Πρακτικά τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει πρώτα απ'όλα ότι πρέπει να αλλάξει η άποψή μας για το "εγχώριο". Το να πουλά τα προϊόντα της μια ελληνική επιχείρηση στη Γερμανία, δεν πρόκειται για "εξαγωγή". Με άλλα λόγια οι έλληνες, μαζί με όλους τους ευρωπαίους, έχουμε μια εγχώρια αγορά 500.000.000 να απευθυνθούμε, στην οποία μάλιστα υπάρχει εναρμονισμένη νομοθεσία και θεσμικό πλαίσιο. Είναι πραγματικά απορίας άξιο γιατί δεν το κάνουμε μετά μανίας.
Ο ρόλος των ελίτ.
Αναλύοντας τα πράγματα γίνεται σχετικά άμεσα προφανές πως σε κάθε χώρα από τις 27 υπάρχει μια ελίτ την οποία βολεύει η παρούσα κατάσταση. Επί παραδείγματι, τα κυκλώματα που λυμαίνονται τα ελληνικά νοσοκομεία, οι άθλιοι αυτοί έμποροι του φόβου του θανάτου, θα αντισταθούν μέχρι θανάτου στην πανευρωπαϊκή ενοποίηση του συστήματος υγείας. Παρόμοιες καταστάσεις μπορεί να βρει κανείς σε πολλούς άλλους κλάδους της οικονομίας στα 27 κράτη μέλη.
Ενιαία κρατική οντότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση!
Δεν χωρά καμία αμφιβολία: η πραγμάτωση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με την υλοποίηση μιας ενιαίας κρατικής οντότητας μόνο καλό έχει να κάνει στους ευρωπαίους, μα και στον κόσμο ολόκληρο. Προσωπικά δεν θα είχα απολύτως κανένα πρόβλημα να έχω Ισπανό Πρωθυπουργό, Γερμανό Υπουργό Οικονομικών, Τσέχο Υπουργό Άμυνας κ.ο.κ. Αντίθετα έχω μεγάλο πρόβλημα να καταδικάζουμε 27 λαούς να διοικούνται από πολιτικό προσωπικό κατώτερο των περιστάσεων. Ακόμα χειρότερα, με ενοχλεί πάρα πολύ να δίνουμε το προνόμιο του "διαίρει και βασίλευε" στους φίλους μας από την άλλη μεριά του Ατλαντικού που εξακολουθούν να βλέπουν ευρωπαϊκές χώρες, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, ως προτεκτοράτα τους.
Το ζήτημα της γλώσσας, του πολιτισμού και της εθνικής ταυτότητας.
Ο εθνικισμός είναι βούτυρο στο ψωμί της συντήρησης και της ολιγαρχίας. Οι ευρωπαίοι οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η ισχυρότερη Δημοκρατία του κόσμου, από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, αποτελεί την καλύτερη ασπίδα για τη διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας και της πολιτισμικής μας κληρονομιάς στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.