Το μέγιστο των μαθημάτων

Όλους εσάς που δίνετε ένα χέρι βοήθειας, κάνοντας το ανυπέρβλητο να φαντάζει εφικτό. Όλους εσάς που όταν καταρρέει ο ορθολογισμός είστε εκεί, δείχνοντας πως πράγματι η αγάπη νικάει τον θάνατο. Όλους εσάς θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου που είστε δίπλα μου από τις 27 του Σεπτέμβρη, διδάσκοντας το μέγιστο των μαθημάτων. Επειδή όμως δεν βρίσκω λόγια που να μπορούν να περιγράψουν τι νιώθω, ας μου επιτρέψετε συμβολικά να σας επιστρέψω την αγάπη που έλαβα, που τόσο πολύ την χρειαζόμουν, με αυτό το τραγούδι.

Ο Ευριπίδης Κατσιούρης για την Ελένη Μπουγιατιώτου - Τσίγκου

Έσβησε μια πηγή πνευματικού φωτός την 27-9-2011

Κόσμος πολύς αποχαιρέτησε την Ελένη Μπουγιατιώτου – Τσίγκου  μέσα σε βαρύ πένθος στον Ι.Ν. Ευαγγελιστρίας Ασπροπύργου. Την ώρα της εξοδίου ακολουθίας ο κ. Ευριπίδης Κατσιούρης είπε:

«Αγαπητή μας Ελένη,

Κόσμος πολύς μαζεύτηκε για να σε αποχαιρετήσει στην τελευταία σου διαδρομή σε αυτόν τον κόσμο.

Όλοι οπού βρισκόμαστε εδώ αυτήν την ώρα αισθανόμεθα βαθιά τη λύπη και την οδύνη του θανάτου σου, διότι σήμερα φεύγει από κοντά μας ένας αξιόλογος και σπουδαίος άνθρωπος.

Όσοι είχαμε την ευτυχή συγκυρία να σε γνωρίσουμε από κοντά και να γνωρίσουμε τις σπάνιες αρετές σου μπορούμε ευκολότερα να καταλάβουμε το μέγεθος της απώλειας.

Σε λίγο θα σε σκεπάσει το χώμα της μάνας γης του Ασπροπύργου και θα σε κρατήσει σφιχτά στην αγκαλιά του για να σε έχει καμάρι του.

Ελένη,

Στον Ασπρόπυργο άφησες και θα αφήνεις στο διηνεκές μνήμες αναλλοίωτες για την πίστη σου στις ηθικές αξίες, στις αρετές, στην γνώση, στη μόρφωση, παράλληλα με την ταπείνωση και το ανθρώπινο ψυχικό σου μεγαλείο. Σήμερα πενθεί ο τόπος. Σήμερα έσβησε ένας δυνατός πνευματικός προβολέας.

Ό,τι και να πω θα είναι μικρό, λίγο και αδύναμο να περιγράψει το μεγάλο, το πολύ, το σπουδαίο πνευματικό σου έργο που άφησες στον Ασπρόπυργο, στα σχολεία που υπηρέτησες και σε όλους τους χώρους αυτού του τόπου.

Άφησες φεύγοντας μια αναλλοίωτη παρακαταθήκη: Σεβασμό στις αξίες και στον άνθρωπο.

Ελένη,

Όλη μας η ζωή συνοψίζεται σε δυο μόνο πόλους: ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΚΑΙΩΣΗ. Εσύ φεύγεις από τη ζωή με πλήρη δικαίωση, για όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες και για όλα τα ιδανικά που πρέπει να υπηρετεί ο άνθρωπος με ιδιαίτερη έμφαση και αφοσίωση στο παιδί και στην παιδεία.

Δεν είναι υπερβολή αν έλεγα ότι ήσουν μοναδική και ανεπανάληπτη. Δεν θα πω περισσότερα διότι όλοι εμείς και τα χιλιάδες παιδιά που είχαν την τύχη να σε έχουν καθηγήτρια γνώρισαν από κοντά τις σπάνιες αρετές σου.

Θα ήθελα μόνο να πω μια ρήση της Εκκλησίας:

«Πολλά ισχύει δέησις δικαίου ζώντος, προς ευμένεια Δεσπότου Χριστού, για την ψυχή του νεκρού».

Όθεν: Ευχόμεθα όπως ο Θεός σε τάξει όπου οι δίκαιοι αναπαύονται και απολαμβάνουν τα αγαθά του Θεού, είμαστε δε βέβαιοι ότι θα διανθίσεις το χώρο των ψυχών με την παρουσία σου εκεί.

Ακόμα ευχόμεθα στην οικογένειά σου να τους δίνει ο Θεός υγεία για να σε θυμούνται και να είναι υπερήφανοι για σένα.

Εμείς θα σε σκεπτόμεθα πάντοτε και θα είσαι σημείο αναφοράς για τις αρετές σου για τη σοφία σου και για τη συγκρότησή σου ως ανθρώπου.

Προηγήθης ημών.

Αιωνία σου η μνήμη.»

Το αισχρό θέατρο της κάστας

Έχω την εντύπωση πως το ένοχο πολιτικό προσωπικό ("πολιτικό", τρόπος του λέγειν) που ορίζει τις τύχες της Ελλάδας από το 1974 και μετά, την περίοδο αυτή που τόσο στρεβλά ονομάστηκε Μεταπολίτευση, το τελευταίο διάστημα έχει επιδοθεί σε ένα άνευ προηγουμένου θέατρο. Το κάνουν ως μια ύστατη προσπάθεια να βρουν μια ακόμα δόση του ναρκωτικού τους: Παραμονή στην εξουσία.

Τι λέει το σενάριο;

Το "δέον γενέσθαι" είναι γνωστό στην Κυβέρνηση και στην Αντιπολίτευση. Γνωρίζουν τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Τα γνώριζαν από τον Οκτώβρη του 2009, ακόμα και πριν από τότε. Γιατί λοιπόν δεν τα παίρνουν;

Πολύ απλά διότι στερούνται οποιασδήποτε ηθικής νομιμοποίησης.

Εκείνη η κάστα ανθρώπων που δημιούργησαν το πρόβλημα, εκείνοι που αντιλήφθηκαν το "Κυβερνώ" ως "Διορίζω", εκείνοι για τους οποίους η Ελλάδα ήταν από το Σύνταγμα μέχρι τη Μηλιώνη, δεν έχουν τη δυνατότητα να πάρουν τα σκληρά μέτρα που πράγματι απαιτούνται. Για αυτό και δεν έχουν κάνει τίποτα. Τρέμουν από τον φόβο τους.

Έχουν σκεφτεί όμως μια καλή λύση: Ένα περιστατικό ανωτέρας βίας. Η Ελλάδα θα πτωχεύσει και πλέον "δεν θα μπορεί να γίνει διαφορετικά". Φοβάμαι πως είναι τόσο απλό... Έχουν την ελπίδα πως αμέσως μετά την πτώχευση θα είναι και πάλι στο τιμόνι, παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα "επειδή παρίσταται ανυπέρβλητη ανάγκη". Με κάποιο μόρφωμα "οικουμενικής" κυβέρνησης ή έστω γαλαζοπράσινου συνασπισμού.

Δυστυχώς όμως η παράσταση δεν θα πείσει. Ως φαίνεται, το συμβάν ανωτέρας βίας όντως θα προκύψει. Την επόμενη μέρα όμως η ένοχη κάστα δεν θα τολμά να βγει στον δρόμο. Θα εξαφανιστεί, παρά τα ποταπά σχέδιά της να βρίσκεται και πάλι στο τιμόνι.

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό, είναι πολιτικό. Πολιτική είναι και η λύση του, η οποία εν τέλει θα δοθεί από όλους εμάς, τον Ελληνικό Λαό.

Δεν αρέσει σε πολλούς εντός & εκτός της Ελλάδας αλλά όλοι εμείς είμαστε κυρίαρχοι της χώρας μας και ήρθε η ώρα να ασκήσουμε την κυριαρχία μας. Με την αυλαία της αισχρής θεατρικής παράστασής τους.