Έφτασα σπίτι κατά τις 8:00μμ και έκανα το μεγάλο λάθος να ανοίξω την τηλεόραση. Εκεί πληροφορήθηκα πως η μέρα εκείνη ήταν του Αγίου Αρτεμίου, προστάτη της Ελληνικής Αστυνομίας, και έτσι την Κυριακή το πρωί είχαν γίνει εντυπωσιακές επιδείξεις στο Ζάππειο Μέγαρο με στελέχη των ειδικών δυνάμεων της ΕΛΑΣ να κατεβαίνουν από ελικόπτερα που υπερίπταντο του χώρου.
Δυστυχώς όμως το επόμενο πρωί μάθαμε ότι ο αληθινός εορτασμός έγινε αλλού, στον κινηματογράφο Αελλώ, όπου μεγάλες δυνάμεις ενστόλων της ΕΛΑΣ κατέδραμαν ώστε να συλλάβουν τους ανηλίκους που έβλεπαν την ταινία Joker και να τους παραδώσουν στους κηδεμόνες τους (ή ίσως να τους στείλουν για κράτηση στο αναμορφωτήριο, ποιος ξέρει).
Για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα τόσο γρήγορη επιβεβαίωση του "Νόμου 4000" για τον οποίο έγραφα τις προάλλες (ως απάντηση στην κινητοποίηση των ενστόλων για επιβολή του αντικαπνιστικού νόμου).
Προκύπτει έντονο πλέον το ερώτημα τι είδους αστυνομία θέλουμε. Πρόκειται για ομάδα που προστατεύει και υποστηρίζει τον λαό ή για ένα εργαλείο επιβολής αντιδραστικών πολιτικών.
Η αστυνομία πράγματι έχει δύο πρόσωπα. Ο θείος μου πέθανε σε ηλικία 80 ετών και μέχρι τα γεράματα του δεν μπορούσε να περάσει μπροστά από το αστυνομικό τμήμα. Τόσο υπέροχες αναμνήσεις είχε βλέπετε από τις μαύρες δεκαετίες του '50 και του '60 όπως και από την επταετία που ακολούθησε.
Αυτό το μαύρο πρόσωπο της αστυνομίας όμως δεν αφορά μόνο τους γέροντες και τους ιστορικούς. Το είδαμε όλοι έκπληκτοι στη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, ακούμε για αυτό καθημερινά, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλο τον κόσμο.
“Η αδερφή του κράτους ήταν πάντα η βία” λένε οι Social Waste στο υπέροχο "θα 'τανε δεν θα' ταν 15" που αφιερώνουν στην μνήμη του Berkin Elvan που έπεσε στο πάρκο Gezi της Κωνσταντινούπολης χτυπημένος από την αστυνομία του Ερντογάν.
Υπάρχει όμως και ένα διαφορετικό πρόσωπο της ΕΛΑΣ, όπως έχω γράψει στο ιστολόγιο αυτό. Μια Τρίτη απόγευμα Φλεβάρη του 2017 ο πατέρας μου θα είχε πεθάνει στη θέση του συνοδηγού μου εάν τρεις "ζητάδες" δεν εμφανιζόντουσαν ως από μηχανής θεοί και δεν μου άνοιγαν δρόμο μέσα στην απίστευτη κίνηση, επιτρέποντας μου να φτάσω στο νοσοκομείο έγκαιρα, προσφέροντας την αξιοπρέπεια που δικαιούταν ένας άνθρωπος που είχε εργαστεί περισσότερα από 60 χρόνια και είχε ζήσει στο πετσί του την ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα - από τα κολαστήρια της Γκεστάπο στο Μεγάλο Πεύκο μέχρι τον 'Παρθενώνα' της Μακρονήσου.
Η εμπειρία μου λοιπόν δείχνει πως η ελληνική αστυνομία μπορεί να έχει πρόσωπο καλό, πρόσωπο φιλολαϊκό, πως μπορεί να έχει θετική συνεισφορά στην κοινωνία.
Κατι τέτοιο όμως μόνο ως δεδομένο δεν μπορεί να θεωρείτε. Όσο επικρατεί η αντιδραστική ρητορική, όσο μιλάμε για "απελευθέρωση των Εξαρχείων" και απειλούμε συνανθρώπους μας ότι θα τους "ταράξουμε στη νομιμότητα", τότε πραγματικά κάνουμε βήματα προς την άβυσσο (... και για παράδειγμα αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι η προσφυγική κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί με αστυνομικά μέτρα).
Όχι λοιπόν. Δεν είναι δουλειά της αστυνομίας να συλλαμβάνει ανηλίκους στα σινεμά, ούτε να κυνηγά τους καπνιστές, ούτε να "υψώνει τείχη στη θάλασσα" για να εμποδίζει απελπισμένους ανθρώπους που προσπαθούν να έρθουν στην Ευρώπη.
Αντίθετα, δουλειά της αστυνομίας είναι να μάχεται και να κερδίζει το οργανωμένο έγκλημα και να βοηθάει τους συνανθρώπους μας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο μπορεί.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης και ειδικά της πολιτικής ηγεσίας της είναι τεράστιες. Η ρητορική του μίσους θα φέρει την καταστροφή. Ας σταματήσουν πριν να είναι πολύ αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου