«Δημοκρατική Συμπαράταξη»: Μεταξύ κωμωδίας και τραγωδίας

Η Φώφη Γεννηματά δηλώνει «Ε, ναι, λοιπόν, επιστρέψαμε» και σε κάθε Έλληνα πολίτη ανακύπτει ξεκάθαρο το ερώτημα: Να κλάψω γελώντας ή να γελάσω κλαίγοντας;

Τα πολλά και διάφορα απομεινάρια του κατ' όνομα και μόνο ΠαΣοΚ, καθώς ούτε πανελλήνιο είναι, ούτε σοσιαλιστικό, ούτε κίνημα, βρέθηκαν, τα μιλήσανε και τα συμφωνήσανε. Έχουν καθήκον να σώσουν τη χώρα ξανά, τόσο από τον κομμουνιστικό κίνδυνο (ΣΥΡΙΖΑ) όσο και από τον Μινώταυρο του Νεοφιλελευθερισμού (Κούλης).

Εντάξει, τα έχουμε χάσει τελείως.

Από την άλλη, είναι αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια τα δάνεια του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και οι εποχές δύσκολες. Πρέπει να βρεθεί μια κάποια λύσις. Ας δείξουμε κατανόηση.

Όταν τελειώσει η πλάκα — διότι να κάνεις πλάκα όταν μια χώρα έχει καταστραφεί και πολλοί συνάνθρωποί μας ζουν υπό οριακές συνθήκες δεν είναι πρέπον — ας θυμηθούμε το αυτονόητο: Το μόνο που μπορεί να γίνει με τα δύο μιζοκόμματα και τις πολλές μεταμορφώσεις τους είναι να τεθούν εκτός νόμου.

Η καταστροφή της χώρας από το 74 μέχρι σήμερα έχει βασικά χρώμα γαλαζοπράσινο — όσο κι αν προσπαθεί η κάστα εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ να προσθέσει και μια ερυθρά απόχρωση.

Ας κλείσουμε με μια διαπίστωση αισιόδοξοι: Όλο και περισσότεροι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι η μόνη διαφυγή από το αδιέξοδο είναι η μαζική και ουσιαστική επιστροφή τους στην πολιτική, την πολιτική με την αυθεντική έννοια του όρου.

Δυστυχώς κάποιοι εγκλωβίζονται, πέφτοντας θύματα καλοσχεδιασμένων αγιογραφιών, όπως εκείνης του «εκσυγχρονιστή» Σημίτη. Η πλειοψηφία όμως πια το βλέπει πως η ανανέωση πρέπει να είναι ουσιαστική και σύντομα θα κάνει τις σχετικές κινήσεις.

Τόσο στην Ελλάδα όσο και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες κινήσεις όπως εκείνη του Emmanuel Macron στη Γαλλία σύντομα θα κάνουν την εμφάνισή τους και θα έχουν παρόμοια ή μεγαλύτερη επιτυχία.

Ευτυχώς στις κινήσεις αυτές πρόσωπα όπως η Φώφη, ο Γιωργάκης, ο Σημίτης, ο Ραγκούσης και δεν συμμαζεύεται δεν θα έχουν ρόλο κανένα πέρα από το να μας θυμίζουν τι δεν πρέπει να κάνουμε. Δόξα τω Θεώ, από αντιπαραδείγματα άλλο τίποτα στη νεώτερη πολιτική μας ιστορία.

Στη Μαριάνθη και στον Φίλιππα

Ουίσκια κι υποβρύχια
Απ' το Χιτζάζ στην Κρήτη
Θα πιω και θα σας ευχηθώ
Μόνο χαρές και τύχη!!! 

Update:

Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι....

...συνέχισαν έτσι....

 
...ενδιάμεσα συνέβησαν πολλά και μάλλον κωμικά...

...και τελείωσαν έτσι!

Το άβατον και η οικονομική ολιγαρχία

Πριν μερικά χρόνια μιλώντας στον Guardian είχα πει ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε ευρωπαϊκού τύπου διαφθορά αλλά περισσότερο παρόμοια με εκείνη που συναντάται σε χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Η σκληρή πραγματικότητα είναι πως η χώρα μας κυβερνάται από μια οικονομική ολιγαρχία με σαφή εγκληματικά χαρακτηριστικά — Τα οποία δυστυχώς πηγαίνουν πολύ πέραν του οικονομικού εγκλήματος.

Πιο πρόσφατα με αφορμή τη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι θα σπάσει το άβατο των Εξαρχείων είχα γράψει ένα άρθρο στο ιστολόγιο αυτό ισχυριζόμενος πως κανένα άβατο δεν υπάρχει στην εν λόγω αθηναϊκή γειτονιά και αν κάποιο άβατο υφίσταται είναι εκείνο του Ασπροπύργου. Εκεί δηλαδή που ο νόμος απουσιάζει και βασιλεύει κάθε λογής εγκληματική δραστηριότητα.

Ήταν πράγματι αμέλεια μου που περιορίστηκα στον Ασπρόπυργο καθώς αληθινό άβατο υπάρχει και λίγο πιο πέρα, στο Μενίδι (αν και, ας είμαστε ειλικρινείς, πολύ μικρότερο του Ασπροπύργου).

Πριν λίγες εβδομάδες η χώρα ολόκληρη πάγωσε στο άκουσμα της είδησης πως ένα μικρό παιδί έπεσε νεκρό από αδέσποτη σφαίρα στη διάρκεια σχολικής εορτής. Μάθαμε πως η σφαίρα έφυγε από παρακείμενο... εορτασμό αποφυλάκισης κατοίκου του εκεί αβάτου. Παρά την τεράστια κινητοποίηση όμως, ακόμα ο ένοχος και τα απαραίτητα τεκμήρια, όπως πχ το όπλο του εγκλήματος, δεν έχουν ακόμα βρεθεί.

Προκύπτουν λοιπόν κάποια ερωτήματα ως προς το τι συμβαίνει πραγματικά. Ερωτήματα που τα παραθέτω εδώ μαζί με πιθανές / ενδεικτικές απαντήσεις, επιχειρώντας έτσι να προσφέρω τροφή για σκέψη στον αναγνώστη και καλώντας τον να σκεφτεί ποιος πραγματικά είναι ο ισχυρότερος πόλος εξουσίας στη μικρή μας χώρα:

— Γιατί υπάρχουν άβατα στη Δυτική Αττική;
— Διότι κάποιοι τα προστατεύουν και δεν επιτρέπουν στις αρχές να κάνουν τη δουλειά τους.

— Σε τι εξυπηρετούν τα άβατα;
— Στη διακίνηση όπλων, ναρκωτικών, λευκής σαρκός και κάθε είδους λαθρεμπορίου.

— Τα "προϊόντα" αυτά παράγονται στην Ελλάδα;
— Κατά κανόνα όχι.

— Τα “εισάγουν” άραγε οι ίδιοι οι άνθρωποι που μένουν στα άβατα αυτά;
— Μάλλον όχι.

— Ποιος κάνει τις “εισαγωγές” αυτές;
— Ίσως αυτοί που όλοι ξέρουμε και, πολύ λογικά, κανείς δεν τολμά να πει δημόσια.

— Είμαι πιθανόν οι “εισαγωγείς” να προσφέρουν και την προστασία στα άβατα;
— Απίθανο πάντως δύσκολα θα το έλεγε κανείς.

— Ποιο είναι το τίμημα αυτής της κατάστασης;
— Μεταξύ άλλων η απώλεια της ζωής ενός μικρού παιδιού προ ολίγων εβδομάδων.

Δεν υπάρχει κατ' εμέ αμφιβολία καμία ότι η οικονομική ολιγαρχία με τα πασιφανή εγκληματικά χαρακτηριστικά παραμένει μακράν ο ισχυρότερος πόλος εξουσίας στην Ελλάδα.

Πως μπορεί η παρακμιακή κατάσταση να αντιμετωπιστεί; Φρονώ κυρίως με δύο τρόπους: Αφενός την ανάπτυξη της εξωστρεφούς επιχειρηματικότητας ώστε να αποκτήσουμε μια πλατιά κοινωνική τάξη με οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία, αφετέρου με τη δημιουργία ενός μαζικού πολιτικού κινήματος για τον αληθινό εκσυγχρονισμό της χώρας μέσα από την εγκαθίδρυση ισχυρών, αξιόπιστων και γενικά αποδεκτών θεσμών — Με πρώτο και κύριο από αυτούς τη δικαιοσύνη.