Η "αρπαχτή των πετρελαίων": Ορυκτός πλούτος και ελληνική κρίση

H συζήτηση για την ΑΟΖ, τα πετρέλαια και γενικότερα την οικονομία των υδρογονανθράκων δημιουργεί έναν πολύ μεγάλο κίνδυνο: Να μας βάλει σε μια κατάσταση που θα προσμένουμε (πάλι) το "Μάννα εξ'Ουρανού" - μόνο που αυτή τη φορά θα είναι από το υπέδαφος.

Εάν μια ανίσχυρη χώρα αποκτήσει ένα μεγάλο περιουσιακό στοιχείο τότε αυτή και αυτό θα γίνουν έρμαια των ισχυρών. Το έχουμε δει διαχρονικά. Στην Αφρική και όχι μόνο αυτή η εκμετάλλευση παραμένει η σκληρή πραγματικότητα. Αυτό θα συμβεί και στην Ελλάδα και στην Κύπρο αν δεν δημιουργήσουμε μια ισχυρή κρατική δομή εντός μιας ισχυρής Ευρωπαϊκής υπερδομής.

Για να έχουμε ισχυρή κρατική δομή πρώτα και κύρια χρειαζόμαστε μια υγιή, αναπτυσσόμενη οικονομία η οποία θα προκύψει αποκλειστικά και μόνο από την ανάπτυξη μιας νέας σχέσης με την εργασία.

Για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τον ορυκτό πλούτο της χώρας προς όφελος των Ελλήνων και όχι των υπερδυνάμεων και των πολυεθνικών πρέπει πρώτα να κάνουμε το επώδυνο πέρασμα από την "κουλτούρα της αρπαχτής" στην "κουλτούρα της δημιουργίας".

Μέχρι πρόσφατα όλη η χώρα απολάμβανε την "αρπαχτή" με διάφορους τρόπους, από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, μέχρι το δήθεν "τζάμπα χρήμα" του αλόγιστου δημοσίου και ιδιωτικού δανεισμού. Τα αποτελέσματα των αρπαχτών αυτών τα βιώνουμε σήμερα. Φοβάμαι πως η συζήτηση για την ΑΟΖ βασικά υποκρύπτει ένα ανομολόγητο όνειρο για μια ακόμα, μεγαλύτερη αυτήν τη φορά, αρπαχτή, την "αρπαχτή των πετρελαίων". Θα είναι τραγικό όμως να καταστρέψουμε αυτό το μεγάλο δώρο του ορυκτού πλούτου σε λογικές αρπαχτής.

Ας επικεντρώσουμε λοιπόν στα βασικά: Να κάνουμε τη χώρα μας ένα αληθινά δημοκρατικό, ευρωπαϊκό κράτος, να πρωταγωνιστίσουμε στην ομοσπονδιακή ένωση της Ευρώπης με όρους ισότητας και ελευθερίας, να ανασυγκροτήσουμε την οικονομία μας. Να κάνουμε πράξη το όραμα για την οικονομία της συνεργασίας & της δημιουργικότητας.

Τότε και μόνο τότε το Θείο δώρο του ορυκτού πλούτου θα μπορέσει πραγματικά να αξιοποιηθεί για την ευημερία μας. Διαφορετικά φοβάμαι πως απλά θα είναι ένα ακόμα καμμένο χαρτί, μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Η τελευταία χαμένη ευκαιρία.

Κίνηση για την Επιστροφή στην Πολιτική - Ανοιχτή πρόσληση σε διάλογο

Ασπρόπυργος.

8 Αυγούστου 2013

Η Κίνηση για την Επιστροφή στην Πολιτική είναι μια ανοιχτή πρωτοβουλία ανθρώπων που επιθυμούν να ανακτήσουν την ιδιότητα του Πολίτη με την αυθεντική έννοια του όρου. Μια πρωτοβουλία διαλόγου.

Θέλουμε να μιλήσουμε, να φύγουμε δηλαδή από τους μονολόγους, την προπαγάνδα και τα στερεότυπα και να πάμε στην ομιλία και μέσω αυτής στους ομίλους.

Οι ομάδες μας συναντώνται πρώτα στο Διαδίκτυο και στη συνέχεια ευελπιστούμε να έχουμε πυρήνες σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας.

O αρχικός τόπος συνάντησής μας είναι ο ακόλουθος: https://www.facebook.com/groups/188581011318657/

Aπευθύνουμε ανοιχτή πρόσκληση σε διάλογο. Είναι όλοι καλοδεχούμενοι, όπως και όλες οι απόψεις, αρκεί να εκφράζονται με ευγένεια, σαφήνεια και πάντοτε με σεβασμό στην αντίθετη άποψη.

Προσπάθειά μας είναι να αναδειχτεί ένας νέος πολιτικός πολιτισμός, να επανέλθει η πολιτική στη φυσική της θέση ως ύψιστη των τεχνών. Αυτό απαιτεί ορθολογισμό και αισθητική.

Θα χαρώ πολύ να σας δω στο παραπάνω ανοιχτό χώρο διαλόγου και στις συναντήσεις που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε σε όλη την Ελλάδα.

Δημήτρης Τσίγκος

Ουρανέ μου!

Ο Λοχαγός κοιτάζει αυστηρά τον Στρατιώτη με την ιδιάζουσα συμπεριφορά. Του δείχνει τα τρια αστέρια, διακριτικά του βαθμού του και τον ρωτά πως πρέπει να τον αποκαλεί. "Ουρανέ μου!", απαντά δίχως δισταγμό ο Στρατιώτης.

Παλιό το ανέκδοτο, φοβάμαι πως έγινε όμως επίκαιρο σήμερα με τη συζήτηση αν ο αγκυλωτός σταυρός είναι τελικά ναζιστικό σύμβολο ή όχι. Διάβασα πως είναι λέει αρχαιοελληνικό και μάλιστα συναντάται και σε διάφορους πολιτισμούς της Άπω Ανατολής.

Να δω τον εν λόγω συμπολίτη μας να διαλογίζεται στο Θιβέτ και δεν θέλω τίποτα άλλο από τη ζωή μου.

Ενδεχομένως, μετά τη θέσει εν αμφιβόλω του ναζιστικού χαρακτήρα του αγκυλωτού σταυρού θα μπορέσει - επιτέλους - να ανοίξει η συζήτηση και για τον κανονικό, απλό σταυρό. Ποια είναι άραγε η αληθινή σημασία του αρχαίου αυτού συμβόλου που καπηλεύτηκε ο Χριστιανισμός; Μπορούμε ακόμα να σκεφτούμε πολλά τέτοια χαριτωμένα.

Πάντως, σε τελική ανάλυση, βρίσκω ιδιαίτερα χρήσιμη τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει καθώς μας οδηγεί στην εκ νέου γνωριμία μας με τα σύμβολα. Τα σύμβολα συμβάλλουν, ενώνουν δηλαδή. Εξ'ού και το συμβολικό κεφάλαιο για το οποίο συχνά μιλώ στο ιστολόγιο αυτό εμπνευσμένος από τον πολιτικό και διανοητή Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Αφήνω σε σένα αγαπητέ Αναγνώστη να βρεις το αντίθετο του συμβόλου, αντικαθιστώντας το πρώτο συνθετικό της λέξης με το αντίστοιχο της διάιρεσης. Τελειώνω το κείμενο αυτό παραθέτοντας ένα μικρό απόσπασμα από κείμενο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για το Συμβολικό Κεφάλαιο:

"Μια επιχείρηση που αναπτύχθηκε με οδηγό αυτή την κληρονομιά και τους συμβολισμούς είναι η Bulgari απέναντι από το Café Grecoστο κέντρο της Ρώμης. Ήρθαν από την Ήπειρο και συνέχισαν επάξια αυτή τη μεγάλη κληρονομιά. Οι χρυσοχόοι όμως και οι αργυροχόοι των Ιωαννίνων σήμερα βρίσκονται σε κρίση γιατί φυλακίστηκαν στις αραβικές – οθωμανικές μορφές και συμβολισμούς και δεν μπόρεσαν να καινοτομήσουν."

Ας μην χάσουμε την ουσία: Η Ελλάδα βρέθηκε στη σημερινή δεινή θέση λόγω της οικονομικής κατάρρευσής της, συνέπεια της απουσίας οποιουδήποτε ουσιαστικού σχεδιασμού για τη βιώσιμη, παραγωγική ανάπτυξή της. Αφού ερμηνεύσουμε την παρούσα κατάσταση, το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να καταστρώσουμε ένα ορθολογικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τη βιώσιμη ανάπτυξή της. Μόνο υλοποιώντας ένα τέτοιο σχέδιο μπορούμε να βγούμε από το αδιέξοδο.

Εναλλακτικά, μας μένει ο δρόμος του δογματισμού και των επτά συν ενός κούφιων λέξεων - θρησκειών, μια εκ των οποίων - την πλέον αποκρουστική και επικίνδυνη - πρεσβεύει και ο φορέας του συμβόλου που συζητείται σήμερα.