Ιδιωτική Χρηματοδότηση Νεοφυών Επιχειρήσεων: Από το Συναίσθημα στη Λογική

Αναδημοσίευση από το Euro2day.gr

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες όλο και περισσοτέρων περιπτώσεων που επιχειρήσεις ή και ιδιώτες παίρνουν διάφορες πρωτοβουλίες ενίσχυσης νεοφυών επιχειρήσεων, είτε μέσω της χρηματοδότησής τους, ή με προγράμματα εκπαίδευσης και  μεταφοράς τεχνογνωσίας ή ακόμα και με συνδυασμό των παραπάνω μεθόδων. Εκ πρώτης όψεως είναι μια αναμφίβολα θετική εξέλιξη.

Ψάχνοντας λίγο παραπάνω τις συγκεκριμένες περιπτώσεις όμως με έκπληξη θα διαπιστώσει κανείς πως κινητήρια δύναμη, ο λόγος ύπαρξης, των παραπάνω πρωτοβουλιών δεν είναι άλλος από την «προσφορά στην κοινωνία», ετούτη ιδιαίτερα τη δύσκολη στιγμή που περνά η χώρα μας. Πηγή λοιπόν των σχετικών χρηματοδοτήσεων είναι οι προϋπολογισμοί εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και προσωπικά ή εταιρικά κονδύλια που υπό κανονικές συνθήκες θα κατευθύνονταν σε αγαθοεργίες.

Για να το πούμε απλά, τα χρήματα που σήμερα πάνε στα startups προορίζονταν για το «Χαμόγελο του Παιδιού», το «Ίδρυμα Ελπίδα» ή ίσως κάποιον οργανισμό της Εκκλησίας. «Υπάρχει κάτι κακό σε αυτό;», δίκαια θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. «Ναι, υπάρχει» αποκρίνομαι με παρρησία. Αφενός, πράγμα καθόλου ασήμαντα, τα ιδρύματα που ανέφερα και πολλά, πολλά ακόμα έχουν μεγάλη ανάγκη των χρημάτων αυτών, ειδικά στις συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης που συναντά κανείς στην Ελλάδα του 2013. Αφετέρου και κατά μείζονα λόγο αποτελεί πρόβλημα μεγίστης σημασίας ότι τα κεφάλαια αυτά νοούνται ως «έξοδα» για όσους τα προσφέρουν και όχι σαν «επενδύσεις». Με άλλα λόγια, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες που ακολουθώντας τη λογική της αγαθοεργίας ενισχύουν τα startups, δεν περιμένουν στην πραγματικότητα τίποτα περισσότερο από λίγη (ή περισσότερη) «καλή δημοσιότητα».  Δυστυχώς όμως το γεγονός αυτό καθιστά το εγχείρημα από την αρχή θνησιγενές και αποτυχημένο.

Εξηγούμαι: Όπως μπορεί να δει κανείς σε ένα εξαιρετικά δημοφιλές ενημερωτικό video που δημοσίευσε το «EBAN – The European Trade Association for Business Angels, Seed Funds and other Early Stage Market Players – www.eban.org»  [μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=1b8YLBFQy44] τα χρήματα είναι το λιγότερο

σημαντικό από όσα προσφέρει ένας επενδυτής πρώιμου σταδίου. Πολύ σημαντικότερα των χρημάτων είναι το δίκτυο επαφών, οι γνωριμίες, η διοικητική τεχνογνωσία και γενικότερα το ισχυρό ενδιαφέρον να «πάει καλά» η επιχείρηση στην οποία έχει επενδύσει τα χρήματά του. Είτε μας αρέσει όμως ή όχι, απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί αυτό είναι η επιλογή του επενδυτή να έχει γίνει με ορθολογικά και όχι με συναισθηματικά κριτήρια, καθότι στον κόσμο των επιχειρήσεων το συναίσθημα είναι με αναγκαίο, δεν είναι όμως – από μόνο του – ικανό.

Ο παράγοντας αυτός έχει ειδικά για την Ελλάδα μια πολύ μεγάλη σημασία σε σχέση με την κινητοποίηση της Διασποράς. Πράγματι, στην ελληνική Διασπορά μπορεί να βρει κανείς πολλούς, πολύ πετυχημένους επιχειρηματίες και επενδυτές. Είναι να απορεί κανείς που μέχρι σήμερα δεν έχουμε μεγάλο αριθμό επιτυχημένων συνεργιών μεταξύ επενδυτών πρώιμου σταδίου από τη Διασπορά και νεοφυών επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Ισχυρίζομαι ότι ένας βασικός λόγος που συμβαίνει αυτό είναι η πρόταξη του συναισθηματικού κινήτρου («να βοηθήσουμε την Ελλάδα») από το ορθολογικό («να δημιουργήσουμε βιώσιμες επιχειρήσεις και να επιτύχουμε καλές αποδόσεις στα κεφάλαιά μας»).

Αφού λοιπόν καλωσορίσουμε ενθέρμως την κινητοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων για την ενίσχυση της νεοφυούς επιχειρηματικότητας, της μοναδικής μορφής επιχειρηματικότητας δηλαδή που μπορεί να δημιουργήσει μαζικά τις ποιοτικές θέσεις εργασίας που χρειάζεται η χώρα, θα πρέπει με τρόπο ξεκάθαρο να τονίσουμε πως τα χρήματα αυτά πρέπει να επενδύονται με καθαρά ορθολογικά κριτήρια ώστε να δημιουργηθούν βιώσιμες επιχειρήσεις και καλές αποδόσεις για τους επενδυτές – οι οποίοι θα φροντίσουν να προσφέρουν «smart money», με άλλα λόγια να βοηθούν τις επιχειρήσεις που επενδύουν με την εμπειρία και το δίκτυο επαφών τους όπως επίσης, φυσικά, και να είναι απαιτητικοί απέναντί τους.

Αν αντίθετα τα startups «καταναλώνουν» χρήματα που ορθά προορίζονταν για δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και άμβλυνσης κοινωνικών ανισοτήτων, τότε η ζημιά θα είναι διπλή: Ούτε τα startups θα επιτύχουν, ούτε τα ιδρύματα τα έχουν τους απαραίτητους πόρους για να λειτουργήσουν.

Μια τελευταία παράμετρος που σίγουρα πρέπει να θιγεί είναι και η εξής: Όσο επιχειρήσεις και ιδιώτες δεν επενδύουν με ορθολογικά κριτήρια στα startups αφήνουν δυστυχώς «χώρο» στους γνωστούς-αγνώστους ειδικούς τους «ιδιωτικοδημοσίου τομέα», οι οποίοι έχουν νέο πεδίο δόξης λαμπρό στην «αξιοποίηση εθνικών και ευρωπαϊκών κονδυλίων για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας». Είναι πραγματικά κρίμα υπό τις παρούσες συνθήκες στην Ελλάδα να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα νέο τομέα διαφθοράς και να έχουμε και στον τομέα των επενδύσεων στα startups τα αποτελέσματα που είχαμε σε πλήθος άλλων κλάδων.

Τι μπορεί να γίνει για να αποφευχθεί αυτό; Είναι απλό: Να λειτουργήσει η αγορά με ορθολογικά και όχι με συναισθηματικά κριτήρια. Όσο υπάρχουν πολλοί και σοβαροί άνθρωποι που ορθολογικά επενδύουν σε νεοφυείς επιχειρήσεις προσδοκώντας να αναπτύσσονται βιώσιμα και να επιτυγχάνουν καλές αποδόσεις στα κεφάλαιά τους, τόσο θα απομακρύνονται οι γνωστοί «αετονύχηδες».

*Ο Δημήτρης Τσίγκος είναι μέλος Δ.Σ. του EBAN – The EuropeanTrade Association for Business Angels, Seed Funds and other Early Stage MarketPlayers. 

Νομοθετώντας για μια τεχνολογική επανάσταση: Μια πρόκληση για την ΕΕ!

Αναδημοσίευση από το ΕΜΕΑ.gr

Ο όρος «distributed dynamic web service composition» πιθανότατα να μην είναι ιδιαίτερα κατανοητός στους περισσότερους από εμάς, δεν παύει όμως να αποτελεί την επιστημονική περιγραφή μιας επερχόμενης επανάστασης στην πληροφορική που θα αλλάξει την καθημερινότητά μας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Η «νοημοσύνη» των υπολογιστών δεν θα είναι πια περιχαρακωμένη στον Η/Υ, το tablet ή το smartphone μας αλλά θα βρίσκεται κυριολεκτικά παντού και οποιαδήποτε στιγμή θα μπορεί να κάνει τη ζωή μας ευκολότερη, επιτρέποντάς μας να επικεντρώνουμε την προσοχή μας στα θέματα που μόνο ο ανθρώπινος νους μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Το τριετές ερευνητικό έργο CHOReOS (www.choreos.eu) που πρόσφατα ολοκληρώθηκε με την υποστήριξη της ΕΕ συνεισέφερε σημαντικά στην περεταίρω ανάπτυξη των τεχνολογιών αυτών, φέρνοντας τες ένα βήμα πιο κοντά στην εμπορική τους αξιοποίηση. Αξίζει να σημειωθεί πως στο CHOReOS, τη διαχείριση του οποίου είχε ο Γαλλικός όμιλος THALES και την επιστημονική ευθύνη ο επίσης Γαλλικός ερευνητικός οργανισμός INRIA, υπήρχε σημαντική ελληνική παρουσία με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και τις επιχειρήσεις MLS και Virtual Trip.

Η πρακτική εφαρμογή του «distributed dynamic web service composition» όπως αναφέρθηκε θα φέρει επαναστατικές αλλαγές τόσο στη βιομηχανία της πληροφορικής όσο, κυρίως, στην καθημερινότητα όλων μας. Για να μπορέσει όμως να γίνει πραγματικότητα η επανάσταση αυτή υπάρχει ανάγκη νομοθετικής μέριμνας, μιας ρύθμισης που θα δημιουργήσει το κατάλληλο έδαφος για τη νέα αυτήν πραγματικότητα.

Εδώ και αιώνες υπάρχουν νομοθετικές ρυθμίσεις που υποχρεώνουν επιχειρήσεις για δημοσιότητα συγκεκριμένων πληροφοριών σχετικές με τις υπηρεσίες που παρέχουν. Επί παραδείγματι θα έχουμε δει στα χωριά μας ότι στα καφενεία υπήρχε στον τοίχο ανηρτημένος τιμοκατάλογος με ότι προσέφεραν οι μικρές αυτές επιχειρήσεις ενώ ομοίως όλα τα εστιατόρια μας δίνουν τιμοκατάλογο μόλις καθίσουμε σε κάποιο τραπέζι τους. Παράλληλα, οι επιχειρήσεις μέχρι πρόσφατα δημοσίευαν υποχρεωτικά σε εφημερίδα τους ισολογισμούς τους, ενώ ακόμα και σήμερα σύνδεσμοι και σωματεία ανακοινώνουν υποχρεωτικά σε εφημερίδα τις γενικές τους συνελεύσεις. Επίσης, αν και ο συγγραφέας το αποφεύγει επιμελών, όσοι συνάνθρωποί μας αποφασίζουν να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου, υποχρεούνται σε δημόσια ανακοίνωση του γεγονότος σε εφημερίδα.

Η ίδια υποχρέωση, με ακριβώς την ίδια φιλοσοφία, επεκτάθηκε στην εποχή του διαδικτύου. Για παράδειγμα οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις υποχρεούνται να έχουν στην ιστοσελίδα τους πληροφορίες για την τιμή της μετοχής τους και παρόμοιες υποχρεώσεις δημοσιότητας πληροφοριών υπάρχει για πλήθος πληροφοριών σε μεγάλη ποικιλία επιχειρήσεων και οργανισμών. Έχει γίνει ήδη λοιπόν ένα βήμα όσον αφορά τη δημοσίευση πληροφοριών στο διαδίκτυο.

Το βήμα όμως αυτό μέχρι σήμερα έχει γίνει μισό και είναι ανεπαρκές. Παράλληλα είναι υποχρέωση του νομοθέτη να το ολοκληρώσει για να δημιουργήσει όπως είπαμε τις κατάλληλες συνθήκες για την επανάσταση του «distributed dynamic web service composition». Ποιο είναι το πρόβλημα; Είναι απλό: Η υποχρέωση δημοσίευσης πληροφοριών στο διαδίκτυο αφορά την ανάγνωσή τους από χρήστες και μόνο αυτό. Αυτό που θα έπρεπε να γίνεται επιπλέον είναι η δημοσίευση των πληροφοριών να γίνεται έτσι ώστε να μπορεί να «διαβαστεί» από άλλα προγράμματα (που χρησιμοποιούν οι χρήστες, π.χ. στο κινητό τους) αλλά και πέραν της ανάγνωσης να υπάρχει η δυνατότητα αλληλεπίδρασης, όπως ερωτήσεων και συναλλαγών.

Με πολύ απλά λόγια, όταν περπατώ από την Ομόνοια προς το Σύνταγμα το κινητό μου τηλέφωνο (οι εφαρμογές που εκείνο φιλοξενεί, για την ακρίβεια) θα πρέπει να γνωρίζουν ποια είναι τα κοντινά μαγαζιά που έχουν cappuccino freddo σε τιμή μικρότερη των 2 € ή που είναι η πλησιέστερη επιχείρηση που έχει κάποιο job opening για προγραμματιστές που γνωρίζουν Java αλλά και σε πόση ώρα θα περάσει το επόμενο μετρό από τον σταθμό πανεπιστήμιο με κατεύθυνση το Ελληνικό. Ιδανικά, εκτός από το να έχω πρόσβαση από το κινητό μου σε όλες αυτές τις πληροφορίες θα πρέπει, όπως είπαμε παραπάνω, να μπορώ να κάνω και συναλλαγές, π.χ. να πάρω το ηλεκτρονικό μου εισιτήριο ή να υποβάλλω το βιογραφικό μου για το job opening.

Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στο παραπάνω σενάριο είναι ότι πολύ σύντομα θα αντιληφθούμε πως δεν χρειάζεται να μείνουμε στο smartphone αλλά οι «υπολογιστές» που χρησιμοποιούμε για τέτοιου είδους αλληλεπιδράσεις θα μπορούν να είναι στο αυτοκίνητο, στο ρολόι ή ακόμα και στα ρούχα μας. Μόλις αρχίζει να εφαρμόζεται η παραπάνω πρακτική, η ζωή μας ποτέ ξανά δεν θα είναι η ίδια και, παρά τα θρυλούμενα, θα είναι πολύ, πολύ καλύτερη. Θα πάψουμε να ανησυχούμε για τα τετριμμένα και θα μπορέσουμε να αφιερώσουμε τον ούτως ή άλλως λίγο χρόνο μας σε εκείνα που πραγματικά έχουν σημασία.

Είναι μεγάλη η ευκαιρία για την Ευρωπαϊκή Ένωση να βρεθεί στην παγκόσμια πρωτοπορία, αφήνοντας πίσω ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία και τους άλλους παίχτες της διεθνούς αγοράς, νομοθετώντας για το «distributed dynamic web service composition». Τεχνικά, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Δεν χρειάζεται παρά να συμφωνηθεί το πρωτόκολλο βάσει του οποίου θα δημοσιεύονται οι πληροφορίες ώστε να είναι κατανοητές από προγράμματα τρίτων κατασκευαστών καθώς και να καθοριστεί πως θα γίνονται οι συναλλαγές και πως θα υπάρξει ένας κοινός «κατάλογος» όλων αυτών των υπηρεσιών. Υπάρχουν ήδη πολλές σχετικές προτάσεις τόσο από το CHOReOS όσο και από άλλα ερευνητικά consortia. Ας επιλεγεί μια και να νομοθετηθεί για όλη την ΕΕ. Είναι απολύτως βέβαιο πως τόσο η βιομηχανία όσο και οι χρήστες θα ανταποκριθούν θετικά και οι – θετικές! – εξελίξεις θα είναι ραγδαίες!

Από το SPD στο ΠαΣοΚ: Μια αντίληψη για τη δημοκρατία δρόμος

Το SPD υπέστη μια μεγάλη ήττα στις Γερμανικές εκλογές. Η Καγκελάριος Μέρκελ πέτυχε μια μεγάλη νίκη, δίχως όμως να κατακτήσει την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Τα δυο μεγάλα κόμματα της Γερμανίας ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για δημιουργία κυβέρνησης συνασπισμού. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν αρκετά και κάποια στιγμή κατέληξαν σε συμφωνία.

Το παραπάνω σκηνικό νομίζω είναι οικείο σε όλους τους Έλληνες τα τελευταία χρόνια με τις πολυκομματικές κυβερνήσεις συνεργασίας. Όχι όμως, υπάρχει μια τεράστια διαφορά! Αν δούμε τα νέα, το SPD θα πάει σε καθολική ψηφοφορία των μελών του για να εγκρίνει την κυβέρνηση συνεργασίας! Γιατί το κάνει αυτό; Διότι απλά θα μετέχει σε μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει πρόγραμμα διαφορετικό από εκείνο με το οποίο το κόμμα κατέβηκε στις εκλογές.

Στην Ελλάδα, το 2009 και το 2012 είχαμε παρόμοιες εμπειρίες. Το ΠαΣοΚ το 2009 κέρδισε με το "λεφτά υπάρχουν". Στη συνέχεια, μπήκε στο μνημόνιο χωρίς εκλογές, χωρίς καθολική ψηφοφορία των μελών του, χωρίς ούτε μια απόφαση της κεντρικής του επιτροπής! Κάποιοι ένιωσαν "μικροί Θεοί" και σήκωσαν το βάρος της σωτηρίας του ελληνικού λαού, όπως εκείνοι την αντιλαμβάνονταν, μόνοι τους.

Ομοίως, η Νέα Δημοκρατία το 2012 κέρδισε με το "Ζάππειο". Κέρδισε για να επαναδιαπραγμετευτεί το μνημόνιο. Τι έκανε; Συνέχισε ακριβώς την ίδια πολιτική. Είδατε εσείς τη Νέα Δημοκρατία να κάνει κάτι αντίστοιχο με το SPD για να εγκρίνουν τα μέλη της την αλλαγή πολιτικής; Έκανε μήπως κάποιο έκτακτο συνέδριο για να νομιμοποιήσει τη ριζική αυτή αλλαγή; Τίποτα.

Ποιο είναι το θλιβερό συμπέρασμα; Στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, δημοκρατία δεν υπάρχει. Οι ηγεσίες των λεγόμενων κομμάτων έχουν μάλλον παρεξηγήσει τη θέση και την εξουσία τους. Νομίζουν πως μπορούν να αποφασίζουν ερήμην των κομμάτων τους και το κάνουν συνεχώς και απροκάλυπτα.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Απλά, η πλήρης απαξίωση των θεσμών και της δημοκρατίας που γενά όλα τα φαινόμενα που βιώνουμε. Τι θα συνέβαινε άραγε αν το 2010 ο Γ.Α. Παπανδρέου πήγαινε σε εκλογές για να πάρει τη λαϊκή εντολή για ένα πρόγραμμα σκληρής δημιοσιονομικής προσαρμογής; Θα εφαρμοζόταν καλύτερα ή όχι; Θα λειτουργούσε η δημοκρατία μας καλύτερα ή όχι; Τα ίδια φυσικά ισχύουν και για τον Α. Σαμαρά του 2012, ίσως και για τον Α. Τσίπρα του μέλλοντος.

Πόση είναι λοιπόν η απόσταση από το SPD έως το ΠαΣοΚ; Πόση είναι η απόσταση από τον Γερμανικό μέχρι τον Νεοελληνικό πολιτικό πολιτισμό; Είναι δυστυχώς μεγάλη η απόσταση, είναι ένας σεβασμός για τη δημοκρατία δρόμος.