Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

ΣΥΡΙΖΑ και Ελπίδα

Τα τελευταία 15 χρόνια, ίσως και περισσότερο, δεν υπάρχουν στην Ελλάδα πολιτικά κόμματα με την αυθεντική έννοια του όρου, όσον αφορά αυτά που κάθε περίοδο διεκδικούσαν την εξουσία. Θα έλεγα ήταν ομάδες κτήσης και διανομής του δημοσίου πλούτου. Μοίραζαν τα λεφτά για να το πούμε απλά, λεφτά που ήταν πολλά. Η γεωγραφία αυτής της μονοκομματικής κάστας είναι εύκολα ορατή, δια γυμνού οφθαλμού. Αρκεί μια βόλτα από το Κεφαλάρι μέχρι το Διόνυσο μέσω Πολιτείας και κανείς καταλαβαίνει πολλά.

Αν πάμε στη Wikipedia και αναζητήσουμε List of countries by military expenditure per capita θα δει με έκπληξη την πτωχευμένη Ελλάδα στην ...7η θέση παγκοσμίως, πίσω από ΗΠΑ, Ισραήλ, Σιγκαπούρη, Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ και Νορβηγία. Ναι, καλά καταλάβατε. Είμαστε με διαφορά η πρώτη χώρα της ΕΕ στη λίστα αυτή με $1.230/κάτοικο και ακολουθούν η ...Γαλλία και η Μ. Βρετανία με $970 και $940 αντίστοιχα.

Είναι πέραν κάθε λογικής, πέραν της πλέον νοσηρής φαντασίας.

Από το νούμερο αυτό και μόνο βγαίνει μια σειρά συμπερασμάτων που εξηγούν σε ένα σημαντικό βαθμό την "ελληνική κρίση". Κάποια από αυτά κρίνω πως είναι τα ακόλουθα:
  1. Είναι όνειδος για την Ευρώπη που αφήνει την πτωχευμένη Ελλάδα να ξοδεύσει ένα ασύλληπτο ποσό για εξοπλισμούς και παράλληλα να τη δανείζει ώστε να μπορέσει (μεταξύ άλλων) να αποπληρώσει και τα οπλικά συστήματα που έχει πάρει και από χώρες μέλη της ΕΕ! Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω πόσο ντρέπομαι ως ευρωπαίος πολίτης για την κατάσταση αυτή.
  2. Αρκούσε μια δήλωση από την ΕΕ και μια εμπράγματη στήριξη από τις ισχυρές στρατιωτικά χώρες - μέλη της για διασφάλιση των ελληνικών συνόρων ως συνόρων της Ευρώπης και η Ελλάδα θα μπορούσε να "αναπνεύσει".
  3. Ισχυρίζομαι πως αν αθροίσει κανείς τα χρήματα που έχει δαπανήσει η Ελλάδα για τις ένοπλες δυνάμεις της από την ημέρα εισόδου στην ΕΕ μέχρι και την ημέρα προσφυγής στην τρόικα και μετά κάνει ένα σενάριο / προσομοίωση όπου η Ελλάδα θα είχε δαπάνες αντίστοιχες με το μέσο όρο της ΕΕ, η ελληνική κρίση χρέους θα είχε αποφευχθεί.
  4. Είναι ακόμα μεγαλύτερη η έκπληξη και η απογοήτευση που νιώθει κανείς αν συγκρίνει την παρούσα κατάσταση του υλικού των ενόπλεων δυνάμεων εν συγκρίσει με τα λογικά αναμενόμενα αποτελέσματα των τεραστίων επενδύσεων που έχουν γίνει από το 1981 μέχρι το 2010. Θα έπρεπε να είχαμε ένοπλες δυνάμεις επιπέδου Ισραήλ. Δυστυχώς όμως δεν έχουμε. Πάλι καλά που έχουμε εξαιρετικά καλό ανθρώπινο δυναμικό.΄Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι απλά τα χρήματα διασπαθίστηκαν. Είναι επενδεδυμένα σε κάποιο βαθμό στη γεωγραφική περιοχή που περιέγραψα παραπάνω, κάποια σε Ελβετικά και άλλες τράπεζες του εξωτερικού και κάποια αλλού. Στην αμυντική ικανότητα της χώρας όμως, λίγα τοποθετήθηκαν τελικά.
  5. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η έκπληξη που έχει κανείς όταν δει τι επενδύσεις (δεν) έγιναν στην υψηλή τεχνολογία. Θα μπορούσαμε να είχαμε μια ακμάζουσα βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας από τα αντισταθμιστικά προγράμματα. Δεν έχουμε όμως. Μαντέψτε που πήγαν τα λεφτά.
  6. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να δει κανείς τον τρόπο των προμηθειών. Συχνά οι αγορές δεν γίνονται από τους κατασκευαστές αλλά από εγχώριους μεσάζοντες. Ας μαντέψει ο αναγνώστης ποια είναι η αληθινή τους προστιθέμενη αξία.
  7. Είναι γνωστό σε όλους ότι η πλέον lucrative θέση στην ελληνική κυβέρνηση την παραπάνω περίοδο ήταν εκείνη του ΥΠΕΘΑ. Γιατί άραγε; Ας το πούμε απλά: Το ελληνικό κατ' όνομα και μόνο πολιτικό σύστημα ενισχύθηκε γενναιόδωρα από την 'προστιθέμενη αξία' των αμυντικών προμηθειών. Όλοι γνωρίζουν πως μια επιτυχής καμπάνια υποψηφίου βουλευτή στα μεγάλα κόμματα στη Β' Αθηνών το 2000 ή το 2004 είχε κόστος πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Στο εύλογο ερώτημα 'που βρέθηκαν τα χρήματα αυτά' ίσως ο παραπάνω συλλογισμός να δίνει απαντήσεις.
  8. Όσον αφορά το δικαστικό σύστημα, όταν ο αναμφίβολα διεφθαρμένος Τσοχατζόπουλος ζήτησε το απολύτως προφανές στη δίκη του, να κληθούν ως μάρτυρες τα υπόλοιπα μέλη του ΚΥΣΕΑ την επίμαχη περίοδο, το δικαστήριο εντυπωσιακά αρνήθηκε! Δεν είμαι νομικός, αλλά σαν πολίτης αντιλαμβάνομαι πολλά για τη δικαστική εξουσία στη χώρα μας από το πως έχει χειριστεί τις σχετικές υποθέσεις.
Θα μπορούσε κανείς να δει πολλές άλλες πτυχές τεραστίων προβλημάτων που υπάρχουν γύρω από το παραπάνω ζήτημα. Έιχα ζητήσει παλιότερα "Να βάλουμε τέλος στην ακαδημία του ρουσφετιού, του βύσματος & της διαφθοράς!". Το σημείο όμως που θα ήθελα να επικεντρώσω είναι εκείνο της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ. Αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας. Παραπάνω το πλησιάσαμε επιφανειακά και μόνο στον τομέα της Άμυνας και στις διάφορες πτυχές του. Μακάρι όμως να σταματούσε μόνο εκεί! Ας αναρωτηθούμε:
  • Υπάρχει διαφθορά στον τομέα των δημοσίων έργων;
  • Υπάρχει διαφθορά στον τομέα της υγείας;
  • Υπάρχει διαφθορά στον τομέα της εκπαίδευσης;
  • Υπάρχει διαφθορά σε πολεοδομίες, εφορίες και δασαρχεία;
  • Υπάρχει διαφθορά στον τομέα του αθλητισμού;
Πάνω απ'όλα: Η διαφθορά στους παραπάνω τομείς, τι τύπου είναι; Διαφθορά αγαπητέ αναγνώστη υπάρχει παντού. Από το Λουξεμβούργο και τη Σουηδία μέχρι τα πιο απίθανα μέρη του κόσμου. Η διαφθορά όμως στην Ελλάδα έχει χαρακτηριστικά Λατινικής Αμερικής και Βόρειας Αφρικής. Είναι αχαλίνωτη, είναι μαζική και δεν νιώθει καμία ανάγκη να τηρήσει ούτε τα προσχήματα. Είναι παντού και είναι πανίσχυρη.

Αυτός είναι ο τομάς λοιπόν που η κοινωνία αναζητά ΕΛΠΙΔΑ από το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει ο κόσμος ψευδαισθήσεις για το κυβερνητικό του πρόγραμμα. Όλοι ξέρουν πως δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Πιστεύω πως μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, εγώ σίγουρα είμαι σε αυτούς, είναι βαθιά απογοητευμένη που ο ΣΥΡΙΖΑ δε χάραξε κόκκινες γραμμές εναντίον του λαϊκισμού, εναντίον των εύκολων λύσεων και δεν ανέδειξε την οικονομία της συνεργασίας και της δημιουργικότητας όπως και την ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης ως κύριες κατευθύνσεις λύσεως του ελληνικού ζητήματος.

Πιστεύω όμως, ελπίζω για να είμαι πιο σαφής, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ λιγότερες εξαρτήσεις από το διεφθαρμένο ολιγαρχικό σύστημα που κυβερνά τη χώρα μας. Ελπίζω να καταφέρει να σταθεί στα πόδια του και να κάνει το δέον γενέσθαι που δεν είναι άλλο από τη ριζική αντιμετώπιση του φαινομένου της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, με κινήσεις ουσίας αλλά και συμβολισμού, για να σηματοδοτήσει την επιστροφή της αξιοκρατίας που τόσο πολύ έλειψε από αυτή τη χώρα.

Ίδωμεν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ως τη Νίκη, Πάντοτε, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Αγαπημένε Δάσκαλε Μιχάλη Χαραλαμπίδη, Ήταν Ιούνιος του 1996, διάβαζα μαθηματικά για τις πανελλήνιες εξετάσεις της επόμενης μέρας. Στιγμή ιερ...