Mια ευχή και μια σκέψη για το νέο έτος

To 2020 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά σε πολλά επίπεδα, μα πρώτα και κύρια σε εκείνο της ανθρώπινης υπόστασής μας. Το μέτρο της κοινωνικής αποστασιοποίησης, αν και αναγκαίο, έχει αναμφίβολα μια απάνθρωπη πτυχή, ενώ ο φόβος, μήτρα όλων των αρνητικών συναισθημάτων και ενεργειών, κυριάρχησε τόσο στην ιδιωτική όσο και στη δημόσια σφαίρα. Στο πλαίσιο αυτό, μόνο μια ευχή θα ήθελα να στείλω σε όλον τον κόσμο:

Μέσα στο έτος 2021 να κάνουμε όλοι ότι περνά από το χέρι μας ώστε να έρθουμε όσο πιο κοντά γίνεται στην ανθρώπινη διάστασή μας.

Μαζί με την ευχή αυτή, επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας και την εξής σκέψη: Η πανδημία του νέου κορωνοϊού το 2020, όπως βεβαίως και ο "πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας" τα προηγούμενα χρόνια, ανάγκασαν τους λαούς του λεγόμενου δυτικού κόσμου να κάνουν πρωτόγνωρες παραχωρήσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ιδιωτικότητας, της ελευθερίας λόγου και μετακίνησης, ακόμα και των ίδιων των συνταγματικά κατοχυρωμένων δημοκρατικών μας δικαιωμάτων.

Όλα αυτά σε μεγάλο βαθμό τα κάναμε εθελοντικά, ή τουλάχιστον έτσι νομίσαμε αφού δεν νομίζω πως μας δόθηκε και άλλη ρεαλιστική επιλογή. Δεν θα ήταν τόσο μεγάλο το πρόβλημα, εάν υπήρχε μια διάχυτη και ισχυρή εμπιστοσύνη στους θεσμούς που νομιμοποιούν τις εν λόγω αποφάσεις και πολιτικές. Υπάρχει όμως; Φοβάμαι πως όχι, δεν υπάρχει. Η κατάσταση περιπλέκεται ιδιαίτερα όταν μαζί με τα λογικά αυτά ερωτήματα παρατηρεί κανείς μια αδιανόητη έξαρση αστυνομικής βίας, από τις ΗΠΑ μέχρι και τη Γαλλία (και με την ελληνική αστυνομία να κάνει ότι μπορεί για να τους μοιάσει...), εγείροντας εύλογα το διαχρονικό ερώτημα που ο Κ. Καραμανλής ο Α' είχε διατυπώσει τη δεκαετία του '60 με την γνωστή φράση: ''Ποιος τελικά κυβερνά αυτόν τον τόπο;".

Έχει έρθει λοιπόν νομίζω η ώρα να αναρωτηθούμε όλοι μας πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τη δημοκρατία μας και πώς να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Είναι καθήκον και υποχρέωση όλων μας να εργαστούμε σε αυτές τις κατευθύνσεις, τόσο για την κοινωνία σήμερα όσο και για εκείνη που θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Η γνώμη μου είναι πως ο δρόμος προς την κατεύθυνση αυτή ξεκινά από την ανάκτηση της ίδιας της ιδιότητας του πολίτη με την αυθεντική έννοια του όρου και με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν, καθώς φοβάμαι πως εδώ και πολλά χρόνια έχουμε περιοριστεί στον ρόλο του ψηφοφόρου.

Το καλύτερο δώρο Χριστουγέννων

Αυτά τα Χριστούγεννα έχετε τη δυνατότητα να κάνετε το καλύτερο δώρο τόσο στα αγαπημένα σας πρόσωπα όσο και στις γενιές που θα ακολουθήσουν: Μπορείτε να βοηθήσετε στην αληθινή ένωση της Ευρώπης. Με τον τρόπο αυτό μάλιστα, θα ανταποκριθείτε με τον πιο δημιουργικό τρόπο στο αίτημα των προηγούμενων γενιών, που έζησαν την φρίκη του εθνικισμού και του διχασμού στην ήπειρό μας, ιδεολογίες και πολιτικές που δεν έφεραν παρά μόνο καταστροφή και θάνατο.

Τον περασμένο Απρίλιο, μέσα στο πρώτο κύμα της πανδημίας και βλέποντας μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία, να μην μπορούν να προστατέψουν τους πολίτες τους από μια σχεδόν υπαρξιακή κρίση, εντυπωσιάστηκα από την παντελή απουσία συντονισμού και αλληλεγγύης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολύ χειρότερα δε, που στον τομέα της υγείας και της πρόνοιας στην Ένωσή μας, με λιγότερο από το 7% του παγκοσμίου πληθυσμού, αναλογεί περισσότερο από το 50% της σχετικής παγκόσμια δαπάνσης. Η πανδημία του κορωνοϊού ήταν μια μεγάλη ήττα της Ευρώπης. Μπροστά στη διαπίστωση αυτή, σαν ένα υπερήφανο μέλος της γενιάς του Erasmus, ένιωσα την ανάγκη να κάνω κάτι και έτσι μαζί με άλλους φίλους από όλη την Ευρώπη ξεκινήσαμε το Movimento Insieme, ένα πανευρωπαϊκό λαϊκό κίνημα με έναν μοναδικό σκοπό: Την άμεση δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδιακής Ένωσης όπως εκείνη περιγράφεται στο Μανιφέστο της Ρώμης, μια δικήρυξη του 2017 για την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδιακή Ένωση, της οποίας είχα τη μεγάλη τιμή να είμαι ένας εκ των συγγραφέων.

Eίναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι συνειδητοποιήσαμε το εξής: Ανεξάρτητα του πόσο φιλευρωπαϊκές ή όχι είναι οι ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών, εν τέλει δεν θα προχωρήσουν ποτέ μόνες τους στη δημιουργία της ομοσπονδίας, πολύ απλά διότι δεν θέλουν να χάσουν την εξουσία τους. Είναι οι λαοί της Ευρώπης, εσείς κι εγώ, που πρέπει να τους αναγκάσουμε να το κάνουν. Μπορείτε κι εσύ λοιπόν σήμερα, να δηλώσετε την υποστήριξή σας στην προσπάθεια αυτή και με τον τρόπο αυτό να βοηθήσετε στη δημιουργία μιας υπερδύναμης δημοκρατίας, ειρήνης, ισότητας, δικαιοσύνης και ανθρωπισμού, πράγμα που δεν θα ωφελήσει μόνο την Ευρώπη αλλά ολόκληρο τον κόσμο. Χωρίς αμφιβολία, είναι το πιο ουσιαστικό δώρο που μπορεί κανείς να κάνει σήμερα!

​
Μπορείτε να εγγραφείτε εδώ στο Movimento Insieme.

Για τη φύλαξη των πανεπιστημίων (με αφορμή το εμετικό πανό)

Εμβρόντητος ο ελληνικός λαός είδε χθες ένα πανό με υβριστικά συνθήματα εναντίον του Δημάρχου Αθηναίων και του δολοφονημένου πατέρα του. Υποτίθεται πως αναρτήθηκε σε κάποιο πανεπιστήμιο από μέλη της "αντιεξουσιαστικής κοινότητας".

Το πανό αυτό ήταν τόσο χυδαίο, αρρωστημένο, αισχρό και βλακώδες που αναμφίβολα δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει ότι δεν ήταν προβοκάτσια. Ήρθε, βλέπετε, σε μια πολύ βολική στιγμή όπου αναπτύσσεται η φοιτητική αντίσταση στο αδιανόητα αισχρό νομοσχέδιο για το αστυνομοκρατούμενο πανεπιστήμιο. Όπως, ας μην κρυβόμαστε, ομοίως πολύ βολική στιγμή είχε γίνει και η επίθεση στον Πρύτανη του Ο.Π.Α., στην οποία με εκπληκτικά αντανακλαστικά αντέδρασε το ακροδεξιό δίδυμο των υπουργείων "παιδείας" και "προστασίας του πολίτη", δημοσιεύοντας μέσα σε λίγες ώρες μια αναλυτικότατη πρόταση για την 'πανεπιστημιακή αστυνομία'. Τι να πει κανείς, διαβολικές συμπτώσεις.

Κατά την γνώμη μου είναι αδαείς όσοι νομίζουν πως υπάρχει «γενικευμένο θέμα ανομίας» στα πανεπιστήμια — στο 95% των περιπτώσεων δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και εκεί που υπάρχει κατά κανόνα τροφοδοτείται από μια υπόγεια σχέση καθηγητών με συγκεκριμένες κομματικές παρατάξεις. Είναι τα πρώην δυο "κόμματα εξουσίας" ("ΠαΣοΚ" & "Νέα Δημοκρατία"), αυτές οι κάστες που ο μεγάλος διανοητής Μιχάλης Χαραλαμπίδης ονόμασε "μιζοκόμματα", τα οποία εξέθρεψαν το αυγό του φιδιού στο ελληνικό πανεπιστήμιο: Στρέβλωσαν όσο δεν πάει τη συνδιοίκηση και οδήγησαν επίορκους καθηγητές να συναλλάσσονται με αγοραίους όρους με τους 'εκπροσώπους των παρατάξεων'. Παρατάξεις που κατάντησαν να μην κάνουν τίποτα άλλο από πάρτι στη νυχτερινή Αθήνα, εκδρομές στη Μύκονο και να ζητούν πιο εύκολα θέματα στις εξεταστικές.

Ας ειπωθεί μια αλήθεια: Το (μιζο)κόμμα της Νέας Δημοκρατίας πρωτοστάτησε στον εκφυλισμό της φοιτητικής συλλογικότητας. Η εικόνα αδιανόητης παρακμής της ''φοιτητικής παράταξης'' ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη όποιου έχει περάσει από το ελληνικό πανεπιστήμιο - ιδιαίτερα δε, από τα πανεπιστήμια που τώρα λέγεται πως "υπάρχει πρόβλημα ανομίας". Το πρόβλημα αυτό έχει σφραγίδα κατασκευαστή με την επωνυμία ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.

Εννοείται πως φύλαξη στα πανεπιστήμια βεβαίως και χρειάζεται. Ουδείς είπε πως το πανεπιστήμιο είναι ξέφραγο αμπέλι. Ανοιχτό είναι, όχι ξέφραγο. Η ίδια η φοιτητική κοινότητα ζητά την ασφαλειά της απέναντι σε τρίτους που παρεισφρέουν μέσα στο πανεπιστήμιο (είναι γνωστό ποιοι έστελναν 'φουσκωτούς' στις γενικές συνελεύσεις της Νομικής Αθηνών τα πρώτα χρόνια μετά το 2000 - hint: Όχι, δεν ήταν ούτε οι αριστεροί, ούτε οι αναρχικοί). Η ομάδα φύλαξης αυτή βεβαίως είναι αδιανόητο να βρίσκεται υπό την επίβλεψη της ΕΛΑΣ. Πάλι καλά που δεν προτάθηκε και μια "Φοιτητική ΕΣΑ"! (Αλλά ας μην βάζω ιδέες στον κ. Βορίδη).  Η φύλαξη πρέπει να γίνεται από ανεξάρτητο σώμα που ανήκει στα πανεπιστήμια (ιδανικά) ή στο υπουργείο παιδείας και σε κάθε περίπτωση έχει νομιμοποίηση από την πανεπιστημιακή κοινότητα, συμπεριλαμβανομένων των φοιτητών. 

Κάποια στην κυβέρνηση φαίνεται πως οραματίζονται το ελληνικό πανεπιστήμιο ως ένα πεδίο εφαρμογής του δόγματος "νόμος και τάξη". Η απειλή βίας όμως θα φέρει περισσότερη βία και αυτό θα κάνει ζημιά στα πανεπιστήμια. Ας μην ξεχνάμε όμως πως οι κυβερνώντες δεν έχουν κανέναν ηθικό & συναισθηματικό δεσμό με τα πανεπιστήμια της χώρας, όποτε είναι πολύ βολικό και ψηφοθηρικά αποδοτικό να τα βλέπουν απλώς ως ένα ακόμα πεδίο εφαρμογής των ακροδεξιών δογμάτων τους.

Κλείνω με μια καθόλου άσχετη ερώτηση: Θα μας πει κανείς πόσοι (σε αριθμό και ποσοστό) εκ των μελών της 1ης κυβερνήσεως της Αυτού Μεγαλειότητος Μητσοτάκη του Β' (Ιούλιος 2019) ήταν απόφοιτοι του Κολλεγίου Αθηνών;