Πολλές φορές ακούω διαφόρους να μιλάνε για θέματα σχετικά με την πολιτική που πρέπει να εφαρμόζει η κυβέρνηση σε συνάρτηση με κάποια ιδεολογία που (υποτίθεται πως) υποστηριζουν. Είναι λοιπόν τουλάχιστον δισκεδαστικά αυτά που ακούγονται, όταν το θέμα φτάνει στον σοσιαλισμό.
Λίγο πολύ, προάγεται ως σοσιαλιστικό όραμα η κρατικοποίηση των πάντων και η δημιουργία ενός τεράστιου, δύσκαμπτου και απολυταρχικού, ας μου επιτραπεί, μονοπωλείου. Ακόμα περισσότερο, οι φορείς αυτών τω απόψεων, εκ των προτέρων ισοπεδώνουν και απορρίπτουν οποιαδήποτε επιχειρηματική πρωτοβουλία
Προσωπικά, δυσκολεύομαι να σκεφτώ κάτι περισσότερο συντηρητικό. Είναι σαφές όμως πως το πλαίσιο δεν είναι ξεκάθαρο. Η κοινωνία είναι μπερδεμένη. Τελικά ποιό είναι το όραμά μας για την κοινωνία και την οικονομία;
Νομίζω πως για να διευκολύνουμε τα πράγματα πρέπει να θέσουμε τα ακόλουθα θεμελιώδη ερωτήματα:
1. Δύναται να υπάρξει επιχείρηση που δεν στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο;
2. Δύναται να υπάρξει επιχείρηση που ο εργαζόμενος δεν αποξενώνεται από το αντικείμενο / αποτέλεσμα της εργασίας του;
3. Δύναται να υπάρξει επιχείρηση που ο εργαζόμενος λαμβάνει δίκαιο μερίδιο της υπεραξίας της εργασίας του;
Οι απαντήσεις δεν είναι καθόλου προφανείς. Νομίζω όμως πως αποδεικνύεται, πως μπορεί να υπάρξει θετική απάντηση. Η μικρή επιχείρηση έντασης γνώσης όχι μόνο μπορεί να έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά, πολύ περισσότερο: Αν δεν τα έχει, είναι καταδικασμένη σε αποτυχια!!!
Το παιχνίδι είναι στα χέρια μας. Η νέα γεννιά, η γεννιά των μαστόρων του 21ου αιώνα, πρέπει να δώσει την απάντηση.
Η επιχειρηματικότητα έντασης γνώσης είναι ο φορέας της Μεγάλης, Νέας Αριστεράς η οποία σύντομα θα ενώσει και θα κυβερνήσει την Ευρώπη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ως τη Νίκη, Πάντοτε, Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Αγαπημένε Δάσκαλε Μιχάλη Χαραλαμπίδη, Ήταν Ιούνιος του 1996, διάβαζα μαθηματικά για τις πανελλήνιες εξετάσεις της επόμενης μέρας. Στιγμή ιερ...
5 σχόλια:
Καταρχήν δεν "αποδεικνύεται" από πουθενά. Κατα δεύτερο, η επιχειρηματικότητα και η καινοτομία είναι έννοιες συνιφασμένες με τον ανταγωνισμό και την επιθυμία του ανθρώπου να ξεχωρίσει και να διακριθεί από τους υπόλοιπους. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την αριστερή ιδεολογία που δε δίνει κίνητρο για διάκριση αφού μας θέλει όλους ίσους και όμοιους (οικονομικά). Επομένως, το συμπέρασμα περί "νέας μεγάλης αριστεράς" δεν προκύπτει από πουθενά. Οι προσδιορισμοί "νέα" και "μεγάλη" δεν περιγράφουν την αριστερά αλλά την καπηλεύονται (κάτι αντίστοιχο δηλαδή με αυτό που επιχειρούν οι γείτονές μας με τον όρο Μακεδονία). Με άλλα λόγια ας ξεκολλήσουμε επιτέλους από το παρελθόν και αντί να ξαναβαφτίζουμε τις έννοιές του (π.χ. αριστερά) ας φτιάξουμε νέες που θα εκφράζουν καλύτερα το παρόν και θα είναι απαλλαγμένες από την πολωση που φέρουν οι ιστορικές αυτές έννοιες.
Σε καμία περίπτωση η αριστερή ιδεολογία δεν αντιτίθεται στα κίνητρα για δημιουργία. Αντιτίθεται στην εκμετάλλευση για την κερδοσκοπία.
Η μεγάλη νέα αριστερά, η αριστερά των ενεργών πολιτών, δεν έχει ανάγκη να καπηλευτεί καμία έννοια.
Οι Μάστορες (aka "high tech start-ups) του 21ου αιώνα πρέπει να ανταποκριθούν στις ευθύνες τους. Ακριβώς όπως έκαναν, στις συνθήκες της εποχής τους, οι Μάστορες τον 19ο αιώνα.
Τέλος, η ενότητα είναι καλή. Ενότητα όμως στο σωστό, το δίκαιο και το προοδευτικό. Δεν με ενοχλεί η πόλωση εάν ο άλλος πόλος είναι ο αναχρονισμός και η συντήρηση.
Σε καμία περίπτωση η αριστερή ιδεολογία δεν αντιτίθεται στα κίνητρα για δημιουργία. Αντιτίθεται στην εκμετάλλευση για την κερδοσκοπία.
Αν για παράδειγμα μαστιγώνω τον εργαζόμενο μου, επειδή είμαι σαδιστής, είμαι οκ. Και κίνητρα του δίνω, και δεν έχω το κέρδος σαν σκοπό μου
Σοβαρά (;) τώρα.
Να ρωτήσω και εγώ με τη σειρά μου, μιας και δεν απάντησες την πρώτη φορά, από που αποδεικνύεται ότι η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι θετική;
μια δεύτερη ερώτηση. Σε αυτή την επιχείρηση έντασης γνώσης (;) δεν εκμεταλευόμαστε μόνο τους μάστορες ή όλο τον κόσμο. Θέλω να πω, η καθαρίστρια πέρνει και αυτή μισθό που ανταποκρίνεται στην υπεραξία της;
και μια τρίτη. Η αριστερά παραδοσιακά πιστεύει ότι το δίκαιο μερίδιο της υπεραξίας (σικ) είναι όλη η υπεραξία. Αυτή η καινούρια σου θεωρία πως το αλλάζει αυτό;
To "δίκαιο μερίδιο" αναφέρεται στη συλλογική εργασία, και όχι σε τίποτα άλλο. Επίσης, στην επιχείρηση που περιγράφω, ναι, ακόμα και η καθαρίστρια έχει το μερίδιό της καθώς προσφέρει και εκείνη στη συλλογική προσπάθεια.
Εγω νομίζω πως η σύγχρονη αριστερά για να μπορέσει να προσαρμοστεί στις συνθήκες μια παγκοσμιοποιημένης κοινονίας της οποίας η οικονομία δεν γνωρίζει συνορα και κρατικά εμπόδια θα πρέπει να ξεπεράσει τα αρχαία ιδεολογικά της εμπόδια και να υιοθετήσει τις έννοιες της ανταγωνιστικότητας και του σύγχρονου κοινονικοποιημένου φιλελευθερισμού. Με τον σωστό και όχι ασύδοτο ανταγωνισμό στον οποίο η παρουσία της κρατικής παρμβατικότητας θα είναι αισθητή θα μπορέσουμε άνετα να πετύχουμε μια υγειή αναπάπτυξη σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. www.e-propaganda1.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου