Τον Οκτώβριο του 2018 βρέθημα στο Μόναχο μαζί με την εξαίρετη ομάδα του νεοσύστατου τότε Veturilo σε μια πολύ αξιόλογη έκθεση τεχνολογίας αυτοκινήτου, την TU Europe 2018. Εκεί συναντηθήκαμε με υποψηφίους συνεργάτες και επενδυτές. Ένας από τους επενδυτές που είδαμε ήταν ο Herbert Mangesius της Vito Ventures, με τον οποίο από τότε μείναμε σε επαφή - Θεωρώ πως η Vito Ventures είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα funds στην Ευρώπη και ο Herbert ένας πολύ αξιόλογος επαγγελματίας.
Παρότι τελικά δεν συνεργαστήκαμε, με τον Herbert μείναμε σε επαφή, κυρίως μέσω του LinkedIn. Τις προάλλες είδα πως έκανε αυτό το post, όπου αναδημοσίευε αυτό το video που εξηγεί με απλό τρόπο πως προκύπτει ο εκθετικός ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων και πως αυτός θα μπορούσε εν τέλει να περιοριστεί.
Παρακαλώ θερμά να το παρακολουθήσετε:
Αυτά που πρέπει να θυμάται κανείς είναι μόλις τρια πράγματα:
p, E και inflection point.
Τι είναι το p;
Είναι η πιθανότητα μετάδοσης της νόσου όταν ένας μολυσμένος έρχεται σε επαφή με έναν 'καθαρό' συνάνθρωπό του.
Τι είναι το Ε;
Είναι ο αριθμός των επαφών/αλληλεπιδράσεων που έχει ένας συνάνθρωπός μας που φέρει τον ιό με άλλους που δεν έχουν ακόμα μολυνθεί.
Γίνεται εύκολα κατανοητό πως ο αριθμός των νέων κρουσμάτων κάθε μέρα είναι άμεση συνάρτηση του γινομένου p*E. Άρα λοιπόν για να μειωθεί ο ρυθμός διάδοσης της νόσου πρέπει να μειωθούν τόσο τo p όσο και το Ε.
Πώς μειώνεται το p;
H πιθανότητα μετάδοσης του ιού μειώνεται με τα μέτρα ατομικής προστασίας. Πλύσιμο χεριών, αντισηπτικό, γάντια, μάσκα, τήρηση απόστασης, όλα αυτά που μας λένε οι αρχές.
Πώς μειώνεται το Ε;
Με έναν και μόνο τρόπο: Μένοντας σπίτι. Δηλαδή, όσο και να μειωθεί το p (που μπορεί να μειωθεί), τελικά δεν γίνεται να φτάσει να είναι 0. Το μόνο που μας μένει λοιπόν είναι να μειώσουμε τον αριθμό των αλληλεπιδράσεων. Πώς γίνεται αυτό; Μένοντας σπίτι.
Τι είναι το inflection point;
Για τα κρούσματα της επόμενης μέρας χοδρικά ισχύει το εξής: Ν(n+1) = N(n)*p*E. Γενικά βλέπουμε ότι στις χώρες που πέρασαν την έξαρση της επιδημίας, ίσχυε περίπου ότι N(n+1)=N(n)*1,15. Με λίγα λόγια, εάν μια Δευτέρα είχαμε 100 νέα κρούσματα, την Τρίτη θα είχαμε 115, την Τετάρτη 132 και την Πέμπτη 152. Αυτό οδηγεί περίπου σε δεκαπλασιασμό των νέων κρουσμάτων κάθε δυο εβδομάδες. Το inflection point το έχουμε όταν το γινόμενο p*E είναι μικρότερο του 1, οπότε τα κρούσματα της επόμενης μέρας είναι λιγότερα από εκείνα της τρέχουσας. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως ο τελικός αριθμός των κρουσμάτων θα είναι περίπου διπλάσιος εκείνων που έχουν καταγραφεί μέχρι την ημέρα του inflection point.
Αν κάποιος λάβει υπόψιν πως τα πραγματικά κρούσματα είναι από μια έως δυο τάξεις μεγέθους περισσότερα από τα καταγεγραμμένα, μπορεί να σκεφτεί ότι στην Ελλάδα την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (15/3/2020, 20:45) είναι σίγουρα πάνω από 3,000 ενώ ίσως να είναι μέχρι και 30,000. Αν θεωρήσουμε πως την καλύτερη καταγραφή κρουσμάτων την έχει κάνει η Νότια Κορέα, τότε ξέρουμε πως η τελική θνητότητα επί των μολύνσεων είναι περίπου 1%. Αυτά όμως που δεν μπορέσουμε να υπολογίσουμε είναι ούτε πόσα εν τέλει θα είναι τα κρούσματα στην Ελλάδα ούτε εάν το ποσοστό θνητότητας θα παραμείνει στο 1% εφόσον καταρρεύσει το σύστημα υγείας - Που για να το πω απλά "δουλεύει στα κόκκινα" για να αντιμετωπίσει μέρες που είναι "business as usual", άρα δεν ξέρω τι μπορεί να περιμένει κανείς εάν δεκαπλασιαστεί (ή και περισσότερο) ο αριθμός των περιστατικών που δέχεται κάθε μέρα.
Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα;
Δυο απλά πράγματα:
- Μένουμε σπίτι.
- Τηρούμε ευλαβικά τα μέτρα ατομικής προστασίας στις ελάχιστες, σπανιότατες περιπτώσεις που πρέπει να βγούμε από το σπίτι.
Τέλος, ας στηρίξουμε όλοι όσο μπορούμε τους ιατρούς, τους νοσηλευτές και όλο το προσωπικό του συστήματος υγείας τώρα που ετοιμάζονται να δώσουν μια από τις μεγαλύτερες μάχες της ζωής τους.
υγ1. Αφού τελειώσει αυτή η κρίση, θα πρέπει να δούμε βεβαίως πως γίνεται η Ελλάδα να ξόδευε για χρόνια τα περισσότερα χρήματα κατά κεφαλήν στην υγεία σε όλη την ΕΕ και το σύστημα υγείας μας να έχει την εικόνα που βλέπουμε σήμερα.
υγ2. Παράλληλα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να αναρρωτηθούμε πως γίνεται η ΕΕ των 500 εκατομμυρίων να ξοδεύει περισσότερο από το 50% της παγκόσμιας κοινωνικής δαπάνης και παρά ταύτα να μην μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της επιδημίας.
Παρότι τελικά δεν συνεργαστήκαμε, με τον Herbert μείναμε σε επαφή, κυρίως μέσω του LinkedIn. Τις προάλλες είδα πως έκανε αυτό το post, όπου αναδημοσίευε αυτό το video που εξηγεί με απλό τρόπο πως προκύπτει ο εκθετικός ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων και πως αυτός θα μπορούσε εν τέλει να περιοριστεί.
Παρακαλώ θερμά να το παρακολουθήσετε:
Αυτά που πρέπει να θυμάται κανείς είναι μόλις τρια πράγματα:
p, E και inflection point.
Τι είναι το p;
Είναι η πιθανότητα μετάδοσης της νόσου όταν ένας μολυσμένος έρχεται σε επαφή με έναν 'καθαρό' συνάνθρωπό του.
Τι είναι το Ε;
Είναι ο αριθμός των επαφών/αλληλεπιδράσεων που έχει ένας συνάνθρωπός μας που φέρει τον ιό με άλλους που δεν έχουν ακόμα μολυνθεί.
Γίνεται εύκολα κατανοητό πως ο αριθμός των νέων κρουσμάτων κάθε μέρα είναι άμεση συνάρτηση του γινομένου p*E. Άρα λοιπόν για να μειωθεί ο ρυθμός διάδοσης της νόσου πρέπει να μειωθούν τόσο τo p όσο και το Ε.
Όπως εξηγεί το παραπάνω video ο τελικός αριθμός κρουσμάτων και θυμάτων γίνεται δραματικά διαφορετικός εάν κανείς μπορέσει να ελέγξει τα p & E σε σχέση με το αν τα αφήσει στην τύχη τους.
Πώς μειώνεται το p;
H πιθανότητα μετάδοσης του ιού μειώνεται με τα μέτρα ατομικής προστασίας. Πλύσιμο χεριών, αντισηπτικό, γάντια, μάσκα, τήρηση απόστασης, όλα αυτά που μας λένε οι αρχές.
Πώς μειώνεται το Ε;
Με έναν και μόνο τρόπο: Μένοντας σπίτι. Δηλαδή, όσο και να μειωθεί το p (που μπορεί να μειωθεί), τελικά δεν γίνεται να φτάσει να είναι 0. Το μόνο που μας μένει λοιπόν είναι να μειώσουμε τον αριθμό των αλληλεπιδράσεων. Πώς γίνεται αυτό; Μένοντας σπίτι.
Τι είναι το inflection point;
Για τα κρούσματα της επόμενης μέρας χοδρικά ισχύει το εξής: Ν(n+1) = N(n)*p*E. Γενικά βλέπουμε ότι στις χώρες που πέρασαν την έξαρση της επιδημίας, ίσχυε περίπου ότι N(n+1)=N(n)*1,15. Με λίγα λόγια, εάν μια Δευτέρα είχαμε 100 νέα κρούσματα, την Τρίτη θα είχαμε 115, την Τετάρτη 132 και την Πέμπτη 152. Αυτό οδηγεί περίπου σε δεκαπλασιασμό των νέων κρουσμάτων κάθε δυο εβδομάδες. Το inflection point το έχουμε όταν το γινόμενο p*E είναι μικρότερο του 1, οπότε τα κρούσματα της επόμενης μέρας είναι λιγότερα από εκείνα της τρέχουσας. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως ο τελικός αριθμός των κρουσμάτων θα είναι περίπου διπλάσιος εκείνων που έχουν καταγραφεί μέχρι την ημέρα του inflection point.
Αν κάποιος λάβει υπόψιν πως τα πραγματικά κρούσματα είναι από μια έως δυο τάξεις μεγέθους περισσότερα από τα καταγεγραμμένα, μπορεί να σκεφτεί ότι στην Ελλάδα την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (15/3/2020, 20:45) είναι σίγουρα πάνω από 3,000 ενώ ίσως να είναι μέχρι και 30,000. Αν θεωρήσουμε πως την καλύτερη καταγραφή κρουσμάτων την έχει κάνει η Νότια Κορέα, τότε ξέρουμε πως η τελική θνητότητα επί των μολύνσεων είναι περίπου 1%. Αυτά όμως που δεν μπορέσουμε να υπολογίσουμε είναι ούτε πόσα εν τέλει θα είναι τα κρούσματα στην Ελλάδα ούτε εάν το ποσοστό θνητότητας θα παραμείνει στο 1% εφόσον καταρρεύσει το σύστημα υγείας - Που για να το πω απλά "δουλεύει στα κόκκινα" για να αντιμετωπίσει μέρες που είναι "business as usual", άρα δεν ξέρω τι μπορεί να περιμένει κανείς εάν δεκαπλασιαστεί (ή και περισσότερο) ο αριθμός των περιστατικών που δέχεται κάθε μέρα.
Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα;
Δυο απλά πράγματα:
- Μένουμε σπίτι.
- Τηρούμε ευλαβικά τα μέτρα ατομικής προστασίας στις ελάχιστες, σπανιότατες περιπτώσεις που πρέπει να βγούμε από το σπίτι.
Τέλος, ας στηρίξουμε όλοι όσο μπορούμε τους ιατρούς, τους νοσηλευτές και όλο το προσωπικό του συστήματος υγείας τώρα που ετοιμάζονται να δώσουν μια από τις μεγαλύτερες μάχες της ζωής τους.
υγ1. Αφού τελειώσει αυτή η κρίση, θα πρέπει να δούμε βεβαίως πως γίνεται η Ελλάδα να ξόδευε για χρόνια τα περισσότερα χρήματα κατά κεφαλήν στην υγεία σε όλη την ΕΕ και το σύστημα υγείας μας να έχει την εικόνα που βλέπουμε σήμερα.
υγ2. Παράλληλα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να αναρρωτηθούμε πως γίνεται η ΕΕ των 500 εκατομμυρίων να ξοδεύει περισσότερο από το 50% της παγκόσμιας κοινωνικής δαπάνης και παρά ταύτα να μην μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της επιδημίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου