Αφιέρωση
Αφιερωμένη είναι η ποίηση
Στο ακλόνητο στήριγμα μου
Στον ακοίμητο φρουρό μου
Στην αδιαπέραστη ασπίδα μου
Και στον αιώνιο πειρασμό μου
Ηράκλειο, Ιανουάριος 2016
Ολιγάρκεια
Δεν θέλω πολλά πράγματα
Θέλω να περπατήσουμε ένα απόγευμα
Δίπλα στη θάλασσα και να σου κρατώ το χέρι
Θέλω να φάμε ένα βράδυ
Και να πιω ένα ποτήρι λευκό κρασί
Κοιτώντας σε στα μάτια
Θέλω η αγκαλιά μου να κλείσει μέσα της
Το άπειρο του οργασμού σου
Θέλω να κοιμηθώ ακούγοντας την ανάσα σου
Και τον χτύπο της καρδιάς σου
Θέλω τέλος το πρωί
Να ξυπνήσω δίπλα σου
Να σηκωθώ και να σου φτιάξω καφέ
Και φεύγοντας να σκέφτομαι ότι που ξέρεις
Μπορεί και κάποτε όλο αυτό ίσως να το ξαναζήσω
Μαρούσι, Αύγουστος 2020
Επιμέλεια
Δεν ξέρω αν τρολάρεις
Που με κοιτάς
Κι αν γελάς
Με την αλήθεια και το ψέμα που ζω
Αλλά μου αρέσει πολύ
Και τελικά
Είναι αυτή η άγνοια μου και η αβεβαιότητα
Που κάνουν το θέμα ενδιαφέρον
Mένω έτσι να αναρωτιέμαι
Αν πρέπει να βρω το θάρρος να στο πω
Πόσο πολύ σε θέλω
Ή μήπως απλά
Να σε φιλήσω ξαφνικά
Μιαν άσχετη στιγμή
Ή ακόμα, φοβάμαι το πιο πιθανό
Να συνεχίσω να κάνω επιμελώς τον αδιάφορο
Αθήνα, Σεπτέμβρης 2020
Αρμονία
Πρώτη μου σκέψη κάθε πρωί
Και τελευταία αργά κάθε βράδυ
Δεν ξέρω πως συνέβη αυτό
Και μόνιμη θέση μες το μυαλό μου κατέχεις
Αλληλουχία τρομακτική
Μια στον Παράδεισο και μια στον Άδη
Οι αντιφάσεις αυτές γίναν η νέα ρουτίνα
Που με ενοχλεί - μα και που τόσο μ’αρέσει
Κάτι θα βρω για να σου γράψω
Δήθεν τυχαίο να σου το πω
Πρέπει - βλέπεις - με κάποιον τρόπο να μιλήσουμε
Μια ανάγκη μεγάλη με σπρώχνει
Θέλω πολύ να 'ρθω κοντά σου
Στο ίδιο κρεβάτι να κοιμηθώ
Να νιώσω την τέλεια υφή του δέρματος σου
Τη μεθυστική οσμή της ανάσας σου
Θα ‘ναι νωρίς όταν ξυπνήσω
Με την εικόνα σου μες στο μυαλό
Την αρμονία επιτέλους να βρω
Ασπρόπυργος, Οκτώβρης 2020
Η στιγμή
Θέλω τις λέξεις
Να τις διαγράψω!
Γιατί δεν μπορούν
Γιατί είναι παντελώς ανίκανες
Να περιγράψουν αυτό που θα νιώσω
Όταν τα χείλη σου αγγίξουν τα δικά μου
Κι όταν οι γλώσσες μας ορμητικά συναντηθούν
Σε έναν χορό μαγεμένο
Σαν να ήταν έτοιμες από καιρό
Σαν να γεννήθηκαν για αυτήν την στιγμή
Που ο χρόνος παγώνει μαζί και διαστέλλεται
Κι όλα τ’ άλλα γίνονται ανούσια
Χαλάνδρι, 18 Σεπτεμβρίου 2021
Αναμένοντας
Περιμένω να έρθεις
Δεν ξέρω ακόμα πόσο θα αργήσεις
Καμιά φορά αναρωτιέμαι μήπως εγώ καθυστέρησα
Ίσως όμως τελικά
Τα πάντα συμβαίνουν στην ώρα τους
Σκέφτομαι πως θα είσαι
Μια ξανθιά ομορφιά
Ή μια μελαχρινή δύναμη;
Μικρή σημασία όμως έχει
Αρκεί να έρθεις
Η διαδρομή είναι μεγάλη
Και τα σημεία ελέγχου πολλά
Θα καταφέρεις άραγε να περάσεις;
Ειλικρινά ελπίζω πως ναι
Αν τα καταφέρεις όντως, θα 'ναι πραγματικά τέλεια
Και να μην μπορέσεις όμως, πάλι καλά θα 'ναι
Γιατί είναι μεγάλη αλήθεια
Πως ο προορισμός είναι το ταξίδι
Κι εσύ έχεις ήδη ταξιδέψει αρκετά
Παίρνοντας μας μαζί σου
Μένει μόνο εσύ να αποφασίσεις το που
Μαρούσι, 23 Σεπτεμβρίου 2021
Σε θυμάμαι
Σε θυμάμαι να κατεβαίνεις τη Σαλαμίνος κοντά στο σπίτι
Ίσως γυρίζεις απ’ το σχολείο ή μπορεί να είχες πάει για ψώνια
Κουρασμένη φαντάζεις όμως χαμογελάς
Τη δουλειά πάντα χαιρόσουν
«Τι κάνεις Δημήτρη μου;» με ρωτάς
Με τρόπο που κάνει το σύμπαν να γεμίζει αγάπη
Φορτίο βαρύ
Και συνάμα ενέργεια αστείρευτη
Δεν είναι εύκολο να αγαπάς
Μα είναι σίγουρα το καλύτερο
«Να γίνεις ένας καλός και χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία»
Μου πες ένα πρωί τα πρώτα χρόνια του ογδόντα
Κι αυτή η προτροπή η τόσο απλά ειπωμένη
Αντηχεί ακόμα στα αυτιά μου
Νομίζω συνέχεια και πιο δυνατά
Σαν μελωδία γλυκιά και σαν πυξίδα ακριβείας
«Δεν γίνεται να μην υπάρχει θεός»
Μου είχες πει λίγο καιρό πριν το τέλος
Κι αυτή η απόλυτη σιγουριά σου
παράξενη τότε πολύ μου ακούστηκε
Μα τώρα πια καταλαβαίνω
Το σωστό έχει αξία από μόνο του
Θεός δεν μπορεί να μην είναι
Γιατί ο Θεός είναι μέσα μας
Οι πράξεις μας οι ίδιες τον φτιάχνουν
Γρήγορα ή αργά
Ο χρόνος την αλήθεια πάντα στο φως θα τη φέρει
Έφυγες μα είσαι παντού
Πως μπορούν οι νεκροί μιλάνε;
Δέκα χρόνια κι όλα μοιάζουν σαν χθες
Το ‘χες γράψει εξάλλου κι εσύ
Μόνο τότε πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε
Σε θυμάμαι, μαμά
Σε θυμάμαι
Ασπρόπυργος, 27 Σεπτεμβρίου 2021
Δροσιά
Η ματιά σου πηγή φρεσκάδας
Δροσιά γεμίζει τον χώρο
Είσαι νέα μα νιώθω σε ξέρω
Ενέργεια καλή, πηγή δημιουργίας
Μπήκες ένα πρωί ξαφνικά
Είπα πως δεν σε γνωρίζω
Μα η εικόνα ήταν μέσα μου
Χαρά τη λένε κι ελπίδα
Θέλω ν’ απλώσω το χέρι να σε αγγίξω
Είμαι κοντά
Χιλιοστά μας χωρίζουν
Τελευταία στιγμή όμως το βλέπω
Πως ονειρεύομαι ξύπνιος
Κενό τελικά ευρύ μας χωρίζει
Πόλεμος μαζί και ειρήνη
Ζωής μικρογραφία
Που γεύση γλυκόπικρη αφήνει
Τώρα λογίζομαι πάλι
Όνειρο ήταν ή μήπως ήμουνα ξύπνιος;
Σκέφτομαι πως σημασία δεν έχει
Η δροσιά
Αλήθεια δεν μπορεί να μην είναι
Η ζωή δεν μετριέται με τον χρόνο
Σχεδόν
Όλα τριγύρω μπορεί να είναι ψέμα
Χαρά μεγάλη που έτσι το βρήκα
Η φρεσκάδα, η δροσιά, η ευτυχία
Είναι οι φωτεινές πλευρές της αλήθειας
Μαρούσι, 10 Νοεμβρίου 2021
Αγανάκτηση
Χιόνισε στην Αθήνα σήμερα
Πολύ ήταν το κρύο
Όμως το κρύο αντέχεται
Σ’ αντίθεση με τ’ άλλο
Με τ’ άλλο που το σκέφτομαι
Κι όλο το συλλογιέμαι
Για ιδές πως καταντήσαμε
Και ποιοι μας κυβερνάνε
Οι πιο στραβοί και οι άχρηστοι
Που ένα μόνο τους νοιάζει
Να φέρουν τζίρο κι έσοδα
Στα ξένα αφεντικά τους
Κι αναρωτιέμαι σήμερα
Μήπως εμείς το φταίμε
Μήπως εμείς τ’αφήσαμε
Κι η χώρα έχει ξεπέσει
Με τους στραβούς και άχρηστους
Στην κακιστοκρατία
Είναι σκληρός ο ανήφορος
Ως το ‘πε ο Καζαντζάκης
Αλλά και όμορφος πολύ
Με νόημα γεμάτος
Αυτό το κρύο λοιπόν αν γίνεται
Τον Έλληνα ας ξυπνήσει
Να πάρει τις ευθύνες του
Κι εμπρός να προχωρήσει
Μαρούσι, 24 Ιανουαρίου 2022
Απλά
Να χαρώ πολύ θέλω
Με το βήμα που γίνεται
Σε μια νέα κατεύθυνση
Με δεδομένα καινούργια
Μια φωνή όμως μέσα μου
Απελπισμένη σπαράζει
Που το όνειρο τέλειωσε
Και η ζωή - απλά - προχωράει
Κραυγή σιωπηλή
Να ακουστεί προσπαθεί
Μα δεν γίνεται
Η αλήθεια, δεν την αφήνει
Όνειρο ήταν ή αλήθεια;
Αλήθεια ήταν ή ψέμα;
Η αλήθεια αυτό είναι
Φωτιά
Που ζεσταίνει και καίει
Την αλήθεια αυτήν είδα
Στο μαγικό βλέμμα
Στα ζεστά λόγια
Στο κορμί το πανέμορφο
Στην υπέροχη αύρα
Ανούσια πολύ
Όλα αυτά τώρα φαντάζουν
Θα'ταν άραγε ψέμα;
Βλέπεις το όνειρο τέλειωσε
Οι απο μηχανής θεοί ήρθαν
Όμορφα μας προσγείωσαν
Σε μαγικό, νέο πεδίο
Η φωνή αυτή μέσα μου
Έπαψε να φωνάζει
Τώρα όλοι προσμένουμε
Τη μαγική δημιουργία
Που το πεδίο γεννάει
Και η ζωή - απλά - προχωράει
Χαλάνδρι, 5 Μαρτίου 2022
La douleur
C’est la même mémoire
Je sais pas d’où elle vient
Il me faut la douleur
Chaque jour, le matin
La mémoire est précise
En disant rien
Comment ça se passe
Le silence, c’est bavarde
Je crois que c’est elle
Qui pouvait être mon soleil
Une étoile si brillante
Où j'ai pu jeter juste un coup d’œil
Mais elle ne brille plus
C’était seulement un rêve
Et alors cette douleur
Va toujours rester
Δίστομο, 19 Μαρτίου 2022
Δρόμος
Ήταν πρωί στη Σέριφο
Μέσα ενός Αυγούστου
Κάτι με παρακίνησε
Στον δρόμο να κατέβω
Ξεκίνησα νομίζοντας
Πως εύκολο θα ήταν
Γρήγορα το κατάλαβα
Ο δρόμος δεν νικιέται
«Μπροστά στη ράχη της Σέριφος»
Ως το ‘πε ο Ελύτης
Τα πυροβόλα όλα
Αφλογιστία παθαίνουν
Έτσι και στον ανήφορο
Απ’ το Λιβάδι ως τη Χώρα
Αμφιβολία δεν μου ‘μεινε
Η διαδρομή κερδίζει
Όποιος κι αν είσαι
Όσα κι αν έχεις
Ένα μεγάλο μάθημα
Σου δίνει η ανηφόρα
Μπορεί να είσαι γρήγορος
Μπορεί και γυμνασμένος
Μα τελικά είναι σίγουρο
Ο δρόμος θα κερδίσει
Την στιγμή εκείνη όμως
Που πολύ έχεις προσπαθήσει
Οι δυνάμεις σου τελειώνουνε
Τα πόδια δεν ακούνε
Αν λίγο επιμείνεις
Ανταμοιβή μεγάλη έρχεται
Η φύση και σου δίνει
Μια περίεργη ένωση
Θα κάνεις με τον κόσμο
Ένα βλέπεις να γίνεσαι
Με ότι περιβάλλει
Την κουρασμένη σου ύπαρξη
Που τόσο απολαμβάνεις
Ένα αεράκι δροσερό
Μια γουλιά νεράκι
Δεν το ‘ξέρες πως ήτανε
Τόσο μεγάλο πράγμα
Αυτό λοιπόν το εξηγεί
Πως όποιος ξεκινήσει
Να σταματήσει δεν λογά
Γιατί καλά το ξέρει
Πλούτος μεγάλος γίνεται
Η γνώση που του δίνει
Ο δρόμος ο ανίκητος
Είν’ η ζωή η ίδια
Δίστομο, 20 Μαρτίου 2022
Όνειρα
Στα όνειρα μου έρχεσαι
Τη μέρα και τη νύχτα
Κι ενώ καθόλου δεν μιλάς
Ερωτήματα θέτεις
Επιτακτικά
Είναι τελικά μια ορμή
Μια θέληση του σώματος
Που ‘ρχεται και με σπρώχνει
Κοντά σου
Στον ύπνο και στον ξύπνιο μου
Ή μήπως άραγε
Εμείς
Εσύ κι εγώ
Πήραμε τις ζωές μας λάθος;
Δεν ξέρω
Αναρωτιέμαι
Τι πρέπει, τι δεν πρέπει
Τι όνειρο είναι και τι αλήθεια
Τι είναι επιθυμία πραγματική
Και τι ένα καπρίτσιο της σάρκας
Ή και του πνεύματος ακόμα
Οι κβαντικοί οι φυσικοί
Τολμούνε και το λένε
Πως όλα κάπου γίνονται
Όλα κάπου συμβαίνουν
Οι πιθανοί συνδυασμοί
Όλοι κάπως θα βγούνε
Που αυτό σημαίνει αγάπη μου
Πως σε ένα άλλο σύμπαν
Στην αγκαλιά μου ξύπνησες
Μου είπες καλημέρα
Και ήταν όλα απόλυτα αληθινά
Σαν τον αέρα που τώρα αναπνέω
Όσο είναι κι σκέψη αληθινή
Μέσα στο μυαλό μου
Να, τούτη την στιγμή
Που με έχει πλημμυρίσει
Ο πόθος
Ασυγκράτητος
Άλλο όμως τόσο αληθινός
Τώρα είναι κι ο πόνος
Γιατί καλά το ξέρω
Πως πάλι σ’ ονειρεύτηκα
Μα τώρα έχω ξυπνήσει
Και η απουσία σου κρίνεται ιδιαιτέρως αισθητή
Χαλάνδρι, 30 Μαρτίου 2022
Δεν ξέρω ακόμα πόσο θα αργήσεις
Ίσως όμως τελικά
Τα πάντα συμβαίνουν στην ώρα τους
Μια ξανθιά ομορφιά
Ή μια μελαχρινή δύναμη;
Αρκεί να έρθεις
Και τα σημεία ελέγχου πολλά
Θα καταφέρεις άραγε να περάσεις;
Και να μην μπορέσεις όμως, πάλι καλά θα 'ναι
Πως ο προορισμός είναι το ταξίδι
Κι εσύ έχεις ήδη ταξιδέψει αρκετά
Παίρνοντας μας μαζί σου
Μένει μόνο εσύ να αποφασίσεις το που
Με τρόπο που κάνει το σύμπαν να γεμίζει αγάπη
Φορτίο βαρύ
Και συνάμα ενέργεια αστείρευτη
Δεν είναι εύκολο να αγαπάς
Μα είναι σίγουρα το καλύτερο
Μου πες ένα πρωί τα πρώτα χρόνια του ογδόντα
Κι αυτή η προτροπή η τόσο απλά ειπωμένη
Αντηχεί ακόμα στα αυτιά μου
Νομίζω συνέχεια και πιο δυνατά
Σαν μελωδία γλυκιά και σαν πυξίδα ακριβείας
Μου είχες πει λίγο καιρό πριν το τέλος
Κι αυτή η απόλυτη σιγουριά σου
παράξενη τότε πολύ μου ακούστηκε
Το σωστό έχει αξία από μόνο του
Θεός δεν μπορεί να μην είναι
Γιατί ο Θεός είναι μέσα μας
Οι πράξεις μας οι ίδιες τον φτιάχνουν
Ο χρόνος την αλήθεια πάντα στο φως θα τη φέρει
Πως μπορούν οι νεκροί μιλάνε;
Δέκα χρόνια κι όλα μοιάζουν σαν χθες
Το ‘χες γράψει εξάλλου κι εσύ
Μόνο τότε πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε
Σε θυμάμαι
Είπα πως δεν σε γνωρίζω
Μα η εικόνα ήταν μέσα μου
Χαρά τη λένε κι ελπίδα
Είμαι κοντά
Χιλιοστά μας χωρίζουν
Τελευταία στιγμή όμως το βλέπω
Πως ονειρεύομαι ξύπνιος
Πόλεμος μαζί και ειρήνη
Ζωής μικρογραφία
Που γεύση γλυκόπικρη αφήνει
Όνειρο ήταν ή μήπως ήμουνα ξύπνιος;
Η δροσιά
Αλήθεια δεν μπορεί να μην είναι
Σχεδόν
Όλα τριγύρω μπορεί να είναι ψέμα
Χαρά μεγάλη που έτσι το βρήκα
Η φρεσκάδα, η δροσιά, η ευτυχία
Είναι οι φωτεινές πλευρές της αλήθειας
Αφιερωμένο σε 'σένα, που η ενδεχομένη απουσία σου,
θα έκανε τη ζωή μου να στερείται οποιουδήποτε νοήματος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου