Από το ΤΙ στο ΓΙΑΤΙ: Οι σκέψεις μου για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου

Ασπρόπυργος,

16 Ιουνίου 2012

Το Σάββατο 5 Μαϊου μοιράστηκα μαζί σας τις σκέψεις μου για τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Συνοπτικά  προέτρεπα τον αναγνώστη να κλείσει οριστικά τον κύκλο της μεταπολίτευσης, τον κύκλο δηλαδή όπου η πολιτική στρεβλώθηκε βάναυσα ταυτιζόμενη με την απάτη, και να στηρίξει νέα, αυθεντικά και ειλικρινή κόμματα.

Σε κάθε ευκαιρία λέω πως παρακολουθούμε τη γέννηση του νέου και όπως κάθε γέννηση έτσι και αυτή αφενός θέλει τον χρόνο της αφετέρου είναι επώδυνη. Όταν όμως τελεσφορήσει, τίποτα πια δεν είναι το ίδιο!

Πράγματι λοιπόν, σήμερα το Σάββατο 16 Ιουνίου τίποτα δεν είναι το ίδιο με το Σάββατο 5 Μαΐου!

Τι μεσολάβησε; Μα τι άλλο! Η κατά κράτος ήττα, η απόλυτη συντριβή του δικομματισμού - κατ'όνομα δηλαδή δικομματισμού αφού είναι γνωστό σε όλους πως εδώ και πολλά χρόνια το ΠαΣοΚ και η Νέα Δημοκρατία ήταν στην ουσία ένα κόμμα - το μιζοκόμμα. Την Κυριακή 6 Μαΐου 2012 ο Ελληνικός Λαός έδωσε στο μιζοκόμμα ποσοστό 30%, το οποίο είναι συγκλονιστικά χαμηλό σε σύγκριση με το 80%-85% που επιτύγχανε εδώ και δεκαετίες.

Τι είναι λοιπόν αυτό το 30% για το μιζοκόμμα; Είναι ενα εκκωφαντικό μήνυμα αλλαγής!

Ενδιάμεσα, τις μέρες που μεσολάβησαν από την 6η Μαΐου μέχρι σήμερα, το σύστημα έκανε προσπάθειες απελπισμένες να σταθεί στα πόδια του. Πρώτα και κύρια, οι μεταμφιέσεις του "παλιού" ως "νέου", προεξαρχούσης της "Δημοκρατικής Συμμαχίας" & προσωπικά της κας Μπακογιάννη, επανέκτησαν το αυθεντικό τους πρόσωπο εντασσόμενες εκ νέου στο μιζοκόμμα. Το μιζοκόμμα - στη γαλάζια εκδοχή του - που επιστράτευσε όλη την "πολυσυλλεκτικότητά" του, από τσεκουροφόρους φασίστες & "αδελφούς" της Χρυσής Αυγής, μέχρι δήθεν "φιλελεύθερους" και δήθεν "μεταρρυθμιστές".

Για το άλλο, το πράσινο μιζοκόμμα ούτε λόγος να γίνεται. Είναι πολιτικό πτώμα και αυτό, μόνο που η διαδικασία αποσύνθεσής του έχει προχωρήσει πολύ ταχύτερα με αποτέλεσμα η δυσωδία του να είναι πια ανυπόφορη. Παλεύει να μπει στη Βουλή, μάλλον θα το επιτύχει. Για τελευταία φορά, σίγουρα - ευτυχώς.

Δεν θέλω να μείνω στις άλλες επιλογές που έχω ήδη απορρίψει από τις 5 Μαΐου. Θα επισημάνω μόνο ένα (ακόμα) καταπληκτικό άρθρο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη που εξηγεί με απλά λόγια γιατί είναι ανιστόρητο να λέγεται πως η αριστερά δεν έχει ευθύνες για το σημερινό κατάντημα της χώρας. Πολύ απλά διότι ένα αυθεντικό αριστερό κόμμα μπορεί να κυβερνά  ακόμα και χωρίς να είναι στην κυβέρνηση. Πώς; Με την πολιτική ηγεμονία του που καθορίζει την πολιτική ατζέντα. Όμως, τα ελληνικά κόμματα που αυτοχαρακτηρίζονται "αριστερά" χρειάζονται πλήθος εισαγωγικών εκατέρωθεν του χαρακτηρισμού. Στην πραγματικότητα ήταν, εδώ και πολλά χρόνια, όλοι τους δεξιοί.

Στην ανάλυση της 5ης Μαΐου λοιπόν κατέληγα σε πέντε ισοδύναμες επιλογές:
- Οικολόγοι Πράσινοι
- Δημιουργία, Ξανά!
- Δράση
- ΑΝΤΑΡΣΥΑ
- Κόμμα Πειρατών

Σε πολλούς φίλους έκανε εντύπωση η αναφορά στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θα το πω ακόμα μια φορά: Πρέπει να είναι κανείς εντυπωσιακά αδιάβαστος για να απορρίπτει αβίαστα τη φιλοσοφία της αταξικής κοινωνίας και της κοινοκτημοσύνης. Είναι μια φιλοσοφία πτυχές της οποίας εμφανίζονται από την αρχαία ελληνική & την χριστιανική παράδοση μέχρι την ευρωπαϊκή αναγέννηση, πολλές φορές με εντυπωσιακά αποτελέσματα στην πειραματική εφαρμογή τους. Με παρρησία η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λέει πως αναφέρεται στον "σοσιαλισμό που δεν ζήσαμε", αποδεχόμενη με ειλικρίνια σπάνια τη σοβιετική στρέβλωση. Προσωπικά δηλώνω πως απέχουμε πολύ από το επίπεδο κοινωνικής ωριμότητας και ηθικής που θα επέτρεπε ακόμα και στοιχειωδώς την εφαρμογή ενός τέτοιου μοντέλου σε ευρεία κλίμακα.Αντίθετα, πρέπει να κρατήσουμε τα θετικά του στοιχεία, όπως και από άλλα αποτυχημένα μοντέλα, και να χτίσουμε ένα νέο οικονομικό/κοινωνικό μοντέλο για τον 21ο αιώνα που θα οικοδομεί την κοινωνία & οικονομία της συνεργασίας και της δημιουργικότητας. Σέβομαι όμως απόλυτα όσους εξακολουθούν να πιστεύουν στο εφαρμόσιμο του σοσιαλισμού και με απόλυτη ειλικρίνια λέω πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η πιο αυθεντική φωνή του χώρου.

Στη συνέχεια, με λύπη θα αποσύρω την υποστήριξή μου στους Οικολόγους Πράσινους. Αυτό κύρια για δυο λόγους: Αφενός έχουν αποτύχει παταγωδώς να εκφράσουν έναν πειστικό οικονομικό λόγο και να πείσουν πως έχουν ένα εφαρμόσιμο οικονομικό/αναπτυξιακό πρόγραμμα που θα βασίζεται στον παράγονται της βιωσιμότητας ως κύριο άξονα στην οκονομία της συνεργασίας & της δημιουργικότητας, αφετέρου γιατί έχουν ιδιαίτερα επικίνδυνο - θέλω να πιστεύω λόγω άγνοιας - λόγο στα γεωπολιτικά/γεωοικονομικά θέματα. Όταν είναι προφανές πως η Αραβική Άνοιξη σύντομα θα μετατραπεί σε Άνοιξη της Ανατολίας, οφείλεις να είσαι πολύ πιο προσεκτικός με την σχετική ανάλυσή σου. Για να είμαι ειλικρινής & δίκαιος πάντως, δεν είναι μόνο οι Οικολόγοι - Πράσινοι ανεπαρκείς στη γεωπολιτική/γεωοικονομική ανάλυσή τους. Τι να πούμε και για τη ΔΗΜΑΡ της κας Ρεπούση...

Θέλω πάντως να σημειώσω πως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου έκανα μια μεγάλη προσπάθεια μέσω των κοινωνικών δικτύων να προωθήσω τη συμμαχία της κοινής λογικής, η οποία περιελάμβανε τους Οικολόγους Πράσινους, της Δημιουργία, Ξανά! και την Δράση. Με βάση τα αποτελέσματα των προηγουμένων εκλογών τα τρια αυτά κόμματα άθροιζαν περίπου 7% και ο συνασπισμός τους θα μπορούσε να είναι μια κίνηση ελπίδας η οποία ενδεχομένως να αποκτούσε μέχρι και κυβερνητική προοπτική δεδομένου του ευμετάβλητου του εκλογικού σώματος - Ας μην ξεχνάμε πως μέχρι πολύ πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα του 4% που τώρα διεκδικεί την πρώτη θέση.

Με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθώ το Κόμμα Πειρατών. Μου αρέσει πάρα πολύ η προσήλωσή τους στην Άμεση Δημοκρατία και στην επιμονή τους για την αξιοποίηση της τεχνολογίας στην επίτευξη ενός αληθινά δημοκρατικού μοντέλου. Ηθικά στηρίζω την κίνηση των Πειρατών και τους εύχομαι από καρδιάς κάθε επιτυχία. Θέλω να πω δημόσια πως αμφιταλαντευόμουν μέχρι και σήμερα αν θα τους επιλέξω για την 17η Ιουνίου ή θα προτιμήσω τη Δημιουργία, Ξανά! (μαζί με Δράση-ΦΙΣ), όπως και τελικά κάνω. Θεωρώ όμως τις δυο επιλογές σχεδόν ισοδύναμες και να ξέρουν οι αγαπητοί φίλοι πως θα είμαι κοντά τους και επιθυμώ να είμαι ενεργός συνομιλητής και συνοδοιπόρος τους. Γιατί τελικά δεν τους ψηφίζω τώρα; Τα κείμενά τους μαρτυρούν ότι είναι ακόμα σε early beta :-) Δεν παύουν όμως να είναι στη σωστή κατεύθυνση και είμαι βέβαιος πως θα είναι τμήμα της λύσης.

Έρχομαι λοιπόν στην επιλογή μου για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, η οποία δεν έχει αλλάξει. Είναι όμως λιγότερο ενθουσιώδης και αμέσως εξηγώ γιατί: α) Η συμμαχία της κοινής λογικής έγινε μεν αλλά ημιτελής. Είναι μεγάλο το κενό των Οικολόγων - Πρασίνων. β) Ο τρόπος που έγινε, ανακοινώθηκε και διαχειρίστηκε εν γένει η συμμαχία αυτή είχε αναμφίβολα άρωμα παλαιοκομματικό. γ) Υπάρχουν φωνές στη συμμαχία που ο λόγος τους για τα γεωπολιτικά/γεωοικονομικά ζητήματα έχει ανεπάρκειες ίδιες ή και μερικές φορές εντονότερες εκείνων που έχει και ο λόγος των Οικολόγων-Πρασίνων όπως ανέλυσα παραπάνω. δ) Το κυριότερο: Ακούω να γίνονται συζητήσεις για "μετεκλογική συνεργασία με τα φιλο-ευρωπαϊκά κόμματα". Αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο, ανυπόστατο και ανιστόρητο! Δεν υπάρχουν, δυστυχώς, φιλο-ευρωπαϊκά κόμματα πέραν των Οικολόγων-Πράσινων και των Πειρατών. Αν εννοούνται αυτά, καλώς. Φοβάμαι όμως πως υπονοούνται είτε τα μιζοκόμματα ή τα αριστεροδεξιά απολιθώματα.

Η θέση των μιζοκομμάτων είναι πρώτα εκτός νόμου και μετά στα ειδικά δικαστήρια και των αριστεροδεξιών απολιθωμάτων είναι στο "χρονοντούλαπο της ιστορίας" και πουθενά αλλού. Σίγουρα αμφότεροι οι απαράδεκτοι σχηματισμοί δεν έχουν καμία θέση στην κυβέρνηση.

Θέλω να πιστεύω πως μετά το αποτέλεσμα των εκλογών, που ευελπιστώ να είναι θετικό, η συμμαχία θα δικαιολογήσει τον τίτλο της και θα επικρατήσει η κοινή λογική. Τι επιτάσσει η κοινή λογική για τη διακυβέρνηση της χώρας; Τίποτα άλλο παρά μη κομματική κυβέρνηση ειδημόνων με ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη και τουλάχιστον διετή διάρκεια η οποία θα έχει όλη την ηθική & πολιτική νομιμοποίηση τόσο για να διαπραγματευτεί επιτυχώς με τους Ευρωπαίους εταίρους μας και τον διεθνή παράγοντα όσο και για να ηγηθεί του Ελληνικού Λαού στη δημιουργική επανάσταση που προϋποτίθεται για να υπάρχουν ρεαλιστικές ελπίδες να αποφύγουμε την εθνική καταστροφή που επέρχεται.

Με αισιοδοξία λοιπόν και αγωνιστικό πνεύμα σας καλώ να ψηφίσουμε όλοι αύριο νέα, αυθεντικά & ειλικρινή κόμματα. Σαν πρώτη επιλογή βλέπω τη συμμαχία Δημιουργία, Ξανά! και σαν δεύτερη το Κόμμα Πειρατών, ενώ ορθολογικές κρίνονται και οι επιλογές των Οικολόγων Πρασίνων & της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με θλίψη βλέπω πως οι υπόλοιπες επιλογές είναι πασιφανώς μη ορθολογικές - Πράγμα που ίσως μαρτυρά γιατί ο Κανένας είναι με διαφορά το κρισιμότερο μέγεθος της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

Έγραψα πρόσφατα πως σε ορατό μέλλον η 6η Μαΐου θα γιορτάζεται σαν ημέρα απελευθέρωσης. Σήμερα αυτό το πιστεύω ακόμα περισσότερο. Ξενικήσαμε στις 6 Μαΐου την πορεία απελευθέρωσης από την τυραννία του τριγώνου της αποτυχίας, Οικονομική Ολιγαρχία - "¨Πολιτικό" Προσωπικό - Μέσα "Ενημέρωσης". Το 30% στο οποίο περιορίσαμε το μιζοκόμμα ήταν μια εντυπωσιακή επιτυχία!

Από την ημέρα εκείνη βέβαια μέχρι την οριστική επίτευξη της πλήρους απελευθέρωσης θα περάσει διάστημα μακρύ και θα απαιτηθεί το ξεπέρασμα δυσκολιών μεγάλων. Πάνω απ'όλα θα πρέπει να μάθουμε να συνεργαζόμαστε. Να είμαστε όμως αισιόδοξοι: Μπορούμε να τα καταφέρουμε αξιοποιώντας το απεριόριστο συμβολικό και το εξαίρετο ανθρώπινο κεφάλαιό μας.

Κυριότερος παράγοντας επιτυχίας της εθνικής προσπάθειας είναι η μαζική επιστροφή της Γενιάς του Δέκα στην Πολιτική. Η επιστροφή αυτή αναμφίβολα θα λάβει σάρκα & οστά με τη δημιουργία ενός νέου, μεγάλου δημοκρατικού κόμματος πιθανότατα συνθέτοντας απόψεις μεταξύ των πέντε κινήσεων που ανέφερα στην ανάλυση της 5ης Μαΐου και σίγουρα κινητοποιώντας αδρανείς δυνάμεις που για την ώρα επιλέγουν την αποχή. 

Είναι κάτι που εμφανώς έχει αρχίσει να γίνεται, είναι ένα ρεύμα μη αναστρέψιμο και η πολιτική ηγεμονία της γενιάς αυτής σύντομα θα είναι πασίδηλη εντός και εκτός της χώρας.

Πάντα αγωνιστικά & αισιόδοξα,

Δημήτρης Γ.Ε. Τσίγκος

Η γενιά του Δέκα ξεπερνά τις ψευδαισθήσεις της

Παρακολουθώ με ανάμεικτα συναισθήματα θλίψης και αισιοδοξίας τη γενιά του δέκα να κάνει τα πρώτα της πολιτικά βήματα. Να προσπαθεί να βαδίσει σε έναν δρόμο που δεν έχει ποτέ μέχρι σήμερα δοκιμάσει ξανά. Ως είναι επόμενο, στην αρχή του "learning curve" βλέπει κανείς πολλά περίεργα, μεγάλα λάθη.

Ποιο είναι το βασικότερο; Ότι δεν υπάρχει ακόμα καθαρό μυαλό. Ότι δεν υπάρχει ευρέως διαδομένη και αποδεκτή μια αναλυτική ερμηνεία του πως & γιατί φτάσαμε στην παρούσα κατάσταση. Μόνο με μια τέτοια ερμηνεία, με μια διάγνωση δηλαδή, μπορεί κανείς να χαράξει στρατηγική για το μέλλον.

Για μένα αγαπητοί φίλοι, ευελπιστώ και για πολλούς άλλους, τα πράγματα είναι απλά. Η χώρα μας για περισσότερα από 30 χρόνια κυβερνάται από συμμορίες. Από μια ολιγομελή οικονομική κάστα με ξεκάθαρα εγκληματικά χαρακτηριστικά έχουσα σαν κύρια εργαλεία - μαριονέτες το "πολιτικό" προσωπικό και τα μέσα "ενημέρωσης". Είναι το λεγόμενο "τρίγωνο της αποτυχίας": Οικονομική Ολιγαρχία - "Πολιτικό" Προσωπικό - Μέσα "Ενημέρωσης".

Με βάση την ανάλυση αυτή είναι απολύτως παράλογο να σκέφτεται κανείς ότι μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε συμμαχία / συνεργασία με τα μιζοκόμματα, με τους οργανισμούς της διαφθοράς ΠαΣοΚ και Νέα Δημοκρατία. Οι μηχανισμοί αυτοί νομής της εξουσίας και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος έχουν ήδη συντριβεί ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά και εκλογικά. Είναι πολιτικά πτώματα των οποίων η διαδικασία αποσύνθεσης έχει ήδη ξεκινήσει και σε λίγο το μόνο που θα μπορούν να προσφέρουν είναι η απαίσια δυσωδία τους.


Με μεγάλη θλίψη λοιπόν είδα κόμματα όπως η Δημιουργία, Ξανά! να συζητούν ενδεχόμενο "μετεκλογικής συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία". Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι ακριβώς εκεί που είναι και του ΠαΣοΚ: Πρώτα τίθενται εκτός νόμου και μετά παρουσιάζονται στα ειδικά δικαστήρια για να λογοδοτήσουν. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Ποια είναι η ενδιάμεση λύση; Μόνο μια μπορεί να υπάρξει: Κυβέρνηση ειδημόνων με ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη τουλάχιστον διετούς διάρκειας η οποία θα έχει την ηθική & πολιτική νομιμοποίηση τόσο για ουσιαστικές διαπραματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους όσο και για να οδηγήσει τον Ελληνικό λαό στη δημιουργική επανάσταση που προϋποτίθεται για να βγούμε από το αδιέξοδο.

Η Ανοικτή Πολιτεία, οι Ευθύνες της Γενιάς του Δέκα και η επιστροφή μας στην Πολιτική

Είδα και εγώ όπως πολλοί άλλοι την εμφάνιση της Ανοικτής Πολιτείας. Δείχνει μια κίνηση που είναι στη σωστή κατεύθυνση και εκ πρώτης όψης οι απόψεις της κάνουν όλους πιο αισιόδοξους. Επιφυλάσσομαι να μελετήσω καλύτερα τα κείμενα & ανακοινώσεις της Ανοικτής Πολιτείας για να πω την γνώμη μου για εκείνη. Ανεξάρτητα όμως από τα παραπάνω, σε μια ανακοίνωση της πρωτοβουλίας στο facebook είδα το ακόλουθο:

"Η «Ανοικτή Πολιτεία» δεν είναι πολιτικό κόμμα, ούτε φιλοδοξεί να μετασχηματιστεί σε τέτοιο."

Αγαπητοί φίλοι και συμπολίτες στην «Ανοικτή Πολιτεία»,

Την στιγμή που ο "Κανένας" είναι το σημαντικότερο μέγεθος της ελληνικής πολιτικής, φοβάμαι πως η θέση αυτή είναι στην καλύτερη περίπτωση συντηρητική.

Έχει σημάνει νομίζω η ώρα της ανάληψης των ευθυνών από όλους εμάς, τους φορείς της Γενιάς του Δέκα.

Μόνο αν εμείς, η Γενιά του Δέκα, αναλάβουμε τις ευθύνες μας και βγούμε μπροστά προωθώντας μια νέα σχέση με την εργασία που θα έχει στο επίκεντρό της τη δημιουργία, σαν μια μαζική, καθολική κοινωνική επιλογή, μόνο τότε ίσως να υπάρχει ελπίδα να σωθεί η χώρα μας.

Αφήσαμε εγκληματικές συμμορίες να κυβερνούν τη χώρα μας για περισσότερα από 30 χρόνια. Έχουμε ευθύνη βαριά για αυτήν την Πολιτική μας ανεπάρκεια. Εκχωρήσαμε την ιδιότητα του Πολίτη, ιδιότυπα αποχωρήσαμε από τα κοινά και, τι έκπληξη, το κενό καλύφθηκε από ότι χειρότερο έχει η κοινωνία μας.

Δεν είναι ώρα λοιπόν για "δεξαμενές σκέψης". Είναι ώρα για τη μαζική επιστροφή μας στην Πολιτική.Είναι ώρα να κυβερνήσουμε τη Χώρα μας και να πρωτοστατήσουμε στη δημιουργίας μια αληθινά ενωμένης, αληθινά δημοκρατικής Ευρώπης.