To δικαίωμα στη Χαρά της Δημιουργίας για όλη την κοινωνία

Δεν είναι λίγοι αυτοί που προωθούν - νομίζουν - την επιχειρηματικότητα μιλώντας για τον "Έλληνα Steve Jobs" ή την "Ελληνική Google". Πρόκειται για μια, στην καλύτερη περίπτωση, αντίληψη επαρχιωτισμού που μόνο την ουσία των πραγμάτων δεν βλέπει.

Όχι, δεν μας ενδιαφέρει να γίνουμε η "Ανατολική Γερμανία" της επιχειρηματικότητας. Δεν θέλουμε να έχουμε - νομοτελειακά προσωρινούς - αστέρες. Θέλουμε αντίθετα η επιχειρηματικότητα να είναι μια μαζική, καθολική επιλογή για όλη την κοινωνία. Θέλουμε εκατομμύρια Έλληνες να νιώσουν τη χαρά της δημιουργίας. Είναι κάτι για πολλούς, δυνητικά για όλους, όχι για μια μικρή ελίτ.

Με πολύ μεγάλη χαρά μίλησα σήμερα για τα θέματα αυτά στην εξαιρετική εκδήλωση της Μονάδας Καινοτομίας & Επιχειρηματικότητας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ιδιαίτερα θέλω να δώσω έμφαση στο τέλος της παρουσίασης: Όχι, η επιχειρηματικότητα δεν αφορά (μόνο) το "να κάνεις εταιρεία". Αντίθετα, η επιχειρηματικότητα είναι στάση ζωής, η οποία ολοκληρώνεται με τη διασφάλιση της συνέχειας, της μεταλαμπάδευσης της δημιουργικότητας στην επόμενη γενιά.

Τελικά, μιλάμε για την ευτυχία.

MKE AUEB

View more presentations from Dimitris Tsigos

Ποιους συμφέρει η επιστροφή στην δραχμή

Έχουμε αναρωτηθεί ποιους όντως συμφέρει άραγε η επιστροφή στην δραχμή;

Είναι αλήθεια ότι γυρνώντας στην αγαπημένη μας δραχμούλα θα μπορέσουμε να υποτιμήσουμε το νόμισμά μας και ξαφνικά δεν θα προλαβαίνουμε να κάνουμε εξαγωγές ή μήπως η παραγωγική βάση της χώρας είναι εντελώς αποδιαρθρωμένη και όσο κι αν ρίξουμε τα κόστη, δεν υπάρχει προϊόν να εξαχθεί;

Αν αναζητήσουμε τον ορθό λόγο θα δούμε ότι η επιστροφή στη δραχμή συμφέρει κύρια δυο ομάδες:

Α) Το μεγάλο κεφάλαιο που τώρα έχει ευρώ στην Ελβετία ή σε άλλους φορολογικούς παραδείσους ανά τον κόσμο. Αμέσως μετά την υποτίμηση (ή τις διαδοχικές υποτιμήσεις, για να είμαστε ακριβείς), το μεγάλο αυτό κεφάλαιο θα μπορέσει να αποκτήσει την κυριότητα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας έναντι εξευτελιστικού τιμήματος.

Β) Την κακιστοκρατία, το ένοχο πολιτικό-οικονομικό σύστημα, που τυπώνοντας δραχμές θα συνεχίζει να εξαγοράζει συνειδήσεις (ενώ είναι πια προφανές ότι με το ευρώ δυσκολεύεται πολύ - για 'εξωτερικούς' με το σύστημα λόγους).

Εκτίμησή μου είναι πως τι γκρίζο "ιδιωτικοδημόσιο", η ένοχη οικονομικο-πολιτική (τρόπος του λέγειν "πολιτική") συμμαχία, δεν θα σταματήσουν αν δεν μας βγάλουν από το ευρώ.

Μοναδική λύση όπως πολλές φορές είπα, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία.

Έχει σημάνει η ώρα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας

Η λύση, η μοναδική βιώσιμη λύση, η μοναδική δημοκρατική λύση, είναι η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία με μια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη από όλους τους Ευρωπαίους Πολίτες.

Σκεφθείτε το.

Δεν σας κάνει εντύπωση που κανείς από το ένοχο πολιτικό προσωπικό δεν ανοίγει αυτήν τη συζήτηση; Που κανείς δεν την ανοίγει ούτε στις ένοχες ολιγαρχίες που κυβερνούν Γερμανία και Γαλλία, ονειρευόμενες να ηγεμονεύουν των Ευρωπαίων; Ούτε το ΔΝΤ, ούτε οι ΗΠΑ κανείς.


Αυτήν την στιγμή, εδώ και κάποια χρόνια για την ακρίβεια, η Ευρώπη (άρα και εμείς) είναι *συνειδητά* σε γκρίζα ζώνη. Θέλει να είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Και "εθνική ανεξαρτησία" και "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση".

Αναποφασιστικότητα δηλαδή. Διστακτικότητα να γίνει το "δέον γενέσθαι".

Αποτέλεσμα; Το χάος που όλοι βιώνουμε.


Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία είναι η μόνη λύση. Η ισχύς εν τη ενώσει. Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, είναι ευρωπαϊκό.

Έχει σημάνει η ώρα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας.