Ολιγάρκεια
Που με κοιτάς
Κι αν γελάς
Με την αλήθεια και το ψέμα που ζω
Αλλά μου αρέσει πολύ
Και τελικά
Είναι αυτή η άγνοια μου και η αβεβαιότητα
Που κάνουν το θέμα ενδιαφέρον
Αν πρέπει να βρω το θάρρος να στο πω
Πόσο πολύ σε θέλω
Ή μήπως απλά
Να σε φιλήσω ξαφνικά
Μιαν άσχετη στιγμή
Ή ακόμα, φοβάμαι το πιο πιθανό
Να συνεχίσω να κάνω επιμελώς τον αδιάφορο Αθήνα, Σεπτέμβρης 2020 Αρμονία
Πρώτη μου σκέψη κάθε πρωί Και τελευταία αργά κάθε βράδυ Δεν ξέρω πως συνέβη αυτό Και μόνιμη θέση μες το μυαλό μου κατέχεις Αλληλουχία τρομακτική Μια στον Παράδεισο και μια στον Άδη Οι αντιφάσεις αυτές γίναν η νέα ρουτίνα Που με ενοχλεί - μα και που τόσο μ’αρέσει Κάτι θα βρω για να σου γράψω Δήθεν τυχαίο να σου το πω Πρέπει - βλέπεις - με κάποιον τρόπο να μιλήσουμε Μια ανάγκη μεγάλη με σπρώχνει Θέλω πολύ να 'ρθω κοντά σου Στο ίδιο κρεβάτι να κοιμηθώ Να νιώσω την τέλεια υφή του δέρματος σου Τη μεθυστική οσμή της ανάσας σου Θα ‘ναι νωρίς όταν ξυπνήσω Με την εικόνα σου μες στο μυαλό Την αρμονία επιτέλους να βρω Ασπρόπυργος, Οκτώβρης 2020 Η στιγμή Θέλω τις λέξεις Να τις διαγράψω! Γιατί δεν μπορούν Γιατί είναι παντελώς ανίκανες Να περιγράψουν αυτό που θα νιώσω Όταν τα χείλη σου αγγίξουν τα δικά μου Κι όταν οι γλώσσες μας ορμητικά συναντηθούν Σε έναν χορό μαγεμένο Σαν να ήταν έτοιμες από καιρό Σαν να γεννήθηκαν για αυτήν την στιγμή Που ο χρόνος παγώνει μαζί και διαστέλλεται Κι όλα τ’ άλλα γίνονται ανούσια
Αναμένοντας
Περιμένω να έρθεις
Δεν ξέρω ακόμα πόσο θα αργήσεις
Καμιά φορά αναρωτιέμαι μήπως εγώ καθυστέρησα
Ίσως όμως τελικά
Τα πάντα συμβαίνουν στην ώρα τους
Σκέφτομαι πως θα είσαι
Μια ξανθιά ομορφιά
Ή μια μελαχρινή δύναμη;
Μικρή σημασία όμως έχει
Αρκεί να έρθεις
Η διαδρομή είναι μεγάλη
Και τα σημεία ελέγχου πολλά
Θα καταφέρεις άραγε να περάσεις;
Ειλικρινά ελπίζω πως ναι
Αν τα καταφέρεις όντως, θα 'ναι πραγματικά τέλεια
Και να μην μπορέσεις όμως, πάλι καλά θα 'ναι
Γιατί είναι μεγάλη αλήθεια
Πως ο προορισμός είναι το ταξίδι
Κι εσύ έχεις ήδη ταξιδέψει αρκετά
Παίρνοντας μας μαζί σου
Μένει μόνο εσύ να αποφασίσεις το που
Μαρούσι, 23 Σεπτεμβρίου 2021
Σε θυμάμαι
Σε θυμάμαι να κατεβαίνεις τη Σαλαμίνος κοντά στο σπίτι
Ίσως γυρίζεις απ’ το σχολείο ή μπορεί να είχες πάει για ψώνια
Κουρασμένη φαντάζεις όμως χαμογελάς
Τη δουλειά πάντα χαιρόσουν
«Τι κάνεις Δημήτρη μου;» με ρωτάς
Με τρόπο που κάνει το σύμπαν να γεμίζει αγάπη
Φορτίο βαρύ
Και συνάμα ενέργεια αστείρευτη
Δεν είναι εύκολο να αγαπάς
Μα είναι σίγουρα το καλύτερο
«Να γίνεις ένας καλός και χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία»
Μου πες ένα πρωί τα πρώτα χρόνια του ογδόντα
Κι αυτή η προτροπή η τόσο απλά ειπωμένη
Αντηχεί ακόμα στα αυτιά μου
Νομίζω συνέχεια και πιο δυνατά
Σαν μελωδία γλυκιά και σαν πυξίδα ακριβείας
«Δεν γίνεται να μην υπάρχει θεός»
Μου είχες πει λίγο καιρό πριν το τέλος
Κι αυτή η απόλυτη σιγουριά σου
παράξενη τότε πολύ μου ακούστηκε
Μα τώρα πια καταλαβαίνω
Το σωστό έχει αξία από μόνο του
Θεός δεν μπορεί να μην είναι
Γιατί ο Θεός είναι μέσα μας
Οι πράξεις μας οι ίδιες τον φτιάχνουν
Γρήγορα ή αργά
Ο χρόνος την αλήθεια πάντα στο φως θα τη φέρει
Έφυγες μα είσαι παντού
Πως μπορούν οι νεκροί μιλάνε;
Δέκα χρόνια κι όλα μοιάζουν σαν χθες
Το ‘χες γράψει εξάλλου κι εσύ
Μόνο τότε πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε
Σε θυμάμαι, μαμά
Σε θυμάμαι
Δροσιά
Η ματιά σου πηγή φρεσκάδας
Δροσιά γεμίζει τον χώρο
Είσαι νέα μα νιώθω σε ξέρω
Ενέργεια καλή, πηγή δημιουργίας
Μπήκες ένα πρωί ξαφνικά
Είπα πως δεν σε γνωρίζω
Μα η εικόνα ήταν μέσα μου
Χαρά τη λένε κι ελπίδα
Θέλω ν’ απλώσω το χέρι να σε αγγίξω
Είμαι κοντά
Χιλιοστά μας χωρίζουν
Τελευταία στιγμή όμως το βλέπω
Πως ονειρεύομαι ξύπνιος
Κενό τελικά ευρύ μας χωρίζει
Πόλεμος μαζί και ειρήνη
Ζωής μικρογραφία
Που γεύση γλυκόπικρη αφήνει
Τώρα λογίζομαι πάλι
Όνειρο ήταν ή μήπως ήμουνα ξύπνιος;
Σκέφτομαι πως σημασία δεν έχει
Η δροσιά
Αλήθεια δεν μπορεί να μην είναι
Η ζωή δεν μετριέται με τον χρόνο
Σχεδόν
Όλα τριγύρω μπορεί να είναι ψέμα
Χαρά μεγάλη που έτσι το βρήκα
Η φρεσκάδα, η δροσιά, η ευτυχία
Είναι οι φωτεινές πλευρές της αλήθειας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου