The only effective response to the debt crisis is Federal Europe

What we are experiencing in Europe the last two years, very much more the last six months, is the result of political hesitation for a deeper & stronger European integration.

The obvious statement that "a monetary union without a real financial union is not sustainable" is proven right at an amazing manner day-by-day.

Political systems across Europe struggle to stay in power, betting, quite unfortunately, on a concept which we all thought was deep-burried in European history: Nationalism.

Watching news in European countries makes you think that there are some very bad people in Brussels dictating decisions and 'imposing authority' on the national governments. Interestingly enough, this stands both for strong and weak economies in the EU.

This is pure populism and we should all stand against it.

For European Economy, for Europe in general, in order to play any role in future geopolitics and geoeconomy, has to get truly united, has to explore economies of scale. The 19th century US history teaches the most important lessons about this.

A truly united Europe can only be a Federal Europe, with a directly elected European government for the European citizens.

We all live extreme moments in Europe. Yes, it's about business, it's about entrepreneurship, it's about stability, it's about sustainability. IMHO, it is ridiculous to believe that Europe faces a financial crisis.

The European debt crisis is a pure political crisis and the response can only fall in the field of politics.

Entrepreneurs, as actors of innovation, creativity and progress, should use all their influence and power to move decisions to the right direction.

A truly united Europe, a federal European State, will only be good for us Europeans and for the rest of the World.

Last but certainly not least: We just need to realize that a possible return of Nationalism in Europe will be THE END for all of us and, after that, do whatever necessary to realize a truly united, Federal Europe.

To δικαίωμα στη Χαρά της Δημιουργίας για όλη την κοινωνία

Δεν είναι λίγοι αυτοί που προωθούν - νομίζουν - την επιχειρηματικότητα μιλώντας για τον "Έλληνα Steve Jobs" ή την "Ελληνική Google". Πρόκειται για μια, στην καλύτερη περίπτωση, αντίληψη επαρχιωτισμού που μόνο την ουσία των πραγμάτων δεν βλέπει.

Όχι, δεν μας ενδιαφέρει να γίνουμε η "Ανατολική Γερμανία" της επιχειρηματικότητας. Δεν θέλουμε να έχουμε - νομοτελειακά προσωρινούς - αστέρες. Θέλουμε αντίθετα η επιχειρηματικότητα να είναι μια μαζική, καθολική επιλογή για όλη την κοινωνία. Θέλουμε εκατομμύρια Έλληνες να νιώσουν τη χαρά της δημιουργίας. Είναι κάτι για πολλούς, δυνητικά για όλους, όχι για μια μικρή ελίτ.

Με πολύ μεγάλη χαρά μίλησα σήμερα για τα θέματα αυτά στην εξαιρετική εκδήλωση της Μονάδας Καινοτομίας & Επιχειρηματικότητας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ιδιαίτερα θέλω να δώσω έμφαση στο τέλος της παρουσίασης: Όχι, η επιχειρηματικότητα δεν αφορά (μόνο) το "να κάνεις εταιρεία". Αντίθετα, η επιχειρηματικότητα είναι στάση ζωής, η οποία ολοκληρώνεται με τη διασφάλιση της συνέχειας, της μεταλαμπάδευσης της δημιουργικότητας στην επόμενη γενιά.

Τελικά, μιλάμε για την ευτυχία.

MKE AUEB

View more presentations from Dimitris Tsigos

Ποιους συμφέρει η επιστροφή στην δραχμή

Έχουμε αναρωτηθεί ποιους όντως συμφέρει άραγε η επιστροφή στην δραχμή;

Είναι αλήθεια ότι γυρνώντας στην αγαπημένη μας δραχμούλα θα μπορέσουμε να υποτιμήσουμε το νόμισμά μας και ξαφνικά δεν θα προλαβαίνουμε να κάνουμε εξαγωγές ή μήπως η παραγωγική βάση της χώρας είναι εντελώς αποδιαρθρωμένη και όσο κι αν ρίξουμε τα κόστη, δεν υπάρχει προϊόν να εξαχθεί;

Αν αναζητήσουμε τον ορθό λόγο θα δούμε ότι η επιστροφή στη δραχμή συμφέρει κύρια δυο ομάδες:

Α) Το μεγάλο κεφάλαιο που τώρα έχει ευρώ στην Ελβετία ή σε άλλους φορολογικούς παραδείσους ανά τον κόσμο. Αμέσως μετά την υποτίμηση (ή τις διαδοχικές υποτιμήσεις, για να είμαστε ακριβείς), το μεγάλο αυτό κεφάλαιο θα μπορέσει να αποκτήσει την κυριότητα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας έναντι εξευτελιστικού τιμήματος.

Β) Την κακιστοκρατία, το ένοχο πολιτικό-οικονομικό σύστημα, που τυπώνοντας δραχμές θα συνεχίζει να εξαγοράζει συνειδήσεις (ενώ είναι πια προφανές ότι με το ευρώ δυσκολεύεται πολύ - για 'εξωτερικούς' με το σύστημα λόγους).

Εκτίμησή μου είναι πως τι γκρίζο "ιδιωτικοδημόσιο", η ένοχη οικονομικο-πολιτική (τρόπος του λέγειν "πολιτική") συμμαχία, δεν θα σταματήσουν αν δεν μας βγάλουν από το ευρώ.

Μοναδική λύση όπως πολλές φορές είπα, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία.

Έχει σημάνει η ώρα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας

Η λύση, η μοναδική βιώσιμη λύση, η μοναδική δημοκρατική λύση, είναι η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία με μια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη από όλους τους Ευρωπαίους Πολίτες.

Σκεφθείτε το.

Δεν σας κάνει εντύπωση που κανείς από το ένοχο πολιτικό προσωπικό δεν ανοίγει αυτήν τη συζήτηση; Που κανείς δεν την ανοίγει ούτε στις ένοχες ολιγαρχίες που κυβερνούν Γερμανία και Γαλλία, ονειρευόμενες να ηγεμονεύουν των Ευρωπαίων; Ούτε το ΔΝΤ, ούτε οι ΗΠΑ κανείς.


Αυτήν την στιγμή, εδώ και κάποια χρόνια για την ακρίβεια, η Ευρώπη (άρα και εμείς) είναι *συνειδητά* σε γκρίζα ζώνη. Θέλει να είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Και "εθνική ανεξαρτησία" και "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση".

Αναποφασιστικότητα δηλαδή. Διστακτικότητα να γίνει το "δέον γενέσθαι".

Αποτέλεσμα; Το χάος που όλοι βιώνουμε.


Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία είναι η μόνη λύση. Η ισχύς εν τη ενώσει. Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, είναι ευρωπαϊκό.

Έχει σημάνει η ώρα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας.

Άγει προς φως την αλήθειαν χρόνος

Είναι απόγευμα, έχουν περάσει τρεις κουραστικές μα πολύ δημιουργικές μέρες στο G20YES στη Νίκαια. Περπατάω στην παραλία, σκέφτομαι τη μητέρα μου, όλα αυτά -τόσα πολλά- που έμαθα από εκείνη. Ειδικά το "άγει προς φως την αλήθειαν χρόνος" του Μενάνδρου που συναντώ πολύ συχνά στις σημειώσεις της. Είναι πολύ αισιόδοξο, νομίζω. Δίνει αυτοπεποίθηση. Ας κάνει καθένας μας το "δέον γενέσθαι" και η δικαίωση θα έρθει με απόλυτη βεβαιότητα, αργά ή γρήγορα.

Το μέγιστο των μαθημάτων

Όλους εσάς που δίνετε ένα χέρι βοήθειας, κάνοντας το ανυπέρβλητο να φαντάζει εφικτό. Όλους εσάς που όταν καταρρέει ο ορθολογισμός είστε εκεί, δείχνοντας πως πράγματι η αγάπη νικάει τον θάνατο. Όλους εσάς θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου που είστε δίπλα μου από τις 27 του Σεπτέμβρη, διδάσκοντας το μέγιστο των μαθημάτων. Επειδή όμως δεν βρίσκω λόγια που να μπορούν να περιγράψουν τι νιώθω, ας μου επιτρέψετε συμβολικά να σας επιστρέψω την αγάπη που έλαβα, που τόσο πολύ την χρειαζόμουν, με αυτό το τραγούδι.

Ο Ευριπίδης Κατσιούρης για την Ελένη Μπουγιατιώτου - Τσίγκου

Έσβησε μια πηγή πνευματικού φωτός την 27-9-2011

Κόσμος πολύς αποχαιρέτησε την Ελένη Μπουγιατιώτου – Τσίγκου  μέσα σε βαρύ πένθος στον Ι.Ν. Ευαγγελιστρίας Ασπροπύργου. Την ώρα της εξοδίου ακολουθίας ο κ. Ευριπίδης Κατσιούρης είπε:

«Αγαπητή μας Ελένη,

Κόσμος πολύς μαζεύτηκε για να σε αποχαιρετήσει στην τελευταία σου διαδρομή σε αυτόν τον κόσμο.

Όλοι οπού βρισκόμαστε εδώ αυτήν την ώρα αισθανόμεθα βαθιά τη λύπη και την οδύνη του θανάτου σου, διότι σήμερα φεύγει από κοντά μας ένας αξιόλογος και σπουδαίος άνθρωπος.

Όσοι είχαμε την ευτυχή συγκυρία να σε γνωρίσουμε από κοντά και να γνωρίσουμε τις σπάνιες αρετές σου μπορούμε ευκολότερα να καταλάβουμε το μέγεθος της απώλειας.

Σε λίγο θα σε σκεπάσει το χώμα της μάνας γης του Ασπροπύργου και θα σε κρατήσει σφιχτά στην αγκαλιά του για να σε έχει καμάρι του.

Ελένη,

Στον Ασπρόπυργο άφησες και θα αφήνεις στο διηνεκές μνήμες αναλλοίωτες για την πίστη σου στις ηθικές αξίες, στις αρετές, στην γνώση, στη μόρφωση, παράλληλα με την ταπείνωση και το ανθρώπινο ψυχικό σου μεγαλείο. Σήμερα πενθεί ο τόπος. Σήμερα έσβησε ένας δυνατός πνευματικός προβολέας.

Ό,τι και να πω θα είναι μικρό, λίγο και αδύναμο να περιγράψει το μεγάλο, το πολύ, το σπουδαίο πνευματικό σου έργο που άφησες στον Ασπρόπυργο, στα σχολεία που υπηρέτησες και σε όλους τους χώρους αυτού του τόπου.

Άφησες φεύγοντας μια αναλλοίωτη παρακαταθήκη: Σεβασμό στις αξίες και στον άνθρωπο.

Ελένη,

Όλη μας η ζωή συνοψίζεται σε δυο μόνο πόλους: ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΚΑΙΩΣΗ. Εσύ φεύγεις από τη ζωή με πλήρη δικαίωση, για όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες και για όλα τα ιδανικά που πρέπει να υπηρετεί ο άνθρωπος με ιδιαίτερη έμφαση και αφοσίωση στο παιδί και στην παιδεία.

Δεν είναι υπερβολή αν έλεγα ότι ήσουν μοναδική και ανεπανάληπτη. Δεν θα πω περισσότερα διότι όλοι εμείς και τα χιλιάδες παιδιά που είχαν την τύχη να σε έχουν καθηγήτρια γνώρισαν από κοντά τις σπάνιες αρετές σου.

Θα ήθελα μόνο να πω μια ρήση της Εκκλησίας:

«Πολλά ισχύει δέησις δικαίου ζώντος, προς ευμένεια Δεσπότου Χριστού, για την ψυχή του νεκρού».

Όθεν: Ευχόμεθα όπως ο Θεός σε τάξει όπου οι δίκαιοι αναπαύονται και απολαμβάνουν τα αγαθά του Θεού, είμαστε δε βέβαιοι ότι θα διανθίσεις το χώρο των ψυχών με την παρουσία σου εκεί.

Ακόμα ευχόμεθα στην οικογένειά σου να τους δίνει ο Θεός υγεία για να σε θυμούνται και να είναι υπερήφανοι για σένα.

Εμείς θα σε σκεπτόμεθα πάντοτε και θα είσαι σημείο αναφοράς για τις αρετές σου για τη σοφία σου και για τη συγκρότησή σου ως ανθρώπου.

Προηγήθης ημών.

Αιωνία σου η μνήμη.»