Σχετικά με τους κκ. Πολύδωρα και Τραγάκη - Ανοιχτή επιστολή στον Αντώνη Σαμαρά

Ασπρόπυργος,

25 Αυγούστου 2012

Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,

Όπως γνωρίζετε οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας κκ. Πολύδωρας και Τραγάκης με τρόπο ιδιαίτερα προκλητικό, την ώρα που η χώρα μας πληρώνει το λάθος της ανοχής σε μια κακιστοκρατία που κατέχει τους θεσμούς από το 1974 με αποτέλεσμα την οικονομική και όχι μόνο καταστροφή της, προχώρησαν σε διορισμούς συγγενικών τους προσώπων.

Πολύ χειρότερα μάλιστα, όταν το θέμα βγήκε στη δημοσιότητα, αντί να θέσουν τις παραιτήσεις τους στη διάθεσή σας και να ανακαλέσουν, αν γίνεται, τις παραπάνω πράξεις, προέβησαν σε ακόμα πιο προκλητικές δικαιολογίες που σίγουρα θα έχουν τεθεί υπόψιν σας.

Οι συμβολισμοί παίζουν έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην πολιτική και κοινωνικη ζωή όπως σίγουρα πολύ καλά γνωρίζετε, Κύριε Πρωθυπουργέ. Ποιος είναι άραγε ο συμβολισμός τόσο της τέλεσης των παραπάνω πράξεων όσο και της ανοχής τους από το πολιτικό μας σύστημα; Φοβάμαι πως είναι απλά μια επιβεβαίωση της ρήσης ότι "αντιλαμβάνονται το ΚΥΒΕΡΝΩ ως ΔΙΟΡΙΖΩ".

Μια και μόνο θα ήταν η πρέπουσα αντίδρασή σας Κύριε Πρωθυπουργέ, ως ελάχιστη ηθική υποχρέωση έναντι του ηλικιωμένου που είδε τη σύνταξή του να μειώνεται και να μην φθάνει πια ούτε για τα αναγκαία και έναντι του ασθενούς που βλέπει να μην μπορεί να προμηθευτεί φάρμακα και υπηρεσίες για να θεραπευτεί: Η άμεση και αμετάκλητη διαγραφή των κκ. Πολύδωρα και Τραγάκη.

Στην καμπή που βρίσκεται η χώρα μας μόνο ισχυροί συμβολισμοί είναι σε θέση να επανεκκινήσουν την οικονομία και να διατηρήσουν τη συνοχή της κοινωνίας.

Στην πολιτική σας ιστορία επιχειρήσατε να κάνετε την υπέρβαση, όπως χαρακτηριστικά λέγατε. Έχετε μια σπάνια δεύτερη ευκαιρία. Ευχόμενος ολόψυχα αυτήν τη φορά να την κάνετε, αναμένουμε μια πράξη συμβολισμού & δικαιοσύνης.

Με εκτίμηση,

Δημήτρης Γ.Ε. Τσίγκος

Μας δουλεύουν κανονικά! Μέχρι πότε;

Χθες ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς συναντήθηκε με την Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ για να συζητήσουν την οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα μας αλλά και όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ελληνική κοινή γνώμη σίγουρα περίμενε ένα βήμα προς την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, με εντολή για την οποία εξελέγη η κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός μας.

Αρκούσε μια απλή αναζήτηση χθες το βράδυ στο twitter με το επώνυμο του Πρωθυπουργού για να καταλάβει κανείς πως τα πράγματα δεν πήγαν ιδιαίτερα καλά. Μάλλον, δεν πήγαν καθόλου καλά. Γερμανικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Βρετανικά, Αμερικάνικα και άλλα διεθνή μέσα ενημέρωσης έλεγαν "με μια φωνή" πως η Καγκελάριος Μέρκελ "δεν έδωσε τον αέρα που αναζητούσε η ελληνική πλευρά" και συγκεκριμένα είπε πως "λόγια έχουμε ξανακούσει, ήρθε η ώρα να δούμε έργα".

Νομίζω πως είναι τουλάχιστον 3,000,000 οι Έλληνες που έχουν το επίπεδο ψηφιακού αλφαβητισμού που τους επιτρέπει να φτάσουν μόνοι τους στις παραπάνω - αναμφισβήτητα αξιόπιστες - πηγές πληροφόρησης.

Αν παρόλα αυτά κάποιος έκανε το λάθος να επιχειρήσει να πληροφορηθεί από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης στην Αθήνα (ο χαρακτηρισμός "καθεστωτικά" είναι επιεικέστατος για τους ολοκληρωτικού τύπου αυτούς μηχανισμούς), βρισκόταν αντιμέτωπος με μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα! Το ταξίδι πήγε πολύ καλά, αποκαταστάθηκε εμπιστοσύνη με τη Γερμανική πλευρά, θα δοθεί τεχνική βοήθεια και διάφορα τέτοια χαριτωμένα.

Είπαμε να γίνεται προπαγάνδα από τα μιζοκόμματα, εδώ όμως έχει ξεπεραστεί κάθε όριο!

Σε ένα παλιότερο άρθρο μου είχα πει ότι "δεν δέχομαι να αυτοπροσδιορίζομαι ως ηλίθιος". To είχα πει απορρίπτοντας το ψευτοδίλημμα "ναι ή όχι στο μνημόνιο". Φοβάμαι όμως πως η υποκρισία των μιζοκομμάτων έχει φτάσει πια σε τέτοιο επίπεδο που το ερώτημα "αν δεχόμαστε να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ηλίθιοι" τίθεται στην κυριολεξία του.

Δέχεσαι αγαπητέ αναγνώστη να αυτοπροσδιορίζεσαι ως ηλίθιος; Κάνε δυο απλούς ελέγχους:

1) Δες τι γράφουν τα διεθνή μέσα για τη συνάντηση Μέρκελ-Σαμαρά και σύγκρινέ το με το τι γράφουν τα εγχώρια μέσα
2) Δες στο youtube τα video από Ζάππειο-1, Ζάππειο-2, Ζάππειο-3 κλπ, και σύγκρινε τι έλεγε τότε ο τωρινός Πρωθυπουργός με αυτά που λέει τώρα

Δυστυχώς, μας δουλεύουν κανονικά. Ως πότε;

Η λύση παραμένει μια: Άμεση θέση των μιζοκομμάτων ΠαΣοΚ και Νέα Δημοκρατία εκτός νόμου, επιβολή έκτακτης εισφοράς κακοδιοίκησης σε όσους είχαν κυβερνητικές θέσεις από το 1974 μέχρι σήμερα, σχηματισμός κυβέρνησης ειδημόνων με ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση δίνοντας χρόνο σε νέα, υγιή πολιτικά κόμματα να δημιουργηθούν.

Λόγος να ζεις: Ένας καλός άνθρωπος

Δεν ήμουν ποτέ "της εκκλησίας". Δεν είμαι ούτε και τώρα. Συνήθιζα μάλιστα να λέω σε φίλους πως "είμαι άθεος". Είναι σε μένα βλέπετε τόσο απεχθείς οι διάφορες εκκλησιαστικές συμμορίες που λυμαίνονται τον ανθρώπινο φόβο για το θάνατο που με έκαναν εχθρικό απέναντι στην εκκλησία, ίσως και στην έννοια της θρησκείας.

Από τότε όμως που ήρθα αντιμέτωπος με το μη-αναστρέψιμο, προτιμώ να λέω πως είμαι "αγνωστικιστής", χωρίς βέβαια να έχω μελετήσει σε βάθος την επιστημονική έννοια του όρου. Εκφράζει όμως καλά αυτό που νιώθω, αντιγράφοντας από τη Wikipedia μια ρήση του Δραβίνου: "Σκέφτομαι ότι σε γενικές γραμμές (όλο και περισσότερο μάλιστα καθώς γερνάω), αλλά όχι πάντοτε, ο όρος Αγνωστικιστής θα περιέγραφε καλύτερα την πνευματική μου στάση."

Η μητέρα μου αντίθετα ήταν "της εκκλησίας". Πολύ περισσότερο μάλιστα μπορώ να πω ότι είχε βαθιά & ειλικρινή πίστη στο Θεό, στην αυθεντική εκδοχή της, που μάλλον απέχει πολύ από τη σημερινή (και παλιότερη, βεβαίως) πρακτική. Έτσι, κάθε Δεκαπενταύγουστο θα πηγαίναμε οπωσδήποτε στην εκκλησία. Συνήθεια που τηρούσαμε μέχρι και πρόσφατα, τελευταία φορά στις 15 Αυγούστο 2010 στον (πανέμορφο & ιστορικό!) Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου στην Σπλάντζια Χανιών.

Πέρσι δεν μπορέσαμε να πάμε τις συνηθισμένες διακοπές στα Χανιά, ούτε όμως πήγαμε στην εκκλησία στον Ασπρόπυργο. Ο λόγος και για τα δυο ήταν η υγεία του πατέρα μου που, φτάνοντας τότε τα 83, είχε αρχίσει να επιβαρύνεται αρκετά. Ήταν νομίζω η πρώτη φορά όσα χρόνια θυμάμαι που συνέβη αυτό.

Σήμερα το πρωί λοιπόν, χωρίς να το έχω προγραμματίσει, ξύπνησα στις 7:30 και πήγα στην εκκλησία στον Ασπρόπυργο. Τελείωσε κατά τις 9:30 και μετά θέλησα να πάω μια βόλτα στο νεκροταφείο. Στάθηκα για αρκετή ώρα στον τάφο της μητέρας μου και είχα συγκινηθεί. Νόμιζα πως δεν ήταν κανείς άλλος εκεί. Λίγο πίσω μου όμως ήταν ένας γέρος καλυβιώτης, άνω των 80 ετών, αγρότης της περιοχής. Όπως έφευγα σιγά-σιγά μου φώναξε "ε, παλληκάρι" για να πάω προς το μέρος του, με χτύπησε φιλικά στον ώμο και μου έδωσε ένα γλυκό από μερικά που είχε μαζί του (!). Μπόρεσα μόνο να του πω ένα "ευχαριστώ" και έφυγα.

Σε μια στιγμή απόγνωσης είναι που καταλαβαίνεις ότι μια αυθεντικά φιλική χειρονομία, ένας ειλικρινής λόγος παρηγοριάς, αξίζουν περισσότερο από όλο τον πλούτο του κόσμου.

Ο άνθρωπος αυτός ίσως να μην με γνώρισε. Είδε πως ήμουν σε δύσκολη κατάσταση, πολύ στενοχωρημένος, και θέλησε πολύ απλά να με στηρίξει με μια τόσο απλή κίνηση. Τόσο απλή που είναι τόσο σπάνια και για αυτό τόσο μοναδική. Πραγματικά μοναδικό συναίσθημα να λαμβάνεις αγάπη από έναν συνάνθρωπό σου σε απόλυτα ανιδιοτελές πλαίσιο.

Σκεφτόμουν αργότερα πως αυτό είναι που θα μπορούσαμε να πούμε "ένας καλός άνθρωπος". Πραγματικά, ένας λόγος που αξίζει να ζει κανείς. Ένας λόγος να μην σε παρασύρει η τεράστια βαρβαρότητα που βιώνουμε παντού & καθημερνά.. Ένας λόγος να προσπαθήσεις να αντισταθείς και να δημιουργήσεις. Πάνω απ'όλα ένας λόγος να κάνεις ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να παραμείνεις αυθεντικός και ειλικρινής.