Η διάψευση της ένοχης υπόσχεσης και η ώρα των ευθυνών

Από τον Νοέμβριο 2011 που δημιουργήθηκε η Κυβέρνηση Παπαδήμου όλη η Ελλάδα ήξερε πως έχει διπλό σκοπό: Να ολοκληρώσει το PSI και τη νέα δανειακή σύμβαση. Ακόμα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που προεξοφλούσαν ότι η κυβέρνηση αυτή θα εξαντλήσει την τετραετία καθώς κανένα πολιτικό κόμμα δεν θα ήθελε να αναλάβει τη διακυβέρνηση αμέσως μετά το νέο μνημόνιο. Ίσως τελικά να γίνει έτσι.

Φτάσαμε λοιπόν τρεις μήνες μετά. Όλοι οι Έλληνες έχουμε γίνει μάρτυρες ενός παρανοϊκού θεάτρου. Μιας δήθεν "σκληρής διαπραγμάτευσης" που δίνουν οι τρεις πολιτικοί ("πολιτικοί", τρόπος του λέγειν) αρχηγοί για να "διασώσουν" διάφορα κεκτημένα ώστε ο λαός "να μην πονέσει πολύ". Το μόνο που δεν μας είπαν ήταν ότι πιάστηκαν στα χέρια με την τρόικα...

Είναι μεγάλος ο ευτελισμός, ατελείωτη η γελοιότητα των στιγμών που ζούμε. Ξέρουν πολύ καλά και οι τρεις ότι ο δρόμος αυτός ήταν χωρίς επιστροφή, ήδη από τον Νοέμβριο - ίσως και πολύ νωρίτερα. Ξέρουν ακόμα ότι έχουν τελειώσει. Δεν είναι "μέρος του προβλήματος" το πολιτικό μας σύστημα, αλλά είναι "το πρόβλημα" το ίδιο. Αυτή η κλεπτοκρατική κάστα που κατέστρεψε τη χώρα στερείται οποιασδήποτε πολιτικής & ηθικής νομιμοποίησης.

Εδώ είναι η ουσία του ζητήματος: Δεν πρέπει να ληφθούν μέτρα; Ασφαλώς και πρέπει. Δεν πρέπει να εξυγιανθεί ο δημόσιος τομέας; Αναμφίβολα πρέπει. Από ποιόν όμως; Από εκείνους που δημιούργησαν αυτό το πελατειακό κράτος; Από εκείνους που έδωσαν την ένοχη υπόσχεση η οποία τώρα πανηγυρικά διαψεύδεται; Όχι Κύριοι. Για να δανειστώ μια έκφραση της "γενιάς της αλλαγής", ήρθε η στιγμή να μπείτε οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Ποιά ήταν όμως η ένοχη υπόσχεση; Ήταν η στρέβλωση της σχέσης με την εργασία. Ήταν ότι θα μπορούσες να έχεις ένα καλό (ή και πολύ καλό) βιωτικό επίπεδο δίχως να δουλεύεις, δίχως να "κουράζεσαι". Με άλλα λόγια, θα μπορούσες να απολαμβάνεις την μικρο-διαφθορά σου ενώ η κλεπτοκρατική κάστα έκανε την "μπάζα του αιώνα". Τόσο απλά. Όλοι θα μπορούν να κλέβουν λίγο, αρκεί να μην ενοχλούν την κάστα που θα κλέβει πολύ.

Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια. Η φούσκα έσκασε, η ένοχη υπόσχεση διαψεύστηκε και τώρα είναι η ώρα της απόδοσης ευθυνών. Με ποιόν τρόπο; Νομίζω η πρόταση για την καθιέρωση του πολιτικού φόρου (μου αρέσει να το ονομάζω και "έκτακτη εισφορά κακοδιοίκησης") κινείται σε πλαίσια δικαιοσύνης και πολιτικού πολιτισμού. Ο άλλος δρόμος, εκείνος των εξιλαστηρίων θυμάτων - των μαύρων προβάτων - είναι ο δρόμος της βαρβαρότητας και του λαϊκισμού. 

To παράδοξο της υπεραξίας - Ή, γιατί όλοι ιδρύουν start-ups στο εξωτερικό...

Είστε μια ομάδα, ας πούμε τριών, νέων επιχειρηματιών. Εργάζεστε εδώ και 18 μήνες επενδύοντας όλον τον χρόνο και την ενέργειά σας. Έχετε δημιουργήσει ένα προϊόν προς εκμετάλλευση που έχει μεγάλες προοπτικές.

Μετά από εντατική αναζήτηση και δύσκολες διαπραγματεύσεις, έρχεστε σε συμφωνία με ιδιώτη που επιθυμεί να ενισχύσει την προσπάθειά σας, συμμετέχοντας σε εκείνη. Η συμφωνία σας είναι να επενδύσει 100.000 €, λαμβάνοντας τελικά το 10% της νέας επιχείρησης που θα δημιουργηθεί για τον σκοπό αυτό.

Άρα:
- Pre-money valuation: 900.000 €
- Επένδυση: 100.000 €
- Post-money valuation: 1.000.000 €

Είχατε υπολογίσει ότι στα 100.000 € που θα μπουν στην εταιρεία, θα καταβάλλετε 1% φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίου, άρα τελικά αξιοποιήσιμα θα είναι τα 99.000 €.

Υπολογίσατε χωρίς τον ξενοδόχο!!! (Δηλαδή, χωρίς το αγαπημένο μας Υπουργείο Οικονομικών).

Λέει η νομοθεσία πως ο φόρος συγκέντρωσης κεφαλαίου θα πληρωθεί σε ΟΛΟ το κεφάλαιο, τόσο το καταβληθέν σε μετρητά (100.000 €), όσο και στο άυλο πάγιο - τεχνογνωσία (που ο επενδυτής αποτίμησε σε 900.000 €, δεχόμενος να πάρει 10% με την επένδυσή του...).

Με άλλα λόγια, από τις 100.000 € που θα μπουν στην εταιρεία, 10.000 ++ (συν έξοδα δικηγόρου / συμβολαιογράφου κλπ υπολογιζόμενα στο 1.000.000 €!!!) θα πάνε στη λατρεμένη μας εφορία.

Μετά, αναρωτιόμαστε γιατί δεν γίνονται επενδύσεις στην καινοτομία και γιατί όλοι αναζητούν λογιστικά τεχνάσματα ή ιδρύουν εταιρείες στο εξωτερικό....

Political elite or lumpen politicians?

Αυτό που βλέπουμε λοιπόν είναι ότι η ελληνική οικονομική & πολιτική ελίτ [ελίτ, τρόπος του λέγειν, για λουμπεναριό πρόκειται...] δεν θα διστάσει να καταστρέψει τη χώρα και να καταδικάσει τις επόμενες γενιές σπρώχνοντάς μας εκτός Ευρώπης, απλώς και μόνο για να μην χάσει κάποιο τμήμα της ισχύος και της εξουσίας της. 


Τα τυπάκια αυτά, το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να διορίζουν και να στήνουν διαγωνισμούς. Για να συνεχίσουν να το κάνουν - ώστε να έχουν λόγο ύπαρξης - θέλουν τη χώρα εκτός Ευρωπαϊκών θεσμών. 


Να μην τους αφήσουμε!!!