρχε ο Ανδρέας, δεν θα τους ήξερε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους".

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, μέσα στα λάθη και τις αντιφάσεις του και πριν τον προδώσουν οι βιολογικές του δυνάμεις, εκπροσωπούσε την πολιτική με την αυθεντική έννοια του όρου. Αυτό ακριβώς που χρειάζεται να ανακτήσει η χώρα μας.

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

Ορίζοντας τη Δεξιά και την Αριστερά ως προς την Επιχειρηματικότητα

Πολλές φορές έχω γράψει στο ιστολόγιο αυτό ότι επικρατεί γενική σύγχυση περί του νοήματος της "δεξιάς" και την "αριστεράς" στην εποχή μας. Ποια πολιτική είναι αριστερή και ποια είναι δεξιά; Πολύ περισσότερο, τι είναι "πρόοδος" και τι "συντήρηση" σήμερα;

Ισχυρίζομαι ότι η έννοια της επιχειρηματικότητας προσφέρει μια ιδανική βάση για τον εκ νέου ορισμό της δεξιάς και της αριστεράς με βάση τη σημερινή πραγματικότητα.

Δεξιά λοιπόν είναι η αντίληψη της επιχειρηματικότητας ως ένα ταξικό και κληρονομικό προνόμιο που κύρια αφορά μια ευνοικρατική εμπορική σχέση με το κράτος.

Αριστερή είναι η πολιτική εκείνη που βλέπει την επιχειρηματικότητα ως μια μαζική, καθολική κοινωνική επιλογή καθώς και που εξασφαλίζει τη δυνατότητα του υποκειμένου να βελτιώσει τη μοίρα του αλλά και την κοινωνία συνολικά βασιζόμενο στην εργατικότητα, την ομαδικότητα και τη δημιουργικότητά του.

Δεν πρέπει να προκαλεί καμία έκπληξη πως πολλοί αυτοπροσδιοριζόμενοι ως "αριστεροί" μάλλον ευρίσκονται στις παρυφές τους ακροδεξιάς βάσει του παραπάνω ορισμού, όπως και αντιστρόφως πολλοί "δεξιοί" εκφράζουν ιδιαίτερα προοδευτικές πολιτικές.

Ελπίζω, όπως είμαι βέβαιος και πολλοί άλλοι, η νέα ελληνική κυβέρνηση να αποδειχτεί πραγματικά αριστερή. Σε όρους του 21ου αιώνα, όχι του 19ου.

Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Realpolitik στη Χερσόνησο του Αίμου

Υπάρχει μια ουσιώδης διάφορα μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης: Η πρώτη, μαζί με την επιθυμία της επανεκλογής της, έχει την ευθύνη για την τύχη της χώρας. Πολλές φορές λοιπόν, αυτή είναι η δέουσα συμπεριφορά, μια κυβέρνηση κάνει αυτό που σε βραχύ και μέσο χρόνο είναι αντιδημοφιλές ώστε μακροπρόθεσμα να ωφεληθεί η χώρα.

Οι οικονομικές πολιτικές λιτότητας, όταν εφαρμόζονται σωστά, αποτελούν κλασική περίπτωση της παραπάνω κατάστασης.
Μια σωστή αντιπολίτευση βεβαίως οφείλει να κάνει το ίδιο. Να φροντίζει για το μακρόχρονο συμφέρον της χώρας και όχι να λέει όσα ακούγονται ευχάριστα στα αυτιά των ψηφοφόρων. Ελάχιστες φορές βέβαια το έχουμε δει αυτό. Γράφω ελάχιστες και όχι καμιά για να μην κατηγορηθώ ως απόλυτος και δογματικός, η αλήθεια είναι όμως πως δεν μπορώ να θυμηθώ εν Ελλάδι αντιπολιτευτικό λόγο με τα χαρακτηριστικά αυτά.

Εν πάση περιπτώσει, τελικά η ευθύνη ανήκει στην κυβέρνηση και όχι στην αντιπολίτευση.

Ανταποκρινόμενες στην κατάσταση αυτή, ή έτσι έλεγαν, πολλές κυβερνήσεις μιλούσαν για τον αναγκαίο ρεαλισμό, τον πραγματισμό δηλαδή και ορθολογισμό που πρέπει να διέπει την πολιτική τους για το καλό της χώρας. Η περίπτωση κυβέρνησης Σημίτη είναι η πλέον χαρακτηριστική στην προώθηση της ρητορικής αυτής. Επίσης είναι όμως χαρακτηριστική και ως προς το υποκριτικό της συγκεκριμένης πράξης. Από τα Ίμια και τον Οτζαλάν μέχρι το Χρηματιστήριο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες ο πραγματισμός ήταν απλά το περιτύλιγμα για την εξυπηρέτηση αφανών οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων.

Αυτή ήταν η Realpolitik στη Χερσόνησο του Αίμου.

Οι κυβερνήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου και Σαμαρά που ακολούθησαν επικαλέστηκαν όλες τον ορθολογισμό, μετεκλογικά βεβαίως. Φοβάμαι πως καμιά δεν παρέκκλινε από τα πεπραγμένα του δασκάλου της τηλεκρατίας.

Τίθεται λοιπόν το αντίστοιχο ερώτημα ως προς τη νέα κυβέρνηση της Αριστεράς και τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν χώρα αμφιβολία πως ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά ήταν μια από τα ίδια. Ακολούθησε την εκλόγιμη στρατηγική λέγοντας αυτά που ήθελε να ακούσει ο ψηφοφόρος, έχοντας μάλιστα το πλεονέκτημα πως σε σχέση με τα μιζοκόμματα αυτός δεν είχε μέχρι σήμερα την ευκαιρία να διαψεύσει προσδοκίες.

Η ευκαιρία βεβαίως για διάψευση προσδοκιών δόθηκε μεγαλοπρεπώς με την ανάληψη της κυβέρνησης. Τώρα το κόμμα της Αριστεράς έρχεται αντιμέτωπο με την πραγματικότητα. Ήδη ακούγονται δυνατές φωνές διαμαρτυρίας. Ο ρεαλισμός όμως είναι υποχρεωτικός, αν κάποιος ενδιαφέρεται έστω και λίγο για το καλό της χώρας.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης ήταν σαφής: Η Ευρώπη θα λύσει το ελληνικό ζήτημα με βάση τον ορθό λόγο, που είναι το θεμέλιο της ιστορίας της. Έχει δίκιο ο Υπουργός των Οικονομικών.

Η αληθινή πρόκληση προς την κυβέρνηση Τσίπρα είναι να ασκήσει ορθολογική πολιτική με την αυθεντική έννοια του όρου. Δηλαδή, να μην μείνει στη ρητορική περί πραγματισμού αλλά να τον εφαρμόσει. Τι είναι λοιπόν ορθολογική πολιτική σήμερα; Σαφώς στο ένα σκέλος είναι η αποδοχή της πραγματικότητας του διεθνούς δανεισμού όπως επίσης και η ανάγκη διατήρησης λογικού ύψους πλεονασμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό.
Από την άλλη όμως πρέπει να γίνουν κάποιες συγκεκριμένες κινήσεις όπως:

  • Η προώθηση της πολιτικής και η δημιουργία σχετικών συμμαχιών για την ομοσπονδιοποίηση της ΕΕ με αμοιβαιοποίηση του χρέους και ενιαίο προυπολογισμό.
  • Η απάντηση του ερωτήματος του ποιος, πως και γιατί παράγει στην Ελλάδα. Επιχειρηματικότητα, καινοτομία, χρηματοδότηση, εξωστρέφεια, συνεταιριστικό κίνημα, περιφερειακή ανάπτυξη.
  • Σπάσιμο του αφανούς ελέγχου των μέσων μαζικής ενημέρωσης από τμήματα της οικονομικής ολιγαρχίας.
  • Έρευνα και απόδοση ευθυνών στο τραπεζικό σύστημα για το ζήτημα των κόκκινων δανείων.
  • Καταπολέμηση της διαφθοράς στην πολιτική με δρακόντεια νομοθεσία και λογιστικός έλεγχος με πόθεν έσχες της περιουσιακής κατάστασης όλων όσων άσκησαν κυβερνητική εξουσία, από τους Πρωθυπουργούς μέχρι και τους Δημάρχους, από το 1974 μέχρι σήμερα.

Με ένα τέτοιο πλέγμα μέτρων μπορεί να γίνει σαφές εντός και εκτός Ελλάδας πως στη χώρα μας συνέβη καθεστωτική και όχι μια απλή διαχειριστική αλλαγή. Έτσι, υπάρχουν όντως αληθινές προοπτικές η αξιοπιστία μας να ξεκολλήσει από το μηδέν στο οποίο βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια, πράγμα που θα επηρεάσει θετικά τόσο τη διαπραγμάτευση του εξωτερικού δανεισμού όσο και την προσέλκυση επενδύσεων.
Η παραπάνω πολιτική είναι κατ' εμέ μια ορθολογική πολιτική ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Η χώρα, όλοι εμείς, πρέπει τελικά να αποφασίσουμε που ανήκουμε.

Ως τη Νίκη, Πάντοτε, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Αγαπημένε Δάσκαλε Μιχάλη Χαραλαμπίδη, Ήταν Ιούνιος του 1996, διάβαζα μαθηματικά για τις πανελλήνιες εξετάσεις της επόμενης μέρας. Στιγμή ιερ...