Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022

Έχει δίκιο ο κ. Πρωθυπουργός

Σε δηλώσεις του την ημέρα συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου, μετά τα αδιανόητα συμβάντα που έλαβαν χώρα στη διάρκεια της κακοκαιρίας "Ελπίδα", ο κ. Πρωθυπουργός δήλωσε:

«μέσα σε 30 μήνες δύσκολα λύνονται προβλήματα δεκαετιών και πολύ περισσότερο όταν συνδυάζονται με αλλεπάλληλες και ταυτόχρονες προκλήσεις σε πολλά και διαφορετικά μέτωπα»

Στο ιστολόγιο αυτό έχω κατ' επανάληψη επικρίνει σφόδρα τον κ. Μητσοτάκη, όχι βεβαίως διότι έχω κάτι προσωπικό μαζί του αλλά διότι πιστεύω ακράδαντα πως ο νεποτισμός και η αναξιοκρατία που εκείνος νομοτελειακά φέρνει αποτελούν τον πυρήνα των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων της χώρας μας. Θέλω όμως με απόλυτη ειλικρίνεια να πω ότι συμφωνώ απολύτως με την παραπάνω διαπίστωσή του.

Πράγματι, το ελληνικό κράτος βασανίζεται από διαχρονικές ανεπάρκειες. Ποια είναι η κύρια αιτία των ανεπαρκειών αυτών; 

Φοβάμαι πως η απάντηση εδώ είναι δύσκολη για τον κ. Μητσοτάκη: Η αιτία δεν είναι άλλη από την αναξιοκρατία, ρίζα της οποίας είναι ο νεποτισμός, ακραία προσωποποίηση του οποίου αποτελεί ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης: Μην ξεχνάμε πως είναι Πρωθυπουργός, υιός Πρωθυπουργού, αδερφός τ. Υπουργού Εξωτερικών και τ. Δημάρχου Αθηναίων, της οποίας ο υιός είναι ο τρέχων Δήμαρχος Αθηναίων παράλληλα με τον θείο του, τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Μεταξύ μας, Μεταξά, δηλαδή, που έλεγε η παλιά διαφήμιση που κατέστη ευφυολόγημα.

Ναι λοιπόν, πράγματι, τα προβλήματα δεκαετιών κατά κανέναν τρόπο δεν λύνονται σε τριάντα μήνες. Μια πρώτη διαπίστωση είναι ότι ακριβώς για αυτόν τον λόγο, ήταν απολύτως άδικη, καιροσκοπική και τυμβωρυχική η επικών διαστάσεων και χολυγουντιανής σκηνοθεσίας κριτική που στήθηκε εναντίον του κ. Τσίπρα για την τραγωδία στο Μάτι, κριτική που ακόμα και σήμερα επιστρατεύουν για να διασωθούν επικοινωνιακά οι κυβερνώντες (αλήθεια, πόσες φορές ακόμα θα τους 'θάψουμε' αυτούς τους ανθρώπους;) ενώ παράλληλα η παντελώς ανεπαρκής διαχείριση της πανδημίας μας έχει κοστίσει "ένα Μάτι την ημέρα" επί πολλούς μήνες... η ύβρις φέρνει τη νέμεση, θα σημείωνε ο ανεξάρτητος παρατηρητής.

Τα πράγματα όμως γίνονται ακόμα χειρότερα αν αναρωτηθεί κανείς ποιος κυβερνούσε κατά τη διάρκεια των δεκαετιών στις οποίες αναφέρεται ο κ. Μητσοτάκης. 

Μήπως ήταν άραγε και ο ίδιος Υπουργός στην κυβέρνηση του Καραμανλή του Β'; Μήπως διάφοροι πρώτου και δευτέρου βαθμού συγγενείς του είχαν για πολλά χρόνια την ευθύνη της κυβέρνησης της χώρας; Μήπως το μιζοκόμμα της δήθεν 'νέας' και δήθεν 'δημοκρατίας', μαζί με το έτερο μιζοκόμμα, το δήθεν 'πανελλήνιο', δήθεν 'σοσιαλιστικό' και δήθεν 'κίνημα', κυβερνούσαν εναλλάξ από το 1974 μέχρι το 2015 και το μόνο που κατάφεραν ήταν να διασπαθίσουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, να παραδώσουν έναν κρατικό μηχανισμό υπό πλήρη διάλυση, να σύρουν τη χώρα στην σκλαβιά του διεθνούς δανεισμού και να στείλουν εκατοντάδες χιλιάδες νέους στη μετανάστευση; 

Ποιος έχει την ευθύνη για όλα αυτά; Η απάντηση είναι προφανής. Όπως προφανής είναι και η ορθότητα της λαϊκής ρήσης που επισημαίνει πως "από τότε που βγήκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο".

Όχι λοιπόν κ. Μητσοτάκη, δεν έχετε το δικαίωμα να ζητάτε συγγνώμη. Για την ακρίβεια, δυστυχώς για όλους μας, δεν έχετε καν το ηθικό και πολιτικό δικαίωμα να κυβερνάτε αυτήν τη χώρα. Είτε το θέλετε ή όχι, δεν είστε παρά ένας ένοχος εκπρόσωπος, μιας ένοχης παράταξης - πυλώνα ενός ενόχου συστήματος εξουσίας το οποίο έριξε τη χώρα στα βράχια. 

Φτάνει πια.

Ο ελληνικός λαός το οφείλει στην ιστορία του να αφυπνιστεί. Οι ψηφοφόροι οφείλουν να ανακτήσουν την ιδιότητα του πολίτη. Οι ζούγκλες από μπετόν πρέπει να ξαναγίνουν πόλεις. Η πολιτική, η ύψιστη των τεχνών, πρέπει να επανέλθει στον τόπο που γεννήθηκε και να αναδείξει νέα πολιτικά υποκείμενα, συλλογικά και ατομικά, που θα οδηγήσουν τη χώρα στον 21ο αιώνα με γνώμονα την αξιοκρατία, τη δικαιοσύνη και τον ορθολογισμό, όπως αυτή το δικαιούται. 

Έχει έρθει άραγε αυτή η στιγμή; Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακόμα. Θα φανεί όμως, σύντομα. Για την ώρα μπορούμε μόνο να ελπίζουμε και να κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να διατηρούμε την αντικειμενικότητα και την ευθυκρισία μας μέσα σε ένα περιβάλλον πολιτικής ερημοποίησης (τόσο η αξιωματική όσο και η υπόλοιπη αντιπολίτευση απέχουν πολύ από το να προσφέρουν μια ρεαλιστικά αξιόπιστη εναλλακτική...) και ολοκληρωτικού τύπου προπαγάνδας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ως τη Νίκη, Πάντοτε, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Αγαπημένε Δάσκαλε Μιχάλη Χαραλαμπίδη, Ήταν Ιούνιος του 1996, διάβαζα μαθηματικά για τις πανελλήνιες εξετάσεις της επόμενης μέρας. Στιγμή ιερ...