Το Ισραήλ και η απόλυτη ανάγκη του εθνικού μας branding

Ο Πρόεδρος του Ισραήλ είπε χθες, Δευτέρα 29/1/2018, κατά την επίσκεψη του στην Αθήνα:

“Κάθε 8 ώρες γεννιέται στο Ισραήλ μια start up επιχείρηση και οι ιδρυτές της θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο. Είναι κάτι που μας κάνει υπερήφανους.”

Το ενδιαφέρον δεν είναι στο ίδιο το στατιστικό, το οποίο εκτός των άλλων είναι θεμελιωδώς λάθος (ο Daniel Isenberg, εκ των δημιουργών του "Ισραηλινού θαύματος", έχει αποδείξει ότι ο μεγάλος αριθμός startups είναι γενικά αρνητικός δείκτης, αυτό που μετράει είναι ο αριθμός των scale-ups), αλλά στην απόλυτη συνέπεια με την οποία ο Πρώτος Πολίτης μιας χώρας εξυπηρετεί την εθνική στρατηγική branding που οι ειδικοί έχουν επιλέξει (“startup nation”).

Να προσέξουμε λοιπόν τον επαρχιωτισμό μας. Σκοπός δεν είναι να αρχίσουμε να μετράμε κι εμείς τα start-ups που δημιουργούνται για να γίνουμε το "Ισραήλ των Βαλκανίων". Σκοπός είναι να επιλέξουμε ένα ξεκάθαρο εθνικό branding, να επικοινωνηθεί και να εξηγηθεί σε όλους τους φορείς (από τον ΠτΔ και τον ΠΘ μέχρι τους πρέσβεις και του ΟΕΥ) ώστε να μπορέσουν να την υπηρετήσουν.

To παραπάνω ακριβώς προσπαθούμε να κάνουμε στην Starttech Ventures με τις μικρές μας δυνάμεις. Στην κατεύθυνση αυτή επίσης  - και μάλιστα αποκλειστικά σε αυτήν - έχω προτείνει να κινηθούν όλοι οι φορείς και οι ενώσεις, όπως πχ έχω προτείνει στον ΣΕΚΕΕ, όπου έχω την τιμή να είμαι μέλος ΔΣ.

Εθνικό branding λοιπόν. Σε αυτό να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ισραήλ.

Dominique, Σιγάλας και Ευρωπαϊκά scale ups

Διάβαζα σήμερα πως η Google θα κάνει μια μεγάλη επένδυση στην Πορτογαλία και ότι οι φίλοι Πορτογάλοι πανηγύριζαν δεόντως, με δηλώσεις του ίδιου τους του Πρωθυπουργού, τα σχετικά νέα. Θυμήθηκα ότι το 1995, όταν o μπασκετικός Παναθηναϊκός ανακοίνωνε πως θα "φέρει" στην Ελλάδα τον Dominique Wilkins ο 'ξανθός' απαντούσε από την πλευρά του Ολυμπιακού, με αρκετή δόση ειρωνίας, λέγοντας ότι 'κάποιοι φέρνουν παίχτες από το ΝΒΑ και κάποιοι άλλοι στέλνουν στο ΝΒΑ', ανεφερόμενος στον Γιώργο Σιγάλα που οι φήμες τότε έλεγαν πως θα ήταν ο πρώτος Έλληνας καλαθοσφαιριστής που θα πήγαινε στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου.

Παρότι ο μάλλον καλύτερος Έλληνας αμυντικός όλων των εποχών (ο οποίος ας σημειωθεί πως ήταν ο μόνος που αντιμετώπισε επιτυχώς τον Νίκο Γκάλη - αν και στη δύση της καριέρας του Nick) ουδέποτε πήγε τελικά στο ΝΒΑ[*], επί της ουσίας ο Ιωαννίδης είχε δίκιο (δεν περίμενα ποτέ να το πω αυτό...).

Πρέπει να σε χαρακτηρίζει ότι παράγεις, όχι ότι αγοράζεις.
Σίγουρα για μια μικρή χώρα όπως η Πορτογαλία, είναι καλό να επενδύουν εκεί γίγαντες όπως η Google. Πολύ σημαντικότερο όμως είναι στην ίδια την Πορτογαλία όπως και στην Ελλάδα και γενικά σε όλη την Ευρώπη να δημιουργήσουμε τα δικά μας scale-ups, τους δικούς μας πρωταθλητές.

Οι σύντροφοι στην Άπω Ανατολή το έχουν καταλάβει εδώ και πολλά χρόνια και, μέχρι στιγμής, τα δεδομένα λένε πως έχουν πράξει σωστά.

5 χρόνια, 2 μήνες και 20 μέρες - Ένας σύντομος απολογισμός

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά ως facebook post στις 24 Ιανουαρίου 2015.

Πέρασαν 5 χρόνια, 2 μήνες και 20 μέρες. Θεωρητικά η θητεία ήταν διετής. Η ζωή όμως μας φέρνει τα πράγματα διαφορετικά απ' ότι λέει η θεωρία. Η οικονομική κρίση, η άνοδος του αντιευρωπαϊσμού, η φυσιολογική κούραση της Συνομοσπονδίας μετά από (τότε) 22 χρόνια λειτουργίας και άλλοι αστάθμητοι παράγοντες έφεραν πολύ μεγάλες προκλήσεις στο Yes for Europe.

Προκλήσεις που για να ξεπεραστούν επιτυχώς απαίτησαν τεράστια επένδυση ενέργειας, χρόνου και πόρων, όπως και την υπομονή των συνεργατών μου που ξαφνικά με είδαν να γίνομαι part-time στην εργασία που μας ζει. Στη διαδρομή αυτή όμως γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους από όλη την Ευρώπη και, χάρη στη συνεργασία που αναπτύξαμε, οι προκλήσεις ξεπεράστηκαν.

Το Yes for Europe σήμερα έχει διπλάσια ενεργά μέλη από το 2010. Ήταν αυτό που άνοιξε τη συζήτηση του 'Scale-up' στην Ευρώπη (#ScaleUpEurope). Κάνει δύο σημαντικά events κάθε χρόνο (European Youth Entrepreneurship Conference - EYEC). Έχει αναγνωριστεί από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, μεγάλους επιχειρηματικούς οργανισμούς και τα αντίστοιχα διεθνή δίκτυα. Έχει συγκεκριμένο όραμα για μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη σε βάση ισοτιμίας και ρεαλισμού. Έχει τέλος υγιέστατα οικονομικά.

Ολοκλήρωσα τη θητεία αυτή με αίσθημα πληρότητας τόσο για τους στόχους που πετύχαμε όσο και, πολύ περισσότερο θα έλεγα, για τις σχέσεις που δημιουργήσαμε. Το μήνυμα που θέλω να δώσω και το μάθημα που έμαθα είναι σαφές: Όσοι βιάστηκαν να προβλέψουν το τέλος της συλλογικότητας έκαναν λάθος μεγάλο. Μόνο η συλλογικότητα και η συνεργασία μπορούν να μας βοηθήσουν στις ιδιαίτερα περίπλοκες καταστάσεις της εποχής. Ο ατομισμός είναι η ρίζα του κακού και η απάντηση σε αυτόν είναι η συνεργασία.

Ο νέος Πρόεδρος του Yes for Europe, Luca G. Donelli, είναι ενας εξαίρετος επιχειρηματίας και αληθινα Ευρωπαίος πολίτης. Ειμαι ευτυχής γιατι ξερω πως ειναι καλύτερος απο μένα, πράγμα που το βλέπω ως δικαίωση, ενώ συμπληρώνεται απο μια φανταστική ομάδα αντιπροέδρων απο τη Μ. Βρετανία (Alex Mitchell) - πράγμα που έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό - την Ισπανία (Mikel Beroiz), την Πολωνία ( Przemysław Grzywa) και την Τουρκία (Serkan Yazicioglu) - που επίσης έχει ένα συμβολισμό. Η επιτυχία τους είναι βέβαιη και τόσο εγώ όσο και οι προηγούμενοι Πρόεδροι θα κάνουμε οτι μπορούμε για να βοηθήσουμε!