Οι Πληροφορικοί θα σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της διαφθοράς

Η αγορά των ΤΠΕ στην Ελλάδα ταλανίζεται από τη διαφθορά. Είναι μια πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι οι Πληροφορικοί αλλά και άλλοι κλάδοι που έχουν επαφή με τις ΤΠΕ - πρακτικά δηλαδή το σύνολο της οικονομίας.

Ποιά είναι ή αιτία;

Η ρίζα του κακού έγκειται στο εξής απλό σημείο: Το κράτος είναι ο μεγαλύτερος Πελάτης της αγοράς ΤΠΕ με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Το γεγονός αυτό ωθεί επίορκους "λειτουργούς" του δημοσίου να εμπορεύονται τη θέση τους και να αποκομίζουν τεράστια, μαύρα, κέρδη. Το πελατειακό πολιτικό σύστημα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην κατάσταση αυτή. Οι επιχειρήσεις για να επιβιώσουν δεν έχουν καμία άλλη επιλογή, ή τουλάχιστον καμία άλλη προφανή / εύκολη επιλογή, παρά να "μπουν στο χορό και να χορέψουν".

Ποιές είναι οι συνέπειες;

Σημαντικότερη συνέπεια είναι η κατακόρυφη πτώση της ποιότητας των έργων καθώς και η υποστελέχωση των εταιρειών πληροφορικής. Πώς γίνεται να είναι καλό ένα παραγόμενο σύστημα όταν κανείς δεν νοιάζεται αν θα δουλέψει; Γιατί κανείς να στελεχώσει την εταιρεία του όταν η εμπορική επιτυχία δεν εξαρτάται από την ποιότητα της παραγωγής; Απλές διαπιστώσεις την τραγική σημασία των οποίων βιώνουμε καθημερινά.

Υπάρχει λύση;

Βεβαίως και υπάρχει λύση, εύκολη μάλιστα. Η εξωστρέφεια και η προϊοντική στρατηγική. Οι Έλληνες Πληροφορικοί έχουμε χρέος να αναπτύξουμε επιχειρήσεις που προωθούν προϊόντα ΤΠΕ υψηλής τεχνολογίας στη διεθνή αγορά. Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργήσουμε νέα revenue streams τα οποία θα είναι σε μεγάλο βαθμό quality-driven και δεν θα έχουν καμία εξάρτηση από "επιτροπές παραλαβής" δημοσίων έργων.

Είναι εφικτό;

Απολύτως. Η επένδυση που απαιτείται για μια εταιρεία έντασης γνώσης είναι μικρή συγκριτικά με άλλους κλάδους της οικονομίας ενώ η απόδοσή της στην περίπτωση επιτυχίας εντυπωσιακά μεγάλη. Δεν χρειάζεται να το σκεφτόμαστε άλλο. Ήρθε η ώρα να γίνουμε όλοι μάστορες της ψηφιακής εποχής!

Πολίτης & πολιτική: Η ανοχή είναι συνενοχή

Ζούμε στον καιρό που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Όλοι μας αποδεχόμαστε το γεγονός ότι είμαστε Πολίτες και διεκδικούμε τα δικαιώματα που πηγάζουν από την ιδιότητά μας αυτή. Ταυτόχρονα όμως στους περισσότερους από εμάς η πολιτική δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

• Συμβαίνει διότι πηγαίνουμε τους γονείς ή τα παιδιά μας στο νοσοκομείο και πρέπει να πληρώσουμε για να λάβουν την πρέπουσα περιποίηση.
  

• Συμβαίνει διότι παρότι στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο, πρέπει να πληρώσουμε το απόγευμα τα φροντιστήρια για να λάβουν την πρέπουσα παιδεία.
  

• Συμβαίνει διότι καταθέτουμε μια προσφορά σε δημόσιο διαγωνισμό απολύτως σύμφωνη με τα ζητούμενα αλλά πρέπει να πληρώσουμε για να γίνει δεκτή.
  

• Συμβαίνει διότι τηρούμε ορθά τα λογιστικά μας βιβλία αλλά πρέπει να πληρώσουμε τον ελεγκτή της εφορίας.

Δεν χρειάζεται να τονίσουμε πως τα παραπάνω αισχρά φαινόμενα έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό: Απόλυτα διακομματικό χαρακτήρα.

Είναι λοιπόν περίεργο που μας έχουν δημιουργήσει απέχθεια για την πολιτική; Κάθε άλλο. Είναι όμως το ίδιο βέβαιο πως όλους εκείνους που έχουν δημιουργήσει το παραπάνω σκηνικό η δημιουργούμενη απέχθειά μας για τα κοινά όχι μόνο δεν τους ενοχλεί μα τους βολεύει τα μάλα.

Ας το πάρουμε απόφαση: Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και το χτένι έφτασε. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε. Είμαι βέβαιος πως υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα αισχρής εκμετάλλευσης και ταπείνωσης κάθε έννοιας ανθρώπινης αξιοπρέπειας που βιώνουν συμπολίτες μας καθημερινά, όπως αυτά που περιγράφω παραπάνω. Νομίζω δεν μπορούμε να το αντέξουμε άλλο. Η ανοχή είναι συνενοχή.

Πολλές φορές στα αμφιθέατρα έλεγα σε εκείνους που έκριναν εκ του ασφαλώς ότι "αν νομίζεις πως μπορείς να τα καταφέρεις καλύτερα, σε περιμένω στις επόμενες εκλογές". Η Δημοκρατία μας έχει συγκεκριμένα εργαλεία. Δεν λέω πως είναι τέλεια, μα είναι εκεί και λειτουργούν. Όποιος δεν νιώθει συνένοχος, πάνω απ'όλα όποιος δηλώνει Πολίτης, να τα χρησιμοποιήσει.

Τα κόμματα πρέπει να ξαναγίνουν Κόμματα

Ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που βιώνουμε στην εποχή μας είναι ότι οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Άλλα λέμε κι άλλα καταλαβαίνουμε. Ακούμε και προσπαθούμε να σκεφτούμε τι πραγματικά θέλει να πει ο συνομιλητής μας. Η υποκρισία θεωρείται δεδομένη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα κόμματα και πρώτα απ΄όλα το ΠαΣοΚ. Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

Είναι Πανελλήνιο;
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε από παλιά κατηγορήσει το "κράτος των Αθηνών". Ο Αθηνοκεντρισμός έχει καταστρέψει την Ελλάδα. Το ΠαΣοΚ πως λειτουργεί; Δυστυχώς, περισσότερο Αθηνοκεντρικό δεν θα μπορούσε να είναι.

Είναι Σοσιαλιστικό;
Μάλλον γέλιο προκαλεί το ερώτημα και μόνο. Ποιός από τα "ηγετικά στελέχη" του τωρινού ΠαΣοΚ μπορεί να δώσει μια πειστική ερμηνία τι πράγματι είναι ο Σοσιαλισμός στην εποχή μας; Ποιός έχει μιλήσει πρόσφατα για την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την αποξένωση από το αντικείμενο της εργασίας, για τη συμμετοχή στην υπεραξία της εργασίας;

Είναι Κίνημα;
Αλήθεια, τι σχέση έχει το τωρινό ΠαΣοΚ με κίνημα; Ποιός από την ηγετική ομάδα και τα "προβεβλημένα στελέχη" αντιλαμβάνεται πως ηγείται μιας κινηματικής διαδικασίας για την πρόοδο της κοινωνίας; Ποιός νοιάζεται για μια ευρεία μορφωτική διεργασία για την ποιοτική αναβάθμιση του συλλογικού υποκειμένου;

Θα μπορούσε να πει κανείς πως όπως κάθε λαός έχει τους ηγέτες που της αξίζουν έτσι και κάθε κοινωνία έχει τα κόμματα που της αξίζουν. Με τη λογική αυτή δεν υπάρχει καμία δυνατότητα προόδου, κάθε θετική προσπάθεια είναι καταδικασμένη οπότε ας κοιτάξουμε να σώσουμε τον μικρόκοσμό μας. Κάτι παρόμοιο με αυτό που πίστευαν οι ταγματασφαλίτες δηλαδή.

Ποτέ δεν ήμουν από αυτούς που πίστευαν πως "είναι γραφτό η Πόλη να τουρκέψει". Κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος πριν γίνει. Ήρθε η ώρα να πάρουμε το παιχνίδι πάνω μας. Ήρθε η ώρα να ξαναβρούν οι λέξεις το νόημά τους. Σαν πρώτο βήμα, τα κόμματα να ξαναγίνουν Κόμματα!