Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Ενστάσεις της Greeklug στην πρόταση για το ΕΘΕΠΕ

Μια πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση στις ενστάσεις της Greeklug σχετικά με την ίδρυση του ΕΘΕΠΕ είναι το παρακάτω κείμενο του συναδέλφου Χάρη Γεωργίου, το οποίο και αναδημοσιεύω αυτούσιο:

Δυστυχώς δεν μπορώ να απαντήσω εδώ με την έκταση που πρέπει. Το ζήτημα είναι πολύ πιο σοβαρό και σημαντικό από το "συντεχνιακό" που παρουσιάζεται στην επιστολή της Greeklug.

Καλά τα παραδείγματα του Bill Gates (Microsoft) και του Steve Jobs (Apple), αλλά και οι δύο αφορούν σε «κλειστό» λογισμικό, αμιγώς εμπορικό, με πολύ ισχυρά μονοπώλια στην αγορά λογισμικού και πάμπολες καταδίκες για παραβίαση των κανόνων περί ελεύθερου εμπορίου (Microsoft). Αντίθετα, το Linux, το πιο επιτυχημένο ίσως λογισμικό τύπου ΕΛ/ΛΑΚ και ένα από τα καλύτερα λειτουργικά συστήματα παγκοσμίως, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε (αρχικά) από τον Linus Torvalds, πτυχιούχος Computer Science. Παρόλα αυτά, έργα όπως το Ubuntu, το Firefox, το OpenOffice, το OLPC, η UML, η XML, τα protocol RFCs, αποτελούν το τελικό αποτέλεσμα μιας πολύ μεγάλης αλυσίδας θεωρητικών, σχεδιαστικών και πρακτικών επιλογών, και όχι τον αυτοσκοπό ή το αποκλειστικό αντικείμενο της Πληροφορικής.

Η Πληροφορική δεν είναι πλέον μια συλλογή τεχνικών γνώσεων ή μια επιλεκτική εφαρμογή θεωριών από άλλες επιστήμες (π.χ. Φυσική ή Μαθηματικά). Αποτελεί εδώ και δεκαετίες διακριτή επιστήμη, το ίδιο σημαντική με όλες τις άλλες, και μάλιστα όλο και πιο κρίσιμη σε πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μας. Μπορεί κάποτε η εσφαλμένη λειτουργία ενός προγράμματος Η/Υ να μην σήμαινε τίποτα, όμως σήμερα μπορεί να σημαίνει ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα με νεκρούς. Άρα, πρέπει να αντιμετωπίζεται το ίδιο σοβαρά και υπεύθυνα όπως κάθε τέτοιο επάγγελμα, με όλες τις σχετικές νομικές και άλλες διασφαλίσεις, και όχι απλά σαν χόμπι, εμπειρική «δεξιότητα» ή «τέχνη».

Καλώς ή κακώς, ο καλύτερος τρόπος να εκπαιδεύσουμε ανθρώπους και να διασφαλίσουμε ως ένα βαθμό αυτή ακριβώς την «καταλληλότητα» είναι τα Πανεπιστήμια. Δεν έχουμε καλύτερο μέσο από αυτό. Οποιαδήποτε άλλη μέθοδος εκπαίδευσης, προσωπικής εμπειρίας ή κατάρτισης σε τεχνολογικό (και μόνο) επίπεδο, αφορά σε μέρος και όχι στο σύνολο της απαραίτητης γνώσης. Το ίδιο ισχύει για κάθε γιατρό, κάθε δικηγόρο, κάθε μηχανικό, κάθε ανθρώπου που έχει αφιερώσει χρόνια ολόκληρα για να μάθει την αντίστοιχη «μεθοδολογία» του κλάδου του, ώστε να μπορεί να παρέχει αυτό που ονομάζεται «αξιόπιστα προβλέψιμο αποτέλεσμα (reliably predictable result) ή απλά «επιστημονική κατάρτιση».

Σίγουρα η δημιουργία ενός επιμελητηρίου Πληροφορικής δεν μπορεί να γίνει ανεξάρτητα από τα αντίστοιχα πτυχία τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελέσει παράλογη εξαίρεση σε σχέση με κάθε άλλο επαγγελματικό κλάδο, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως. Από την άλλη, ακριβώς επειδή η Πληροφορική έχει ένα σημαντικό τεχνολογικό άξονα μέσα σε αυτή, οι μη-τυπικές (μη-Πανεπιστημιακές) γνώσεις αποτελούν σημαντικό παράγοντα και άνθρωποι που διαθέτουν μόνο τέτοιες σαφώς και δεν αποτελούν ξένο σώμα για ένα μελλοντικό επιμελητήριο Πληροφορικής. Αλλά αυτό θα πρέπει αναγκαστικά να μελετηθεί αργότερα, σε επίπεδο καταστατικού και διαδικασιών.

θα μπορούσα να απαντήσω με ένα απλό παράδειγμα, χωρίς τον παραπάνω σχολιασμό, είναι το εξής απλό: και στο ψάρεμα, υπάρχουν αυτοί που το κάνουν από χόμπι ή μεράκι και οι αυτοί που το κάνουν ως επάγγελμα. Κανείς δεν απαγορεύει το ψάρεμα στους χομπίστες. Αλλά όταν πας να το κάνεις επάγγελμα, χρειάζεται να -αποδείξεις- ότι δεν κοροϊδεύεις κανέναν και ότι μπορείς να το κάνεις με ασφάλεια και υπευθυνότητα, γιατί αλλιώς δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα και κίνδυνοι για πολλούς άλλους (περιβαλλοντικοί, εργασιακοί, διατροφικοί, οικονομικοί, φορολογικοί). Αυτή ακριβώς είναι η έννοια της διαφοράς μεταξύ ερασιτεχνικής και επαγγελματικής «άδειας ψαρέματος», κάθε μια από τις οποίες συνοδεύεται από πολύ διαφορετικά δικαιώματα και υποχρεώσεις, σε νομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Πρέπει όλοι να δούμε το πρόβλημα ψύχραιμα και λογικά, με στόχο πάντα τη θεσμοθέτηση και τη σωστή οργάνωση του κλάδου της Πληροφορικής στην Ελλάδα για τις επόμενες δεκαετίες. Φυσικά και δεν πρέπει κάποιοι άνθρωποι να χάσουν τη δουλειά τους απλά και μόνο επειδή δεν έχουν πτυχίο Πληροφορικής. Αλλά από την άλλη, είναι επιτέλους καιρός να σταματήσουμε να δεχόμαστε αστρολόγους και «μάγους του χωριού» ως καθ' όλα νόμιμους επαγγελματίες στο ίδιο ακριβώς αντικείμενο. Είναι καιρός να σοβαρευτούμε και να πούμε να πράγματα ως έχουν, για το καλό πρωτίστως του ίδιου του κλάδου, βλέποντας μάλιστα μερικές δεκαετίες μπροστά.

________________________________

Harris Georgiou - IS/IT Engineer (MSc,PhD)
mailto:xgeorgio@middle-earth.gr
http://xg.middle-earth.gr

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Η Νέα Επιχειρηματικότητα στην Πόλη και την Ύπαιθρο

Στις 17 Δεκεμβρίου 2009 το Παράρτημα Βορείου Αιγαίου της ΕΠΕ είχε κάνει μια εξαιρετικά πετυχημένη εκδήλωση με θέμα "Οι ΤΠΕ σαν Μοχλός Ανάπτυξης της Οικονομίας".

Παρακάτω είναι η παρουσίαση που έκανα εκπροσωπώντας την ΕΠΕ και την ΟΕΣΥΝΕ με τίτλο "Οι ΤΠΕ για την Νέα Επιχειρηματικότητα στην Πόλη και την Ύπαιθρο".

Για όσους πιστεύουν πως υπάρχει Ελλάδα, υπάρχει ανάπτυξη και δημιουργία και πέρα από την πλατεία Κολωνακίου, νομίζω πως οι σκέψεις αυτές θα φανούν ενδιαφέρουσες.

H παρουσίασή μου στο "Strategies and Tools for e-Startups" του ALBA Alumni

Είχα τη μεγάλη χαρά να είμαι σήμερα ομιλητής στο σεμινάριο του ALBA Alumni με θέμα "Strategies and Tools for e-Startups", μαζί με άλλους εκλεκτούς ομιλητές από το Ricardo.gr, το E-Shop.gr και την Driin.eu.

Παρακάτω είναι η παρουσίασή μου, με χαρά αναμένω σχόλια & παρατηρήσεις

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Βρώμα και δυσωδία αναβλύζουν οι άσπρες φόρμες

Πρόσφατα μιλούσα με έναν λογιστή φίλο μου ο οποίος μου περιέγραφε την περίπτωση ενός μεγαλογιατρού ο οποίος για κάποιο λόγο αναγκάστηκε να δηλώσει ένα σημαντικό τμήμα του ετήσιού του εισοδήματος για το 2008, με αποτέλεσμα αυτό να ξεπεράσει τις 500.000 € - σε αντίθεση με περίπου 30.000 € το 2007 και παρόμοια ποσά τα προηγούμενα έτη.

Μιλάμε για έναν γνωστό γιατρό, διευθυντή κλινικής σε ιδιωτικό νοσοκομείο και ιδιοκτήτη ιατρείου στην Αθήνα. Σύμφωνα με υπολογισμούς του φίλου μου το αληθινό ετήσιό του εισόδημα πιθανότατα απαιτεί ένα επταψήφιο ποσό για να αναπαρασταθεί.

Όλοι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς, φοβόμαστε τον θάνατο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανθρώπινο.

Στα τέλη του 20ου και τις αρχές του 21ου αιώνα, ο φόβος αυτός - ό,τι πιο απόκρυφο στην ανθρώπινη ύπαρξη θα μπορούσε να πει κανείς, αποτέλεσε και αποτελεί παράγονται αισχρού πλουτισμού για μια μερίδα συνανθρώπων μας.

Πόσοι είναι αυτοί που άκουσαν ιατρό δημοσίου νοσοκομείου να λέει "η αμοιβή μου για την εγχείρηση είναι τόση". Είναι τόσοι πολλοί, που πλέον δεν εκπλήσσονται όταν ακούν τον "γιατρό" να εκβιάζει για τη μίζα ώστε να κάνει τη δουλειά του -για την οποία φυσικά πληρώνεται- αλλά όταν δεν το κάνει.

Πρόκειται για αίσχος του ιατρικού κόσμου.

Καθώς έκλεισα τον Δεκέμβρη τα 32 μου χρόνια, τυχαίνει πολλοί φίλοι μου το διάστημα αυτό να βιώνουν τη μεγάλη ευτυχία της οικογένειας. Στη φάση της εγκυμοσύνης και της αναμονής του νέου μέλους της οικογένειας, σε όλους έχει συμβεί το ακόλουθο: Ο γυναικολόγος - μαιευτήρας θέτει το ερώτημα "σε τι κατηγορία δωματίου θα διαμείνει στο μαιευτήριο η εγκυμονούσα, μέλλουσα μητέρα;". Το ερώτημα αυτό ακολουθεί η ενημέρωση ότι η "αμοιβή" του μαιευτήρα είναι ισόποση με το κόστος του δωματίου.

Προφανώς, η γέννηση ενός μωρού με μητέρα μονόκλινου δωματίου είναι πολύ, πολύ δυσκολότερη & επίπονη από εκείνη μητέρας τετράκλινου.

Δυσκολεύομαι να βρω τις κατάλληλες εκφράσεις για να περιγράψω τη διαμορφωθείσα κατάσταση στον κλάδο της υγείας και πάνω απ' όλα τη συμπεριφορά των ίδιων των γιατρών. Οι έχοντες δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη μετατράπηκαν σε πωλητές των φαρμακευτικών εταιρειών και σε χειρίστου είδους εκβιαστές.

Καμία δικαιολογία για τους εμπόρους του φόβου του θανάτου.

Το θέμα είναι ταμπού. Το συζητάμε όλοι μα όταν έρθει η στιγμή θα "σκεφτούμε τον άνθρωπό μας" και θα βάλουμε το χέρι στην τσέπη. Είναι εκατοντάδες οι ιστορίες που ακούμε για συνανθρώπους μας που αντιστάθηκαν και για τη θλιβερή κατάληξη, στις περισσότερες περιπτώσεις, των περιστατικών τους.

Ήρθε η ώρα να αλλάξουν τα πράγματα.

Ο αισχρός πλουτισμός και ο κοινωνικός εκβιασμός της μεγάλης πλειοψηφίας των γιατρών δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ήρθε η ώρα η κοινωνία να αντιδράσει. Ναι, υπάρχουν γιατροί που δεν είναι επίορκοι, αποτελούν όμως μια μικρή μειοψηφία. Οι περισσότεροι που δεν χρηματίζονται, κυρίως οι νέοι γιατροί που περιμένουν να "ανεβούν", ονειρεύονται να αρχίσουν να το κάνουν. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Υπάρχει άραγε Ιατρικός Σύλλογος;

Αναρωτιόμαστε όλοι τι κάνει ο Ιατρικός Σύλλογος. Η απάντηση δυστυχώς είναι "τίποτα". Όσοι δεν το πιστεύετε, προσπαθήστε να μάθετε πόσες καταγγελίες χρηματισμού γιατρών έχουν γίνει και αντίστοιχα πόσες άδειες ασκήσεως επαγγέλματος έχουν καταργηθεί. Δυστυχώς, είναι ελάχιστες.

Να τελειώνουμε με τους εμπόρους του φόβου του θανάτου.

Οι νέοι δεν πρέπει να υποκύψουμε. Να καταγγείλουμε τους αισχρούς εκβιαστές, να τους οδηγήσουμε υπόλογους στη δικαιοσύνη. Οι έμποροι του φόβου του θανάτου να οδηγηθούν στο χώρο που τους πρέπει: Στα κελιά των φυλακών. Ελπίζω να ξεκινήσουν οι σχετικές ενέργειες σύντομα, να σπάσει ο φαύλος κύκλος του εκβιασμού. Είναι καθήκον όλων μας.

Η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας υψηλής ποιότητας για όλο τον πληθυσμό είναι στόχος κεντρικής σημασίας για την κοινωνία μας. Οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του ιατρικού κόσμου αποτελούν το υψηλότερο εμπόδιο. Ήρθε η ώρα να το ξεπεράσουμε. Θα είναι ένα βήμα προόδου και πολιτισμού.

Ως τη Νίκη, Πάντοτε, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Αγαπημένε Δάσκαλε Μιχάλη Χαραλαμπίδη, Ήταν Ιούνιος του 1996, διάβαζα μαθηματικά για τις πανελλήνιες εξετάσεις της επόμενης μέρας. Στιγμή ιερ...