Κρούσμα κορονο-ανευθυνότητας

Δευτέρα βράδυ γίνεται γνωστό ότι υπάρχει κρούσμα κορονοϊού στο γυμναστήριο που πηγαίνω. Προφανώς μπαίνω εθελοντικά σε 14-μερη εργασία από το σπίτι, καθότι οι συνάδελφοι στο γραφείο δεν φτάνει σε τίποτα.

Υπερβολή; Ο χρόνος θα δείξει.

Το εκπληκτικό του θέματος είναι ότι το γυμναστήριο έκανε μια ολιγόωρη απολύμανση και στη συνέχεια δούλεψε και πάλι. Μια, αναμφίβολα, ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο ζήτημα του ελέγχου του ρυθμού μετάδοσης του κορονοϊού.

Εμπίπτει άραγε και αυτό στο πλαίσιο της 'ατομικής ευθύνης', όπως και η θεία κοινωνία καταπώς μας ενημέρωσε απόψε η Υπουργός Παιδείας κυρία Κεραμέως; 

Όχι λοιπόν. Εμπίπτει (και αυτό) στο πεδίο προστασίας της δημόσιας υγείας. Το ερώτημα είναι: Ενδιαφέρει κανέναν; 

Μιλώντας με τα παιδιά του ΕΠΑΛ Ασπροπύργου

Με πολύ μεγάλη χαρά συνομίλησα πριν μερικές μέρες με τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ Ασπροπύργου, το οποίο επισκέφτηκα στο πλαίσιο υποστήριξης του προγράμματος ΣΕΝ / Junior Achievement για τη δημιουργία εικονικών επιχειρήσεων.

Συζητήσαμε για την επιχειρηματικότητα ως μια επιλογή μέσα από την οποία τα παιδιά αυτά - όπως καθένας από εμάς - μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα τους και τη μοίρα των οικογενειών τους με εργαλείο της δημιουργικότητα και τη συνεργασία.

Έδωσα όση περισσότερη έμφαση μπορούσα στα θέματα της αποφασιστικότητας και της αξιοπρέπειας, που τόσο πολύ χρειάζονται τα παιδιά αυτά και που μπορούν να αναπτύξουν μέσα από την επιχειρηματικότητα.

Στη συνέχεια τους μίλησα για δύο βασικές δεξιότητες: Την αγγλική γλώσσα και την επαγγελματική χρήση του διαδικτύου. Τα παιδιά έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και ενθουσιάστηκαν μαθαίνοντας πως άλλα παιδιά, που ζουν σε χώρες με ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες (κορυφαίο παράδειγμα η Ινδία, υπάρχουν όμως πολλά ακόμα) κατάφεραν με πολλή σκληρή δουλειά και με τα δύο αυτά εργαλεία (αγγλικά, διαδίκτυο) να αλλάξουν ουσιαστικά τη ζωή τους και τη ζωή των κοινοτήτων τους.

Η εποχή που ζούμε έχει μεγάλες προκλήσεις και σημαντικά προβλήματα. Όμως τουλάχιστον έχει άρει τους γεωγραφικούς ορισμούς, πράγμα που προσφέρει ανεπανάληπτες ευκαιρίες.

Η κατάσταση στον Ασπρόπυργο είναι όντως δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Είναι απολύτως βέβαιο όμως: Τα παιδιά αυτά, αργά ή γρήγορα, θα καταφέρουν να την αλλάξουν.

Regarding the unbelievable events in the Greek-Turkish border

What is happening at the Greek-Turkish border along river Evros the last few days is highly alarming and extremely concerning for several different reasons, like:

• The hyper-evident lack of common foreign and defense policy within the EU. Nobody seems to be taking Europe seriously, quite an embarrassing situation for ‘the world’s largest economy’

• The way that EU is treating Ankara’s regime and Erdogan in particular is unacceptable. I remember the front page of “Le Point” asking “Le Dictateur — jusqu’où ira Erdogan?” — Given the tolerance he apparently enjoys, he’ll probably go very far.

• The Greek government’s reaction has been more disappointing, more shameful, more mistaken than one could ever imagine. One can witness ‘group of angry citizens patrolling the border — with their guns — to help the law enforcement forces’. It alarmingly resembles to scenes of the Greek civil war. Who could ever expect Golden-Dawn-ish policies from Mitsotakis and a North-Korea-style propaganda machine supporting them? 

Le Pen, Salvini and Orbán must be very jealous of the Greek PM.

The events that take place the last few days along river Evros go far being the wildest — and ugliest — imagination.

Λέμε όχι στον σκοταδισμό

Εμβρόντητη η ελληνική κοινωνία άκουσε την Καθηγήτρια Λοιμωξιολογίας του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κυρία Ελένη Γιαμαρέλλου, να δηλώνει τα εξής:

"Σχετικά με την Θεία Κοινωνία αδίκως έχει δημιουργηθεί ένα τέτοιο θέμα. Είναι διαφορετικό. Η θεία κοινωνία είναι ένα μυστήριο, όταν πηγαίνεις να λάβεις τη Θεία Κοινωνία δεν την παίρνεις από συνήθεια, τη λαμβάνεις γιατί είναι σώμα και αίμα Χριστού. Είναι το μεγαλύτερο μυστήριο.Ή το πιστεύεις και κοινωνείς κανονικά ή δεν το πιστεύεις. Δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις, κουταλάκια κλπ. Είμαι τελείως εναντίον αυτών. Αν το πιστεύουμε, δεν προκαλούμε την τύχη μας. Αν πιστεύω ότι αυτό μπορεί να με μολύνει, τότε δεν πιστεύω στο μεγαλύτερο μυστήριο. Τα άτομα που θέλουν να κοινωνήσουν δεν πρέπει να φοβούνται ότι από τη θεία κοινωνία μπορεί να μεταδοθεί ποτέ μικρόβιο. Τα ίδια έλεγαν και με το Aids. Πρέπει να περιμένουμε μέχρι το Πάσχα. Θα κοινωνήσω με πίστη στον Θεό ότι δεν κολλάω, όταν συμμετέχω σε ένα τέτοιο μεγάλο μυστήριο. Σας λέω αυτό που θα κάνω για τον εαυτό μου και το πιστεύω για όλους".

Τα πράγματα είναι απλά: Οι δηλώσεις της Καθηγήτριας Γιαμαρέλλου είναι αδιανόητες, απαράδεκτες, απολύτως καταδικαστέες. Τι λέει άραγε ο Ιατρικός Σύλλογος; Τι λέει το Πανεπιστήμιο Αθηνών; Τι λέει η επιστημονική, ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα;

Επιτέλους, ζούμε στην Ελλάδα ή στο Ιράν;

Ας μου επιτραπεί να σημειώσω το εξής: Το παραπάνω ζήτημα δεν εμπίπτει στην κατηγορία της "ελευθερίας του λόγου". Η ελευθερία ενός σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Όταν διακυβεύονται ζητήματα δημόσιας υγείας οι ειδήμονες πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί και να μετράνε τα λόγια τους. Ο λόγος της Καθηγήτριας Λοιμωξιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών έχει επιστημονική βαρύτητα την οποία, όσο κι αν θέλει, δεν μπορεί να απεκδυθεί η Κυρία Γιαμαρέλλου.

Ο σεβασμός της επιστημονικής γνώσης ως γνώμονα λήψης αποφάσεων είναι θεμέλιο της σύγχρονης φιλελεύθερης δημοκρατικής κοινωνίας. Κάποιος ακαδημαϊκός δικαιούται φυσικά να έχει προσωπικές θρησκευτικές απόψεις. Κάποιοι άνθρωποι, που είναι αξιόλογοι επιστήμονες, ενδεχομένως για θρησκευτικούς λόγους να αρνούνται την σφαιρικότητα της γης ή τη θεωρία της εξέλιξης ή ακόμα και τον κίνδυνο μετάδοσης του κορονοϊού σε περιβάλλον συνωστισμού και χρήσης κοινού σκεύους. Μπορούν να κρατούν τις απόψεις αυτές για τον εαυτό τους και την ιδιωτική τους σφαίρα. Όταν μιλούν δημόσια δεν μπορούν να εκφέρουν αντι-επιστημονικές απόψεις.

Η δήλωση της Κυρίας Γιαμαρέλλου είναι κατά την γνώμη μου ενδεικτική του σκοταδισμού που εξακολουθεί να κυριαρχεί σε τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Με θλίψη είδα πολιτικούς να ακολουθούν τη συμβουλή της και να το διαλαλούν στα μέσα ενημέρωσης, την στιγμή που πρέπει να δίνουμε το παράδειγμα λήψης μέτρων προφύλαξης. Είναι αληθινό αίσχος και ντροπή για την ελληνική κοινωνία.

Πλησιάζει η επέτειος των διακοσίων ετών από την ελληνική επανάσταση. Αρκετά πια με τον σκοταδισμό, μας κράτησε πολύ πίσω.

Ήρθε πια η ώρα να προχωρήσουμε παρακάτω.

Το άκρον άωτον της γελοιότητας

Εμβρόντητος σήμερα το πρωί είδα σε τηλεοπτικό κανάλι ρεπορτάζ από τον Έβρο όπου κάποιες κυρίες, γιαγιάδες και μαμάδες όπως μας της παρουσίασαν, να ετοιμάζουν πίτες και άλλα τρόφιμα για το προσωπικό της αστυνομίας και των ενόπλων δυνάμεων που ...είναι στην "πρώτη γραμμή".

Έχουμε πόλεμο και δεν το πήραμε χαμπάρι; Που είναι το μέτωπο; Αμύνονται αι ημέτεραι δυνάμεις επί του πατρίου εδάφους; 

Πρόκειται περί αδιανόητης γελοιότητας. Ένα επικοινωνιακό θέαμα που θεωρεί τους πολίτες ηλιθίους.

Το πρόβλημα είναι ότι σε περίπτωση αληθινού πολέμου όλοι αυτοί οι 'υπερ-πατριώτες' θα κρυβόντουσαν σε λαγούμια. Εξάλλου υπάρχουν πρόσφατα ιστορικά τεκμήρια επ' αυτού.

Στον Έβρο άρχισαν να κυκλοφορούν "αγανακτισμένοι πολίτες" με τις καραμπίνες τους. Έχουμε στην Ελλάδα παραστρατιωτικές οργανώσεις; Από τη δεκαετία του '50 είχαμε να τα δούμε αυτά; 

Μήπως τελικάμας κυβερνούν χρυσαυγίτες με γραβάτα; Αυτό που συμβαίνει είναι ντροπή για την ελληνική δημοκρατία και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.